Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, april 04, 2013

Rondleiding nummer een van drie achtereen

Omdat Rick zich dus zo ziek voelde en echt ononderbroken slaap nodig had, is hij in de basement gaan slapen.  Maar goed ook, want ik werd om een uur vannacht uit een diepe slaap gewekt door een zeurende Cosmo.  Ik liet hem naar buiten en ging terug naar bed.

Om vijf uur werd ik weer gewekt, dit keer door Cosmo's geblaf in de achtertuin.  Ik weet nu dat iemand in de buurt om vijf uur 's ochtends met haar honden wandelt!  Natuurlijk kan ik dat geblaf zo vroeg in de ochtend niet toelaten, dus bed uit, Cosmo naar binnen roepen, die eerst die honden weg wil blaffen en dan weer terug in bed om nog wat te proberen te slapen.  Dat gaat vannacht anders worden!

Toch redelijk goed uitgerust sta ik om kwart voor acht op.  Saskia, die eigenlijk al op school had moeten zijn, komt vragen of ze thuis mag blijven om haar achterstallige huiswerk te doen.  Gisteravond was ze zo moe dat ze "even" ging slapen en prompt de hele nacht doorsliep.  Waarschijnlijk heeft ze nog wat last van jet lag, dus ik laat het toe.

Als ontbijt heb ik vandaag twee volkoren bosbessen wafels van Kashi.  Die getoast met maple syrup en een halve banaan is weer eens iets heel anders dan yoghurt, maar net zo lekker en makkelijk.  Ik moet zeggen dat ik er echt van geniet.

Bijkomend voordeel van Saskia's dag thuis is dat zij mij even om half negen naar de metro kan brengen.  Rick is namelijk al hoestend om acht uur naar zijn werk vertrokken. Van vandaag het eens rustig aandoen wilde hij niet weten. 

Natuurlijk zou ik makkelijk de kilometer naar de metro kunnen lopen, maar ik heb zestien kilometer door de stad voor de boeg, dus ik ben blij met de lift.  Er staat al een volle trein klaar en ik denk de tijd te hebben, dus stap in de lege trein, die net aan komt rijden. 

Keurig op tijd vertrekt de trein, maar halverwege moeten we zeker tien minuten wachten op de trein voor ons (die ik niet heb genomen), want daarvan werken de deuren niet goed.  Uiteindelijk wordt die trein voor ons helemaal uitgeladen en uit de running genomen. 

Natuurlijk moeten die mensen ook naar hun werk of andere bestemming, dus onze trein wordt enorm druk.  Ik zegen mijn zitplaats!  Hierdoor ben ik wel een paar minuten later dan de afgesproken half tien op de Mall.

Dit is toeristentijd in Washington  en het is druk bij de uitgang van het metrostation.  Gelukkig heb ik de foto van S. al op Facebook opgezocht.  Bovendien is hij heel lang, dus torent boven alle toeristen uit. Ik herken hem dan ook meteen en zie M., zijn vrouw, in haar rode jas (eerder gegeven als herkenningspunt) later.

We maken kennis en lopen dan richting Capitool.  Het is nog steeds flink koud en ik ben blij mijn winterjas aan te hebben.  Er schijnt een waterig zonnetje dat niet erg bijdraagt aan de temperatuur, helaas. Toch zijn er al een paar bomen in bloei, vooral magnolia's.

Het is duidelijk opeens weer toeristentijd in de stad. Overal bussen en grote groepen mensen, vooral scholieren, want het is schoolreistijd.  M. en S. vertellen dat ze gisteren in frustratie het Air and Space Museum (na het Louvre het drukst bezochte museum ter wereld) hebben verlaten.

Bij het Capitool zien we een paar heel mooi bloeiende bomen en fotograferen die.  Dan lopen we door naar de Library of Congress. Daar staat de langste rij, die ik ooit heb gezien, om naar binnen te komen.  Ik schat de wachttijd op minstens een half uur.

Dan bedenk ik me dat er beneden ook een ingang is voor gehandicapten en groepen, die meestal een stuk rustiger is.  De brutalen hebben de halve wereld zullen we maar denken en we gaan het daar proberen.  M. is zwanger, dus als het nodig is kunnen we dat als excuus gebruiken. 

We sluiten aan in de veel kortere rij daar en zijn binnen de kortste keren binnen zonder dat we enige uitleg hoefden te geven.  Die ga ik onthouden! 

Zoals altijd maakt het gebouw indruk.  Zij hebben ook de film "National Treasure, Book of Secrets" gezien dus de grote leeszaal komt hen bekend voor.  Binnen in het gebouw lijkt het een stuk minder druk dan de rij buiten deed vermoeden.  We kunnen alles dus op ons gemak bekijken.

Via Pennsylvania Avenue en het Newseum met zijn krantenvoorpagina's uit alle vijftig staten lopen we naar 7th Street.  Hier slaan we rechtsaf op weg naar Chinatown.  Ik vind het als het even kan leuk om mensen een heel ander "gezicht" van Washington te laten zien dan de nogal steriele gebouwen langs de Mall en Pennsylvania Avenue. 

Deze buurt is opeens heel anders met allerlei winkels en restaurants, maar ook opeens veel minder toeristen en meer lokale bevolking.  We lopen tot H Street waar de grootste Chinese boog buiten China staat.  Die wordt op de foto vastgelegd, natuurlijk.

Wij lopen verder langs het oudste kerkje in de toen "Federal City", St. Patrick's.  Hier gaan we even binnen.  Ik heb iets met kerken en laat ze graag van binnen zien.  Deze is niet zo rijk uitgedost als andere Katholieke kerken, maar heeft prachtige gebrandschilderde ramen.

Langs Ford's Theatre, waar Lincoln werd vermoord, en het lelijke FBI hoofdgebouw lopen we terug naar Pennsylvania Avenue.  Mijn maag begint al te knorren, dus ik ben blij dat we op weg naar het restaurant zijn.

Daar komen we een paar minuten voor de reservering van kwart over twaalf aan.  Zoals altijd is het een drukte van jewelste in de Old Ebbitt Grill.  Ik zie Tony meteen en hij zorgt ervoor dat we onmiddellijk een tafeltje krijgen.  Ik zal hier morgen weer zijn en ben toch wel blij zo bekend te zijn bij de manager.  In deze toeristentijd kan het anders wel even duren voor je een tafel krijgt, zelfs met een reservering.

De bediening en het eten zijn ook zoals altijd weer goed, al moeten we langer dan gewoonlijk op het eten wachten.  Ik heb weer eens de linzenburger besteld en heb daar geen spijt van.  M.  heeft de pastrami sandwich en S. de walrusburger.  Zo te zien smaken die hen ook prima.

Als we verder gaan met de rondleiding schijnt de zon vrolijk.  We beginnen met het kerkje van de presidenten.  Dit vroeg 19e eeuwse kerkje is altijd leuk om te laten zien omdat het zo heel anders is dan wat je in Europa vindt (St. Patricks is dan wel weer meer Europees).

 
Magnolia naast de kerk

Aan de voorkant van het Witte Huis zien we Consuela weer bij haar 31 jaar oude protest.  We maken de nodige foto's en lopen dan naar de achterkant.  Tot mijn verbazing kunnen we daar helemaal niet bij komen. 

Het is helemaal afgezet tot Constitution Avenue, iets wat ik niet eerder heb meegemaakt. Hopelijk is dit niet iets permanents, want het is toch altijd ook leuk om de moestuin van Michelle Obama te laten zien.

Dit geeft me wel gelegenheid om dichterbij het Washington Monument over dat gebouw te vertellen.  Het staat nu ongeveer voor tweederde in de steigers, maar je kunt nog steeds het verschil in kleur zien.  De steigers gaan veel sneller dan men zie, met nu dus al tweederde bedekt.

De fonteinen bij het Tweede Wereldoorlog Monument staan tot mijn verbazing nog steeds uit.  Dat maakt dit monument een stuk minder aantrekkelijk, helaas.  Bij het Vietnam Monument is het druk met studenten. Als je het mij vraagt blijft dit mijn favoriet. Zo eenvoudig, maar daardoor juist ook zo indrukwekkend.

Ook in het Lincoln Memorial is het superdruk.  Ik laat de plek zien waar Martin Luther King zijn "I have A Dream" speech hield en lees later vanavond op Facebook dat MLK vandaag precies 45 jaar geleden is vermoord. 

Na het Koreaanse oorlogsmonument wat ons nu aan al het gedoe met Noord-Korea op het moment doet denken, lopen we naar het Martin Luther King Memorial.  Onderweg zien we allerlei mensen naar iets kijken waar het gewoonlijk heel saai is. 

Het blijkt een vos te zijn, die op zijn of haar dooie gemak rondloopt.  Op een gegeven moment doet hij of zij zelfs op zijn gemak zijn behoefte.  Dat geeft goede gelegenheid om foto's te nemen natuurlijk.  Dat is wel een heel ongewoon iets, een vos op de National Mall!

Wij steken over naar het Martin Luther King Memorial.  Ik ben nog altijd niet weg van dit monument.  Ik vind het saai en het beeld van MLK ongenaakbaar.  M. en S. zijn het met mij eens en veel tijd besteden we er niet.  Het is eigenlijk meer historisch dat er nu een monument voor een zwarte midden in de hoofdstad van de VS staat, dan dat dat monument ook interessant is.

De kersenbloesems zitten nog vrijwel helemaal in de knop.  Onvoorstelbaar dat ze vorig jaar om deze tijd al een paar weken uitgebloeid waren!  Toen was het hoogtepunt 20 maart, dit jaar pas tussen 6 en 8 april wordt nu verwacht.  Ik zie er nog geen tekenen van, een boompje heeft wat bloemen, maar de rest zit nog helemaal in de knop.

Via het Franklin D. Roosevelt en Jefferson Memorial (waar ik het weer heel erg koud krijg in de tocht) lopen we terug naar de Mall.  We lopen nog langs het Bureau of Engraving and Printing en het Holocaust Museum en komen dan weer bij het metrostation.

Daar neem ik afscheid van M. en S., maar zij hebben ook Facebook, dus ik hoop zo contact te houden.  Ook om te weten wie de kleine is, die als heel kleine meeliep vandaag!  Het was weer leuk nieuwe mensen te ontmoeten en een heel gezellige rondleiding.

Mijn trein komt vrijwel meteeen en ik heb geluk ook meteen een zitplaats te vinden.  Ik sms Saskia om mij van het station te halen en dat doet ze trouw.  Thuis gaan de voeten meteen omhoog, want morgen en overmorgen zijn er weer rondleidingen.

Rick sms-t dat hij avondeten van Whole Foods mee wil nemen, helemaal goed.  Het is inmiddels weer kil genoeg dat ik de open haard aan doe.  Zal dit de laatste keer dit jaar zijn?  Mijn bed roept, hopelijk een nacht zonder hondse onderbrekingen!
 
Hij ziet er zo zo schattig uit!

Foto's van vandaag staan hier.










10 reacties:

Cisca zei

Wat een bikkel zeg, die Rick, alweer aan het werk.
En ha, die vos, dat is een brutale. Hopelijk is alles wel goed met hem.

Car zei

Leuk om je verslag te lezen. Wij waren juist wel onder de indruk van het ML king memorial. Onze gids wist ons te vertellen dat er nogal wat discussie met de nabestaanden is over de tekst die op de middelste muur staat.
Wist je overigens dat het geen monument maar een memorial is. Er blijkt in DC maar een monument te staan de rest zijn allemaal memorials.

Anoniem zei

Wat biezonder een vos zomaar op klaarlichte dag in de stad!
Jouw beschrijvingen van de rondleidingen in Washington vervelen mij nooit en zeker de foto's niet.
Ik kijk al uit naar de volgende rondleidingen en beterschap voor Rick.
Groetjes van Hilde uit B.

Anoniem zei

Hopelijk gaat het vandaag beter met Rick.
Ik ga maandag op stedentrip naar Lissabon, ik weet niet hoe het met het internet zit dus zal je verhalen lezen als ik weer terug ben.
Fijn weekend, Bea

Anoniem zei

Mooi dat het weer bloeit. Ik zag hier gisteren de eerste krokus, dat maakt me helemaal blij.
Een vos op een drukke plek, midden op de dag? Hondsdolheid misschien. Hopelijk haalt niemand het zich in het hoofd om er dichtbij te komen.

Annemiek

Anoniem zei

Fijn he die "global warming" :-) Voor mijn gevoel loop ik al een jaar in winterkleding...

Ik hoop dat het wat beter gaat met Rick en wens jullie een fijn weekend....
Groetjes, Evelyn

naomi zei

Hallo

Wat een heerlijk verslag weer van je rondleiding, ik loop echt met je mee en vindt het zo knap dat je er nooit een opsomming van maakt van hetzelfde rondje. Prachtige foto's van de kleur al weer ben benieuwd. Wel bijzonder dat de piek zo kan verschillen. Blijft moeilijk kiezen wanneer gaan we.

2 jaar terug kwamen wij aan op 8 april en was de piek voorbij maar nog genoeg te zien. Ik heb nu echt een beetje heimwee en weet wel een paar dingen die ik ooit nog wil zien. De 2 kerken, het Newseum en het vrouwtje wat al mijn hele levn protesteerd en het MLK memorial. Die hebben wij ook gemist haha en jouw dan ook natuurlijk. Ach zo houdt ik wat te dromen.

Eigenwijze Rick je lichaam heeft rust nodig om beter te worden, dan maar het weekend rust. Alleen kan Rick dat geloof ik niet zo goed.

Ik vindt het Korean memorial erg indrukwekkend. Houdt het gevoel bij jouw foto's en in het echt dat de mensen zo weg lopen. Vanaf hun plaats en dat ze nar elkaar dingen roepen.

Fijne dag vandaag.

Liefs Naomi

naomi zei

Ik vergat nog iets over museums te zeggen. Met de opening van het Rijksmuseum op za 13 april gaat die ook vast bij 1 van de drukste ter wereld horen met de verwachting van 4000 bezoekers per dag. Ik wil er graag heen erg mooi geworden. Maar wcaht wel even tot de rust weer iets meer terug is.

Liefs Naomi

jolanda zei

Ik zie ook wel eens een vos en ook regelmatig reeen, maar ik woon niet in de stad. Maar ik heb ooit wel eens een documentaire gezien over wildlife in de stad en dat was meer en diverser als gedacht, waaronder een vos. Hier is net nieuwe natuur aangelegd in de vorm van een klimaatbuffer, die dadelijk met het herleven van de maasarm Ooijen-Wanssum ons droge voetjes moet garanderen. Maar het is mooi om te zien hoe de natuur zich zal ontwikkelen op het canvas wat nu gemaakt is.

Petra zei

@Cisca - Nou die Rick moet echt wel even rust gaan houden! De vos zag er gezond uit, we zien ze hier vaker overdag.

@Car - Misschien vind je het dan leuk om te weten dat degenen, die tegen die spreuk waren, hun zin hebben gekregen, en er nu wordt gekeken wat ermee gedaan kan worden: http://www.npr.org/2012/02/24/147301301/quote-on-mlk-memorial-to-be-fixed-but-how. En ja, ik weet dat er in Washington maar een monument "Monument" heet :). Ik gebruik echter "monumenten" in mijn blog, omdat "memorial" geen Nederlands woord is :).

@Hilde - Die vos was zeker bijzonder, vandaag was hij er niet.

@Annemiek - De vossen hier zijn wel aan mensen gewend, hier in de buurt ook. Hij zag er heel gezond uit en bleef weg van de mensen, maar deed gewoon zijn "ding". Was wel grappig om te zien.

@Evelyn - Heb jij ook zo genoeg van je winterkleding? Ik heb dat gevoel nooit met zomerkleding, maar nu wil ik wel weer eens wat anders aan!

@Naomi - Het Korea monument deed me de afgelopen paar dagen nog meer naar aanleiding van de dreigingen van Noord-Korea op het moment.

@Jolanda - Bijzonder dat er nieuwe natuur wordt aangelegd. Dat is hier bepaald niet nodig, maar in een dichtbevolkt land als Nederland natuurlijk wel.