Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, april 16, 2013

Graduation foto's Katja bij Mabry Mill langs de Blue Ridge Parkway

Maandag

Helaas is het mooie weer van het weekend weer even weg.  Het is bewolkt en miezerig bij het opstaan.  Wel balen, want juist vandaag had ik op mooi weer gehoopt, aangezien ik Katja ga fotograferen voor haar graduation foto's.

Na afscheid van Rick te hebben genomen ga ik eerst naar de sportschool.  Ik wil zo gauw mogelijk op weg, dus vandaag houd ik het bij het uur personal training.  Daarom doet Sharon er ook heel wat cardio tussendoor.  Het uur vliegt voorbij en ik haast me naar huis.

Het is vandaag ook 15 april, dus "tax day", iedereen moet zijn belastingen betalen en Rick ging met een envelop van ons naar het postkantoor vanochtend.  Opeens bedenk ik me dat Katja ook gewerkt heeft vorig jaar en daar heb ik Rick niet over gehoord. 

Op weg naar huis bel ik Rick en die zegt dat inderdaad helemaal vergeten te zijn.  Het is dus maar goed dat ik uitgerekend vandaag dan naar Katja ga!  Ik neem de W-2 (belastingsformulieren van de bedrijven waar ze gewerkt heeft) mee en druk gauw het 1040EZ formulier af.  Katja heeft een van haar W2's in Blacksburg, dus we zullen straks snel haar belastingen uitrekenen.

Gauw douche ik, pak mijn toiletspullen in, neem afscheid van Saskia en laad Cosmo en mijzelf in de van.  Gelukkig regent het niet, al is het bewolkt, en de rit verloopt vlot.  Ik vind deze rit altijd al mooi, maar in de lente helemaal. 

Forsytia bloeit hier in het wild en de paarse redbud bomen ook, verder hebben alle bomen verschillende kleuren.  Ik moet me er regelmatig van weerhouden al rijdend een foto te nemen.  Dat is toch echt te gevaarlijk met alle enorme vrachtwagens om me heen, dus het zal bij een beschrijving moeten blijven.

Cosmo ligt intussen achterin te slapen.  Rond half twee, met nog 75 mijl te gaan, stop ik bij een Shell station om bij te tanken.  Mijn maag knort ook, want ik heb nog geen tijd genomen lunch te eten.  Hier worden enkel snacks verkocht en ik kies een Special K reep en wat beef jerky om mijn maag te vullen.  Grappig genoeg hebben ze ook snacks voor honden, dus natuurlijk krijgt Cosmo daar een van.

Tegen drieen kom ik bij Katja's huis in Blacksburg aan.  Zij wacht me al op met een van hun katten, die een blik op Cosmo werpt en met een luid geblaas vlucht.  Arme Katja heeft een flinke krab op haar arm.

Als eerste vullen we Katja's belastingsbiljet in.  Dat is snel gedaan, maar dan kunnen we niet vinden waar we het heen moeten sturen.  Dat adres vinden duurt langer dan het hele formulier invullen.  Katja is blij om wat geld terug te krijgen dit jaar.

Katja gaat haar belastingbiljet naar het postkantoor brengen om zeker te zijn dat het een 15 april stempel krijgt en ik rijd naar het hotel om in te checken.  Ik breng mijn tas vast naar boven en als ik weer bij de van kom, komt Katja ook net aanrijden.  Cosmo wacht intussen heel geduldig, hij is werkelijk de makkelijkste hond in de auto ooit.

Ondanks het sombere weer wil Katja toch naar Mabry Mill langs de Blue Ridge Parkway om haar graduation foto's te nemen.  Die molen is hier een uur en een kwartier rijden vandaan.  Zodra ik de Blue Ridge Parkway oprijd, zitten we in de dichtste mist waar ik in tijden in gereden heb.  Als het bij Mabry Mill zo is, zullen we de molen niet eens kunnen zien!

Gelukkig blijkt zo'n vijftien kilometer verderop dat de molen lager ligt en goddank uit de wolken.  Het regent wel licht, maar dat deert ons niet.  Katja poseert in twee verschillende topjes, met en zonder Cosmo, en we hopen tenminste een leuke graduation foto erbij te hebben zitten.  Ik vind ze trouwens allemaal leuk, maar aan Katja de keuze.

 
De ietwat druilerige molen, die toch een mooie achtergrond was

Katja's keuze voor het avondeten was het restaurant van de nabij gelegen wijngaard Chateau Morisette.  Ik heb daar zo mijn bedenkingen bij, aangezien het zo enorm mistig is en na het eten ook vast donker en gewoon gevaarlijk met mogelijk overstekend wild dat we dan niet kunnen zien.  Toch haalt Katja me over en met wat gezoek vinden we de wijngaard.  De goden zijn mij weer goed gezind, want de wijngaard en het restaurant blijken gesloten.

We hebben allebei nu wel heel erge trek en hopen in Floyd een leuk restaurantje te vinden voor een voorafje en drankje.  Die zijn daar wel, maar allemaal gesloten.  We moeten helemaal terug naar Christiansburg om iets te vinden.

Daar kiezen we de Red Lobster.  Het is alweer jaren en jaren geleden dat ik bij deze keten heb gegeten.  Degene dichtbij ons is altijd idioot druk.  Hier krijgen we gelukkig meteen een tafeltje.  We bestellen de garnalen bruschetta en een Corona Light.  Stiekem zijn de kaas biscuits, die er gratis bij komen, het lekkerste van alles!

Katja denkt helaas een blaasontsteking te hebben en wil graag nu naar de kliniek.  Aangezien ze hier vorige keer nierontsteking van kreeg, stem ik daar meteen mee in.  Gelukkig is de kliniek recht tegenover het restaurant en is de wachtkamer leeg.   Een half uur later komt Katja weer naar buiten met een recept voor antibiotica. 

Die moeten we bij de Walgreens gaan halen.  Intussen is het na achten en ik ben moe van al het rijden!  Ik heb ook bewondering voor Cosmo, die telkens maar lief in de auto blijft.  Bij de kassa krijgen we te horen dat het nog twintig minuten zal duren voor het recept gevuld kan worden.  Zucht!!

Gelukkig blijkt dat niet waar te zijn en slechts vijf minuten later lopen we alweer naar buiten.  We besluiten nu eerst te gaan eten.  Poor Billy's is een lekker vis en sushi restaurant en onze favoriet.  Cosmo blijft weer even rustig in de auto, de schat.

Het wordt weer heel erg lekker. Katja bestelt zelfs teveel en neemt dat in een "doggy bag" mee naar huis.  Na het eten brengt zij mij naar mijn hotel en neemt dan Cosmo mee terug.  Ik ga in mijn hotelkamer een vrolijk programma op tv opzoeken.  Dat wordt uiteindelijk The Voice.

Net nadat ik bij Katja aankwam gingen er bommen af tijdens de marathon in Boston.  Al gauw hoorde ik dat mijn zus en haar familie niet in de stad waren en bekenden van hun, die meeliepen in de marathon ook veilig waren. 

Toch bleef dit zinloze geweld waar moedwillig meer dan honderd mensen door werden verwond en drie overleden ons de rest van de dag bezighouden.  Het nieuws gaat dan nergens anders over, vandaar dat ik dat bewust vermijd vanavond.

Dinsdag

Na een fijne nacht in het heerlijke bed van de Hilton Garden Inn maak ik me klaar om een laat ontbijt met Katja te gaan eten.  Zij had om acht uur een laboratorium voor scheikunde en sms-t een uurtje later dat ze klaar is.

Vandaag is het alweer zes jaar geleden dat de schietpartij bij Virginia Tech plaatsvond.  Om 9:43 wordt hiervoor een moment van stilte gehouden waar de hele campus, inclusief Katja, aan meedoet.  Ik zit net in de auto en zet de radio ervoor af.

Op de radio wordt het ook al gezegd.  Het is bizar dat zoveel van deze massamoorden op wat Massachusetts "Patriots Day" noemt plaatsvonden: Columbine, Oklahoma City, Waco, Virginia Tech en nu de bommen in Boston.  Dat kan bijna geen toeval zijn, lijkt me.

Bij Katja komt Cosmo me enthousiast begroeten, maar begint dan flink te hoesten tot overgevens toe.  Volgens Katja heeft hij dat de hele nacht gedaan.  Natuurlijk maak ik me daar meteen zorgen over, maar besluit het maar aan te kijken.  Een andere optie is er toch niet.

We gaan ontbijt eten bij Panera.  Katja, die de serveerster van gisteravond ook al kende, kent hier de caissiere ook.  Die dame kent zo ontzettend veel mensen!  Ook als we thuis in de mall lopen komt ze negen van de tien keer bekenden tegen.

De power sandwich (bruin brood met ham, kaas en ei) laat zich prima smaken en de grote koffie is ook echt enorm.  We kiezen Katja's favoriete foto van gisteren uit en dan is het alweer tijd voor haar volgende klas.  We nemen afscheid en het is vrijwel zeker dat de volgende keer dat we elkaar zullen zien voor Katja's graduation volgende maand is.

Cosmo en ik beginnen dus aan onze rit terug naar huis.  Het weer is om te beginnen bewolkt, maar een uurtje naar het noorden klaart het op.  Ik besluit ter plekke de lange route door Shenandoah National Park te nemen.  Eens kijken hoe ver de natuur daar is.
 
Stiekem toch een foto al rijdend op een rustig stukje I-81

Bij New Market verlaat ik de I-81 en neem de 211 naar Luray.  Dit plaatsje is vooral bekend om Luray Caverns.  Daar ben ik al jaren niet geweest en overweeg even ze te bezoeken.  Maar ik heb Cosmo mee, die nog steeds die rare hoest heeft alsof hij erin gaat blijven, dus ik rijd toch maar door.

Intussen is het wel ruim lunchtijd en ik weet dat er in de Shenandoah niets te verkrijgen is.  Ik gooi de van vol bij een Exxon en kijk welke opties aan restaurants er hier zijn.   Dat is allemaal fast food en daarvan vind ik McDonald's wel het gezondst.  Voor de tweede keer in een week rijd ik door de drive thru en bestel een gegrilde kip snack wrap.  Voor de afwisseling neem ik hem dit keer met honey mustard saus.

Zo'n tien mijl verderop laat ik mijn America the Beautiful pas zien aan de park ranger bij de ingang van het nationale park.   Hij merkt op wat een mooie hond Cosmo is en rijkt me brochures aan, die ik vriendelijk weiger.  Zonde om dat papier weer zo weg te gooien, tenslotte.

Dit stuk van de Skyline Drive ligt vrij hoog.  Het is er zonnig, maar de natuur nog vrij kaal op een enkel boompjes met vroege bloesem na.  Na een aantal mijlen rijd ik opeens in de wolken.  De flarden mist vliegen over de weg, een mooi en mysterieus gezicht.  Alleen wel jammer dat er daardoor hoegenaamd geen uitzicht is.

Gelukkig wordt het verder naar het noorden weer zonnig.  Het uitzicht op het prille lentegroen in de Shenandoah vallei is prachtig en ik stop bij verschillende uitkijkpunten.  Hoe lager we komen, hoe groener het wordt en hier zijn ook de redbuds in bloei en de dogwoods bijna.  Het is heel rustig, dus ik stop een paar keer om foto's door het raam te maken, aangezien er geen parkeergelegenheid is.

Na bijna een uur rijd ik het park aan de noorduitgang weer uit.  Mijn route leidt door Front Royal en dan gauw de I-66 weer op.  Intussen hoest Cosmo telkens weer tot overgevens toe.  Ik besluit toch maar een afspraak bij de dierenarts te maken voor hem.  Ik kan om vier uur terecht en kom er, doordat ik even in de file kwam te staan, precies op tijd aan.

Omdat Cosmo mogelijk besmettelijk is worden we meteen een kamertje binnengeloodst.  Zijn temperatuur wordt genomen door een assistente en de jonge vrouwelijke dokter komt vrijwel meteen binnen.  Ze onderzoekt Cosmo, die goddank geen koorts heeft, en we komen tot de conclusie dat hij waarschijnlijk een geirriteerde trachea heeft doordat hij gisteravond te hard aan de riem trok.
 
Kunnen we nu naar huis, Vrouwtje?

Dr. Klein houdt echter ook nog een slag om de arm voor de mogelijkheid van kennelhoest, al is Cosmo daartegen ingeent.  Ze stelt voor hem een middeltje tegen hoesten en inflammatie te geven en drukt me op het hart het te laten weten als hij zieker wordt.  Natuurlijk zal ik dat doen, maar hoop van harte van niet natuurlijk.

Thuis geef ik Cosmo meteen een tabletje en dat lijkt na een tijdje te gaan werken.  Hij hoest althans een stuk minder, ondanks zijn blaffen als er een hond langs onze achtertuin loopt.

Het is heerlijk weer met een graad of 26 en zon, dus de computer gaat mee het deck op.  De bomen in de achtertuin zijn in die paar dagen nog een stuk verder uitgekomen.  Het roze, paars en wit zijn een genot om naar te kijken. 

We bestellen gemakkelijk van Tara Thai en eten samen buiten.  Laat ga ik het vanavond beslist niet maken, want hoe mooi de ritten ook waren, meer dan 900 kilometer in twee dagen rijden vinden mijn spieren niet fijn en is flink vermoeiend.  Het was het zien en fotograferen van Katja echter helemaal waard.

De fotosessie met Katja gisteren staat hier.

Foto's van Skyline Drive staan hier.

10 reacties:

Tineke zei

Mooie foto's van Katja, die waar Rick Woh zegt , vind ik ook het leukst.
Mooie geraniums heeft Rick gekozen; roze met rood kan helemaal.
Gelukkig dat je zus en familie in Boston veilig is, mijn dochter liep in januari tijdens een congres nog op die plek; afschuwelijk dat iemand zoiets kan bedenken en uitvoeren

Sally zei

leuk zo'n dagje met je dochter. De foto's vind ik erg geslaagd. Ben benieuwd waarop de keuze is gevallen. Zelf vind ik die met het gebloemde topje, zitten op het hek (bovenste rij) het allerleukste. Hopelijk is het gehoest van Cosmo snel over. Arme hond.

Marie zei

Wat een gezellige paar daagjes met je dochter, hartstikke leuk! Zo'n lange auto ritten maken inderdaad dood moe- men zou denken van niet, omdat je enkel zit en rijdt, maar je hebt helemaal gelijk, dat je van zo'n lange autorit lekker uitrust. Vreselijk he, die aanslag in Boston....

Jeanny zei

Mooie foto's van Katja en de rit terug! Vooral omdat wij daar ook in Oktober gaan rijden. In Luray overnachten we.
Hoop dat Cosmo vlug beter is!! Groetjes!!

Anoniem zei

Mooi foto's van Katja. Mooie plaats ook zo bij de molen.

Als wij in Amerika zijn gaan we ook altijd naar de Red Lobster, ik kan de broodjes daar ook nooit laten staan heerlijk zijn die. ;-) Maar ik vind het uit eten daar altijd lekker en goed te betalen, vergeleken met hier. Wij eten graag vis, sushi, mexicaans en dat is er volop te vinden.

Hopelijk gaat het met Cosmo weer wat beter. Nooit fijn een ziekige hond. Wel fijn dat je hem zo goed mee kunt nemen in de auto. Wij hebben wat dat betreft ook geluk, die van ons zijn ook geduldig en blij om mee te mogen in de auto.

Wij zijn van Carlisle PA, helemaal naar Bowling Green KY, gereden en toen hebben we ook een stuk de Blue Ridge mountains gedaan. Super mooi en ook nog wilde dieren gezien. Al leken ze tam, zo goed beven ze staan. Zo grappig, net of iemand ze er neer had gezet voor de toeristen.;-) Haha.

Ben benieuwd welke foto Katja kiest.

Groetjes Tine.

Anoniem zei

Mooie graduationfoto's van Katja, het zal moeilijk kiezen worden voor de mooiste foto, want ze zijn allemaal geslaagd.
900 km autorijden in zo'n korte tijd is toch wel vermoeiend, zeker voor 1 chauffeur.
Petra, zie vorige blog voor een reactie op de video's.
Groeten van Hilde uit B.

Angelika zei

Waarvoor worden foto's bij een graduation gebruikt?

soraya zei

Wow, prachtige foto's!!! Ben benieuwd welke het gaat worden....moeilijke keuze!

Anja zei

Mooie foto’s, moeilijk kiezen lijkt me.

Petra zei

@Tineke - Het is er ook een met het gebloemde topje geworden. Ik vind het zo knap hoe men dmv van van alles waarschijnlijk de dader van de aanslagen al heeft geidentificeerd! Al is dat nu nog een rumoer.

@Sally - Ja, een daarvan is het ook geworden.

@Marie - Gek he, maar ik denk dat de hele tijd aandacht op de weg houden vermoeiend is.

@Jeanny - In Luray moet je het oude gedeelte bezoeken en niet (behalve de grotten zelf) dat dichtbij de grotten.

@Tine - Volgens mij zijn die dieren ook wel aan enige mensen/toeristen gewend. De vossen en herten hier kijken je ook zo aan van wat moet je.

@Hilde - Vreemd hoor want volgens Facebook moet iedereen de filmpjes via die links kunnen zien. Ik zal ze voortaan toch maar oploaden via YouTube

@Angelika - Voor aankondigen van haar graduation waarvoor veel mensen dan een kaart al dan niet met geld sturen.

@Soraya - Het is een van de eerste foto's geworden zittend op het hekje.

@Anja - We waren het allemaal wel over de leukste eens, al vind ik ze ook allemaal leuk geworden. Fotogenieke dame, die Katja :).