Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, maart 31, 2013

Heidelberg en vlucht naar huis

Zaterdag

Omdat wij gewend zijn met het geluid van een fan te slapen heb ik op reis altijd een .wav daarvan aan op mijn laptop.  Midden in de nacht ging die echter opeens uit en daar werd ik wakker van.  De batterij van mijn laptop was leeg en het badkamerlicht ging ook al niet aan.  Ik was er dus van overtuigd dat we stroomuitval hadden.

Alleen zag ik wel licht op de gang branden, dus dat was vreemd.  Ik was al half van plan naar de receptie te gaan om te vragen wat er aan de hand was, toen Rick ook wakker werd.  Hij loste het mysterie meteen op, want in dit hotel bepaalde de lichtschakelaar bij de deur de rest van de electricteit van de kamer.  Ik had die bij het naar bed gaan uitgezet, terwijl dat via een schakelaar verder in de kamer moest gebeuren. 

De fan ging weer aan en wij sliepen lekker verder.  We blijven wel ietsje langer liggen, maar om negen uur staan we beiden naast ons bed.  Rick lijkt zich gelukkig een stuk beter te voelen.  Saskia en Kai zijn zelfs al helemaal op en klaar en zitten aan het ontbijt.

Het is enorm druk in de eetzaal.  Duidelijk zijn veel mensen er voor Pasen op uit.  Dankzij Kai en Saskia hebben we nog net een tafeltje.  De serveersters kunnen het eten niet snel genoeg aangedragen krijgen.  Het smaakt allemaal weer prima, een goed begin van de dag.

Voor vandaag staat een excursie naar Heidelberg op het programma.  Dat is ongeveer 200 kilometer rijden en ik heb daar altijd al heen gewild.  Rick is er als kind regelmatig met zijn ouders geweest, maar herinnert zich alleen het kasteel.  Zoals hij zelf zegt was hij "knee high to a grasshopper" en dat kasteel is in zijn herinning gigantisch.

In Marburg is het weer wat sneeuwerig weer en om het vriespunt, maar naarmate we naar het zuiden rijden wordt het steeds warmer.  Op een gegeven moment is het zelfs 9 graden, het warmst dat we het deze vakantie hebben gehad!

Onderweg komen we langs Frankfurt en ook langs het vliegveld.  Handig, want zo weten we ongeveer hoeveel tijd we moeten uittrekken voor de rit daar naartoe morgenochtend.  Net voor Heidelberg komen we in een file te staan vanwege een ongeluk.  De GPS in de Audi weet dat echter (ontzettend handig!) en bij de eerste afrit leidt "zij" ons via een omleiding naar het stadje.

Dat overtreft mijn verwachtingen, al is het helaas wel erg bewolkt.  Prachtig, die oude huizen aan de rivier en het kasteel er bovenuit torend.  De fototoestellen werken dan ook meteen overtijd!

Omdat het alweer ruim lunchtijd is besluiten we eerst aan het grote plein een restaurant te zoeken.  De keuze valt op Cafe Cenmoro en dat is een goede.  Grappig is dat de serveerster meteen aan mij hoort dat ik uit Nederland kom.  Ik heb dus kennelijk geen Amerikaans accent in mijn Duits.


Op een paar menukaarten heb ik nu al Flammkuchen zien staan en hier hebben ze zelfs drie variaties.  Het is een soort heel dunne pizza met creme freche en die van mij komt met zalm en spinazie.  Kai heeft de Griekse variant met olijven en feta.  Rick heeft spijt er niet een besteld te hebben, want hij is niet weg van zijn spaghetti. 

De heel vriendelijke serveerster zorgt ervoor dat Saskia ook lekker eet.  Ze stelt de tomatensoep en een salade met veel verschillende groentes voor.  Opvallend is dat we het tot nu toe in Berlijn het moeilijkst vonden iets van Saskia's gading te vinden. 

Na de lunch beginnen we aan de stijle klim naar het kasteel.  En stijl is het met 9% helling!  Het kasteel is een interessante constructie van heel oude muren en ruines een "moderner" deel uit de 19e eeuw.  Zeer fotogeniek en we hebben prachtig uitzicht over Heidelberg en de Neckar rivier.

We betalen de 6 euro per persoon (4 euro voor Kai als student) om de binnenplaats te kunnen bekijken.  Ook dat is zeer de moeite waard, vooral het befaamde enorme wijnvat dat maar liefst 220.000 liter wijn kan bevatten (maar lekte en daardoor vrijwel niet daarvoor gebruikt is).


Na meer dan een uur rondgekeken te hebben, lopen we weer naar beneden.  Saskia wil nog graag Kinder Chocolade eieren meenemen voor wat vriendinnen, dus die zoeken we in de supermarkt.  Die eieren zijn nota bene illegaal in de VS vanwege de kleine speeltjes erin waar kleine kinderen in kunnen stikken.  Een regel waar vrijwel iedereen, die ik ken, heel boos over is, want die eieren waren niet alleen populair bij kleine kinderen.

Deze supermarkt heeft de eieren niet, dus Saskia koopt dan maar wat andere Kinder chocolade dingetjes.  Intussen is Rick op zoek naar een leuke Stein.  Hij heeft zoveel herinneringen van Heidelberg dat hij dat zijn souvenir van deze vakantie wil maken.   Het aanbod is ruim, dus we lopen van souvenirstandje naar souvenirstandje.

Kerkliefhebster die ik ben wil ik ook graag een blik werpen in de grote Heilig Geist kerk hier.  Ik heb gelezen dat deze ooit door zowel Protestanten als Katholieken werd gebruikt.  Ook hier zijn weer heel mooie gebrandschilderde ramen te zien.  Echt bekoren kan de kerk me niet, daar is hij een beetje te sfeerloos voor, vind ik.

Intussen heeft Saskia haar naam op een mininummerbordje gevonden.  Dat niet alleen, maar de namen van Katja en Kai zijn er ook.  Dit nummerbordje heb ik al met mijn naam in Berlijn gekocht.  Hier heeft Rick dus de "exotische" naam, want zijn naam hangt er niet. 

We kopen voor alle drie de kinderen zo'n bordje, want in de VS zitten hun namen er nooit tussen.  Het verbaast mij ook wel dat hier in Duitsland Saskia zoveel aanwezig is.  Dat lijkt me toch een echt Nederlandse naam.

Verder lopend naar de Alte Bruecke (oude brug) komen we langs Cafe Knoesel.  Het eerste cafe in Heidelberg is beroemd om zijn "studentenkus", een chocolaatje uit de 19e eeuw.  Het winkeltje naast het cafe verkoopt ze en Rick koopt er twee voor ieder van ons een (al heb ik geen trek, dus zal hem later proberen) en Saskia natuurlijk een voor Lawrence.

Bij het begin van de Alte Bruecke staat een bronzen beeld van een aap.  In mijn gids las ik dat je zijn spiegel aan moet raken om rijk te worden.  Nou, dat moeten wij natuurlijk allemaal even doen.  Saskia poseert er ook grappig mee en het beeld is duidelijk een hit bij de Japanse toeristen (ik vind het een gedrocht, maar goed).

We lopen de brug over en hebben weer mooi uitzicht op het stadje en kasteel.  Zo jammer dat het zo mistig is vandaag!  Wat moet dit mooi zijn als het zonnig weer met blauwe lucht is.  Zoals bij zoveel bruggen in Europa hangen hier ook weer sloten met de namen van geliefden erop.  Die gewoonte is, zover ik weet, nog niet overgewaaid naar de VS.

Na uitgebreid gefotografeerd te hebben ook aan de overkant van de rivier met de brug op de voorgrond, lopen we terug.  Rick maakt eindelijk een keuze van welke Stein hij wil.  Het wordt er een met o.a. het kasteel en wijnvat erop. 

Helaas is het dan nu alweer tijd om afscheid te nemen van Heidelberg.  Hier had ik wel langer willen doorbrengen, maar ja, deze reis is "op zijn Amerikaans" dus we hebben er even leuk van kunnen proeven.  Kai was eerst teleurgesteld dat we niet naar Rothenburg gingen (drie uur rijden vanaf Marburg dus te ver), maar is achteraf gelukkig blij dat het Heidelberg is geworden.

TIjdens de lunch verzuchtte Saskia dat ze wel weer in hetzelfde restaurant als gisteravond wilde eten.  We kijken elkaar aan en tot haar verbazing zijn wij daar allemaal ook voor te vinden.  De Gartenlaube is zo'n gezellig en traditioneel Duits restaurant, prima voor onze laatste avond hier.

De rit terug naar Marburg verloopt vlot en tot onze verbazing dwarrelen de sneeuwvlokjes hier nog steeds naar beneden.  We frissen ons wat op op de kamer en lopen dan naar het restaurant.

Daar is het op deze avond voor Pasen heel druk en we verwachten dat er geen plaats is.  Dan blijkt er nog een heel groot nieuwer gedeelte beneden te zijn.  Zo mogelijk is het hier nog gezelliger, letterlijk alles is van hout en overal Paaseieren als versiering.  Wij krijgen weer een "eckbank", die ons altijd aan Ricks ouders' eettafel doet denken.

Na het menu uitgebreid bestudeerd te hebben kan ik het niet laten hetzelfde als gisteravond te bestellen, de Jaeger schnitzel met verse champignonsaus.  Rick en Kai nemen beiden de bratwurst en Saskia de reden dat ze hier weer wilde eten: het gemengde groentesstoofpotje (waarvan ze mij de spruitjes geeft). 

Tijdens het eten bespreken we Kai's plannen.  Als wij niet waren gekomen was hij met zijn groep op een studiereis naar Berlijn gegaan.  Wij hadden onze vliegtickets en alles al geboekt toen we dat te weten kwamen, dus gelukkig was zijn coordinatrice bereid voor Kai een uitzondering te maken.  Anders had het ons handen vol met geld gekost de tickets te veranderen.

Neemt niet weg dat Kai begrijpelijk gemengde gevoelens hierbij heeft.  Natuurlijk wilde hij ons dolgraag zien, maar een reisje naar Berlijn om ook de andere studenten beter te leren kennen had hij ook graag gemaakt.  Dat niet alleen, maar iedereen is dus weg deze Paaszondag en -maandag.

Als ik dan ook voorstel dat hij een treinreis naar Keulen of Luik of zo kan maken, zie ik Kai's ogen oplichten.   Daar heeft hij wel oren naar!  Terug op de kamer kijken we naar treinschema's en Luik is wel erg ver met zo'n vijf uur, maar Keulen goed te doen.

Rick stelt voor dat Kai naar een hostel zoekt en er overnacht.  Zo te zien maakt dat Kai's Paasweekend helemaal goed.  Aangezien Kai van het Marburg station zal vertrekken blijft hij vannacht ook nog bij ons in het hotel logeren.  Rick rijdt hem even heen en weer naar zijn kamer om de nodige spullen op te halen.

Later dan ik zou willen liggen we in bed, want niet alleen moeten we morgen vroeg op om onze vlucht in Frankfurt te halen, we verliezen ook een uur omdat de zomertijd in Europa ingaat. 

Zondag

Gisteravond dacht Rick niet dat zijn telefoon zich automatisch zou aanpassen aan de zomertijd.  Daarom stelde hij de wekker in op Griekse tijd, een uur voor op Duitsland, dus.  Nou, de telefoon wist wel degelijk dat het zomertijd was en wekt ons om zes uur, voor ons gevoel vijf uur, gaap!

Gelukkig kunnen we nog een uurtje doordoezelen, maar ik voel me als een zombie als ik opsta!  Rick is door al het geregel voor Kai nog niet klaar met inpakken, dus ik ga met Saskia en Kai alvast ontbijten.  In tegenstelling tot gisteren is de ontbijtzaal om deze tijd op Paasochtend vrijwel leeg.

Het is zeker niet de eerste keer dat we Pasen niet thuis hebben gevierd.  Integendeel, door de schoolvakanties zijn we heel vaak op de terugweg van een vakantie geweest.  Vroeger zorgde ik er dan toch voor dat de kinderen iets Paasachtigs kregen, maar daar zijn ze nu te oud voor.

Toch is het chocolade Paashaasje wat naast ons bord ligt een leuke geste van het hotel.  Ik moet zeggen dat we zeer te spreken zijn over de Marburger Hof.   Dit was het enige hotel waar het ontbijt inbegrepen was en ook nog eens heel erg goed.  Beter dan het 7 euro ontbijt in Muenchen en bijna net zo goed als het 16 euro ontbijt in Berlijn.  

Na het ontbijt is het opschieten geblazen want onze geplande vertrektijd van acht uur gaan we niet halen.    Om kwart over acht is alle bagage beneden in de garage.  Terwijl Rick en de kinderen die inladen, ga ik uitchecken.  Wat is deze week voorbij gevlogen en wat hebben we het leuk gehad!

Helaas is het nu dan ook zover dat we Kai naar het station rijden en daar weer afscheid van hem nemen.  Hij gaat met de trein naar Keulen en zal in een jeugdherberg verblijven op een zaal.  Ik ben trots op hem, want hij doet dat toch allemaal maar in zijn eentje.  Ik ben heel benieuwd hoe hij Keulen gaat vinden.  Die stad staat in mijn herinnering gegrift als erg mooi en leuk, net als Aken, maar dat is alweer decennia geleden.

Toch even hard slikkend, want we zullen Kai nu tot half juni niet zien, rijden we door de lichte sneeuw naar het vliegveld van Frankfurt.  Ik denk (en hoop!) dat dit de laatste sneeuw zal zijn die wij dit seizoen zullen zien.  Al zijn de temperaturen in ons gebied nog steeds lang niet zo lekker als vorig jaar, het kwik nadert tenminste de tien graden nu.

We bereiken het vliegveld in recordtijd, dus ruim drie uur voor ons vertrek.  De Sixt huurauto inleveringsruimte is snel gevonden en gelukkig is er niets mis met de auto.  Ik moet zeggen dat ik deze Audi een superauto vond!  Hij zal altijd een speciaal plekje in mijn hart houden als eerste auto, die ik in decennia in Europa reed.

Nu is het uitvogelen waar op dit gigantische vliegveld we in moeten checken.  Er staan allerlei borden naar letters van het alfabet, maar geen idee waarvandaan United vertrekt.  Gelukkig is er een website met die informatie en we moeten naar B. 

Dan zien we wel aanwijzingen en vinden de balie vrijwel meteen.  Eerst moeten we weer die stomme vragen beantwoorden.  Is onze bagage altijd bij ons geweest, hebben we iets van iemand anders aangenomen, hoe lang hebben we onze computers al in bezit?  Alsof terroristen eerlijk gaan antwoorden bij zoiets.  Daarna gaat het inchecken heel snel, we zijn tenslotte vrijwel de eersten hier.

We hebben nog een paar uur en winkelen wat.  Rick heeft nog euro's over en eindelijk vinden we de Kinder chocolade eieren, die Saskia wilde hebben.  Ik koop lipbalm van Prada in verschillende smaken.  Hun kleding kan ik me niet veroorloven, maar lipbalm wel.  Ik ben benieuwd.  Saskia neemt vruchtensalade mee voor in het vliegtuig en Rick en ik een broodje, die van mij met Parma ham en rucola.  

Het aan boord gaan wordt hier in Frankfurt heel efficient gedaan.  Zoals altijd hebben we een boarding groep op onze instapkaarten staan, in ons geval 2.  Er zijn vijf groepen en iedereen moet achter het bord met zijn nummer gaan staan.  Deze 777 zit propvol dus dit is een heel goede manier om iedereen op tijd in zijn stoel te krijgen.

Wij hebben Economy Plus (gelukkig!) en de middenrij van drie.  Dat is vreemd voor mij, omdat ik gewend ben aan het raam te zitten en naar buiten te kunnen kijken.  Nu zien we helemaal niets, want we zitten ook nog eens boven de vleugel.

Net voor het aan boord gaan bemerkte ik dat mijn (oude) Kindle nu echt de geest heeft gegeven.  Ik heb de nieuwe aan Saskia geleend en vrees dus zonder leesvoer acht uur door te moeten.  Gauw laad ik wat boeken uit mijn archieven op mijn Kindle app op mijn telefoon.

Dat blijkt allemaal niet nodig.  Er is een uitgebreid prive entertainment system aan boord.  Films, spelletjes, tv shows, noem maar op.  Ik had me zo voorgenomen mijn blog te schrijven, maar dat komt er niet van.  Ik zet mijn koptelefoon op en geniet van tv shows, die ik anders nooit kijk, waaronder Shark Tank.

De lunch wordt geserveerd en ik krijg mijn Kosher maaltijd.  Dat ga ik veranderen, want die arme Joden krijgen werkelijk heel onappetijtelijke dingen voorgeschoteld!  Ik ben blij met mijn van het vliegveld meegebrachte broodje!    Om de een of andere reden krijgt Rick ook een Kosher maaltijd, die hij helemaal niet wil. 

Gelukkig voor ons is er een Joods paar aan boord, die geen Kosher maaltijden hebben gekregen.  Kennelijk hebben zij heel wat stennis geschopt, want de flight attendant komt ongeveer smeken of wij onze snack aan hun willen geven.  Nou ja, ik ben niet Joods, dus vooruit.  De gewone snack blijkt eigenlijk best lekker te zijn.  Ik ga voortaan maar weer "gewoon" eten in het vliegtuig.

Voor ik het weet is het tijd om te landen.  Sommige Amerikanen noemen tv de "boob tube", d.w.z. je wordt er helemaal ingezogen.  Dat was tijdens deze vluch zeker het geval voor mij.  De minuten en uren leken wel weg te smelten!

Met de people mover worden we naar de internationale terminal gebracht en sluiten aan in de rij voor immigratie.  Ondanks dat er meerdere vliegtuigen zijn aangekomen gaat dat verrassend snel.   Ook de bagage komt meteen van de band en we laden de tassen op twee karretjes.

Nu komt het langzaamste deel van deze reis.  Er staat een gigantische rij voor de douane!  Waarom weet ik niet.  Als we de beambte eindelijk bereiken werpt hij een blik op ons formulier en beveelt ons dan door te lopen. 

Met deze menigte zijn we bang dat er een enorme rij voor taxi's zal staan.  Dat valt mee en we krijgen meteen een grote SUV toegewezen.  De chauffeur en Rick laden in en dan zie ik het, mijn handbagage tas is er niet bij!  Daarin zitten mijn laptop en de Nederlandse paspoorten, oei!

Wetend hoe moeilijk het is om weer achter de douane te komen raak ik even serieus in paniek.  Rick, mijn ridder, belooft het allemaal goed te maken en gaat terug naar binnen.  De taxichauffeur belooft, heel aardig, te wachten.

Niet veel later belt Rick dat hij geluk had een een United Airlines agente trof, die de tas zou gaan halen.  Het duurt en duurt en ik voel me schuldig naar de taxichauffeur.  Die blijft vriendelijk en ik beloof hem een grote fooi.  Na ongeveer een half uur komt Rick triomfantelijk met mijn tas naar buiten.  Oef, opluchting!

Een half uurtje later zijn we thuis.  Het weer is wat somber, maar de narcissen bloeien en de magnolia bijna.  Ik zie de kersenbloesems nog niet in volle bloei zijn volgende week, ben ik bang.  Maar wie weet wordt het opeens lekker en komen ze opeens uit.

Saskia vertrekt meteen naar Lawrence.  Rick en ik bestellen ons "Paas"maal van Friends.   Wat heb ik vis gemist in Duitsland!   Ik heb in tijden niet zoveel vlees gegeten als de afgelopen week.  Begrijp me goed, het was lekker, maar veel zwaarder dan ik gewend ben te weten.

We hebben, ondanks de gezondheidsperikelen, een erg leuke week gehad.  Rick merkte nog op dat hij ondanks het vele rijden blij is Muenchen en Berlijn gezien te hebben. Ik ben van dezelfde mening en vond het een heel interessante reis.  Ook weet ik dat er nog veel meer te zien is, dus als Kai zich ook echt in Duitsland gaat vestigen (wat ik stiekem natuurlijk niet hoop) hebben we nog veel meer te bekijken tijdens bezoeken an hem.

14 reacties:

Karin zei

Een paar jaar geleden ben ik ook in Heidelberg geweest en vond het prachtig en ook voor het eerst Flammkueche gegeten. Heerlijk!! Als je een Traders Joe in de buurt hebt...die verkopen een flammkueche en is lekker. Fijn om weer wat tijd met Kai doorgebracht te hebben. Stoer hoor dat hij nu naar Keulen is gegaan in zijn eentje. Zal toch wat wezen als hij in Duitsland terecht zou komen. Wel ver van jullie maar hoe leuk om een extra reden te hebben om wat vaker Europese vakanties te maken. Marloes is ook altijd zo blij als we in Nederland dingen vinden met haar naam erop want ja die vind je hier natuurlijk ook niet en ik kan alleen maar Karen vinden en geen Karin :-)

Wentje zei

Fijn dat jullie weer heerlijk thuis zijn! Heidelberg ben ik vaak voorbij gereden op weg naar het zuiden en ik wist niet dat het zo'n mooie stad was! Die ga ik onthouden, leuk!!

Stoer dat Kai alleen op pad gaat! Daarom is het ook zo goed om alleen naar het buitenland te gaan, je wordt (zo mogelijk) nog zelfstandiger en zelfverzekerder want je weet dat je het ook in je eentje prima kan redden!

Ik vond het super leuk om je verslag over Duitsland te lezen. We kennen elkaar niet maar het was een grappig idee dat jullie zo dichtbij waren :)

Anoniem zei

Heb genoten van jullie verslag van jullie Duitsland reis.
Duitsland heeft heel veel bezienswaardigheden en heel veel mooie plekjes.
Zelf woon ik 8km van de duitse grens af en geregeld ga ik shoppen daar..het assortiment is net iets anders daar, dan hier in de supermarkt,dus bij mooi weer is een heerlijk fiets tochtje.
Ja als n Hollander duits spreekt,is dat heel goed te horen,want die blijven ook de duitse woorden met een harde G uitspreken en dat valt op.
Maar jullie zijn gelukkig weer veilig thuis en kunnen nagenieten nu van de mooie dingen die jullie daar beleefd en gezien hebben!

Groetjes Joke

Marie zei

Welcome Home! Wat een leuke trip hebben jullie gehad zeg, geweldig! Ontzettend stoer van Kai dat hij gewoon op de trein richting Keulen stapt!

naomi zei

Hallo

Wat grappig dat jij schrijft over die kinder eieren, mijn zusjes en ik noemden ze altijd verrasingsei. Bizar dat ze verboden zijn want volgens mij krijg je dat gele plastic nooit doorgeslokt waar het kado in zit.

Verder las ik op je Fvb dat Kai naar Cologne ging maar dacht toen niet aan Keulen eerder Frankrijk. Ik ken de Nl naam en de DE naam maar wist dat het in het engels ook weer anders heette haha.

En ik ben juist altijd in USA op zoek naar iets met mijn naam want hier is het wel meer de laatste tijd maar het blijft een zeldzaamheid.

Wat mij altijd opvalt bij die Japanse toeristen ook in Keukenhof en Madurodam van de week dat ze altijd/ vaak als ze op de foto gaan een peace teken met 2 vingers maken. Is jouw dat ook al opgevallen?

Is het souevnier van Rick een steen of is het iets anders? En ik ken alleen een brug in Parijs met sloten en de naam van geliefden, maar ik let daar ook niet op.

Je hebt een super terug vlucht geahd maar het eindigd in mijn grootste nachtmerrie je tas laten staan en nu achter de douanne. Gelukkig terug gekregen. Mijn 1e keer Orlando liet ik per ongeluk mijn camcorder staan in de bus in disneyworld. we waren wezen shoppen in down town en gingen terug naar een park maar moet via een overstap in een hotel. Dus de bus reed weg en toen shit me camcorder stond nog op de grond. Wij het hotel in het uitgelegd werd er gebeld met de bus en kreeg ik de chaffeur aan de lijn. En een aparte bus bracht mijn camcorder in 15 minuten terug bij dat hotel. Ik mocht ook naar mijn kamer gaan en werdt hij daar bezorgd, maar we sliepen op de international drive. Ik had toen speciaal die camcorder gekocht voor Orlando. Nu is het dus nog steeds voor ik uit een bus stap heb ik alles.

Wel fijn dat het koeler is kan je nog optimaal van de bloesem genieten ben benieuwd naar je foto's. Succes met alles online plaatsen.

Marion2 zei

Leuk dat jullie zo genoten hebben. Het zou me niets verbazen als jullie nog eens gaan, maar dan bij beter weer. Ik vind het er vooral aan het begin van de herfst, als de bladeren verkleuren, erg mooi.

Audi's zijn inderdaad erg mooie en degelijke auto's. Wij hebben ze jaren achtereen gehad.

Wij hadden en hebben voorlopig nog hetzelfde weer als jullie in Duitsland. Waardeloos!

Leuk van dat Paashaasje bij het ontbijt. Ik geef onze kinderen nog ieder jaar bij de Paasbrunch een Paasei (en dat vinden ze stiekem toch heel leuk). Wat jammer van de Kinder eieren on de VS. Ook hier ken ik oudere kinderen die ze nog leuk vinden. Jeugdsentiment, denk ik.

Het vliegveld van Frankfurt vind ik onoverzichtelijk en alles lijkt er lang te duren. We nemen daar, door ervaring wijs geworden, altijd extra tijd voor!



jolanda zei

Verrassingseieren, altijd leuk! In Nederland heb je ze ook van andere merken. Bij een bepaalde drogistketen (Kruidvat) hebben ze ze ook met K3, Dora en Cars qua folie en speeltje, tot groot genoegen van mijn peuter. Ik vind het vreemd hoor dat ze bij jullie verboden zijn. Ik hoor hier nooit verhalen over dat er een kindje door het speeltje gestikt is.

Keulen is een leuke stad, maar is er wel wat open zo met de paasdagen? Ik ben ooit met de paasdagen naar Luxemburg-stad (ook een leuk landje en stad) geweest en er was werkelijk niets te doen en veel was dicht.

Anoniem zei

De Brooklyn bridge in NYc hangt ook vol met sloten en namen van geliefden

Anoniem zei

Dat was een drukke week. Het gaat altijd te snel.
Micky woonde op de legerbasis bij Heidelberg toen ik hem leerde kennen, en ik ben een keer op dat kasteel geweest, maar alles maar heel kort en lang geleden. Ik zou er best nog eens terug willen gaan.
Annemiek

Anoniem zei

Wat gaat zo'n week toch snel voorbij.En ondanks het koude weer hebben jullie er echt van genoten zo te lezen.Kai zal het in Keulen ook wel mooi vinden, de prachtige kathedraal en de oude binnenstad zijn zeer de moeite waard.
Wij moesten eens in Frankfurt overstappen en toen waren ze net met de grote verbouwing begonnen.Dat was me toch een ramp.
Je zocht je een ongeluk.
Wereldwijd wordt er altijd gewezen op de bewijzering op Schiphol, die is altijd heel duidelijk.
Leuk dat jullie nu ook de omgeving gezien hebben waar Kai nu woont en studeert. Leuke studentenkamer trouwens. Hij redt het beslist, is ondernemend genoeg.
Belachelijk he die controle bij de douane, dat staat me ook weer te wachten. Kan meestal al snel doorlopen. In Chicago zijn ze ook niet al te vriendelijk zoals ik ondervond. Maar goed in Las Vegas schijnt de zon en dat alleen al is een goed vooruitzicht.
Groetjes Wil

Anoniem zei

Fijn dat jullie weer heelhuids thuis zijn. Het was weer leuk om een beetje met je op reis te zijn.
Ik zie dat het weer zijn best doet om op wat normalere temperaturen te komen.
Fijne week, Bea

Tineke zei

Over kwijtraken gesproken, wij waren eens met de trein gaan winkelen en op de terugweg de nieuwe broek in het bagagerek gelegd en bij het uitstappen vergeten. Verder in de trein de conducteur aangesproken die contact opnam met de andere trein en eind goed al goed, in utrecht konden we de broek ophalen. Voor mij geen spullen meer in het bagagerek.

jolanda zei

Fijn, dat julie weer veilig thuis zijn. Even nog over Kai zijn studie- en beroepskeuze; in Nederland wordt op veel havo/vwo scholen tweetalig onderwijs aangeboden, waarbij dan Engels de tweede taal is naast Nederlands. Dit houdt in dat ze in het engels bijvoorbeeld aardrijkskunde, biologie, wiskunde etc. krijgen. Hiervoor zoeken ze bij voorkeur native speakers. Ik weet niet in hoe verre die trend in Duitsland is doorgedrongen, maar dat is voor Kai ook nog een optie. Kijk maar eens op deze link; http://www.denhulster.nl/index.php/tvwo/wat-is-tvwo

Petra zei

@Karin - Bedankt voor de flammkuche tip, ik moet nodig weer eens naar TJ's!

@Wentje - Ja, zeker gaan naar Heidelberg! Katja en Kai zijn zeker zelfstandiger geworden door hun buitenlandse reizen.

@Joke - Grappig om naar een ander land te kunnen fietsen. Dat is hier ondenkbaar of je moet er weken voor uittrekken ;).

@Marie - Ja, nu de foto's bekijken en bewerken en nagenieten.

@Naomi - Dat van die Japanse toeristen is mij nog niet opgevallen. Daar ga ik nu speciaal op letten. Wel dat iedereen met Ipads fotografeert, zo onhandig lijkt me dat! Ricks "stein" is zo'n typisch Duitse bierpul.

@Marion - Ja, daarom hadden wij ook extra tijd genomen voor Frankfurt, want dat was ook mijn ervaring de afgelopen paar keer dat ik er was. Dit keer viel het alles mee, behalve het zoeken naar de balie.

@Jolanda - Kai heeft zich er prima vermaakt sms-te hij vandaag. Ik ben benieuwd naar zijn foto's en verhalen.

@Anoniem - Grappig, daar ben ik toch een aantal keren op geweest en is me nooit opgevallen.

@Annemiek - Ik wilde er al jaren heen en ben blij nu geweest te zijn (al had ik er veel langer door kunnen brengen).

@Wil - Voor mij gaat er nog steeds geen vliegveld boven Schiphol. Dat zal ook te maken hebben met de leuke souvenirwinkels daar ;).

@Bea - Heel langzamerhand wordt het ook lente hier.

@Tineke - Rick heeft zo ook al een aantal electronica vergeten in het vliegtuig. Helaas niet altijd teruggekregen.

@Jolanda - Goede tip, ik ga hem aan Kai doorspelen. Ik vind het wel grappig dat onze stille zoon misschien iets wil gaan doen waarbij hij zeker veel zal moeten praten.