Katja en Meghan kwamen gisteravond na middernacht pas thuis. Meghan heeft dan ook van mijn aanbod hier te blijven logeren gebruik gemaakt. Zij is een veel vroegere vogel dan Katja, dus rond negen uur zitten we samen aan de koffie en het ontbijt. Meghan voelt zich hier helemaal thuis en ik vind het echt leuk te zien hoe vriendinnen en vrienden van de kinderen zich hier comfortabel voelen.
Saskia had bij het opstaan weer een flinke hoofdpijn, dus gaat later naar school. Zij rijdt erheen en dat gaat goed. Ik denk dat we er binnenkort aan moeten dat ze met een instructeur gaat rijden en dan na zo'n tien uur lessen haar rijbewijs zal halen. Alleen staan we zeker niet te wachten om nog een jongere aan onze autoverzekering toe te voegen. Die kosten zijn zo hoog!
Op de terugweg haal ik benzine bij de Shell. Daar krijgen we korting afhankelijk van onze Giant punten. Kennelijk hebben Rick en ik al een tijdje niet getankt, want ik krijg maar liefst 70 cent korting per gallon. Dat scheelt toch fijn weer $7 op een tank. Ik weet dat hier ook mensen, die in de VS wonen, meelezen. Als er bij jullie de supermarkt zo'n overeenkomst met een bepaald merk benzine heeft, is het echt de moeite waard eens te kijken of het je ook bespaart.
Tijd om naar de sportschool te gaan heb ik niet meer, dus ik besluit dan maar boven cardio te doen. Ik stel de crosstrainer in op 45 minuten intervals en werk aan mijn achterstallige Wordfeud spelletjes. Zo vliegt de tijd om.
Meghan klopt op de deur om afscheid te nemen en ik druk haar op het hart om haar moeder de groeten te doen. Ik neem me meteen voor Ann ook weer eens te schrijven. Het is al te lang geleden dat we elkaar spraken of zagen. De afstanden doen dat wel, ik merk het ook met Pat.
Vandaag is Katja's laatste dag thuis tot eind juli en we gaan een leuke moeder-dochter excursie maken. Als we beiden gedoucht en gekleed zijn, beginnen we aan de rit naar Front Royal. Kai wil helaas niet mee, maar met hem heb ik nog een aantal weken voor hij naar Oostenrijk vertrekt. Het is ook wel zo leuk om deze dag alleen met mijn oudste te hebben.
Onderweg hebben Katja en ik heel wat te bespreken, dus we zijn al gauw in het historische plaatsje aan de Shenandoah rivier. In het centrum valt me het gezellige terrasje van de Main Street Mill restaurant. Helaas komt er net tegelijkertijd een groepje vrouwen aan die het laatste tafeltje daar claimen. Katja en ik hebben geen zin om te wachten, dus nemen genoemen met een tafel binnen.
Gewoonlijk lunch ik hier bij de Daily Grind, maar het is weleens leuk iets nieuws te proberen. Ik denk dat het bij een keer zal blijven, helaas. De service is erg langzaam, hoewel enorm vriendelijk ("Enjoy y'all" als het eten eindelijk wordt bezorgd). Het eten is matig. Ik had beter moeten weten dan zo ver landinwaarts een crab cake sandwich te bestellen, want die lijkt wel pap. Katja's sandwich met Virginia ham en cheddar ziet er beter uit, maar ook die is helemaal nat op de een of andere manier.
Enfin, het is eten, het gezelschap goed en de magen zijn gevuld. We rekenen af en zetten onze tocht naar het Shenandoah National Park. Daar toon ik mijn America The Beautiful pas en moet mijn identiteitsbewijs laten zien om de handtekening te checken. Bij Great Falls hoeft dat nooit, maar de grotere parken vinden het toch belangrijk dat de pas alleen wordt gebruikt door degenen, die hem gekocht hebben.
Katja is al jaren niet in dit park geweest, dus voor haar is het allemaal helemaal nieuw. We stoppen bij de verschillende uitkijkpunten over de Shenandoah vallei, waar zij gewoonlijk over de I-81 naar Blacksburg rijdt. Opvallend zijn de vele wilde bloemen, waarvan ik van de meesten de naam niet ken. Ook zijn er heel veel, voornamelijk witte, vlinders.
Hier zo rijdend bedenk ik me weer hoeveel ik van dit park houd. Het is zo mooi en al laat het wild zich vandaag niet zien, de bloemen en vlinders maken alles goed. Op de hogere stukken bloeit de Mountain Laurel, een soort wilde azalea, uitbundig. Het roze daarvan is prachtig tussen al het groen.
Katja en ik fotograferen en ik neem wat foto's van haar en zij van mij, maar we zien vrijwel geen andere mensen om een foto van ons tweeen te nemen. Pas bij de laatste uitkijk staan een ranger en wat wegwerkers te kletsen. Katja wil het eigenlijk niet, maar ik vraag toch een van de mannen een foto van ons te nemen. Met veel gelach wordt dat gedaan en het is gelukkig best een leuke foto geworden.
Bij de eerste uitgang verlaten we het park weer en rijden via de mooie 211 naar Warrenton. Daar bezoeken we de Pearmund wijngaard, Katja's tweede wijnproeverij. Gewoonlijk zijn daar nogal wat klanten, maar vandaag zijn we de enigen. We kiezen er beiden voor alleen de witte wijnen te proeven. Die zijn heerlijk hier in Virginia, ik ben minder gecharmeerd van de rode wijnen, die zijn mij te droog.
Ze verkopen hier ook een mij onbekend merk Virginia pinda's en Katja en ik hebben trek. De pinda's met zout en peper zijn zo ontzettend lekker dat ik er zelfs twee blikjes van koop. De Virginia pinda's zijn groter dan de gewoonlijke pinda en zeer smaakvol. Coastal Nut blijkt het bedrijfje van een Virginia Tech student te zijn, dus dat spreekt Katja helemaal aan.
We vinden twee van de wijnen erg lekker en ik koop een fles Petit Manseng om te delen en Katja een fles Viognier om mee terug naar Blacksburg te nemen. Viognier is een wijn, die je bij vrijwel alle wijngaarden hier vindt. Die druif doet het erg goed in Virginia. Het is iedere keer weer leuk zo'n wijnproeverij.
De terugweg verloopt voorspoedig, al komen we later thuis dan gedacht. Zoals attente bloglezers weten heeft Katja al een tijdje moeite met de vriendschap met L. Daar zitten allerlei onuitgesproken pijnlijkheden en op aanraden van een wederzijdse vriend heeft Katja L. gisteravond een sms gestuurd om te zien of ze, voor Katja vertrekt voor de zomer, kunnen praten. L. reageerde daar heel positief op en ze zouden vanmiddag met de honden gaan wandelen. Door onze late terugkomst wordt dit gesprek uitgesteld tot na het avondeten.
Rick komt thuis en Katja's keuze voor het avondeten is kabobs van Friends. We eten gezellig met zijn alleen buiten op het deck. Het weer vandaag verdient een complete tien. Lekker warm, maar niet vochtig, heel veel zon en een zacht briesje. Dan zie je het verschil in hoogte tussen hier en de Shenandoah, want hier werd het 28 graden en in de bergen was het zo'n 20 graden.
Na het eten vertelt Rick dat L. en haar hond buiten zijn met andere buren. Katja durft niet zomaar naar buiten, dus we laten het voorkomen alsof Cosmo ontsnapt om Diego, tenslotte zijn beste vriendje, te zien. Ik loop mee naar buiten, maar heb al gauw door dat dit een goede ijsbreker was, dus ga weer naar binnen. Grappig, Katja is toch echt volwassen, maar ik heb nog steeds dat moedergevoel van "kom niet aan mijn kind". Zou dat ooit weggaan?
De dames nemen de honden mee voor een lange wandeling en ik ben heel benieuwd naar de uitkomst. Katja zou vanavond terug naar Blacksburg gaan, maar dat wordt nu duidelijk (heel) vroeg morgenochtend. Ze heeft daar om half twee morgen een belangrijke afspraak met haar adviseuse voor Medical School. Voor die dame heeft Katja een flink respect, dus ze zal erg vroeg op pad moeten. Haar vriendschap met L. is het haar duidelijk waard.
Foto's van vandaag staan hier.