Geschiedenis museum en shoppen

Aangezien zowel Rick als Saskia gisteravond half ziek was, durf ik pas om kwart over negen wat lawaai te maken al lig ik al een tijdje wakker.  Rick zei gisteren dat hij absoluut tot negen uur wilde slapen, maar ook weer niet de hele dag Berlijn wilde missen.

Saskia heeft nog steeds buikpijn en wil vanochtend tenminste in de hotelkamer blijven.  Rick en ik gaan eerst tegenover het hotel ontbijten.  Het hotel ontbijt kost 16 euro en zoveel eten wij gewoon niet bij elkaar, hoe lekker het ook is.  Ik dacht altijd te lezen dat het ontbijt inbegrepen zat bij de meeste Europese hotels, maar dat is onze ervaring hier in Duitsland dus niet.

Aan de overkant van ons hotel bevindt zich een koffietentje dat ontbijt serveert.  Ik bestel een (heel erg lekkere!) kop koffie en Rick een latte.  Als ontbijt neem ik het "kaasontbijt".  Ik krijg een groot bord voorgeschoteld met verschillende kazen, groentes, fruit en een gekookt ei.  Smaakt net zo goed als het eruit ziet.

 

 

Kan het niet draaien, maar zo zag het eruit

 



Rick heeft de vleeswaren equivalent van mijn ontbijt, maar ik maak me zorgen om hem.  Hij ziet er niet goed uit en eet nauwelijks.  Hij staat er echter op dat hij wel mee wil vandaag.  Hij zegt gewoon heel slecht geslapen te hebben. 

In de kamer halen we onze fototoestellen en vragen Saskia nogmaals of ze mee wil.  Dat is niet het geval en we beloven haar dan na de lunch op te halen.  Gelukkig hebben we gisteren genoeg proviand voor haar ingeslagen.

Rick wil liever met een taxi dan openbaar vervoer en dat snap ik wel.  We nemen dus een taxi naar het Deutsches Historisches Museum.  Althans ik neem maar aan dat een taxichauffeur hier weet waar dat is, maar dat blijkt niet het geval.  Hij wordt heel geergerd als ik het adres niet weet, want er zijn "so verdammt viele" musea.  Gelukkig vind ik het adres op mijn telefoon.

Dan nog zet hij ons af voor het Altes Museum, niet het Historische museum.  Maar goed, het is dichtbij dus ik zeg er verder niets van en betaal.  We zijn hier ook naast de Dom en besluiten een kijkje binnen te gaan nemen.  Dat kost echter 7 euro en vooral omdat je niet naar boven de koepel inkan vandaag laten we dat maar gaan.

Bij het Geschiedenis Museum betalen we 8 euro en krijgen een stickertje als kaartje.  We geven onze jassen af bij de garderobe (Rick vraagt wat dat betekent en dan bedenk ik me opeens wat een logisch woord het is) en lopen naar boven voor de oudere geschiedenis van voor 1918.

 

Pestmasker

Onvoorstelbaar hoe die geschiedenis vooral om het aanwinnen van land ging.  Nederland speelt ook af en toe een rol in dit museum, vooral na de eenwording in de 18e eeuw.  Bovendien zie ik een aantal Nederlandse kunstenaars voorbij komen met historische schilderijen.

Ricks aandacht gaat echter vooral uit naar de tijd van Hitler en erna.  Na een uur lopen we dus naar beneden om het moderne geschiedenisgedeelte te bekijken.  Ik moet toegeven dat ik alles over de Tweede Wereldoorlog gewoonlijk systematisch vermijd.  Daar ligt teveel familiezeer en ik heb moeite met het zien van foto's van Hitler, o.a.

In een stad als Berlijn kun je er echter niet omheen en ik dwing mezelf mee te gaan door de tentoonstelling over Nazi Duitsland.  De echt nare beelden vermijd ik zoveel mogelijk en beperk me tot het lezen van de teksten over de gebeurtenissen. 

Rick neemt enorm de tijd voor alles en op een gegeven moment wordt het me te veel.  Hij mag van mij nog alle tijd ervoor nemen, maar ik heb dorst en wil weg uit deze omgeving.  Wel lees ik nog even alles over Oost-Duitsland en vooral de tijd dat de Muur naar beneden kwam.  Opeens is Rick daar ook, ook hij heeft genoeg nare beelden gezien.  Wat een wispelturige geschiedenis heeft dit land toch!

Eigenlijk zou ik heel graag met iemand, die in het toenmalige Oost-Duitsland heeft gewoond, praten.  Hoe is het om nu "opeens" in een Westers en open land te wonen?  En waar zijn al die Stasi mensen, die de bevolking zo bang maakten dat je niet eens wist of je je beste vriend kon vertrouwen?  Nergens lezen we wat er daarmee is gebeurd.  Kennelijk wonen die gewoon vrolijk verder?

We hebben beiden dorst en ik heb ook trek.  We lopen terug naar de Hackescher Markt waar we gisteren de gids ontmoetten.  Hier is een heel aantal restaurants en vandaag heeft Rick zin in curry wurst. 

Vivolo heeft die en eigenlijk niet veel andere lunchgerechten, dus ik bestel ook maar een worst.  Als drankje daarbij neem ik een Berliner Weisse Rot biertje.  Als het avondeten was geweest had ik tapas besteld, maar bij andere tafels zie ik grote porties staan.  Ach, we komen maar een keer in Berlijn en die kerrieworsten zijn wel erg lekker.

Omdat Rick zich niet lekker voelt en vooral erg moe is, willen we ons autocontract met Sixt veranderen, zodat ik ook die auto mag besturen.  Gisteren hebben we gezien dat er een Sixt kantoor vlakbij de Brandenburger Tor is.  Daar besluiten we heen te lopen. 

Dat valt nog niet mee, want alweer staat er een bijtende wind en eigenwijze Rick gaat tegen de wandelinstructies van mijn telefoon (en mij) in.  We lopen via de Oranienburgstrasse naar Friedrichstrasse. 

Dat is wel een interessante route, want we komen langs de mooie synagoog met heel veel geschiedenis, natuurlijk.  Deze werd tijdens de Kristallnacht in brand gestoken en in 1943 gebombardeerd.  "Laat ons niet vergeten" staat er op het plakkaat dat de geschiedenis beschrijft.  Van de 170000 Joden in Berlijn in 1933 waren er na de oorlog hoogstens 8000 over.

Verderop komen we langs een bizar gebouw met allerlei graffitti en rare kunst.  Het blijkt het Tacheles gebouw te zijn.  Het lijkt een alternatief gebouw voor allerlei kunstenaars te zijn uit de beschrijving.  Wij krijgen er een beetje een "unheimisch" gevoel bij.  Dat past ook vast bij wat men ermee wil bewerkstelligen.

Nu komen we weer op de drukke Friedrichstrasse terecht, maar verder weg van de Brandenburger Tor dan we gewild hadden.  Gelukkig lopen we nu de heuvel af en hoeven niet om de haverklap restaurant menu's te bekijken, dat scheelt in tijd.

Onderweg lopen we wel een Bio Markt binnen om nog wat ontbijtrepen voor Saskia te kopen.  Het gaat zo wel goed, ze eet ontbijt en lunch op de kamer en dan avondeten met ons.  Maar wat is het hier moeilijk veganistisch te eten!  Saskia klaagt volgens mij nooit meer over de restaurants in onze omgeving!

Bij de Sixt blijkt dat ik mijn paspoort moet laten zien om tweede bestuurder te mogen worden.  Logisch, maar Rick noch ik dacht daar vanochtend bij het weggaan aan.  Onverrichterzake verlaten we de winkel dus weer.  Het loopt al tegen drieen dus we nemen een taxi terug naar het hotel.

Daar treffen we Saskia klaar om op pad te gaan aan.  Zij voelt zich duidelijk een stuk beter.  Het plan is om naar de KaDeWe te gaan om te shoppen.  Behalve de zoektocht naar het veganistische pizza restaurant maandagavond zal dit de eerste keer zijn dat we west Berlijn in gaan.

Intussen ben ik echter nog steeds geen medebestuurster van de auto en ik maak me genoeg zorgen om Ricks gezondheid dat ik dat echt wel wil worden.  We nemen de auto, die Rick, na weer wat moeilijk gedraai, want een wel zeer nauwe garage, bekwaam naar buiten rijdt.

Er zijn heel wat Sixt kantoren, maar wij kennen nu eenmaal die bij de Brandenburger Tor.  Het is ook niet zo moeilijk daar even te parkeren, dus we besluiten daar terug te gaan.  Terwijl Rick en Saskia wachten zorg ik ervoor dat ik nu ook op het contract sta als bestuurster. 

Misschien zal het niet nodig zijn, maar ik denk wel dat ik Rick morgen zal moeten afwisselen achter het stuur, zodat hij wat rust krijgt.  Dat zal dan voor mij voor het eerst in meer dan dertig jaar zijn dat ik in Europa zal rijden.  Om de een of andere reden lijkt mij dat makkelijker hier in Duitsland, dan in Nederland.

De GPS staat ingesteld op parkeergarage 1 van het KaDeWe en dat bereiken we snel.  We lopen het gigantische warenhuis binnen en ik leid Rick en Saskia naar de zesde verdieping, die naar verluid allerlei lekkers heeft.

Maar eerst stoppen we op de vijfde verdieping, die met het speelgoed.  Saskia ziet meteen een schattige, maar grote, Steiff olifant, maar die is wel flink prijzig.  Gelukkig zijn er ook kleinere, die beter te betalen zijn.  Alle drie de kinderen hebben met hun geboorte en een jaar een Steiff dier gekregen en koesteren die nog altijd.

Boven op de delicatessenafdeling vindt Saskia lekkere chocola voor Lawrence's familie.  Wij kijken verder onze ogen uit, zoveel lekkers!  Rick vindt het zelfs beter dan Harrod's in Londen en dat zegt wat.  We mogen ook een hapje heerlijk stokbrood met superlekkere camembert proeven.  Al met al zijn we hier een stuk langer dan gedacht.

We besluiten het warenhuis te verlaten en te kijken wat er verder buiten nog is.  Dat is heel wat, dit is echt het winkelgedeelte van Berlijn.  Saskia is op zoek naar een Bayern Muenchen t-shirt voor een van haar vrienden, dus we gaan een aantal sportzaken in, maar die hebben dat niet.  De souvenirswinkels ook niet, daar is alleen I hart Berlin spul te vinden.

Saskia heeft ook een nieuw paar jeans nodig en daarvoor gaan we nota bene (na H&M afgekeurd te hebben) naar Levi's.  Daar vindt ze de perfecte broek, maar jee wat is kleding duur hier!  Ik grap met haar dat ze van nu af aan gewoon bij Levi's in Tysons Corner kan winkelen voor de helft van de prijs.  Kleding is in de VS toch echt wel heel veel goedkoper, ik snap nu waarom mensen een extra tas meenemen.

Bij de Adidas winkel heeft Saskia nog meer geluk.  Daar vindt zij een Bayern Muenchen t-shirt voor een van haar vrienden.  Intussen heeft zij cadeautjes voor het merendeel van haar vrienden en vriendinnen, alleen nog niet voor Lawrence, het vriendje.  Dat komt vast wel.

We hebben inmiddels trek gekregen en Rick wil graag in deze omgeving eten.  We zien een straat met allerlei restaurants en bekijken de menu's of er iets veganistisch op staat.  Natuurlijk zijn er weer de Italiaanse restaurants, maar ik wil niet iedere avond pizza en pasta eten als we in Duitsland zijn.  We eten sowieso niet bij de lekkerste restaurants vanwege Saskia's veganisme.

Gelukkig is er even verderop Ribs 'n More. Ok, laten we wel wezen, zeker niet mijn keuze, maar ze hebben een veggie burger, zijn niet Italiaans, dus ok.  Ik heb al bedacht dat ik hier in Duitsland geen avondmaal ga hebben waar ik echt weg van ben. 

We krijgen dus een tafeltje en Saskia en ik bestellen de wortel-gember soep.  Die is erg lekker.  Saskia neemt dus die veggie burger en Rick een filet biefstuk.  Ik heb zin in vis en bestel de zalm.  Wat voor zalm dat is weet ik niet, maar hij is droog en niet echt lekker.  Leer het eens, Petra!  Neem biefstuk in een vleesrestaurant.  Maar ach, het vult de maag.

Na het eten lopen we naar de Vodafone winkel waar Rick heel goed geholpen wordt.  Saskia kon telkens niet sms-en met haar vriendin de VS.  Geen wonder, want Rick had geen tegoed daarvoor gekocht. Hij koopt de tegoeden en met een happy tiener en man lopen we terug naar de KaDeWe.

Saskia wil nog graag een van de Lindt Paashaasjes, want hun pure chocolade haasje is vegan.  Onderweg stop ik even bij de Pandora balie om te kijken of er een speciale bedel voor Berlijn is.  En jawel, hoor, er is een bedel met de Brandenburger Tor!  Die koopt Rick dan ook heel lief voor mij en de verkoopster doet hem al aan mijn armband.

Boven treffen we Saskia met het pure chocolade Lindt konijntje.  Tot Rick en mijn genoegen is er ook een wit chocolade versie van.  We kopen de konijntjes en zijn dan klaar met winkelen.  Op de terugweg rijden we langs de verlichte Brandenburger Tor en ik probeer foto's te nemen vanuit de auto.

Natuurlijk hadden we veel te weinig tijd hier om Berlijn echt te verkennen.  Het is ook winter en ijzig koud, dus dat vormt de meningen ook.  Morgenvroeg vertrekken we hier en ik moet zeggen dat ik me zeer vermaakt heb, maar niet "verliefd" ben geworden op deze stad.