Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, april 29, 2013

Rondleiding, pot luck en een miezerige maandag

Zondag

De zon schijnt lekker als we opstaan.  Ik heb vandaag een rondleiding te boek staan en het weerbericht is wat verwarrend.  Ik twijfel of ik een paraplu mee zal nemen, maar de regen wordt pas na middernacht verwacht, dus ik besluit dat ding niet de hele dag mee te willen dragen.

Op weg naar de stad halen we ontbijt bij Starbucks en eten dat daar voor de verandering op.  Dan rijdt Rick mij naar het Smithsonian metrostation.  Althans dat is de bedoeling, maar alles blijkt afgezet te zijn voor de Nike Women's halve marathon.  Op een gegeven moment zegt Rick dat het waarschijnlijk sneller zal gaan als ik erheen loop.

Net na de afgesproken tijd van tien uur kom ik bij het station aan en zie meteen het gezin dat ik vandaag ga rondleiden.  Ik maak kennis met P. en B. en hun dochters L. en S. van zestien en dertien.  Na eerst de vroege geschiedenis van Amerika en Washington verteld te hebben, beginnen we aan onze wandeling.

Overal bloeien de azalea's mooi wat een genot voor het oog is.  B. is fotografe en ziet heel wat mooie plaatjes om te schieten.  Ook ik maak weer de nodige foto's, natuurlijk, hoewel niet zoveel als anders.  De klik is er ook meteen met B. en P. en het wordt een gezellige dag.

Omdat het zondag is, is de Library of Congress gesloten.  We proberen het nog wel even omdat er mensen binnen leken te gaan, maar alleen de buitenste deur is open.  Gelukkig heeft de familie nog een paar dagen in de stad en gaat het ze hopelijk lukken dit mooie gebouw dan te bekijken.


Wij zetten onze tocht voort langs het Capitool, Newseum en dan Chinatown in.  De komende dagen worden wat regenachtig en in Chinatown zijn ook een paar interessante musea om aan te raden.  Vooral het Crime and Punishment museum vind ik super.  Niet gratis, want geen Smithsonian museum, maar het geld waard.

Langs Ford's Theatre, waar van achteren door zijn hoofd werd gescholten, en het huis waar hij overleed, waar een enorme rij staat.  Dat huis vind ik nooit zo de moeite waard en al zeker niet voor buitenlanders.  Het is meer de gedachte dat de president daar overleed, want de meubelen, die er staan, hoewel wel uit die tijd, zijn niet degenen, die er stonden toen Lincoln zijn laatste adem uitblies.  Zelfs het bed is niet "zijn" bed.

We komen langs de finish van de halve marathon bij de Old Post Office Pavillion.  Het is vijf uur geleden dat de race begon en de laatste loopsters zijn dus waarschijnlijk allang binnen.  Na de finish zijn er altijd allerlei tenten met dingen te koop, te eten of, zoals ik hier zie en waarschijnlijk omdat de race alleen voor vrouwen was, make up "make overs".  Waarom je helemaal bezweet een make over zou willen is me een raadsel, maar goed.

Wij lopen door naar de Old Ebbitt Grill.  Daar is het, zoals altijd, een drukte van jewelste.  Gelukkig heb ik, ook zoals altijd, gereserveerd.  We moeten even wachten met een "beeper", maar die gaat al gauw af. 

Iedereen is weer zeer tevreden met zijn of haar keuzes.  Dit keer neem ik eens de French dip, een stokbroodje met rosbief en een bouillon om in te dopen.  Daarbij vers fruit in plaats van frietjes dat bestaat uit een half mandarijntje, verse ananas, aardbei en druiven, erg lekker.

Als we klaar zijn om de rondleiding voort te zetten is het helaas helemaal bewolkt.  We bekijken eerst de voorkant en dan de achterkant van het Witte Huis.  Vandaag kunnen we overal dicht bij het hek komen, al staat er wel Secret Service op het dak, meestal een teken dat de "eerste" familie thuis is.

Dan beginnen we aan de monumenten.  Het wordt echter steeds grijzer en bij het Tweede Wereldoorlog Monument voelen we al wat druppels.  Bij het Lincoln Memorial zijn dat wel meer dan een paar druppels geworden, genoeg om nat te worden.

Gelukkig is er binnen in de "tempel" een winkeltje dat goedkope paraplu's verkoopt.  Ik kies een rode om aan de altijd groeiende verzameling toe te voegen.  De anderen delen met zijn vieren twee paraplu's.

Het is natuurlijk wel jammer dat het regent en het wordt ook een stuk koeler.  De meisjes hebben het ook volgens mij wel gezien.  Ik stel dus voor het Jefferson Memorial over te slaan.  Dat kunnen we vanaf het Martin Luther King Jr. Memorial ook goed genoeg zien om erover te vertellen.

Als laatste bekijken we het Franklin Delano Roosevelt Memorial en lopen dan terug naar de Mall.  Intussen is Rick ook in Washington gearriveerd en wacht me bij het Smithsonian station op.  Daar neem ik ook afscheid van het gezin.  Gelukkig zullen we via Facebook contact kunnen houden, want dit was ook weer een erg leuke dag samen.

Ons drukke weekend is echter nog niet voorbij.  We zijn uitgenodigd voor een potluck diner bij een vroegere klasgenote van Rick van de Copenhagen International School.  Zij hebben nog drie andere stellen uitgenodigd en er is een alleenstaande man. 

Na even de verkeerde kant op te zijn gereden, aangezien Rick dacht dat het in Frederick, Maryland, was, in plaats van in Fredericksburg, Virginia, komen we keurig om half zes aan.  Veel van de aanwezigen heb ik een paar jaar geleden bij de reunie in New York ontmoet en ik moet weer zeggen dat ik me meteen in de groep opgenomen voel.

De regen is weer even weg, dus we eten de vele voorafjes buiten in de tuin.  Wat een lekkernijen!  Wij hebben drie soorten kaas mee, Robusto (Nederlands), Jarlsberg (Noors) en brie.  Daarbij rozemarijn crackers, die zonder iets erop al heel erg lekker zijn!  Er is bijna genoeg eten dat het hoofdgerecht niet meer nodig is!

Intussen grilt Greg, de gastheer, toch wel een heerlijke London Broil.  De rest van ons heeft bijgerechten mee, wij een Bhutanese rijstsalade van Whole Foods.  We zijn er eerlijk over dat we het niet zelf hebben gemaakt, maar kennelijk heeft niet iedereen dat begrepen.  Ik krijg na afloop van drie mensen de vraag of ik het recept op kan sturen.  Ook frappant vind ik dat ze dan allemaal aannamen dat ik het gemaakt had, terwijl Rick degene van ons is die nog weleens culinair wil worden.

In ieder geval is het een dolgezellige avond, maar we moeten ook allemaal weer werken morgenochtend.  Tegen negenen nemen we dan ook afscheid met de belofte zo'n avond vaker te houden.  Wij hebben een terugrit van meer dan een uur en thuis gaan we dan ook gauw bedwaarts!

Maandag

Mijn eerste gedachte vanochtend: ik ben de moeder van een 21-jarige zoon!  Kai is vandaag jarig en helaas kunnen we dat dus niet met hem vieren.  Gisteren heb ik hem op weg naar het diner op Skype gesproken en hij had enorme zin in zijn Amsterdam avontuur.  Wie had gedacht dat onze verlegen zoon zo avontuurlijk zou zijn!  Straks terug in de VS mag hij dan ook eindelijk legaal een biertje drinken!

Mijn tweede gedachte is minder vrolijk!  Waarom, oh, waarom heb ik op een maandagochtend een afspraak met de endocrinoloog gemaakt?  Ik heb na een aanvaring met een dokter jaren geleden een ware doktersfobie ontwikkeld.  Maar ja, ik heb het medicijn voor mijn schildklier nodig, dus er zit niets anders op.

Waarom ik me zo opwind voor deze dokter is ook een raadsel.  Het is gewoon een heel aardige man, die goed naar zijn patienten luistert.  Hij vraagt ook altijd naar de kinderen en Rick, al zie ik hem maar eens per jaar.  Toch laat mijn bloeddruk weer "white coat anxiety" zien.  Wat ik ook probeer om te relaxen, het lukt niet.  Gelukkig zijn ze daar aan gewend, de verpleegster vertelt dat ik lang niet de enige ben.

Na een kort gesprek en onderzoek door de dokter wordt er bloed afgenomen om te kijken of mijn medicijn moet worden bijgesteld.  Ik hoop het niet, want ik voel me erg goed met deze dosis.  De verpleegster prikt me op een rare plaats en nu heb ik daar een flinke bloeduitstorting. 

Opgelucht verlaat ik het gebouw weer.  Mijn maag knort, want ik was te nerveus om ontbijt te eten voor ik vertrok.  Om half elf heb ik met Sharon afgesproken voor personal training en ik heb nog veertig minuten. 

Opeens heb ik enorme zin in een power breakfast sandwich van Panera.  Daarbij neem ik ook een kop koffie, die hier bijna nog lekkerder is dan bij Starbucks.  Het gaat er allemaal heel goed in bij een opgeluchte Petra dat dit doktersbezoek weer voor een jaar voorbij is!

Sharon wacht me bij de sportschool al op.  Na even kort opwarmen gaan we er hard tegenaan.  Vandaag zijn het heel veel beenoefeningen, maar ook het bovenlichaam komt ruim aan bod.  Daarna lees ik al "rennend" op de ARC trainer mij boek weer uit.  Uiteindelijk sport ik twee uur, wel nodig na al het lekkere eten dit weekend!

Op de terugweg bedenk ik me dat het echt een soepdag is vandaag.  Zo miezerig en grijs, bah!  Ik kan het niet laten naar Panera terug te keren.  Vanochtend zeiden ze dat ik een gratis soep op mijn Panera kaart had en die ga ik nu halen.  De boerenkool, bonen en kalkoenworst soep daar is zo lekker! 

Vanmiddag hoop ik wat te rusten.  De afgelopen week is wel erg druk geweest en dit weer is ook niet bevorderlijk voor mijn spieren.  Ik zet de tweede dag San Antonio foto's online en lees bij online. 

Voor ik het weet is het echter tijd om Saskia naar haar SAT bijles te brengen.  Zij rijdt achter mij aan, want ik wil alleen ze bijleslerares even ontmoeten.   Daar aangekomen zegt de lerares dat ze Saskia om drie uur op de agenda had staan. 

Opeens twijfel ik of ik dat verkeerd heb gelezen dan en jawel, hoor.  Voel ik me even dom!  Gelukkig kent Saskia het meisje dat om half vijf bijles krijgt en vindt dat meisje het niet erg als Saskia met haar meedoet.  Een grote "brain fart" zoals we dat hier noemen van mijn kant!

Door de motregen rijdt ik terug naar huis.  Rick komt vroeg thuis en stelt voor naar het nieuwste restaurant hier in de buurt te gaan.  Er opent op het moment bijna ieder weekend wel een restaurant hier!  Wat een verschil met toen mijn ouders hier in begin jaren tachtig kwamen wonen. 

Toen waren er alleen naar onze mening verschrikkelijk slechte "Amerikaanse keuken" restaurants.  Nu kunnen we meer dan twee weken eten zonder dezelfde cuisine te hebben.  De "Amerikaanse keuken" is ook erg veranderd sindsdien met veel Europese, Zuid-Amerikaanse en Aziatische invloeden.

Dat zien wij vanavond op het menu van Blackfinn Ameripub.  Wij nemen een tafeltje bij de bar en het is nog Happy Hour.  De drankjes zijn dan goedkoper en bepaalde voorafjes ook.  Rick en ik delen een Mediterranese schotel met hummus, olijven en dergelijke.

Als "hoofdgerecht" doe ik wat ik zo vaak doe, namelijk twee voorafjes.  Ik neem de garnalen "spring rolls", een soort rauwe loempia gevuld met groentes en garnalen, en de gemarineerde rauwe tonijn.  Het is allemaal meer dan genoeg en ik krijg het dan ook niet op.  Ricks jambalaya pasta ziet er ook heel erg lekker uit.

Saskia is inmiddels ook weer thuis en is tevreden over haar bijleslerares.  De tv gaat aan en ik kijk The Voice.  Kai moet intussen bijna in Nederland zijn, de reis duurt toch nog zeven uur.  Ik ben blij dat de kroning in de kerk pas om 14 uur Nederlandse tijd plaatsvindt.  Ik neem me voor op tijd (8 uur 's ochtends hier) daarvoor op te staan.

8 reacties:

Sally zei

Nog gefeliciteerd met Kai. en erg leuk dat hij jullie gezin vertegenwoordigt in A'dam. Fijne Koninginnedag!

Anoniem zei

Felicitaties voor Kai zijn 21ste verjaardag.
Problemen met de schildklier is typisch vrouwelijk, ikzelf neem iedere morgen een pilletje voor het ontbijt voor de schildklier en heb verder geen speciale last daarvan.
De kroning van W.A. tot koning wordt hier ook met veel belangstelling gevolgd en is ook een ganse dag op de Belgische TV te zien.
Groetjes van Hilde uit B.

Tineke zei

Gefeliciteerd met Kai's 21e verjaardag. Ik ben heel benieuwd naar Kai's ervaring in Amsterdam, momenteel is het nog niet druk in A'dam hoorde ik net op de radio. Heel Nederland is oranje gekleurd; we zijn veel koninggezinder geworden blijkt, we hebben ondertussen een heel aantal konings/koninginne liederen die de hele dag op de radio zijn. er schijnt een flauw zonnetje en struiken en bloemen staan ook hier mooi te bloeien We hebben de oranje tompoucen klaar staan , straks komt dochter met kleinkids op de koffie en kijken we naar de festifiteiten op de tv en daarna naar de plaatselijke vrij markt; prettige dag toegewenst.

Hester zei

Nog gefeliciteerd metr Kai's verjaardag. Wat leuk dat hij naar Amsterdam gaat. Dat is vast een hele belevenis.
Hester

Ineke zei

Alsnog gefeliciteerd met de verjaardag van Kai, ik weet zeker dat hij nu de tijd van zijn leven heeft in feestelijk Amsterdam!

@ simpen =
1) Dreinen 2) Grienen 3) Huilen

:-)

naomi zei

Wat een gezellige rondleiding weer, jammer dat er een buitje kwam. Blijft mooie foto's geven die prachtige stad.

En wat een gezellig etentje daarna.

Ik kan je zeggen dat veel mensen last hebben van de wite jasjes bloeddruk. Vaak extra hoog. Fijn dat het verder goed was.

Daarna lekker gesport en jezelf verwend.

Liefs Naomi

Wendy zei

Alsnog Gefeliciteerd met de verjaardag van Kai!
Wij hebben een super leuke koninginnedag achter de rug! Vanmorgen natuurlijk voor de tv.... Wat zag Máxima er weer mooi uit vond je ook niet? Was Kai daar ook tussen al die mensen op de dam?
Vanmiddag zijn we naar een feestje gegaan bij de voetbal, dus de kids hebben heerlijk gespeeld en wij genoten van de zon als je tenminste uit de wind was! :)

Petra zei

@Sally - Dank je! Kai heeft een superdag gehad!

@Hilde - Inderdaad, hier ook iedere ochtend een pilletje. Grappig dat de kroning in Belgie ook zo leeft.

@Tineke - Wat een geluk hadden ze met het weer, he? Ondanks dat het "fris" was (Kai vond het ronduit koud en was daar niet op gekleed, maar heeft volop genoten).

@Hester - Van wat Kai vertelde en schreef was het zeker een belevenis!

@Ineke - Dank voor de uitleg!

@Naomi - De verpleegster gisteren zei ook dat ik lang niet de enige ben. Dat stelt wel gerust.

@Wendy - Ik vond Maxima prachtig! Wat een mooie vrouw heeft die koning gescored! Kai was overal met zijn neus bovenop volgens mij.