Rick voelde zich gisteravond weer helemaal ziek, dus ik was bang voor een doorwaakte nacht. Voor Rick blijkt dat later wel het geval te zijn geweest, zijn gezondheid niets goeds doende. Ik heb echter heerlijk geslapen. Iedereen klaagt over de harde matrassen, dus misschien is mijn kussen, waar ik bijna helemaal op lig, wel mijn redding.
Nadat ik mijn douche heb genomen wek ik de kinderen. Rick komt langzaam ook tot leven en maakt zich klaar om te gaan ontbijten. Als wij beiden klaar zijn, kloppen we op de deur bij de kinderen. Na langdurig kloppen is er geen reactie, dus we bedenken ons dat ze misschien al aan het ontbijten zijn.
Ons uitzicht
In de eetzaal zien we ze inderdaad meteen zitten. Kai heeft Rick hierover een sms gestuurd, die hij niet op heeft gemerkt. Het ontbijt hier zit bij de kamerprijs inbegrepen en geen wonder dat het goede recensies krijgt op Trip Advisor en Booking.com. Er is van alles! Bijna net zoveel als het 16 euro kostende ontbijt in het hotel in Berlijn.
Zelfs Saskia kan eindelijk iets anders dan een ontbijtreep eten, want ze bieden hier soya melk. Ik ben blij haar eens een gewoon lekker gezond ontbijt te zien eten! Ons smaakt het ook bijzonder goed.
Vanochtend gaan we Marburg verkennen en dan vooral het kasteel. Dat vergt een flinke klim naar boven. Vannacht is er een laagje sneeuw gevallen, maar nu schijnt er een waterig zonnetje. Het kasteeel is indrukwekkend en biedt mooie uitzichten over het stadje.
De eerste vesting hier stamt uit de 13e eeuw en het huidige kasteel voornamelijk uit de 17e eeuw. Helaas hebben we geen blauwe lucht, maar fotograferen er toch lustig op los.
Als we weer naar beneden lopen zien we een grote rode schoen staan. Dat is de schoen van Assepoester. Verspreid door het stadje staan referenties aan sprookjes van Grimm. De gebroeders studeerden hier aan dezelfde universiteit als Kai van 1802 tot 1804. Het huis waar zij woonden zagen we gisteren al.
Ook zagen we gisteren al (maar had ik dat met mijn slaperige hoofd niet door): de Wolf en de Zeven Geitjes, de Kikkerkoning, de Dappere Kleermaker (die zeven vliegen tegelijk doodsloeg, die vliegen hangen aan twee gebouwen) en het huis van Hans en Grietje. Vandaag komen daar dus deze schoen bij en even later de zeven dwergen van Sneeuwwitje.
Intussen is de zon weer verdwenen en dwarrelen er sneeuwvlokjes naar beneden. Laten we wel wezen, we zijn het er allemaal over eens dat sneeuw beter is dan regen. Maar koud is het wel en na tevergeefs naar nog een Grimm sprookje gezocht te hebben zijgen we neer in Cafe am Markt voor een warm drankje.
Rick en ik nemen een capuccino, Kai een koffie en Saskia thee. Eten bestellen we niet, want we hopen bij Cafe Vetter te lunchen. Daar blijkt echter dat het voornamelijk ontbijt is wat ze serveren en dat hebben we al op.
Dit is ook een Konditorei, dus veel lekkere Paasdingetjes te koop. Kai heeft zijn oog op een chocolade en nougat Paasei met zijn naam erop. Dat lijkt mij ook leuk, want ik heb mijn naam al in de etalage zien liggen. Saskia twijfelt of Lawrence ook zo'n ei leuk zou vinden, maar neemt de veilige weg en koopt een zakje truffels voor hem. De eieren van Kai en mij duren twintig minuten om te maken, dus we spreken af ze later vandaag op te halen.
Saskia voelt zich alweer helemaal niet lekker. Ik ga hier niet in details treden, maar het heeft te maken met hormonen. Ze baalt echt want wilde graag mee vanmiddag. Ook geeft ze ruiterlijk toe heimwee naar huis en haar vriendje te hebben, maar de pijnen maken dat juist erger. Ik heb erg met haar te doen.
Rick geeft haar wat van zijn ibuprofen waar hij zo ongeveer op leeft deze dagen. Hopend dat die snel zal helpen gaan Rick, Kai en ik lunchen aan de overkant van het hotel bij Cafe Journal. Saskia wil natuurlijk niet mee en eet een van haar repen als lunch.
Het cafe blijkt erg gezellig en zeer lokaal te zijn. Niets toeristisch hier, wat altijd leuk is. De bediening is ook heel erg aardig. We bestellen onze drankjes en bestuderen dan het menu. Ik zie iets vissigs staan en dat moet het voor mij worden: tosti (hier toast genoemd en de kaas er bovenop gesmolten) met tonijn, ui en kaas. Ook de andere twee nemen "toasts". Erg lekker allemaal!
Na de lunch lopen we weer naar boven om te kijken hoe het met Saskia gaat. Zij voelt zich nog steeds allerminst lekker. Wij krijgen haar dan ook geenszins mee. Jammer, maar ik heb genoeg ervaring met krampen dat ik weet dat daarmee langdurig moeten lopen en staan geen pretje is. Bovendien ben ik gevoelig op het feit dat je nu eenmaal niet kunt zien hoe een ander zich voelt en vroeger werd dat voor mij veel te vaak genegeerd.
Zonder Saskia gaan we dus op pad. Op Trip Advisor heb ik gelezen over Braunfels en het kasteel daar. Ik las ook dat er veel Nederlandse meesters hangen, dus ben zeer geinteresseerd. Het is bovendien een sprookjesachtig kasteel om te zien wat Rick en Kai er ook toe aantrok.
Voor we daarheen gaan wil Kai nog even wat huiswerk ophalen van zijn kamer. Zo zien wij ook hoe hij woont. Het is ongeveer een kwartier buiten Marburg in een flatgebouwtje in het dorpje Wehrda. Hij heeft een leuke, ruime kamer met wastafel en verder is alles gedeeld met anderen.
De rit naar Braunfels bedraagt ongeveer zestig kilometer en Rick rijdt die, ondanks mijn aanbod dat voor hem te doen. Hij voelt zich duidelijk helemaal niet lekker, maar wil het negeren om toch zoveel mogelijk uit deze reis te halen.
Na een kleine drie kwartier komen we in het dorpje aan. Het is nog even zoeken waar het oude centrum en kasteel zijn, want de wegbewijzering laat zeer te wensen over. Uiteindelijk vinden we het en parkeren op de parkeerplaats het dichtst bij het centrum.
Het oude stadje is weer heel mooi met 17e eeuwse fachwerkhause en op de achtergrond het kasteel. Helaas is het zulk heiig en sneeuwerig weer dat foto's zeker niet zijn wat we zouden kunnen zien. We lopen naar boven en bekijken het kasteel van buiten.
Dan zie ik dat er om vier uur (of moet ik "zestien uur" schrijven, de Duitsers houden heel sterk vast aan de 24 uurs klok, een van de schoonmaaksters moest zelfs omrekenen van vier Uhr naar sechzehn Uhr) een rondleiding door het kasteel is. Die willen wij wel meemaken. Helaas is het wel in het Duits, de Engelstalige rondleiding hebben we net gemist.
Rick vindt het prima, Kai en ik kunnen de hoogtepunten wel uitleggen aan hem. We kopen dus kaartjes en Marcus wordt onze gids. Waarschijnlijk omdat het Goede Vrijdag is, is er een grote groep voor de rondleiding.
Marcus vraagt of iedereen Duits spreekt. Rick heeft ons geinstrueerd niets te zeggen, maar de dame, die ons de kaartjes verkocht, vertelt hem dat Rick geen Duits spreekt. Kai heeft zich echter opgeworpen te vertalen en nog iemand anders spreekt alleen Spaans, maar daar is ook een familielid vertaler voor (heel ergerlijk blijkt later).
Op de buitenplaats mogen we nog fotograferen, maar eenmaal binnen niet meer. Begrijpelijk, dat is in de VS meestal ook het geval omdat het om prive bezittingen gaat. Als eerste lopen we de enorme ridderzaal binnen. Echt zoals je het in een middeleeuws kasteen voorstelt.
Iedereen moet speciale sloffen aan om de oude parketvloer te beschermen, maar er zijn er niet genoeg. Wij moeten dus maar voorzichtig zijn, zegt Marcus. Ik vraag me serieus af wat dat betekent. We gaan echt niet die vloer beschadigen, lijkt me.
Marcus vertelt interessant over de waperuitrustingen. Vooral die van de ridder te paard maakt indruk op mij. Dat paard draagt toch maar even meer dan honderd kilo ijzer op zich, zijn uitrusting en die van de ridder meegerekend! Het ziet er zeker mooi uit. Eigenlijk zou ik best door de tijd willen reizen en dat tijdperk willen zien. Wel als jonkvrouwe of ridder, wel te verstaan, en ook meteen weer terug kunnen reizen.
In de volgende kamers zien we inderdaad de uitgebreide collectie schilderijen en andere kostbare bezittingen van de Solms-Braunfels familie. Al in de eerste zaal vertelt Marcus dat de grootste koninklijke connectie van deze familie die met de Oranjes is. Amalia van Soms was gravin hier en moeder van Willem van Oranje (Willem I, die met Mary, Queen of Scots, trouwde).
Hierna zien we nog van alles wat met de Nederlanden en Oranjes te maken heeftt. Daaronder zelfs een Rembrandt schilderij en een prachtig Delfts Blauw bord uit de 18e eeuw. Het is een heel interessante rondleiding en ik kan gelukkig het meeste ervan volgen. Ik vertel Rick dan ook meer dan Kai
Op het laatst zien we de portretten van de laatste generaties kasteelbewoners. De laatste erfgenaam trouwde een katholieke Italiaanse en hun zonen zouden Protestants (als hun vader) en dochters Katholiek (als hun moeder) worden opgevoed.
Het paar kreeg enkel dochters, dus de familie werd katholiek en helaas hield met hen ook de familienaam op,. Als ik het verhaal goed heb begrepen is het kasteel nog steeds prive bezit van de afstammelingen.
Warm was het zeker niet daarbinnen, dus we zijn alle drie verkleumd. Rick is moe en koud en vraagt mij terug te rijden. Geen probleem! Alleen zendt de GPS ons via een andere route terug. Ik snap maar niet wat "zij" bedoelt in Wetzlar en moet drie keer hetzelde rondje rijden. Net als in Ground Hog Day, waar de dag telkens weer opnieuw gebeurt!
Eenmaal terug in Marburg zet Rick Kai en mij af. Wij lopen zo snel mogelijk om nog voor sluitingstijd onze Paaseieren met eigen naam op te halen. Dat lukt gelukkig goed. Rick gaat parkeren en later horen we dat dat niet in de parkeergarage onder hotel was, want die was vol. Rick moest op de parkeerplaats van een nabije supermarkt parkeren. Wel gratis, dus dat scheelt 7 euro.
De Paaseieren
Het menu is echt Duits, maar er is ook een pannetje met gemengde groentes wat Saskia heerlijk vindt. Kai bestelt een kaassoep en een plaatselijk gerecht wat er lekker, maar heel zwaar uitziet. Rick en ik nemen beiden schnitzels. Rick Wiener en ik Jaeger met champignonsaus, daarbij krijgen we lekkere aardappelkroketjes.
Saskia met haar bananenbiertje
Alles smaakt erg lekker, al is het allemaal veel zwaarder dan ik gewend ben. Zelfs de visgerechten hier zijn zwaar. Ik doe dus maar gewoon mee voor deze week, maar ik ben nu eenmaal geen vleeseetster. Rick daarentegen is hier helemaal in zijn element qua voedsel. We delen dit keer ook een dessert, want we moeten toch Apfelstrudel gegeten hebben. Ik neem een hapje en Rick de rest, erg lekker!
Terug in het hotel gaat Rick al snel slapen. Kai en Saskia kijken in het Duits nagesynchroniseerde Simpsons en andere Amerikaanse series. We gaan op tijd slapen, zodat we helemaal van onze laatste volle dag in Duitsland kunnen genieten morgen.
13 reacties:
Grappig die rode schoen. Bij Assepoester denk ik meer aan een glazen muiltje. Er bestaat ook een sprookje over de dansende, rode schoentjes.
Kai voelt zich duidelijk thuis in Duitsland. Met zijn Nederlandse paspoort zou vestigen geen probleem mogen zijn. Aan wat voor beroep zit hij te denken? Leraar, vertaler? En wil hij zijn studie in de VS of in Duitsland afmaken?
Wat jammer toch dat Rick en Saskia niet voor de volle 100% van de vakantie kunnen genieten.
Goed dat jullie, ondanks het koude, winterse weer en de lichamelijke ongemakken toch weer van al het moois genoten hebben.
Voor morgen een goede terugreis!
Wat sneu voor Saskia dat ze zoveel mist van Duitsland omdat ze zich niet lekker voelt. Wat is dat toch vervelend, die 'maandelijkse' krampen. Dat was voor mij de reden om al jong aan de pil te gaan.
Wat een ontzettend leuk plaatsje waar Kai studeert! Ik kende het helemaal niet.
Veel plezier nog en hopelijk voelen Rick en Saskia zich vandaag beter.
Wat knap van Saskia zich zo inzet om echt vegan te blijven eten.. Ik heb daar de wilskracht niet voor hoor!
Balen dat saskia zo'n last houdt voor mij gelukkig altijd 1 dag en dan klaar.De vrouwen problemen zijn erg. Wel jammer dat ze zoveel van deze week mist.
mooie stad is dit en wat leuk al die sprookjes alleen rode schoen en assepoester bijzondere combi. Denk eerder aan de dansende schoentjes.
Succes met de terugreis morgen hoop dat de ziekenboeg beter is.
liefs
Gek, dat je dat van die tijd noemt in Duitsland. In de omgangstaal zegt iedereen vier Uhr, 16.00 Uhr is eigenlijk schrijftaal, of om er helemaal zeker van te zijn dat het goed over komt.
Zo te zien heeft Marburg een goede indruk op jullie gemaakt. Hopelijk gaat het met Saskia beter.
Beste Petra,
Zo te lezen vermaken jullie zich toch goed in D. ondanks het koude en ongezellige weer en de zieken, die toch hun best doen om mee te genieten.
Jij bent trouwens ondanks je pijnen (die je thuis toch regelmatig ervaart) waar ik je nu toch niets over hoor zeggen, toch nog de beste samen met Kai van jullie 4.
Kai heeft wel een gezellige studentenkamer met toch wel een mooi uitzicht, en zo te lezen zou hij graag zijn weg maken in D.
Die vakwerkhuizen maken die stadjes in D. wel zeer mooi voor ons.
Nog een aangename laatste dag en een tijdelijk afscheid van Kai en een voorspoedige terugreis.
Groetjes van Hilde uit B. en neem zeker je tijd na die vermoeiende reis om je foto's op jouw blog te zetten.
Wat naar voor Saskia, de pijnen én heimwee die elkaar ongetwijfeld versterken. Mooie foto overigens van haar met het biertje!
Ik denk dat jullie inmiddels in het vliegtuig terug zitten. Ongetwijfeld zal het snel beter gaan met Saskia en ik hoop dat voor Rick hetzelfde geldt.
Wanneer loopt voor Rick de studie af? Is het ook 4 maanden?
leuke foto's hoor, en het is Rick en Saskia niet aan te zien dat ze zich niet 100% voelen. Ook ik snap precies wat ze doormaakt en fijn dat je als moeder daar begrip voor hebt. Ik (her)ken dat ook van vroeger dat je pijn niet echt 'voor vol' werd aangezien en ik menig keer toch mee moest naar iets terwijl ik me echt hondsberoerd voelde. Fijn dat Kai zich zo thuis voelt in Duitsland. Lijkt me dat hij met zijn Ned.paspoort idd best kan blijven voor verdere studie en of baan. Goede reis terug.
Wat een geweldige trip! Jullie halen er echt uit wat er in zit, super! Marburg staat nu ook op mijn lijstje! Wij hebben een aantal jaren in de buurt van Frankfurt gewoond, en het is ons nooit gelukt om Marburg aan te doen. Onze dochter is in de buurt van Frankfurt geboren, dus we gaan er zeker een keer terug om te laten zien waar haar 'roots' liggen. Ik schrijf Marburg op mijn lijstje! Wat leuk voor jullie om te zien waar Kai leeft en studeert! Nog een heel fijn paasweekend, en hopelijk zijn Rick en Saskia snel weer beter!
Wat een pech voor Saskia en Rick, en wat naar dat Saskia zo veel last heeft van die hormonen. Hopelijk gaat het snel beter.
Marburg ziet er echt leuk uit. Ik kende het helemaal niet (zeker niet behandeld tijdens de deutschlandkunde :-) ), maar lijkt me echt iets om een keer naar toe te gaan. Leuk dat Kai het zo naar z'n zin heeft. Hoe lang blijft hij nog?
Jammer voor Saskia. Heeft ze er al aan gedacht van coconut milk of almond milk te drinken? Soy milk zit tjokvol gmo's en estrogen, wat ook wel niet zal helpen met die maandelijkse probleempjes.
@Jolanda - Ja, Kai denkt aan vertaler of leraar inderdaad. Er schijnen veel Duitse leraren nodig te zijn vanwege de vele immigranten.
@Ineke - En precies op tijd voor zijn werk is Rick weer een heel stuk beter. Saskia worstelt nog steeds met krampen.
@Petra - Dit was Saskia's eerste maand aan de pil, dus ik vind het maar vreemd dat het zo lang doorduurt.
@Jose - Vinden wij ook, ze eet nog liever niet dan iets niet vegan!
@Naomi - Die rode schoen vonden wij ook typisch, maar heel leuk zoals de sprookjes door de stad verdeeld staan.
@Angelika - Misschien is dat ook streekgebonden van de 24uurs klok? Marburg is heel erg leuk!
@Hilde - Tja, de pijnen zijn er voor mij, zeker met die kou in D. eigenlijk altijd en tenzij heel erg vind ik het niet nodig daar altijd over te schrijven. Ik ben wel weer blij om nu in iets warmer weer terecht te komen. Alleen al om het klimaat zou ik het moeilijk vinden in de Benelux of Duitsland te wonen.
@Marion - Kai vliegt 17 juni weer naar huis, dus de studie duurt ongeveer vier maanden.
@Sally - Grappig genoeg dacht ik bij het terugvragen van de Nederlandse nationaliteit meer dat Katja naar Europa zou vertrekken en nu lijkt dat Kai te worden. In ieder geval ben ik blij ze die mogelijkheid gegeven te hebben. Is toch veel makkelijker dan met de Amerikaanse nationaliteit.
@Marie - Zeker Marburg bezoeken, maar ook Braunfels! Dat kasteel vond ik zeer de moeite waard en met mooi weer ook zeer fotogeniek.
@Marianne - Voor Kai er ging studeren had ik er ook nog nooit van gehoord. En zelfs vlak voor we erheen gingen had ik geen idee dat het zo'n leuke plaats is.
@Veronique - Ja, meestal drinkt ze almond milk, maar in dat hotel hadden ze alleen soya. Saskia was al blij dat ze eindelijk geen repen als ontbijt hoefde te eten!
Een reactie posten