Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, september 30, 2012

Halloween versieringen en een grote verrassing

Zaterdag

We slapen lekker uit, zelfs Saskia.  Op zaterdag geen blaffende buurhond gelukkig en ik heb Cosmo's halsband afgedaan, want die maakt lawaai.  Daardoor slaap ik het lekkerst in weken!  Als Rick om half tien opstaat, volg ik hem met moeite.

Vandaag heb ik me voorgenomen niet te gaan sporten om mijn voeten genoeg rust te gunnen voor de rondleidingen de komende twee dagen.  Het sporten is zo'n gewoonte dat me dat best wat moeite kost. In plaats daarvan computer ik lekker wat en Saskia en ik kijken tv. 

Jose, onze "handy man", komt met een medewerker ons deck met een harde waterspuit schoonmaken.  Binnenkort gaat hij het beitsen wat hard nodig is, nadat Cosmo er vele keren overheen heeft gerend.  Nu Jose de waterspuit toch mee heeft, doet hij ook maar gelijk de bakstenen stoep voor ons huis.  Ook die ziet er nu weer keurig uit.

Op ons programma vandaag staat het versieren van de voortuin voor Halloween.  Daarvoor ga ik naar Michaels om wat versieringen te kopen.  Er zijn een aantal leuke dingen, maar ik besluit toch te wachten en te zien wat we allemaal nog hebben.  Uiteindelijk verlaat ik de winkel met enkel twee "spinnenwebben". Ik ben trots op mezelf, want de verleiding om meer te kopen was groot!

Hier ben ik in hetzelfde winkelcentrum als Pho Thang Long en ik bestel een garnalen pho voor de lunch.  Rick heeft zijn eigen lunch gehaald en we eten samen buiten voor het huis.

Dan begint Rick met de Halloweenspullen van zolder halen.  Ik neem de taak van het versieren op me.  Dat is toch altijd zulk leuk "werk".  Saskia belooft ook te komen helpen, maar ik heb alles al staan als zij naar buiten komt.  Na een paar uur ziet de tuin er weer heel spookachtig uit met spinnenwebben, spookjes en grafzerken. 

Dag en nacht
Al weken zien Rick en ik ernaar uit Hotel Transylvania te gaan zien.  We hebben de film van vijf voor half vijf uitgekozen en rijden ruim op tijd (denken we) naar Tysons Corner.  Terwijl Rick de kaartjes gaat kopen, ga ik naar de bar bij TGI Friday's naast de bioscoop en bestel een paar biertjes voor ons, voor mij een Blue Moon, een van de weinige bieren, die ik ook echt lekker vind.

Rick komt terug met slecht nieuws, onze voorstelling is uitverkocht.  Hij heeft nu kaartjes voor kwart voor zes.  We besluiten in de tussentijd naar Gordon Biersch te gaan, want Rick is dol op hun bier.  Hier kijken we naar de college footballwedstrijden.  Helaas verliezen zowel Michigan State als Virginia Tech, dus geen goede football dag voor onze teams!

Op tijd zijn we terug bij de bioscoop en krijgen goede zitplaatsen voor de film.  Rick gaat nog even naar buiten om Saskia, die met Laura de volgende voorstelling van deze film gaat kijken, haar kaartjes te geven.  Hotel Transylvania is een leuke film, maar ik had er meer van verwacht.  De stukjes in de voorfilm zijn eigenlijk de grappigste delen van de film, jammer.

Als we naar buiten lopen, bespreken we waar we zullen gaan eten.  Nietsvermoedend stap ik op de roltrap naar beneden en zie dan opeens op de roltrap naar boven... Katja!  Mijn hemel, wat een verrassing!  Rick en Saskia wisten dat ze er was, maar ik dus helemaal niet!!!

Eerlijk gezegd kan ik mijn tranen van vreugde niet onderdrukken, zo blij ben ik om Katja weer te zien.  Ik sta dus midden in de mall te snotteren, men zal wel gedacht hebben! Saskia heeft haar naar de mall gereden en zij heeft gewacht tot onze film klaar was (en intussen naar de Virginia Tech wedstrijd gekeken bij TGI Fridays).  Ze wil graag met ons gaan eten, zo leuk!

Bij de eerste keuze restaurants, Coastal Flats en Seasons 52, is het beredruk.  Katja stelt voor dan Thais te gaan eten bij Neisha Thai.  Daar zijn wij ook voor.  Dit restaurant is heel gezellig en heeft een uniek menu.  Ik bestel een gerecht met enorme garnalen en broccoli met een superlekkere saus.  We kletsen helemaal bij met Katja, ik kan het nog niet geloven dat zij opeens tegenover ons zit!

Thuis krijg ik een heel leuk verlaat verjaarscadeautje van Katja, een paar oorbellen, die precies mijn smaak zijn.  Dan gaan Rick en zij aan het werk met haar laptop, want de virusproblemen zijn nog lang niet opgelost.  Ik ga op tijd naar bed, want ik heb morgen een rondleiding.
Lekker botje voor Cosmo
Hij past in het decor


Zondag

Het is relatief vroeg opstaan geblazen voor mij en Rick, want ik heb zoals gewoonlijk om half tien afgesproken in de stad.  Het is prachtig weer, maar het weerbericht geeft 40% kans op een bui vanmiddag.  Ik neem dus voor de zekerheid toch maar een klein parapluutje mee.

Voor we naar de stad rijden halen we nog even ontbijt bij Starbucks.  Ik ben op het moment helemaal dol op hun veggie omelet artisan broodje.  Zo lekker!!  En voor het eerst in maanden bestel ik mijn Americano weer eens warm.  Een "tall", de kleinste maat, want veel koffie is niet bevorderlijk voor een lange wandeling zonder al te veel toiletten onderweg!

Gisteren vond ik het eigenlijk een beetje jammer om een rondleiding te hebben nu Katja thuis is.  Maar Katja heeft aangekondigd een gat in de dag te gaan slapen en ik vind het rondleiden toch altijd weer heel erg leuk, vooral op een mooie dag als vandaag.

Rick zet mij af bij het McPherson Square metrostation en ik zie T. en S. al aan komen lopen.  Het is weer een heel leuk stel en ik heb meteen nog meer zin in de dag.  T. en S. kunnen een goed tempo lopen en we hebben ruim de tijd om het Witte Huis en de monumenten te bekijken. 

Voor het Witte Huis zitten weer allerlei mensen te protesteren, waaronder een man, die er nu al een paar weken zit om te pleiten dat het huwelijk tussen een man en een vrouw moet zijn.  Weer anderen zijn anti-abortus en dan is er natuurlijk het oude vrouwtje tegen nucleaire wapens, die er al 31 jaar zit. 

Aan de achterkant werpen we een blik op de moestuin van Michelle, die er keurig bijligt, maar waarschijnlijk niet door haar hand.  Dan steken we over naar het monumenten gedeelte.  Het is vandaag heel rustig bij het World War II Memorial en ook bij Vietnam.  T. kan dus veel foto's zonder mensen erop maken.

Natuurlijk is het bij het Lincoln Memorial wel een stuk drukker.  Helaas staat er een stevige bries, waardoor de Reflecting Pool niet veel reflecteert.  Na de soldatenbeelden van het Koreaanse monument bewonderd te hebben, steken we over naar het Tidal Basin.

Daar lopen we door de Mountain of Despair het Martin Luther King Jr. Memorial binnen.  Ik blijf het een van de minste monumenten vinden, al snap ik het belang ervan wel en zou ik eigenlijk ook niet weten wat er nog meer zou moeten staan. 

Het Franklin D. Roosevelt Memorial daarentegen vind ik heel indrukwekkend met al zijn symboliek en beelden.  Een blik op mijn horloge vertelt me dat we goed opschieten.  Het scheelt erg als mensen er tussen de monumenten in goed de pas in zetten en natuurlijk is dat met een graad of 23 makkelijker, dan met 35+ graden.

Na het Jefferson Memorial banen we ons dus al een weg naar de Old Ebbitt Grill, waar we ruim een kwartier voor onze reservering aankomen.  We krijgen dit keer een tafeltje dichtbij de ingang.  Hier heb ik nog nooit gezeten, grappig genoeg. 

Zoals altijd raad ik de crabcakes aan hier en S. bestelt daar de sandwich van.  T. neemt de Norwegian sandwich, die ik ook een aantal keren heb gehad en erg lekker vond.  Maar ik kan het niet laten en kies weer voor de linzenburger.  Ik ben ontzettend dol op linzen en vind het altijd zo jammer dat Rick er niet van houdt.

Na de lunch lopen we verder langs Pennsylvania Avenue.  Hier is een groot Turks festival gaande en we blijven even kijken naar een groep kinderen, die Turkse dansen opvoeren.  Er is ook allerlei Turks eten, maar ja, we hebben net geluncht, dus absoluut geen trek.

Langs de FBI, het Newseum en meer lopen we naar het Capitool.  Ook hier is het natuurlijk heel erg rustig en zijn zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden niet aan het werk.  Op zondag is de Library of Congress ook dicht, dus ik vertel T. en S. er zoveel mogelijk over, zodat ze weten waar ze naar kijken als ze die gaan bezoeken.

Via de Mall, de musea en het vliegerende publiek lopen we terug naar Constitution Avenue.  Hier nemen we weer afscheid, nadat ik ze wat tips heb gegeven om de rest van de middag te doen.  Ik sms Rick, die op weg gaat om me op te halen.  Ik ben blij dat mijn voeten het goed volhielden vandaag.  Morgen gaat het hopelijk net zo.

Al wachtend ga ik op een muurtje bij het American History Museum zitten.  Naast mij probeert een excentriek uitziend oud vrouwtje religieuze pamfletten uit te delen.  Het is grappig om gade te slaan hoe mensen daar verschillend op reageren.  Sommige doen alsof ze een irritante vlieg is, anderen bedanken vriendelijk en weer anderen nemen het pamflet aan, lezen een paar letters en gooien het dan prompt weg.  Zij neemt haar taak in ieder geval heel serieus!

Het is zulk lekker weer dat we thuis met zijn allen op het deck gaan lezen of computeren.  Katja's laptop was hopeloos, dus Rick heeft hem opnieuw moeten formatteren en installeert er nu Windows 8 op.  Katja is, na Rick, dus de eerste van ons, die met de nieuwe Windows mag werken.

Katja mag natuurlijk kiezen waar we gaan eten.  Zij zou mijn dochter niet zijn, als dat niet Japans zou worden.  We proberen een tafeltje bij Sushi Yoshi te krijgen, maar daar is een uur wachttijd!  Dan maar naar Yama, waar we aan de sushi bar plaats kunnen nemen en zelfs een handrol gratis als voorafje krijgen.  Het is weer heerlijk en gezellig met onze oudste erbij!
 
 
Voor we gingen eten heb ik ook de laatste aflevering van Boer Zoekt Vrouw gekeken.  Wat vinden diegenen van jullie, die de serie ook kijken, van dit seizoen?  Ik vind het tot nu toe een beetje saai. 

Foto's van vandaag staan hier

zaterdag, september 29, 2012

Herfstdecor

Nog een laatste warme dag daagt.  Ik kan nog zonder jas naar de sportschool en dat op 28 september!  Iedere dag lijkt het wel of er feetjes bezig zijn geweest met de bladeren van sommige bomen weer ietsje roder te schilderen.  De kleuren zijn nog lang niet op hun hoogtepunt, maar veel maples beginnen rode blaadjes aan de uiteindes van hun takken te krijgen.

Sharons klas is vandaag heel druk bezocht.  Zo vreemd, vorige week waren we maar met zijn vijven en nu zijn er dertien!  Dat is eigenlijk teveel voor dit vrij kleine lokaal en we moeten uitkijken elkaar niet in de weg te zitten.  Het wordt wel gezellig en het uur gaat snel voorbij.  Een half uur cardio daarbovenop en ik ben weer klaar voor vandaag.

Als ik bij de van kom, schrik ik, want er ligt een wel heel officieel papiertje op mijn voorruit.  Oei, ik zal toch geen boete hebben?  En zo ja, waarom dan?  Gelukkig blijkt het om een waarschuwing te gaan, omdat ik geparkeerd sta waar je tussen 7 en 10 niet mag staan. 

Het blijkt dat de eigenaars van de restaurants onder de sportschool het bordje met die restrictie verplaatst hebben.  Eerst omvatte die maar een van de drie plaatsen, nu is het zo neergezet dat alle drie plaatsen eronder vallen.  Lesje geleerd, daar parkeer ik voor tienen dus niet meer!

 

Toch opgelucht dat ik geen $25 armer ben, rijd ik naar huis.  Daar neem ik Cosmo de tuin in om bal met hem te spelen.  Ik probeer mijn voeten zoveel mogelijk te ontlasten, dus een lange wandeling voor hem zit er even niet in.  Zo krijgt hij echter ook zijn beweging en mijn aandacht.  Hoe ik ook probeer, echt apporteren doet Cosmo niet.  Hij pakt de bal, rent ermee weg en legt hem dan ergens anders neer.  Het zal zijn herdersinstinct zijn of kennen jullie herdershonden, die wel goed apporteren?

Voor de lunch heb ik enorme zin in de avgolemono soep van Plaka Grill.  Deze kippensoep met een citroensmaakje is een van mijn favorieten en ik heb nog geen lekkere ervan in de supermarkt gevonden.  Dit Griekse restaurant is altijd enorm populair en ook nu weer zijn alle tafeltjes bezet en staat er een lange rij voor de kassa.  Terecht, want hun eten is authentiek Grieks en ronduit goedkoop.

Ondanks de 25 graden buiten heb ik toch zin om de herfstspullen van zolder te halen.  Met "behulp" van Snickers, die de zolder fantastisch vindt, sleep ik de spullen naar beneden.  Binnen de kortste keren ziet het er weer heel gezellig uit met veel geel en oranje.  Al mis ik de zomer altijd erg, ik vind de herfstkleuren toch ook altijd weer erg mooi.
 

Ook de voordeuren voorzie ik van nieuwe hangers.  Eerst wilde ik die helemaal nieuw gaan maken, maar op zolder vond ik nog een paar "bezems", versierd met herfstblaadjes en Halloween figuren, die ik een paar jaar geleden maakte.  Een paar dingetjes moeten er opnieuw aan geplakt, maar daarna hangen ze prima aan de deuren.  Nu nog de voortuin versieren voor Halloween en dan zijn we er weer klaar voor.

De rest van de middag geniet ik, al lezend op het bankje voor ons huis, van de lekkere temperaturen.  Op het deck in de schaduw is het me nu net iets te koel, maar voor in de zon is het heerlijk.  Kennelijk vinden anderen dat ook, want iedereen is of buiten aan het tuinieren of met de honden aan het wandelen.  Ik voel me als een koningin, die haar gasten ontvangt, want iedereen komt mijn "troon" bezoeken om even te buurten.

Rick heeft als verrassing een reservering gemaakt bij Bonaroti.  Ik doe snel een jurk aan, want dit is een net Italiaans restaurant.  De eigenaar, Sergio, herkent ons, al zijn we hier al bijna een jaar niet geweest.  We krijgen een tafeltje midden in de gezellige eetzaal en de serveerder ratelt de vele specials van de avond af.

We beginnen beiden met een voorafje.  Voor mij het trio carpaccio, biefstuk, zalm en tonijn, het is mijn favoriete gerecht bij dit restaurant en dat blijft zo.  Het flinterdun gesneden vlees smelt op de tong.  Rick vindt zijn caprese salade ook erg lekker.

Als hoofdgerecht bestel ik de tonijnfilet "special" met een tomatensaus met champignons en aubergine en fusili pasta. Dat blijkt een heel goede keuze te zijn. Ricks kalfsmedallions zien er ook voortreffelijk uit. Dit restaurant is een echt "tafel"restaurant, er wordt ruim de tijd voor alles genomen, zodat je je helemaal niet gehaast voelt.  Echt een ontspannen avondje uit is het voor ons.




Zo begint het weekend dus goed.  Alleen hoort Rick thuis dat Katja's laptop geinfecteerd is met een hardnekkig virus.  Als ze hem opstart, krijgt ze een scherm te zien dat ze gezocht wordt door de FBI!  Dat is weer eens wat anders, maar niet leuk natuurlijk, want ze heeft haar computer hard nodig.  Gelukkig weet Rick er het een en ander van, maar het duurt tot na middernacht voor het is opgelost.

donderdag, september 27, 2012

Lunch in Clifton

Rick neemt Cosmo vanochtend zodra hij opstaat mee naar beneden. Ook hebben we met het raam dicht geslapen, zodat we de lawaaierige buurhond niet horen.  Hierdoor heb ik heerlijk geslapen, dat had ik echt nodig!

Het is gewoon zomers warm als ik voor het eerst naar buiten stap.  Alweer is het zonnig, terwijl men bewolking en mogelijk regen voorspelde.  Mij hoor je natuurlijk niet klagen!

Mijn voeten zijn echter helemaal niet happy na de lange wandeling van gisteren.  Eigenlijk had ik Cosmo een lange wandeling willen geven in plaats van naar de sportschool te gaan, maar ik besluit toch mijn cardio maar op de crosstrainer te gaan doen. 

Daarna maak ik me gauw klaar om op pad te gaan.  Ik heb voor de lunch afgesproken met Scarlett bij het Clifton Cafe.  Clifton is een leuk oud plaatsje hier zo'n twintig kilometer vandaan.  Scarlett woont er en we gaan crepes eten. 

Scarlett en ik hebben elkaar al maanden niet gezien.  Zij heeft heel erge rugproblemen gehad en de hele zomer nergens heen gekund, vreselijk!  Het gaat nu wel wat beter, maar ze kan nog steeds niet lang autorijden of zitten, vandaar dat we dichterbij haar huis hebben afgesproken.

Het is een prachtige landweg, die naar Clifton leidt, dus ik klaag absoluut niet.  Ook al niet omdat het een heel pittoresk dorpje uit het midden van de 19e eeuw is.  Het Clifton Cafe ligt aan Main Street en Scarlett komt net aanlopen als ik de van parkeer.


We krijgen een tafeltje met zeer gerieflijke stoelen en bestellen de bessenijsthee en bestuderen het uitgebreide menu met verschillende crepes.  Onze eerste keuze is er een met zalm en feta kaas.  Helaas is zalm op, dus Scarlett kiest er dan een met kip en spinazie en ik Matt's Meatless Madness, die gevuld is met verschillende groentes en cheddar kaas.  Het smaakt prima en we hebben elkaar heel wat te vertellen.

Na het eten kijken we nog even in het sieradenwinkeltje All That Glitters naast het cafe.  Scarlett vertelt dat de eigenaresse pas 22 is en enorm succesvol.  Het is inderdaad een leuk winkeltje met veel aparte sieraden en andere hebbedingetjes. 

We lopen wat langs de historische huizen en kijken rond in een winkel, waar mensen hun oude spullen proberen te verkopen.  Het is werkelijk net alsof we over mijn oma's zolder lopen.  Alles is ook belachelijk duur.  Ik zie een Anne Geddes prent, die in onze badkamer hangt en ik nog geen $5 voor heb betaald, hier hangt die voor $25.  Toch is het leuk rondkijken.  Zo staat er ook een blauwe mannequin en een heel eng Halloween beeld op "zolder".

Daarna nemen Scarlett en ik afscheid.  Op de terugweg stop ik bij Walmart voor wat toiletspullen en het valt me op hoeveel goedkoper onder anderen mijn contactlensvloeistof hier is.  Misschien moet ik toch wat vaker de rit maken nu deze Walmart ook een mooi Supercenter is.  Vroeger was dit een verschrikkelijk ongeorganiseerde Walmart, maar hij heeft duidelijk een metamorfose ondergaan.

Thuis wacht Saskia me al op om naar Whole Foods te gaan.  Het is onvoorstelbaar hoeveel vegan produkten er op de markt zijn!  Er is zoveel in deze supermarkt dat ik ook heerlijk vind, dus ik ben trots dat ik me nergens toe laat verleiden dit keer.

Daarna neem ik Cosmo weer mee voor een korte wandeling en heeft hij opeens diarrhee.  Dat heeft hij (gelukkig) vrijwel nooit, want meteen is zijn "broek" ook helemaal vies. Zo kan hij niet naar binnen.  Gelukkig is Saskia er om hem vast te houden, zodat ik hem schoon kan sproeien. 

Cosmo is niet dol op water, maar ondergaat zijn lot gelaten.  Ik ga dan ook maar gelijk buiten lezen om hem gezelschap te houden.  Het is nog zo warm dat Cosmo's vacht vrij snel opdroogt.  Gelukkig lijkt hij niet ziek en lijkt het een eenmalig geval van diarrhee.  Het arme dier!

Rick komt thuis met Thais eten van ons favoriete restaurant dat helaas niet thuis bezorgt.  Ik ben onder de indruk van het feit dat hij zonder te vragen precies mijn favoriete gerechten meeheeft.  Sate met lekkere pindasaus en hun Thai dumplings, gevuld met groene groente en niet verkrijgbaar bij de andere Thaise restaurants.

Vanavond begint het nieuwe seizoen van een aantal van onze favorieten weer: The Big Bang Theory, Two and a Half Men en Glee.  Intussen heb ik ook weer een heel bange hond tegen me aanliggen, want er komt een heel langzaam voortbewegend onweer met veel bliksem en donder over. 

woensdag, september 26, 2012

Een gezellige zomerse rondleiding

Dallas, de hond van de buren, heeft een hondendeurtje en dat gebruikt hij 's ochtends vroeg regelmatig om de tuin in te rennen en naar langslopende honden te blaffen.  Onze buren, supervriendelijke mensen, overigens, vertrekken enorm vroeg naar hun werk en Dallas begint hier al om half zeven mee.

Helaas betekent dat ook dat Cosmo het nodig vindt te gaan blaffen en dan niet in de achtertuin van de buren, zoals Dallas, maar vlak naast mijn oor!  Laten we zeggen dat doorslapen er niet meer bij is.  Dit gebeurt nu al de hele week en ik baal ervan.  Maar ja, wat te doen? 

Vandaag moet ik er toch vrij vroeg uit, want ik heb om half tien bij het Smithsonian metrostation afgesproken met Y. en M. Op Weatherbug zie ik dat er een bewolkte dag wordt voorspeld met 50% kans op regen.  Ik neem dus voor de zekerheid mijn regenjas maar mee.  Het is toch nog vrij koel buiten vanochtend. 

Voorlopig schijnt de zon echter nog uitbundig en Rick zet me bij de metro af.  De trein komt net aanrijden en ik vind een leeg bankje.  Natuurlijk blijft het niet lang leeg en een heel net geklede dame, perfect kapsel en perfecte make up, komt naast mij zitten.  Alleen eet ze kauwgom en laat dat de hele tijd zachtjes klappen.  Zo irritant! 

Aangezien ik de kauwgom niet uit haar mond kan halen, probeer ik me maar op het verhaal op mijn Kindle te concentreren.  Gelukkig gaat zo de rit snel en mag ik er uit.  De zon schijnt buiten op de Mall nog steeds en ik realiseer me dat ik mijn zonnebril ben vergeten.  Nu moet het wel droog blijven, want met regenjas en zonder zonnebril ben ik helemaal op regenachtig weer voorbereid.

Y. en M. zitten al op me te wachten, want de concierge in hun hotel dacht dat ze er veel langer over zouden doen om hier te komen.  Het is kwart over negen, dus we kunnen vroeg beginnen.  Vanwege de voorspellingen stel ik voor de monumenten vanochtend te doen. 

Dat is ook wel weer eens een leuke andere volgorde voor mij.  We beginnen met het Washington Monument en lopen dan rond het Tidal Basin.  Het is hier rustig.  Het Jefferson Memorial is bijna leeg en de Franklin D. Roosevelt en Martin Luther King Memorials ook.  Dat is wel een beetje stilte voor de storm.

Zodra we de straat over zijn gestoken naar het Koreaanse monument, zien we de bussen staan.  Hier is het dus wel druk met toeristengroepen en bij het Lincoln Memorial ook.  Ik ben zo blij om weer een foto te kunnen maken met water in de Reflecting Pool!  Alleen zien we later dat er alweer heel veel algen in drijven.  Dat na een renovatie, die miljoenen heeft gekost!


Na het Tweede Wereldoorlog Monument bewonderd te hebben, lopen we het monumentengedeelte uit.  We bekijken de achterkant van het Witte Huis waar we eerder vandaag een helicopter zagen landen.  Of dat de president was betwijfel ik, want er waren maar twee helicopers en als hij landt zijn er altijd drie.   We hoeven ook niet ver van de hekken te blijven dit keer.

Er is nog een half uur voor onze lunchreservering, dus ruim tijd om het kerkje van de presidenten te bekijken.  We kunnen er nog net voor de dienst naar binnen.  Erg fijn, want het ziet er van buiten leuk uit, maar alle glas in lood ramen binnen zijn zo mooi!

Na de voorkant van het Witte Huis en het tandeloze al 31 jaar tegen nucleaire wapens protesterende vrouwtje bij haar protesttent gefotografeerd te hebben, is het lunchtijd.  We krijgen een tafeltje in een van de bargedeeltes van het restaurant.  Tony, de host, is er ook weer en ik krijg zowaar een begroetingskus van hem.

Zoals altijd is het eten weer heerlijk.  M. bestelt op mijn aanraden de crabcake. Y. kiest (niet op mijn aanraden, want dat is absoluut niet mijn soort eten) het Oktoberfest platter met twee worsten en zuurkool.  Dat is zo'n grote portie dat hij niet denkt nog avondeten te hoeven eten straks!  Ik kan het niet laten en neem weer de linzenburger met fetakaas.  Zo lekker!!

Het weer blijft maar mooi en warm.  Het zal inmiddels zo'n 27 graden zijn.  Klagen doen we zeker niet!  Via Pennsylvania Avenue lopen we onder anderen langs het stadhuis van Washington, waar een protest tegen de electriciteitsmaatschappij Pepco plaatvindt.  Daartoe staat er een gigantisch dik opblaasvarken met "Pepco is greedy" op de stoep. 

Bij het FBI gebouw slaan we af en lopen langs Ford's Theatre en gaan het oude St. Patrick's kerkje in.  Daarna door Chinatown waar de sfeer weer heel anders is, veel gezelliger met winkels en restaurants en natuurlijk de grootste Chinese boog ter wereld

Terug op Pennsylvania Avenue vermaken we ons met de voorpagina's van een krant uit iedere staat bij het Newseum.  Het is pompoenentijd getuige een aantal foto's daarop, maar heel veel hebben het ook over footballscheidsrechters, die niet de professionele zijn, en daardoor veel fouten maken met de wel heel dure en professionele teams.  Sport is zo belangrijk in dit land!

Langs het Capitool en Supreme Court lopen we naar de Library of Congress.  Hier is het ook onverwachts druk.  We moeten op een schoolgroep wachten, maar mogen dan net voor een andere groep naar boven om de grote leeszaal te bekijken.  Dat geeft mij de gelegenheid rustig uit te leggen wat hier te zien is.  Dit gebouw blijft zo mooi!

Na alles goed bekeken te hebben, beginnen we aan het laatste stukje terug naar de metro.  Het was prachtig weer de hele dag, geen druppel regen.  Het gezelschap was ontzettend leuk en ik ben blij dat we via Facebook nog contact kunnen houden.  M. en Y. rijden nog even tot Rosslyn mee in de trein en dan nemen we afscheid.  Zij zijn net aan hun vakantie begonnen, dus ik wens ze nog een heel fijne tijd hier.

Mijn voeten hebben het redelijk volgehouden.  Na de lunch kreeg ik pijnscheuten in mijn rechtervoet, maar de linkerhiel hield zich koest.  Ik maak me eerlijk gezegd wel een beetje zorgen om de twee rondleidingen achter elkaar, die ik zondag en maandag heb.  Ik ga maar weinig "voet"dingen doen de komende dagen om ze rust te gunnen. 

Saskia haalt me op van de metro.  Zij komt van de sportschool.  Ik ben telkens zo trots op haar, want ze stond vanochtend om vijf uur op en heeft toch nog de energie om te sporten.  Haar armen doen pijn van de naalden gisteren. 

Dit doet me opeens aan iets denken.  Vanochtend was er een stuk op het nieuws over een bekende Amerikaan, die had geschreven over zijn favoriete kind en of het terecht was een van je kinderen je favoriet te noemen.  Afgezien van wat ik daarvan vind (not done, wat vinden jullie?) heb ik geen favoriet.  Alle drie zijn me even lief.

Misschien ben ik daar wel heel gelukkig in, ik hoop alleen dat de kinderen het ook zo voelen.  Vroeger in ieder geval wel, want ik herinner me een ruzie tussen Katja en Kai, die beiden vonden dat zij mijn favoriet waren. 

Enfin, ik dwaal af.  Mijn lieve dochter zet me dus thuis af en vertrekt zelf naar Caffe Amouri om met Kaylee thee te drinken.  Ik ga nog even lekker in de warmte op het deck zitten lezen, want lang zal dit warme weer niet meer duren. 

Rick komt thuis met de ingredienten voor zijn fameuze omeletten.  Dit keer maakt hij ze met gerookte zalm in plaats van ham en ik moet zeggen, dat geeft het een extra luxe smaak een restaurant waardig.  Een heerlijk einde van een prachtige dag is het.

Foto's van vandaag staan hier.

dinsdag, september 25, 2012

Nog een prachtige herfstdag

Nog een prachtige herfstdag daagt.  Natuurlijk zal het mooie weer waarschijnlijk net vertrekken, als ik morgen een rondleiding ga geven!  Murphy's Law, zoals we dat hier noemen.  Gelukkig zal het geen hele regendag worden, maar ik zal wel een paraplu mee moeten sjouwen zo te zien.

Afijn, vandaag genieten we dus nog van volle zonneschijn.  Na rustig te hebben ontbeten en de sociale media te hebben gelezen kan ik mijn sporten niet meer uitstellen.  Gelukkig doen mijn voeten, denkelijk door de inlegzolen, minder pijn. 

Buurvrouw Susan is er ook en we kletsen even bij.  Het blijkt dat massa's schoolkinderen Saskia's verkoudheid hadden en er meer afwezigen waren dan met de griepepidemie twee jaar geleden.  Saskia vertelde mij inderdaad al zoiets.  Susans dochter heeft er bronchitis van, maar Saskia lijkt er gelukkig vrijwel helemaal overheen. 

Voor we huiswaarts gaan spreken Susan en ik af binnenkort iets leuks samen te gaan doen.  Ik mag haar altijd graag, dus hoop dat dat door zal gaan.

Bij Starbucks haal ik een grote ijs groene thee en zie dat ze een nieuwe sandwich hebben, gegrilde groentes.  Die moet ik proberen.  Het is inmiddels 24 graden, dus ik eet mijn lunch buiten op hun terras.  Ik heb mijn Kindle mee, dus lees even lekker in het zonnetje.

 
Een foto van onze achtertuin met de herfstachtige dogwoods

Op de terugweg stop ik bij de Shell, want het lichtje dat mijn banden niet genoeg opgepompt zijn is aan in mijn van.  Ik probeer ze zelf op te pompen, maar snap het spanningsmetertje niet.  De medewerker hier is superaardig en pompt de banden voor me op.  Hopelijk zit er geen lek, want een ervan was aardig leeg.

Tegelijk met Saskia kom ik weer thuis.  Haar beide armen hebben groen medisch band om de ellebogen.  Ze zou vandaag bloed geven op school, maar liep zoals andere keren tegen het probleem aan dat men haar ader niet kon vinden. 

Het arme kind, ze hebben in beide armen gevroet en er nog geen pint uitgekregen.  Halverwege de tweede is ze nog flauwgevallen ook.  Mijn kleine heldin zegt nog dat ze het volgende keer weer gaat doen.  Ik vind het super dat zij dat vrijwillig doet. 

Intussen ben ik helemaal geen heldin, want ik heb een tandhygieniste afspraak waar ik als een berg tegen opzie.   Natuurlijk valt het allemaal erg mee en ziet mijn gebit er weer helemaal als nieuw uit na afloop.

Bij Whole Foods haal ik eten voor vanavond.  Ik kies kipworstjes met spinazie en feta voor mij en bratwurst voor Rick, daarbij tomatensoep en stokbrood.  Heel makkelijk dus, maar zoals Rick ze op de barbecue grilt zijn ze heerlijk!

Nu weer lekker relaxen voor de tv en The Voice kijken.  Er zijn dit keer weer heel veel goede zangers bij, ik ben benieuwd hoe het verder gaat.


maandag, september 24, 2012

Voetperikelen

Om kwart over vijf staat Saskia naast mijn bed en ik schrik wakker.  Of ze wat later naar school mag, want ze heeft slecht geslapen.  Zij en Rick zijn beiden nog flink verkouden, ik ben blij dat ik tot nu toe nog gevrijwaard ben daarvan (even afkloppen!).  Ik vind het goed en we rusten nog tot een uur of acht uit.

Rick is inmiddels vertrokken, maar mijn koffie staat klaar, altijd een heel fijne verrassing als hij die maakt!  Gauw lepel ik een bakje Griekse yoghurt naar binnen en dan is het tijd om Saskia weg te brengen.  Alweer is het een schitterende blauwe lucht dag, maar wel weer een koele herfstochtend met zo'n 16 graden.

Vanaf de school rijd ik meteen door naar de sportschool.  Daar wacht Sharon me al op.  Nu doet ook mijn linkervoet pijn en wel voornamelijk de hiel.  Ik baal echt enorm!  Sharon denkt dat de linkervoet plantar fasciitis kan zijn en wat betreft de locatie van de pijn klopt dat wel.  Ik heb al zooltjes voor in mijn schoenen gekocht en hoop echt dat ik woensdag een rondleiding kan geven.  Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!!!!

Het uur gewichten doen we zoveel mogelijk met mijn voeten stabiel.  Er zijn zo ook genoeg oefeningen te bedenken.  Ook het halve uur op de crosstrainers daarna gaat snel voorbij.  Thuis zie ik mijn buurvrouw Lorraine aan het onkruid trekken in de voortuin.  Ze geeft toe dat wij haar inspiratie daarvoor waren zaterdag.  We kletsen even bij, maar ik heb nog een boodschappenlijstje af te werken, dus lang is het niet.

Om te beginnen ga ik naar Safeway.  Onder anderen haal ik daar een zak met honey crisp appels waar Saskia (vooral) en ik dol op zijn.  Die appels zijn alleen vrij duur en bij Safeway zijn ze tot morgen in de uitverkoop.  Nog steeds $2,99 per lb en volgens mij is een lb maar 2,5 appels of zo.  Ze zijn dan ook wel echt de lekkerste appels ooit.

Daarna rijd ik naar Whole Foods.  Ik heb de laatste maanden veel last van negatieve gevoelens en spanning en zie overal beren op de weg.  Mijn reumatologe stelde voor dat ik daarvoor de Bach bloementherapie te proberen.  Daar heeft zij goed succes mee en ik heb er ook een aantal mensen enthousiast over gehoord. 

Whole Foods heeft alle essenties en Rescue Remedy.  Ik koop die laatste en Aspen, en White Chestnut en de Rescue Remedy.  Die laatste heb ik al vaker gebruikt vroeger toen de kinderen klein waren.  Inderdaad hielp die goed de gemoederen te kalmeren.  We zullen zien.

Zodra Saskia uit school komt vertrekken we naar de mall.  Gisteren heeft zij met Laura gezocht naar een jurk voor haar Homecoming dans over twee weken.  Bij Urban Outfitters heeft ze er een gevonden.  Ze probeert hem nog eens aan voor mij en hij zit haar als gegoten.  Wel een beetje kort naar mijn smaak, maar ja, dat is de mode. 

We kopen de jurk en dan zijn er natuurlijk ook schoenen bij nodig.  Eerst kijken we bij DSW, maar dat is allemaal erg duur en van leer en Saskia wil dat als veganist niet.  Dan maar naar Payless vlakbij.  Daar vindt Saskia een paar rode faux-suede pumps met hakken van zeker tien centimeter!  Ik zou er niet op kunnen lopen, maar Saskia verzekert me ervan dat dit "ze" zijn.

Zoals wel vaker is er hier ook een special van Foursquare.   Die onverwachte kortingen vind ik erg fijn.  Saskia's schoenen zijn er nog wat goedkoper door, want Payless is al verbazingwekkend voordelig.  Met een blije jongedame, die me niet genoeg kan bedanken, altijd leuk, rijd ik huiswaarts.

Nu heb ik het verdiend om de Boer Zoekt Vrouw aflevering van gisteren te kijken.  Het is weer een leuke serie.  Vooral is het leuk om een homoboer mee te hebben doen.  Wel een interessante manier van elkaar begroeten daar, eerst twee op de wang, dan een op de mond.  Zou van mij niet hoeven, maar dan ben ik ook al helemaal niet zo'n liefhebster van drie zoenen aan vrijwel vreemdelingen.

Met dit koelere weer had ik enorme zin in pasta als avondeten.  Bij Whole Foods heb ik twee soorten verse ravioli gekocht, met ricotta en asperge en met wilde champignons.  Die eten we met Paul Newman's Sockaroni saus en voor het groen smakelijke even gekookte spinazie.  Het is echt smullen geblazen, want die ravioli's vind ik de lekkerste, die ik ooit heb gegeten in welk restaurant dan ook.

Inmiddels is het herfstseizoen begonnen op tv.  Rick vooral ziet daar altijd enorm naar uit.  Veel nieuwe sitcoms, maar ik vind vooral "How I Met Your Mother" erg leuk.  Het verbaast me hoeveel seizoenen ze die show kunnen uitrekken.  Ooit moet die "moeder" toch eens verschijnen.  De "vader" in die serie was trouwens een van de hoofdpersonen in de film, die Rick en ik zaterdag zagen, Josh Radnor.

zondag, september 23, 2012

Werken in en rond het huis

Zaterdag

Het mag dan officieel de eerste dag van de herfst zijn, de temperatuur vandaag is ronduit zomers te noemen!  We beginnen met ons ontbijt in het zonnetje op het deck te verorberen.  Hoe vaak dat nu nog gaat kunnen is de vraag, dus extra hard genieten maar.

Daarna vertrek ik naar de sportschool en Rick gaat verder aan het opruimen van zijn kantoor.  Dat is heel hard nodig en zal waarschijnlijk het merendeel van het weekend in beslag nemen.  We hebben eindelijk een weekend met niets in de planning, dus de perfecte tijd.

Na mijn halve uur cardio bij de sportschool rijd ik de cul de sac weer in en zie mijn buurvrouw Wendy hard aan het wieden in hun voortuin.  Ik kijk eens naar onze voortuin en die is ook om ons voor te schamen zo volgegroeid met onkruid!  Zo erg dat het het pad na de voordeur bijna versperd.

Nu ben ik absoluut geen liefhebster van onkruid trekken, maar besluit dat er niets anders opzit.  Ik doe een paar tuinhandschoenen aan en trekken maar.  Na een uurtje heb ik al een hele berg groen liggen en er is nog veel meer.  Onvoorstelbaar wat een verschillende soorten onkruid is er.  Van grassen tot baby boompjes, vooral maples en het soort tulpenboom dat hier overal groeit.


Rick komt vragen of ik zin heb lunch te gaan halen en daar zeg ik geen nee tegen.  We eten bij Panera, voor mij mijn geijkte tonijnsandwich op tomaten-basilicum brood en Rick neemt de rosbief op asiago brood.  Daarna lever ik weer een bon in bij Robeks voor een overheerlijke beker Green-V sap.  Helaas is dat mijn laatste coupon, dus ik drink het maar heel langzaam op.  Hun sap is me te duur zonder korting.

Gesterkt gaan we verder met de voortuin, want Rick heeft besloten me te helpen.  Het is nota bene 28 graden, dus flink warm, maar heerlijk om buiten te zijn.  Tegen drieen is de tuin helemaal opgeruimd.  Wat een verschil met eerder vandaag, ik heb spijt geen "voor" foto te hebben genomen.  In ieder geval hoeven we ons niet meer te schamen als mensen naar de voordeur komen.

Omdat mijn enkel weer pijn doet, ga ik de rest van de middag met een glas ijswater op het deck zitten lezen.  Saskia komt terug van het Maryland Renaissance Festival waar ze met vrienden heen is geweest.  Wij hopen daar over twee weken heen te gaan, altijd een van mijn favoriete uitjes in de herfst.

Dit weekend is er in het nieuwe Mosaic District dichtbij ons een nieuwe bioscoop geopend, Angelika.  Of althans, ze noemen zichzelf een "film center" en de "blockbuster" films zullen we er niet vinden.  De films, die zij tonen, zijn echt "kunst" en winnaars van filmfestivals e.d.

Rick en ik willen het eens gaan bekijken en kiezen de film "Liberal Arts".  Het theater is ontzettend modern.  Er is ook een cafe met popcorn en hot dogs, maar de popcorn heeft verschillende smaken en de hot dog is ook een luxe versie.  Verder verkopen ze wijn en bier, die ook mee de zaal inmogen.  Dat doen Rick en ik dus ook prompt.

Liberal Arts blijkt een erg onderhoudende film, die een mooi zicht geeft op het Amerikaanse collegeleven.  De voorstukjes van films, die eraan komen, vond ik ook interessant, dus ik ga hier zeker nog vaker heen.  Zelfs Rick, die gewoonlijk meer van de actiefilms is, vond dit een leuke film.

Na afloop rijden we naar Chevy's vlakbij en krijgen een tafeltje op hun terras.  Dit is een van de restaurants waar ik praktisch altijd hetzelfde bestel.  Hun vis in de vistaco's is namelijk gegrilde zalm en ze zijn zoals altijd weer superlekker! 

De rest van de avond genieten wij nog van een drankje in de warmte buiten op het deck.  Pas tegen negenen wordt het echt te koel daarvoor, maar dan hebben we ook wel alle "buitentijd" uit deze lekkere dag gehaald.

Zondag

Brrrr, what a difference a day makes!  Na lekker uitgeslapen te hebben, gaan Rick en ik op weg naar Starbucks.  Het ziet er buiten precies hetzelfde uit als gisterochtend, maar de temperatuur is enorm gekelderd.  Het is maar een graad op vijftien opeens, even flink wennen.
 
Standje met pompoenen en chrysanten, herfstkleuren!

Rick neemt daarom een warme hazelnoot latte, maar ik houd het nog even stug bij een ijs Americano.  Daarbij hun lekkere "artisan" sandwich met kaas en een groenteomelet en Petra is in de zevende hemel.

Al te gauw is dat lekkere ontbijt echter weer op en moet er gesport worden.  Rick heeft zich ook bij Anytime Fitness aangemeld een paar weken geleden, dus we gaan gezellig samen.  Hij gaat op de loopband en gewichten doen, ik stel de crosstrainer een stuk zwaarder in dan voorheen.  Ik wil mijn routines een beetje veranderen.

Na het sporten beginnen we aan het onkruid in de achtertuin.  Daar zijn met de jaren de bomen zo hoog geworden dat er nog maar weinig zon op het enorme plantenbed valt.  Daardoor is er een stuk minder onkruid dan in de voortuin, maar we zien ook dat veel van onze planten, die oorspronkelijk niet voor in de schaduw zijn geplant, ook niet gedijen. 

Eigenlijk heb ik enorme spijt van dit bed wat wij er later in hebben laten zetten.  Het is meer gedoe dan het waard is.  Alleen het vijvertje met fontein en vissen vind ik leuk, maar die hadden we ook zonder bloemenbed kunnen laten installeren. 

We zijn al klaar als het lunchtijd is en het was een stuk minder werk en minder warm, dan gisteren.  Rick stelt voor om pho te halen voor de lunch.  Daar zeg ik natuurlijk nooit nee tegen.  In vergelijking met gisteren voelt het ook opeens een stuk "kouder" met maar 20 graden, dus dan is soep ook lekker.

Rick gaat verder met zijn kantoor opruimen en ik ga op het bankje in de voortuin zitten lezen.  Lekker even wat vitamine D opdoen.  Cosmo houdt me gezelschap.  Ik merk echt dat hij rustiger aan het worden is, want hij blijft veel meer in mijn buurt dan voorheen. 

Opeens hoor ik sirenes en komen er een brandweerwagen en ambulance de straat achter ons inrijden.  Ze blijven tot mijn schrik staan bij het huis op de hoek.  Daar woont de dame, die in de negentig is, maar nog zo vief dat ze een hele peuterschool runt.  Hopelijk is er niets ernstigs met haar aan de hand.  De ambulance vertrekt zonder sirenes, dus misschien valt het mee.

Rick roept mij, want Meike is in de achtertuin aan het spelen met een babymuisje.  We kijken er even naar, maar Meike is niet de snelste of agressiefste en duidelijk ook niet degene, die ons regelmatig "muis"cadeautjes op de drempel bezorgt.  Na een paar minuten krijgen we medelijden met het muisje en gaat Rick het redden.  Het is werkelijk schattig!

 
 
Zodra de zon achter de huizen zakt, wordt het te koel buiten.  We bestellen vanavond Zpizza, want die hebben ook veganistische pizza's, dus we eten voor het eerst in lange weer eens gezellig met zijn drieen.  Door de weeks eet Saskia altijd heel vroeg als Rick nog niet thuis is, dus dit is even heel gezellig.  Vanavond gaan we de Emmy's kijken, ik ben benieuwd.
 
Andere dingen, die mij vandaag bezighielden hebben beiden met dieren te maken.  Vorige zondag werd onverwachts een pandabeertje geboren bij de National Zoo hier in Washington.  Mei Xiang, die moeder, leek het goed te doen met het kleintje (en klein zijn ze, deze was 100 gram!).  Vanochtend kwam echter het nare nieuws dat het beertje om onbekende redenen overleden was.  Ik ben er de hele dag een beetje verdrietig door geweest.
 
Vrolijker nieuws is dat Katja en haar huisgenootjes een nieuwe kitten hebben.  Een ongeveer vijf weken oud grijs gestreept vrouwtje, die ze een paar weken geleden onder hun huis vonden.  Ik mocht het diertje net bij Katja via Skype bewonderen.  Gelukkig heeft ze ons wel beloofd dat het niet haar kitten is, maar een van haar huisgenoten zich erover zal ontfermen.  Vijf katten in de vakanties is ons echt teveel!
 
 

zaterdag, september 22, 2012

TGIF!

Het is alweer prachtig weer als ik naar de sportschool rijd.  Misschien dat er daarom vandaag veel minder mensen meedoen aan Sharons core training.  We zijn maar met zijn vijven, wat het eigenlijk ook veel gezelliger maakt.  Alle spieren komen aan bod en door het kletsen gaat het uur snel.

Na nog een half uur op de crosstrainer zit het sporten er voor vandaag weer op.  Mijn rechterenkel doet helaas weer zoveel pijn dat ik zelfs mank loop.  Ondanks het mooie weer besluit ik vandaag eens niet een stuk erop te lopen.  Eens kijken of wat rust gaat helpen.  Ik hoop het wel, want volgende week heb ik weer een paar rondleidingen.

In plaats van een lange wandeling besluit ik Cosmo op een uitje naar Petco te trakteren.  Zijn eten is bijna op en hij mag een paar botjes uitkiezen.  Bij de kassa krijgt hij ook een paar koekjes van de caissiere, nadat ze hem een "high five" heeft laten doen.  Thuis geef ik Cosmo een van zijn botjes, die hij prompt mee naar buiten neemt en ergens gaat begraven.  Doen andere honden dat ook?

Opeens is het weer 26 graden en ben ik zelfs te warm gekleed in mijn spijkerbroek.  Er staat vanmiddag verder niets op het programma, dus ik kleed me weer in bermuda en t-shirt en ga op het deck zitten lezen.  Nog even echt zomers van de laatste dag van de zomer genieten.

Rick komt vroeg thuis en stelt voor naar de mall te gaan en in verschillende restaurants voorafjes te bestellen.  Dat vind ik een leuk idee!  We beginnen bij Coastal Flats met hun heerlijke gevulde eieren, daarna delen we de pot stickers bij Gordon Biersch en we eindigen met een superlekker flatbread bij Seasons 52

Bij Seasons 52 zit een pianospeler/zanger, die erg goed is.  We blijven daar wat langer om naar hem te luisteren.  Zo knap om de liedjes, die mensen aanvragen, uit zijn hoofd te spelen en zingen!  Hij heeft een flink repertoire.  Rick vraagt om een liedje van Elton John wat ik niet ken, maar de zanger wel.

Intussen belt mijn vriendin Mary dat ze vanavond de buitenhaard aan gaan doen, of wij zin hebben om te komen.  Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen en rijden na het eten direct naar hun huis.  Rick en ik zijn beiden moe en nemen ons voor niet lang te blijven.  Het is echter zo gezellig dat het voor we het weten al bij elven loopt.  Gauw nemen we afscheid en rollen thuis meteen ons bed in!

donderdag, september 20, 2012

Dokter, watervallen en rijbewijs

Om kwart over vijf hoor ik Saskia en Kaylee bezig.  Ik hoef er pas twee uur later uit, wat nog heel vroeg is voor mij.  Het lukt me echter niet weer in slaap te vallen en ik vraag me af of Rick veilig is geland.  Ik ben dan ook helemaal klaarwakker als de klok 7:15 slaat.

De koffie heb ik gisteravond al klaar gezet en ik lepel met moeite een yoghurtje naar binnen.  Soms is de consistentie daarvan te dik voor mijn keel zo vroeg op de ochtend.  Verder ben ik toch ook wel zenuwachtig voor de afspraak met mijn reumatologe straks. 

Op Facebook zie ik een foto van Rick van de zonsopgang bij Dulles Airport, dus ik weet dat hij goed is aangekomen.  Ik verwacht eigenlijk dat hij thuis zal komen voor ik vertrek, maar dat is niet het geval. 

Om kwart voor acht trek ik de deur achter me dicht en nog geen vijf minuten later belt Rick dat hij thuis is en mij ook nog had verwacht.  Hij duikt meteen zijn bed in, dus maar goed dat het heel stil is in huis.

Ruim op tijd loop ik de wachtkamer van Dr. Gradzka binnen.  Bij haar is het zaak om een van de vroegste afspraken van de dag te krijgen, anders wacht je zomaar drie uur!  Maar ik mag deze dokter enorm graag, dus heb de vroege afspraak ervoor over.

Al heel snel word ik geroepen om de behandelkamer in te gaan en Jeffrey neemt mijn bloeddruk op en zegt dat de dokter er "zo" aan zal komen.  Het is precies kwart over acht, de tijd van mijn afspraak.  Maar ik ken haar, dus ga lekker mijn Kindle boek lezen.  En ja hoor, pas tegen negenen komt de dokter binnen.  Zo vroeg loopt ze dus al drie kwartier achter, maar nu deert dat me niet.

Dr. Margaret Gradzka is een flamboyante roodharige (niet haar natuurlijke kleur) Poolse met blauwgeverfde vingernagels.  Ik mag haar heel graag, ze heeft enorme persoonlijkheid, wat sommige Amerikanen, getuige de recensies online, afschrikt.  Ik vind haar directe open manier van doen fijn en ze heeft echt wel compassie.  Ze houdt echter, net als ik, niet van veel medicijnen voorschrijven, misschien ook iets wat bepaalde Amerikanen niet aanstaat.

Voor mij is ze perfect.  Mijn recept voor de enige medicatie, die ze me al jaren voorschrijft, wordt verlengd.  Ook vind ze dat ik begin volgend jaar een osteoporose test moet laten doen.  Dat advies ga ik zeker opvolgen, want dat zit bij ons in de familie.

We praten even over ons beider vakantie in Aruba, want ik zag haar in ons vliegtuig daarheen, maar heb niets gezegd.  Zij vond dat ik haar had moeten aanspreken, maar ja, ik ben maar een van haar jaarlijkse patienten, natuurlijk.  Heel hartelijk nemen we afscheid, ik heb een goed gevoel na dit bezoek.

Het is nog steeds spitsuur, dus de weg, die ik op de heenweg genomen heb, zal nog vaststaan met verkeer.  Ik besluit dus een binnenweg terug naar huis te nemen.  Dat is ook meteen een "Virginia Byway", een naam, die alleen de mooiste natuurwegen van de staat krijgen.  En mooi is het hier zeker! 

Thuis is het nog een oase van rust.  Rick ligt duidelijk nog te slapen.  Ik vul mijn waterfles en ga op weg naar de sportschool.  Tijd voor een uur cardio op de crosstrainer.  Al lezend gaat dat heel snel en ik wil eigenlijk blijven om mijn boek uit te lezen, maar dat gaat te lang duren.

Eigenlijk had ik Rick wel op verwacht nu, maar dat is niet het geval.  Ik douche en doe wat huishoudelijke taken, denkend dat hij intussen wel naar boven zal komen.  Mijn gedachte is om samen bij Starbucks lunch te eten, maar dat gaat niet gebeuren.  In plaats daarvan ga ik daar alleen heen en haal lunch voor ons beiden.

Rick heeft inderdaad nog goed geslapen vanochtend en is net op als ik weer binnenkom.  Hij is blij met de "brunch", want heeft natuurlijk geen ontbijt gehad.  Tijdens het eten vertelt hij over zijn reis, die helaas maar matig geslaagd was.

De reden dat Rick een nachtvlucht terugnam, is dat Saskia vanmiddag naar het Fairfax County Court House moet om de ceremonie voor haar rijbewijs bij te wonen.  Bij mijn weten (net nog een Facebook poll gedaan) is Virginia de enige staat, die deze ceremonie houdt voor minderjarige bestuurders.  Ik was bij die van Katja en Kai en Rick wilde per se bij die van Saskia zijn.  Er mag maar een ouder aanwezig zijn, dus ik geef de baton graag aan Rick.

Het is vandaag ook weer prachtig vroeg herfstweer voor hier.  Ik realiseer me dat temperaturen van 23 tot 25 graden voor Nederlandse begrippen zomerweer zijn, maar voor hier is dat zonder luchtvochtigheid het perfecte herfstweer. 

De natuur roept mij, ook voor het rustgevende, want om de een of andere reden loop ik de hele dag te stressen om van alles en nog wat.  Volgens de reumatologe een symptoom van zowel fibromyalgie, als menopauze en tja, valt niet te ontkennen, dat laatste (sorry, meelezende mannen). 

Cosmo is natuurlijk ook meteen bereid om mee te gaan, dus we rijden naar Great Falls.  Bij de ingang kijkt de ranger nauwelijks naar mijn pas, maar overhandigt me wel een snoepje voor Cosmo.  Dat is nog niet eerder gebeurd en Cosmo eet het met smaak op.  Dat er veel honden in dit park komen, wist ik al.  Het gaat weer een uitdaging worden om Cosmo in bedwang te houden.

We lopen eerst naar de dam, weg van de watervallen.  Het valt me op dat de rivier flink vol zit.  Het water is bruin en stroomt hard, dat betekent veel regen in West-Virginia, die wij hier niet hebben gezien.  Af en toe vliegt een verschrikte reiger van heel dichtbij op.  Daar schrik ik dan weer van, vooral als een ervan luidt roepend vertrekt.  Ik geloof dat ik nog nooit een reiger heb gehoord, wat een lawaai!  Bij de dam maken we rechtsomkeerts.


Op de terugweg zijn er een aantal honden, maar ik heb hem eindelijk eens goed in bedwang.  Misschien is het zijn leeftijd dat hij iets minder wild wordt, in november wordt Cosmo alweer zes!  Natuurlijk krijgt hij ook de nodige aandacht van wandelaars.  Hij heeft zijn rode "gentle leader" aan en sommige mensen denken dat dat een muilkorf is.  Zodra ze weten dat het dat niet is krijgt Cosmo alle liefde. 

De watervallen verbazen me iedere keer weer!  Vorige keer dat ik ze zag waren ze mooie blauwe watervalletjes, waar kayakers vanaf konden varen.  Nu is het een bruine kolkende massa.  Nog wel watervallen, maar ik betwijfel dat kayakers zich ervan zouden wagen.  Prachtig zijn ze nu, vind ik!

Bij het laatste uitkijkpunt blijf ik echt een tijdje genieten.  Maar ik heb Cosmo mee en die heeft geen geduld.  Ik ben werkelijk dol op deze watervallen.  George Washington ook, dus ik ben in goed gezelschap.  Vandaag hoorde ik iemand zeggen dat ze hetzelfde "wauw" gevoel hier had, als bij Niagara Falls.  Ik herken dat gevoel, ik ben verliefd op deze watervallen!

Zoals altijd is het weer tijd om terug te gaan naar de ware wereld.  Rick en Saskia zijn nog bij de ceremonie.  Op onze vlinderstruik zie ik een monarch vlinder, maar die is weg als ik met mijn fototoestel kom.  Wel krijg ik een heel interessante foto van een spin, die een vlinder in haar web heeft.

Als Rick en Saskia terugkomen, krijg ik bij stukjes en beetjes het verhaal van de ceremonie.  Ook dit keer is het weer anders, want zij kregen een film van een plaatselijke vrouw, die achter het stuur in slaap viel en daarmee een dodelijk ongeluk veroorzaakte.  Ze zijn er beiden van onder de indruk.  Rick en ik zijn het erover eens dat deze ceremonie echt wel wat bijdraagt voor de nieuwe bestuurders.  Het verbaast ons dat Virginia de enige staat is, die dit verplicht stelt.

Rick heeft zin om uit eten te gaan en stelt Artie's voor.  Daar hebben we al maanden niet gegeten, dus daar ben ik meteen voor.  We zijn zo vroeg dat onze medegasten allemaal zo'n twintig tot dertig jaar ouder zijn dan wij.  Oh jee, horen we nu bij de "early bird specials"?  Die zijn altijd voor senioren, maar dit restaurant biedt die niet.  Kennelijk eten ouderen vroeger en zijn wij heel vroege ouderen, of zoiets.

Mijn zalmsalade met de groentes e.d. van de kipsalade op hun menu smaakt super!  Rick vindt zijn gerecht ook erg lekker. We hebben natuurlijk ook heel wat te bespreken.  Rick is erg verkouden, maar heeft gelukkig medicijnen gevonden, die hem goed helpen.

Saskia en Kaylee gaan intussen naar de sportschool en Whole Foods.  Kaylee paste zich meteen aan en stond vanochtend ook om kwart over vijf op met Saskia, het arme kind.  Nog een dag en dan is het weekend, bijslapen, dus, vooral voor Rick en Ssakia!

Foto's van vandaag staan hier.

woensdag, september 19, 2012

Prachtige herfstdag

Zoals zo vaak na zwaar weer in de herfst schijnt de zon stralend vanochtend.  Het is letterlijk of de natuur is schoongewassen.  Nietsvermoedend stap ik in mijn korte mouwen naar buiten om Cosmo uit te laten en spring dan rillend weer naar binnen.  Het is opeens maar een graad of vijftien, dus ik grijp voor het eerst in maanden weer eens naar een jas.

Nu het leven weer wat meer in een ritme komt, heb ik me voorgenomen ook drie keer per week op de een of andere manier een routine met gewichten te doen.  Maandag was dat dus personal training, vandaag doe ik twee Max Capacity tabata trainings (20 seconden bezig, 10 seconden rust, acht keer achter elkaar voor iedere oefening).  Na een intensief half uur ga ik nog 30 minuten op de crosstrainer.

Na de nodige huishoudelijke taken, ga ik Vienna in.    Eerst haal ik een dunne bagel met ei, kaas, asperges en champignon bij Manhattan Bagel.  Dan rijd ik naar Whole Foods waar de pompoenen alweer klaarliggen.  Ik voel me goed hier vandaag te winkelen, want 5% van alle aankopen vandaag zullen ten goede komen aan basisscholen hier in Vienna.


Op mijn hoofd begint de zilveren streep weer goed zichtbaar te zijn.  Voor ik er als een stinkdier uit ga zien, wil ik mijn uitgroei bij laten verven.  Bij Lofty blijken echter noch Mona noch Carmen er te zijn.  Gelukkig heeft de andere kapster, Lauren, tijd.  Zij doet het eigenlijk een stuk beter en knipt ook mijn pony bij.  Ik kan er weer een paar weken tegenaan en Lauren wil niets van een betaling weten, heel aardig!

Saskia is na school voor haar scheikundeproefwerk blijven studeren, dus ik ga haar om half vier ophalen.  Zij heeft het moeilijkste te boek staande AP (=college niveau) vak, AP Chemistry.  Katja en Kai hebben zich daar niet aan gewaagd.  Duidelijk is Ssakia heel serieus bezig met school en na-schoolse activiteiten, die goed op haar "CV" voor college zullen staan.  Onvoorstelbaar dat ze zich volgend schooljaar al zal gaan aanmelden!

Net als ik weer zit, komt Cosmo overduidelijk bedelen om een wandeling.  Ik ben maar wat bereid hem die te geven, want het is zulk mooi weer!  We lopen een flink stuk door de buurt.  Het valt me opeens op dat heel wat bomen al wat beginnen te verkleuren.  Niet alleen de dogwoods, die altijd vroeg zijn, maar sommige maples zijn ook al rood aan de uiteinden.  Ik hoop dat het weer zo'n mooie herfst wordt als vorig jaar!

We hebben hier in de buurt een heel goed vegetarisch/veganistisch restaurant, Sunflower. De hele week hebben Saskia en ik apart gegeten, maar vanavond spraken we af van dit restaurant te bestellen.  Er staan ook heel wat veganistische gerechten op hun menu.  Ik ga het ophalen en smul van de "General Tso's surprise".  De "kip" daarin smaakt beter dan echte kip.

Vannacht komt Kaylee hier logeren, omdat haar ouders niet thuis zijn.  Rick neemt vannacht een 'red eye" (nachtvlucht) en zal dus morgenochtend heel vroeg alweer thuis zijn.  Helaas is hij intussen ook flink verkouden geworden.  Die nachtvlucht zal hem zeker geen goed doen, maar ik zal blij zijn hem weer te zien!





dinsdag, september 18, 2012

Wild weer!

Het is eindelijk 's nachts koel genoeg om met het raam open te slapen.  Ik hoor om kwart over vijf Saskia bezig en ook dat het weer inderdaad is omgeslagen.  Het waait vooral heel hard, waardoor ik het raam toch maar dichtdoe, want de lamellen gaan hard te keer. 

Na me ervan verzekerd te hebben dat Saskia een goede paraplu mee heeft, draai ik me nog eens om.  Althans, dat dacht ik, want pas een paar uur later word ik weer wakker.  Ik heb heel leuk gedroomd, maar zou niet meer weten waarover.

Als ik Cosmo naar buiten neem voor zijn eerste wandeling van de dag is het nog droog, al zien de wolken er zeer dreigend uit.  Saskia vertrok al hoestend, dus ik ben niet heel verbaasd als ik tijdens de wandeling een sms-je krijg met de vraag of ik haar om half een op kan halen.  Ik schrijf terug dat dat prima is.

Dat geeft mij ruim de tijd om te gaan sporten.  Er staat een uur cardio op mijn programma.  Intussen zie ik het buiten flink plenzen.  Als we hier regen krijgen is het meestal meteen zoveel dat je de overkant praktisch niet meer kunt zien.  Er wordt verwacht dat we vandaag zo'n vijf centimeter regen zullen krijgen, dus de waarschuwingen voor overstromingen zijn er al.

Als ik thuiskom, zie ik dat er ook een tornado watch is.  Een watch betekent dat de weersomstandigheden dusdanig kunnen worden dat er tornado's kunnen ontstaan.  Dat er zwaar weer aankomt is dus wel duidelijk.  Het is weer even droog, dus ik neem Cosmo gauw mee voor nog een wandeling.  Ik blijf dicht bij huis, want de radar ziet er zeer kleurrijk uit.

Keurig om half een sta ik bij Saskia's school.  Ik sms haar dat ik er ben, maar om kwart voor een heb ik nog niets vernomen.  Ik probeer haar te bellen, maar geen antwoord.  Eindelijk beantwoordt ze mijn sms-je.  De stroom in de school is uitgevallen en ze mag het lokaal niet verlaten.  Er zijn nog twee schooluren en we spreken af dat ze maar blijft en ik haar straks op zal komen halen.

Dat geeft mij twee uren om wat boodschappen te doen.  Bij Giant werk ik een lijstje af en rijd dan naar Whole Foods.  Eigenlijk ging ik hier alleen wat Griekse yoghurt voor mijn ontbijt kopen, maar dan zie ik allerlei lekkers voor mijn avondeten, dus neem dat ook meteen mee.  Hopelijk wordt het weer niet zo slecht dat wij ook geen stroom hebben straks.

Om de menigte voor te zijn, sta ik twintig minuten voor de bel gaat weer bij de school.  Ik ben nota bene niet eens de eerste, er staan al vier auto's te wachten.  Die rij wordt later een heel stuk langer weet ik uit ervaring.  Saskia vindt me al gauw, maar lijkt zich gelukkig ook een beetje beter te voelen.  Ze is in ieder geval niet zo schor als gisteren.

Thuis verkleedt Saskia zich snel, want ze heeft om drie uur haar eerste interview voor een echt baantje ooit.  Natuurlijk heeft ze wel opgepast en vrijwilligerswerk gedaan, maar een betaalde baan mag je hier officieel pas met je zestiende hebben (met vijftien heel beperkt en alleen met toestemming van ouders en school). 

Gisteren zag Saskia bij Michaels dat ze personeel zochten.  Ze vroeg naar de manager, die haar uitnodigde voor een sollicitatiegesprekje vanmiddag.  Heel zenuwachtig vertrekt Sas, nadat ik haar ook wat antwoorden op moeilijke vragen heb meegegeven. 

Iets meer dan een uur later komt ze blij terug.  De manager mocht haar graag en zal volgende week, na de verplichte "background check" (of er politierapporten e.d. over haar zijn), terugbellen.  Saskia heeft er een goed gevoel bij.  Ze heeft ook meteen een verfdoek gekocht en maakt daar een mooi kunstwerk op.

 
Intussen heb ik met een heel nerveuze Cosmo te maken, want het is pikdonker en dondert en bliksemt vervaarlijk.   De regen en wind slaan tegen de ramen.  Toch blijft de electriciteit gelukkig aan en houdt het hier een stuk minder huis dan slechts mijlen bij ons vandaan, waar een tornadowaarschuwing is afgegeven.  Deze zware stormen zijn zo typisch voor de lente en herfst hier.  Morgen zal het waarschijnlijk prachtig weer zijn.
Als Rick hoort wat ik als avondeten ga hebben, is hij blij niet thuis te zijn, want hij houdt niet van spruitjes.  Daarom heb ik die ook gekozen, natuurlijk.  Ik ben dol op spruitjes en lever.  Dat laatste heb ik al helemaal vele jaren niet gegeten.
 
Het wordt een moot zalm met een of andere Joodse saus (voor Rosh Hashanah, wat hier uitgebreid wordt gevierd), waarvan de Zuid-Amerikaanse medewerkster achter de balie absoluut niet wist hoe die smaakte.  Daarbij heb ik spruitjes in honing en jalapeno's gekookt en een broodje met allerlei zaden.  Het is een maaltijd een restaurant waardig!
 
Het weer is inmiddels helemaal gekalmeerd, gelukkig.  Na alle waarschuwingen viel het voor ons helemaal mee.   Om de een of andere reden ontlopen wij vrij vaak het heel zware weer hier.  Ik vermaak me met The Voice en klets online met Katja. 
 
Met haar gaat alles goed, maar ze moest allerlei prikken halen voor haar baantje en met alle nare dingen, die Katja als EMT te zien krijgt, is ze nog steeds als de dood voor de naald.  Maar ze heeft de kwellingen van vandaag goed doorstaan.

maandag, september 17, 2012

Mosaic District

Na Saskia een goede dag gewenst te hebben, slaap ik nog even door.  Dan maak ik me klaar om naar de sportschool te gaan.  Maandag is tenslotte personal training dag.  Tot mijn verbazing staat Sharon echter niet zoals gewoonlijk al klaar.  Ik vind haar in de klasruimte, in gesprek met een paar andere bekenden. 

Haar middelste zoon heeft weer eens voor een crisis gezorgd.  Hij is net zo oud als Kai en ik ben toch altijd wel erg blij met mijn rustige zoon, als ik die verhalen hoor.  Er is hier een gezegde "kleine kinderen, kleine problemen, grote kinderen, grote problemen" en dat gaat toch wel heel vaak op inderdaad.  Ik hoop voor Sharon en haar zoon dat alles weer met een sisser zal aflopen.

Dit alles weerhoudt Sharon er niet van mij flink hard te laten werken.  Het uur vliegt voorbij en na afloop doe ik nog een half uur op de crosstrainer.  Er wordt echter slecht weer voorspeld voor vanmiddag en morgen en nu schijnt de zon nog, dus ik haast me daarna naar huis om Cosmo uit te laten.

Tegelijkertijd met mijn buurvrouw Lorraine en haar Deense dog Apollo stap ik naar buiten.  Apollo is pas een maand of acht oud, maar al een stuk groter dan Cosmo.  Dat weerhoudt de honden er niet van lekker te spelen, terwijl ik bijklets met Lorraine.  We besluiten dan ook gelijk de honden maar samen uit te laten.  Goede oefening voor Apollo om te leren met een andere hond te lopen.  Cosmo is daar wel goed in, maar natuurlijk ook al bijna zes (waar blijft de tijd?).

Al meer dan een jaar kijken we uit naar de opening van het Mosaic District, hier een paar kilometer vandaan.  Dit is een openlucht winkelcentrum met onder anderen een Target (die 14 oktober opengaat) en allerlei restaurants. 

 
Ik kan niet wachten, eindelijk geen half uur om bij Target te komen!

Gisteren zag ik online dat Le Pain Quotidien daar al open zou zijn.  Dat lijkt me heerlijk voor de lunch en ik ben sowieso benieuwd naar hoever het winkelcentrum is gevorderd, dus begeef me erheen.  De organische supermarkt MOM's is al open, maar verder zie ik nog maar heel weinig open en al helemaal geen Le Pain Quotidien, helaas.  Na even zoeken vind ik waar ze zullen komen, maar er staat november 2012 op de deur.  Nog even wachten, dus, toch raar dat ze op Facebook schrijven dat ze open zijn.

Gelukkig zijn er vlakbij al een paar jaar andere restaurants open, dus ik loop naar Pastry Xpo.  Daar serveren ze quiches en gerechten uit het Midden-Oosten voor de lunch.  Ik bestel een kop linzensoep, die met een heel lekker kaasbroodje komt.  Het verbaast me op hoeveel verschillende manieren linzensoep gemaakt kan worden.  In deze zijn de linzen gepureerd.  Het smaakt heerlijk.

Hier hebben ze ook mijn favoriete macarons.  Er zijn de gewoonlijke vanille en chocolade smaken, maar ook allerlei vruchten en noten.  Ik kan het niet helpen er vijf te kopen.  Ik kies framboos, pistache, citroen, vanille en lavendel.  Ik ben vooral heel benieuwd naar de laatste. 

Die MOM's organische supermarkt intrigeert me ook wel, dus ik loop daar nog even heen.  Hier gaat Saskia vast ook lekkere vegan dingen vinden.  Ze hebben zelfs organische spullen voor huisdieren.  Er is ook een juice bar, die ik weleens uit wil proberen.  Vandaag koop ik alleen een botje voor Cosmo, heeft hij ook wel weer eens verdiend.

Cosmo is er zo blij mee dat hij zelfs spontaan wat kunstjes doet ervoor (omrollen, high five).  Zo schattig!  Flapjack ligt weer eens heerlijk te slapen en Meike ook, Snickers is weer eens op pad om cadeautjes voor ons te jagen.  Huisdieren maken thuiskomen zo gezellig, ik ben blij dat ze er zijn.

Saskia komt thuis en heeft een nare hoest en bijna geen stem.  Ze vertelt dat bijna iedereen op school diezelfde verkoudheid heeft.  Ze vertrekt bijna meter om bij Caffe Amouri met Kaylee haar geschiedenisproefwerk te gaan leren.  Ik vind het grappig dat de kinderen bij Starbucks of Caffe Amouri gaan leren.  Ik kon vroeger toch het beste in alle stilte op mijn kamer "stampen".

Intussen voel ik het lagedrukgebied aankomen.  Als de luchtdruk daalt voelt het alsof er een juk op mijn nek en schouders rust.  Morgen schijnt het zwaar weer te worden en zo te voelen hebben ze gelijk.  De radar laat inderdaad flink wat slecht weer zien.

Op de site van CW zie ik dat het nieuwe seizoen van America's Next Top Model weer is begonnen.  Vier weken geleden nog wel, dus ik ga de achterstallige episode kijken.  Het is helemaal anders dit seizoen.  Niet alleen de juryleden en de deelneemsters (allemaal collegestudenten, helaas niemand van Virginia Tech of VCU, maar wel van Michigan State), maar nu mag via social media ook het publiek meestemmen.  Ik moet zeggen, het maakt voor een spannende en weer heel andere show. 

 Saskia eet met Kaylee, dus ik maak makkelijk wat soep en brood voor mezelf.  Daarna kijk ik naar The Voice.  De "blinde" afleveringen vind ik het leukst en wat een talent is er weer!  Een goed programma dat uit Nederland is "overgevlogen". 

PS: Ik blijf reacties erg leuk vinden, of je nu dit blog net ontdekt hebt, er slechts een keer komt of al jaren meeleest.

zondag, september 16, 2012

Color Run en Rick op reis

Zaterdag

Al voor Ricks wekker om 7 uur afgaat ben ik klaarwakker.  Ik moet zeggen, ik heb heerlijk geslapen en maak Saskia en Rick wakker.  Gauw pakken we in en eten beneden een haastig ontbijt.  Veel soeps is het niet, maar de roereieren met kaas en een paar happen banaan zijn genoeg voor mij.  De koffie gaat mee de auto in, want we lopen achter op ons schema.

Omdat ik niet weet of Kai ontbijt heeft gehad, neem ik voor hem een banaan en een bakje yoghurt mee.  Via sms weten we dat hij ook onderweg is naar de Richmond International Raceway, waar de Color Run zal starten.  Kai heeft gelukkig gisteren al het pakket met t-shirt, hoofdband, startnummer en meer gehaald voor hem en Saskia. 

Voor ongeveer een mijl staan we in de file, maar dat haalt natuurlijk niet bij de tien mijl van vorige week.  Het verkeer wordt hier ook een stuk beter geregeld door de politie, die we vorige week niet eens zagen.  Toevallig parkeren wij dichtbij Kai, dus we hebben elkaar al snel gevonden.

Kai en Saskia hebben hun Color Run witte t-shirts aan.  Iedereen, die aan de race meedoet, moet een wit t-shirt aan.  We zien ook allerlei groepen met hun eigen t-shirts.  Kai heeft alleen zijn veiligheidsspelden, om het startnummer mee aan zijn shirt te doen, vergeten.  Gelukkig vinden we na even zoeken een enorme bak vol daarvan.

Het is ongeveer twintig minuten voor het begin van de race.  We nemen nog een schone foto van Kai en Saskia voor de hagelwitte boog ballonnen van de start.  Dan wensen wij ze succes en kijken Rick en ik op de kaart waar wij het best heen kunnen.  Terwijl we dat doen zie ik een prachtige adelaar boven ons vliegen.  Daar moeten we natuurlijk ook foto's van nemen!

Deze race heet de Color Run, omdat de deelnemers iedere kilometer met een felle kleur poeder worden bekogeld.  Die poeder blijft overal aan zitten.  De eerste kilometer is geel en daar blijf ik op de kinderen wachten.  Rick loopt door naar de tweede kleur, roze.

De mensen, die geel poeder strooien, zijn er wel heel royaal mee.  Volgens mij zullen die voor de latere lopers geen poeder meer overhebben.  Door wolken geel lopen de deelnemers.  Opeens, na een minuut of twintig, zie ik Kai en Saskia aankomen.  Saskia had gezegd dat ze wilde lopen in plaats van rennen, maar ze rennen toch. 

Helaas zien ze mij niet en lopen een beetje uit mijn beeld.  Toch lukt het me een aantal foto's te nemen.  Nu gauw naar kleur nummer vier, oranje.  Rick en ik hebben besloten nummer drie, blauw, over te slaan, want daar halen we het niet voor de kinderen erlangs lopen. 

Terwijl ik bij oranje wacht, loopt Rick naar de finish.  Als eerste zie ik Kai naderen en dan een heel kleurrijke Saskia.  De oranje poeder gooiers doen ook erg hun best en iedereen heeft enorme lol.  Ze noemen dit niet voor niets de "happiest 5k in the world".  De kinderen genieten duidelijk ook volop.

 
Door de finish!

Door mijn rechterenkel, die nog flinke pijn doet, loop ik wat minder snel, dus ik mis de finish.  Deze race wordt niet getimed, dus heel belangrijk is dat niet.  Kai en Saskia hebben er ongeveer veertig minuten over gedaan.

Het Finish Festival, waar een dj iedereen oproept hun kleurpakketten in de lucht uit te strooien, is in volle gang en hier vind ik de anderen weer.  Ik probeer er een beetje van weg te blijven met mijn fototoestel, maar Rick wordt geraakt door een gele "bom", waarvan ook een deel op zijn SLR terechtkomt. 

Kai en Saskia dansen mee in de menigte en gooien hun eigen pakketjes kleurig poeder de lucht in.  Als ze ons weer komen opzoeken, zijn ze bijna onherkenbaar!  Kai's tanden zijn zelfs groen en Saskia's gezicht heeft vooral veel paars.  Natuurlijk moet dat ruimschoots op de gevoelige plaat vast worden gelegd.

Als de kinderen uitgedanst en gekleurd zijn, zien we een paar mensen met blazers, die de poeder van mensen afblazen.  Saskia wil haar kleur op zich houden, maar Kai laat zich afblazen.  Er komt heel wat poeder van hem af, maar hij is nog net zo vies als ervoor.

We kijken nog even bij de winkel, maar daar vindt Saskia niets van haar gading.  Dan verlaten we de vrolijkheid en lopen terug naar de auto's.  Kai wil graag een douche nemen in zijn dorm, dus de rest van ons gaat Richmond een beetje verkennen. 

Voor mijn dagelijkse foto maak ik wat foto's van het Virginia Capitool en we rijden door leuke buurtjes, zoals Shockoe Slip, het oude gedeelte van de stad. Hoe meer ik van deze stad zie, hoe leuker ik hem vind.  Ik neem me iedere keer voor hier eens wat langer dan een uurtje door te brengen, maar dat komt er telkens niet van.

Intussen is Kai weer helemaal schoon, dus we halen hem op. We willen graag een restaurant met een terras vinden, want het is schitterend weer.  Dat komen we al heel gauw tegen.  Mulligan's heeft een gezellige bar op hun terras en een lekker menu. 

Voor mij worden het de oesters, want die zijn veel goedkoper dan bij ons en heel erg lekker, en de zwarte bonen burger, ook zeer smakelijk. Terwijl we op het eten wachten, kijken we de wedstrijd van Virginia Tech tegen Pittsburgh.  Helaas verliezen de Hokies vandaag.

Na de lunch is het alweer tijd om afscheid van Kai te nemen.  Hij heeft vanavond een bandoptreden, waar hij zelfs voor betaald wordt.  Jammer, dat we er niet voor kunnen blijven, maar Saskia voelt zich nog niet lekker en Rick is erg moe. 

Op de terugweg komen we af en toe in langzaam rijdend verkeer te staan.  Het kan gewoon niet missen op de I-95!  Gelukkig valt het oponthoud wel mee en na een paar uur rijden we ons gebied weer binnen.  We halen Cosmo op van de kennel en dan zijn we weer thuis. 

Het was een leuk uitje. Ik denk dat dit niet de laatste keer was dat Kai en Saskia de Color Run hebben gelopen, zoveel lol hadden ze!  Hopelijk de volgende keer hier in Washington, maar die races zijn al maanden uitverkocht, dus dat moeten ze er op tijd bij zijn.  Katja zou ook wel mee willen doen.

Rick is zo moe dat hij even gaat slapen.  Saskia vertrekt naar vrienden en ik ga met Cosmo op het deck zitten lezen.  Langzaamaan wordt het weer hier ook koeler, dus ik wil iedere keer als het warm genoeg is om in de schaduw op het deck te zitten uitbuiten. 

Voor ons avondeten haalt Rick van Four Sisters.  Ik leer nu ook hoe je rijst"papier" zachter maakt, want dat komt helemaal ongekookt mee.  Een telefoontje naar het restaurant wijst uit dat het enkel een minuut in warm water moet liggen.  Zou handig zijn om als aanwijzing mee te geven bij het ophalen.  Dit blijft een van mijn favoriete cuisines.  Rick vindt het gelukkig ook lekker, want er is niet zoveel rijst (als bij andere Aziatische cuisines).

Saskia gaat vannacht bij een vriendin logeren.  Ik ben daar niet heel blij mee, want ze is verkouden, maar volgens haar is het slechts allergie.  Tieners!  Rick en ik kijken de Michigan State versus Notre Dame football wedstrijd, maar dit lijkt niet de dag voor "onze" teams te worden, want Notre Dame staat ver voor als we naar bed gaan.

Zondag

Moe van de lange dag gisteren slapen we vanochtend tot tien uur uit.  Althans, Rick is vergeten het alarm van zijn horloge uit te zetten, dus dat gaat vrolijk om zeven uur af.  Daarna lukt het me niet weer in slaap te vallen, maar ik heb wel vreemde slaap-waakdromen.  Zo vreemd zijn die, je bent wakker, maar toch niet.  Herkent iemand dit?  Rick zegt dat het hem nooit overkomt.

Het is heerlijk weer en we eten ons bij Starbucks gehaalde ontbijt lekker buiten op.  Eigenlijk had ik daarna naar de sportschool gewild, maar Rick heeft een plan voor ons om net voor de lunch samen te gaan.  Ergens weet ik wel dat dat niet gaat lukken met de hele lijst dingen, die Rick nog wil doen voor hij vanmiddag op reis gaat, maar ik stem toch in.  Ik heb stiekem wel zin in een heel luie zondag.

Die krijg ik dus ook, want Saskia haalt Rick over met haar naar de mall te gaan voor nieuwe jeans.  Haar enige oude paar heeft een stukke rits en het wordt nu weer koel genoeg om lange broeken te dragen naar school.  Ik vind het wel grappig dat ze haar vader vraagt, want ik zou natuurlijk ook makkelijk morgen of overmorgen met haar kunnen gaan. Kennelijk heeft ze even behoefte aan wat vader-dochtertijd en Rick vindt dat natuurlijk ook leuk.

Het neemt allemaal alleen wel veel meer tijd in beslag dan ze hadden gedacht.  Pas na enen zijn ze terug.  Tja, en nu is de keuze sportschool of gezellig nog even samen gaan lunchen.  Raad eens wat de voorkeur heeft?  Morgen ga ik er wel weer extra hard tegenaan, dan.

Begin deze maand is er een ware creperie geopend hier in Vienna.  Rick en ik gaan eens kijken of dat wat is.  Crepe Amour is een heel klein restaurantje met acht zitplaatsen, maar een lang menu met verschillende gevulde crepes.  Er gaat net een gezin weg, dus wij kunnen zitten. 

Het duurt even voor ik mijn keuze heb gemaakt, want veel ziet er superlekker uit.  Uiteindelijk wordt het de crepe met gerookte zalm, cream cheese, spinazie en kappertjes.  Rick neemt er een met gerookte kalkoenborst, gruyere en dijon mosterd.  De crepes zelf zijn flinterdun en van boekweitmeel gemaakt, ze doen me denken aan de crepes, die Kai en ik in Quebec aten.  We zullen hier zeker terugkomen!

Thuis pakt Rick gauw in en neemt dan afscheid.  Hij gaat tot donderdag naar Redmond, Washington, voor training.  Het is alweer even geleden dat hij voor zijn werk moest reizen.  Saskia en ik zijn de komende dagen dus met zijn tweetjes.  Wat vind ik het dan helemaal fijn dat zij nog thuis woont!

De rest van de middag geniet ik van het lekkere warme weer en lees alweer een boek uit.  Ik heb nog nooit zoveel gelezen als sinds ik de Kindle heb.  Zelfs niet als tiener, toen lezen mijn grote hobby was.

Voor het avondeten bestel ik makkelijk Chinees.  Al Boer Zoekt Vrouw kijkend eet ik het op.  Ik zie uit naar volgende week, als ze op de boerderijen zijn.  Ssakia maakt boven huiswerk en komt vertellen dat er telkens niets in Flapjacks kattenbak ligt, ondanks dat ze hem erin ziet gaan.  Ik heb zo'n donkerbruin (no pun intended) vermoeden dat dat iets met viervoeter, waarvan de naam met een C begint, te maken heeft.  Iemand ideeen hoe je een hond kunt tegenhouden "snacks" uit de kattenbak te eten?
 
Mijn vriendje, ligt altijd naast mij 's avonds

En met die smakelijke noot eindigt weer een druk, maar leuk weekend.

Foto's van de adelaar staan hier.

Foto's van de Color Run staan hier