Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zaterdag, april 20, 2013

Spannende dag voor Bostonians

Opgewonden komt Rick de kamer binnen.  Er is van alles gaande omtrent de twee mannen, die verdacht worden van het plaatsen van de bommen tijdens de Boston Marathon.  Een ervan is dood en de ander op de vlucht.

Al HLN kijkend maak ik mijn ontbijt.  Het treft ons ook meer omdat mijn zus en haar gezin in de buurt van Boston wonen.  Net als ik met mijn wafels met maple siroop zit belt mijn zus dan ook.  Ze vinden het maar een griezelig iets, want niemand weet waar de 19-jarige Dzokhar zich bevindt en of hij nog explosieven bij zich heeft. 

Heel Boston gaat op "lock down", m.a.w. iedereen moet thuisblijven.  Dat levert plaatjes op van een doordeweekse spookstad, terwijl die natuurlijk gewoonlijk heel druk is.  Gelukkig woont onze familie een stukje buiten de stad, al is niet bekend of de verdachte een auto tot zijn beschikking heeft.

Het doet mij allemaal aan de DC snipers van tien jaar geleden in dit gebied denken.  Al zijn het maar een of twee personen, het feit dat je niet weet waar ze weer zullen toeslaan maakt het zo eng.  We houden de hele dag het nieuws in de gaten.

Bij de sportschool doen Sharon, Tom en ik weer eens een nieuwe gewichtenroutine.  Daarna nog een uur cardio en het sporten zit er weer op voor de werkweek.  Ik heb mijn van in de parkeergarage gezet en die blijkt kleddernat te zijn.  Er heeft iets stinkends op gelekt, bah!

Een tijdje geleden heb ik bij een benzinestation na een ellenlang verkooppraatje louter om ervan af te zijn een paar bussen FW1 autowas gekocht.  Ik besluit dat vandaag eens te gaan gebruiken.  Behalve de viezigheid van de garage is de voorkant van mijn van ook een waar insektenkerkhof.

Tot mijn verbazing komen de insekten er zo vanaf met dit spul!  Gewoonlijk is dat echt hard poetsen en zelfs de wasstraat krijgt ze er niet af.  Met dit goedje is het even spuiten en het met een doek eraf vegen en weg zijn de insekten!  Binnen het kwartier is de voorkant van de van dan ook vrijwel insektloos.

Het is inmiddels lunchtijd en bij Manhattan Bagel haal ik een dunne bagel met tonijnsalade.  Die eet ik daar maar gelijk op, zodat ik ook de rest van mijn lijstje in Vienna kan afwerken.

Gisteren liet ik op Facebook een foto van de kersenbloesemspostzegels zien en kreeg daarna een paar aanvragen om die op te sturen.  Ik koop een paar velletjes bij het postkantoor, ook voor ons om te houden, want ik vind de zegels leuk en ze zijn waarschijnlijk maar tijdelijk beschikbaar, omdat ze voor het Centennial van de boompjes zijn uitgegeven.


Bij Lofty Salon behandelt Carmen mijn uitgroei weer.  Ik vraag haar ook om mijn pony te knippen, want die is me veel te lang.  Meestal ben ik heel tevreden met Mona's knipbeurten, maar die pony is nogal eens of te lang of te kort.  Gelukkig kan te lang makkelijk verholpen worden.

Op weg naar huis hoor ik dat er een tornado watch is afgegeven.  Later vanmiddag verwachten we zwaar weer.  Nu is het echter wel bewolkt, maar lekker warm.  Zolang het nog kan ga ik dus buiten zitten.  Cosmo komt er ook bij liggen.  Hij hoest nog steeds, maar het lijkt minder en in ieder geval wordt het niet erger, dus ik zie het nog maar even aan.
 
Roze dogwood

Als Rick thuiskomt begint het ook net te regenen.  Hij stelt voor bij Coastal Flats in de mall te gaan eten.  Tot onze verbazing is daar een tafeltje vrij.  We delen eerst hun overheerlijke gevulde eieren als voorafje.  Dan kan ik het niet laten mijn favoriet te nemen, de Yucatan garnalencocktail.  Die is groot genoeg om voor mij als hoofdgerecht te dienen.

Na afloop lopen we nog even naar de AT&T winkel voor opladers voor mijn mobieltje.  Eentje is een draagbaar apparaatje om de batterij mee op te laden als je onderweg bent.  De ander is een soort bordje waar je de telefoon oplegt om op te laden.  Heel handig, beiden.

Net als we thuiskomen horen we op de televisie dat de tweede verdachte in Boston is gevonden.  Levend, hoewel zwaar gewond.  Overal wordt opgelucht gereageerd en natuurlijk nog het meest in Boston en omgeving.  Ik vind het heel wat dat zo'n 19-jarige op zijn geweten lijkt te hebben.  Kan me ook helemaal voorstellen dat zijn familie zo geschokt is dat ze het niet willen geloven. 

Intussen komen er ook berichten binnen dat er bij een grote explosie in Texas woensdagnacht minstens veertien mensen om het leven zijn gekomen, het merendeel brandweerlieden en EMT's. 

Dat had dus ook Katja kunnen zijn, bedenken Rick en ik ons.  Haar vrijwilligerswerk met de ambulance kan zeker gevaarlijk zijn, dat heeft ze al een paar keer meegemaakt.  Ik probeer er maar niet teveel aan te denken wat er zou kunnen gebeuren.  

En zo eindigt een emotionele week in de geschiedenis van Amerika.

6 reacties:

Anoniem zei

Inderdaad een zeer emotionele week. Zelfs hier in Nederland is er veel aandacht aan besteed. En ik weet wat je voelt als je aan het werk van Katja denkt. Onze oudste (militair) gaat straks op uitzending. Ik denk dat het rare maanden gaan worden. Bah. Ik wens jullie alle sterkte toe. En laten we maar hopen dat dit een actie was van de broers alleen en niets meer dan dat. Alle liefs, Gerda, Harderwijk.

Sandrah zei

Nou, ook wij zaten aan de tv gekluisterd gisteren, met niets anders dan CNN op. Gelukkig is hij inmiddels opgepakt. En hopelijk was dit een actie van 2 en niet van meer...

Sandra

Nel zei

Ook wij volgden het nieuws op de voet. Er wordt heel veel aandacht aan geschonken. Wat een heerlijk bericht als beide zijn gepakt...bijzondere Boston inwoners zien we voorbij komen die hun longen uit hun lijf schreeuwen van vreugde.

Kippenvel als je kind dan ook vrijwilliger is en blij als ze er dan niet bij is. Gelukkig in een andere stad.

naomi zei

Ondabks dat ik afgelopen week in Rome zat heb ik via mijn mobiel zeker het vreselijk nieuws in USA gevolgd. Alleen heel irritant dat de tv in hotelkamer alleen maar Italiaanse zenders heeft en alles wordt door een Italiaan verteld/ vertaald. Zelfs Obama sprak in zijn speech Italiaans. Tuurlijk beelden zeggen genoeg maar toch iets uitleg is wel heel fijn.

Ik heb onwijs genoten in Romen en bedankt voor de zegels ze zijn super. Ik heb in vaticaan ook postzegels gekocht bij postkantoor. Wij hebben toen die gijzeling gehad in laakkwartier in 2004 dacht ik. Er was toen uiteindelijk een gewonden gevallen bij 1 van de gijzelaars en die werdt naar het ziekenhuis gebracht waar ik werk. Ging toen ook op slot niemand mocht er meer in alleen het personeel eruit. Overal stond ME echt een omcirkeling van het gehele ziekenhuis. Ik moest bloed naar de OK brengen voor een patient van ons. Moest mij met mijn medewerkers pas indentificeren omdat die gene op Ok lag. Overal ME en geweren. Ik vondt dat al beangstigend.

Fijn weekend liefs Naomi

Petra zei

@Gerda - Oei, dat kan ik me voorstellen! Veel sterkte daarmee!

@Sandra - Dat hopen wij ook, maar ze hadden voor arme studenten wel heel veel ammunitie!

@Nel - Ik probeer maar niet teveel te denken aan wat er met Katja kan gebeuren.

@Naomi - Tijd om Italiaans te leren ;), maar ik weet het Italianen zijn wat dat betreft net als Duitsers, alles nagesynchroniseerd. Eng dat verhaal over die gijzelaar, zou ik ook beangstigend vinden.

Petra zei

@Gerda - Oei, dat kan ik me voorstellen! Veel sterkte daarmee!

@Sandra - Dat hopen wij ook, maar ze hadden voor arme studenten wel heel veel ammunitie!

@Nel - Ik probeer maar niet teveel te denken aan wat er met Katja kan gebeuren.

@Naomi - Tijd om Italiaans te leren ;), maar ik weet het Italianen zijn wat dat betreft net als Duitsers, alles nagesynchroniseerd. Eng dat verhaal over die gijzelaar, zou ik ook beangstigend vinden.