Zaterdag
We slapen lekker uit, zelfs Saskia. Op zaterdag geen blaffende buurhond gelukkig en ik heb Cosmo's halsband afgedaan, want die maakt lawaai. Daardoor slaap ik het lekkerst in weken! Als Rick om half tien opstaat, volg ik hem met moeite.
Vandaag heb ik me voorgenomen niet te gaan sporten om mijn voeten genoeg rust te gunnen voor de rondleidingen de komende twee dagen. Het sporten is zo'n gewoonte dat me dat best wat moeite kost. In plaats daarvan computer ik lekker wat en Saskia en ik kijken tv.
Jose, onze "handy man", komt met een medewerker ons deck met een harde waterspuit schoonmaken. Binnenkort gaat hij het beitsen wat hard nodig is, nadat Cosmo er vele keren overheen heeft gerend. Nu Jose de waterspuit toch mee heeft, doet hij ook maar gelijk de bakstenen stoep voor ons huis. Ook die ziet er nu weer keurig uit.
Op ons programma vandaag staat het versieren van de voortuin voor Halloween. Daarvoor ga ik naar Michaels om wat versieringen te kopen. Er zijn een aantal leuke dingen, maar ik besluit toch te wachten en te zien wat we allemaal nog hebben. Uiteindelijk verlaat ik de winkel met enkel twee "spinnenwebben". Ik ben trots op mezelf, want de verleiding om meer te kopen was groot!
Hier ben ik in hetzelfde winkelcentrum als Pho Thang Long en ik bestel een garnalen pho voor de lunch. Rick heeft zijn eigen lunch gehaald en we eten samen buiten voor het huis.
Dan begint Rick met de Halloweenspullen van zolder halen. Ik neem de taak van het versieren op me. Dat is toch altijd zulk leuk "werk". Saskia belooft ook te komen helpen, maar ik heb alles al staan als zij naar buiten komt. Na een paar uur ziet de tuin er weer heel spookachtig uit met spinnenwebben, spookjes en grafzerken.
Rick komt terug met slecht nieuws, onze voorstelling is uitverkocht. Hij heeft nu kaartjes voor kwart voor zes. We besluiten in de tussentijd naar Gordon Biersch te gaan, want Rick is dol op hun bier. Hier kijken we naar de college footballwedstrijden. Helaas verliezen zowel Michigan State als Virginia Tech, dus geen goede football dag voor onze teams!
Op tijd zijn we terug bij de bioscoop en krijgen goede zitplaatsen voor de film. Rick gaat nog even naar buiten om Saskia, die met Laura de volgende voorstelling van deze film gaat kijken, haar kaartjes te geven. Hotel Transylvania is een leuke film, maar ik had er meer van verwacht. De stukjes in de voorfilm zijn eigenlijk de grappigste delen van de film, jammer.
Als we naar buiten lopen, bespreken we waar we zullen gaan eten. Nietsvermoedend stap ik op de roltrap naar beneden en zie dan opeens op de roltrap naar boven... Katja! Mijn hemel, wat een verrassing! Rick en Saskia wisten dat ze er was, maar ik dus helemaal niet!!!
Eerlijk gezegd kan ik mijn tranen van vreugde niet onderdrukken, zo blij ben ik om Katja weer te zien. Ik sta dus midden in de mall te snotteren, men zal wel gedacht hebben! Saskia heeft haar naar de mall gereden en zij heeft gewacht tot onze film klaar was (en intussen naar de Virginia Tech wedstrijd gekeken bij TGI Fridays). Ze wil graag met ons gaan eten, zo leuk!
Bij de eerste keuze restaurants, Coastal Flats en Seasons 52, is het beredruk. Katja stelt voor dan Thais te gaan eten bij Neisha Thai. Daar zijn wij ook voor. Dit restaurant is heel gezellig en heeft een uniek menu. Ik bestel een gerecht met enorme garnalen en broccoli met een superlekkere saus. We kletsen helemaal bij met Katja, ik kan het nog niet geloven dat zij opeens tegenover ons zit!
Thuis krijg ik een heel leuk verlaat verjaarscadeautje van Katja, een paar oorbellen, die precies mijn smaak zijn. Dan gaan Rick en zij aan het werk met haar laptop, want de virusproblemen zijn nog lang niet opgelost. Ik ga op tijd naar bed, want ik heb morgen een rondleiding.
Zondag
Het is relatief vroeg opstaan geblazen voor mij en Rick, want ik heb zoals gewoonlijk om half tien afgesproken in de stad. Het is prachtig weer, maar het weerbericht geeft 40% kans op een bui vanmiddag. Ik neem dus voor de zekerheid toch maar een klein parapluutje mee.
Voor we naar de stad rijden halen we nog even ontbijt bij Starbucks. Ik ben op het moment helemaal dol op hun veggie omelet artisan broodje. Zo lekker!! En voor het eerst in maanden bestel ik mijn Americano weer eens warm. Een "tall", de kleinste maat, want veel koffie is niet bevorderlijk voor een lange wandeling zonder al te veel toiletten onderweg!
Gisteren vond ik het eigenlijk een beetje jammer om een rondleiding te hebben nu Katja thuis is. Maar Katja heeft aangekondigd een gat in de dag te gaan slapen en ik vind het rondleiden toch altijd weer heel erg leuk, vooral op een mooie dag als vandaag.
Rick zet mij af bij het McPherson Square metrostation en ik zie T. en S. al aan komen lopen. Het is weer een heel leuk stel en ik heb meteen nog meer zin in de dag. T. en S. kunnen een goed tempo lopen en we hebben ruim de tijd om het Witte Huis en de monumenten te bekijken.
Voor het Witte Huis zitten weer allerlei mensen te protesteren, waaronder een man, die er nu al een paar weken zit om te pleiten dat het huwelijk tussen een man en een vrouw moet zijn. Weer anderen zijn anti-abortus en dan is er natuurlijk het oude vrouwtje tegen nucleaire wapens, die er al 31 jaar zit.
Aan de achterkant werpen we een blik op de moestuin van Michelle, die er keurig bijligt, maar waarschijnlijk niet door haar hand. Dan steken we over naar het monumenten gedeelte. Het is vandaag heel rustig bij het World War II Memorial en ook bij Vietnam. T. kan dus veel foto's zonder mensen erop maken.
Natuurlijk is het bij het Lincoln Memorial wel een stuk drukker. Helaas staat er een stevige bries, waardoor de Reflecting Pool niet veel reflecteert. Na de soldatenbeelden van het Koreaanse monument bewonderd te hebben, steken we over naar het Tidal Basin.
Daar lopen we door de Mountain of Despair het Martin Luther King Jr. Memorial binnen. Ik blijf het een van de minste monumenten vinden, al snap ik het belang ervan wel en zou ik eigenlijk ook niet weten wat er nog meer zou moeten staan.
Het Franklin D. Roosevelt Memorial daarentegen vind ik heel indrukwekkend met al zijn symboliek en beelden. Een blik op mijn horloge vertelt me dat we goed opschieten. Het scheelt erg als mensen er tussen de monumenten in goed de pas in zetten en natuurlijk is dat met een graad of 23 makkelijker, dan met 35+ graden.
Na het Jefferson Memorial banen we ons dus al een weg naar de Old Ebbitt Grill, waar we ruim een kwartier voor onze reservering aankomen. We krijgen dit keer een tafeltje dichtbij de ingang. Hier heb ik nog nooit gezeten, grappig genoeg.
Zoals altijd raad ik de crabcakes aan hier en S. bestelt daar de sandwich van. T. neemt de Norwegian sandwich, die ik ook een aantal keren heb gehad en erg lekker vond. Maar ik kan het niet laten en kies weer voor de linzenburger. Ik ben ontzettend dol op linzen en vind het altijd zo jammer dat Rick er niet van houdt.
Na de lunch lopen we verder langs Pennsylvania Avenue. Hier is een groot Turks festival gaande en we blijven even kijken naar een groep kinderen, die Turkse dansen opvoeren. Er is ook allerlei Turks eten, maar ja, we hebben net geluncht, dus absoluut geen trek.
Langs de FBI, het Newseum en meer lopen we naar het Capitool. Ook hier is het natuurlijk heel erg rustig en zijn zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden niet aan het werk. Op zondag is de Library of Congress ook dicht, dus ik vertel T. en S. er zoveel mogelijk over, zodat ze weten waar ze naar kijken als ze die gaan bezoeken.
Via de Mall, de musea en het vliegerende publiek lopen we terug naar Constitution Avenue. Hier nemen we weer afscheid, nadat ik ze wat tips heb gegeven om de rest van de middag te doen. Ik sms Rick, die op weg gaat om me op te halen. Ik ben blij dat mijn voeten het goed volhielden vandaag. Morgen gaat het hopelijk net zo.
Al wachtend ga ik op een muurtje bij het American History Museum zitten. Naast mij probeert een excentriek uitziend oud vrouwtje religieuze pamfletten uit te delen. Het is grappig om gade te slaan hoe mensen daar verschillend op reageren. Sommige doen alsof ze een irritante vlieg is, anderen bedanken vriendelijk en weer anderen nemen het pamflet aan, lezen een paar letters en gooien het dan prompt weg. Zij neemt haar taak in ieder geval heel serieus!
Het is zulk lekker weer dat we thuis met zijn allen op het deck gaan lezen of computeren. Katja's laptop was hopeloos, dus Rick heeft hem opnieuw moeten formatteren en installeert er nu Windows 8 op. Katja is, na Rick, dus de eerste van ons, die met de nieuwe Windows mag werken.
Katja mag natuurlijk kiezen waar we gaan eten. Zij zou mijn dochter niet zijn, als dat niet Japans zou worden. We proberen een tafeltje bij Sushi Yoshi te krijgen, maar daar is een uur wachttijd! Dan maar naar Yama, waar we aan de sushi bar plaats kunnen nemen en zelfs een handrol gratis als voorafje krijgen. Het is weer heerlijk en gezellig met onze oudste erbij!
Foto's van vandaag staan hier.