Een gezellige middag en avond met vrienden en een zomerse woensdag

Dinsdag

Omdat Sharon gisteren de college graduation van haar oudste had, hebben we de personal training sessie naar vandaag verplaatst.  Het uur vliegt voorbij en mijn spieren trillen helemaal na afloop, die ga ik morgen op een goede manier voelen! 

Natuurlijk hebben we elkaar van alles te vertellen over de graduations.  Sharons zoon miste zijn ceremonie bijna!  Ook ging hij naar een kleinere school en was er maar een ceremonie, in tegenstelling tot de twee voor Katja.  Verder waren hun caps niet versierd en gooiden ze die na afloop wel de lucht in.  De tradities verschillen dus wel een beetje per college.

Na het uur gewichten doe ik nog een drie kwartier cardio.  Daarna haast ik me, na een stop bij Manhattan Bagel om lunch te halen, naar huis.  Na Cosmo een wandeling gegeven te hebben, maak ik me klaar om naar de metro te lopen.

Saskia komt ook even naar huis om een vergeten boek op te halen.  Ze vertelt dat ze vandaag in anatomie een poes hebben ontleden.  Saskia durfde de poes niet aan te raken.  Hij deed haar teveel aan Flapjack denken.  Zij maakte daarom de aantekeningen.  Ik kan me daar helemaal in verplaatsen!

Terwijl ik naar de metro loop sms-t Christine mij dat Chuck en zij bij de National Gallery of Art gaan lunchen.  Ik spreek af te sms-en als ik bij het Smithsonian Metrostation naar buiten kom.  Dat gebeurt een half uurtje later en we ontmoeten elkaar halverwege tussen het museum en het metrostation.

Het is alweer meer dan een jaar geleden dat ik Christine heb gezien en Chuck nog langer.  We omhelzen elkaar dan ook als lang verloren vrienden.  Zo leuk is het ze weer te zien!

Chuck wil graag naar het American History museum, want dat was nog dicht om gerenoveerd te worden toen zij verhuisden.  Het blijft zo bijzonder om, na de tassencontrole, gewoon zonder te hoeven betalen zo'n mooi groot museum te betreden.

We beginnen met de tentoonstelling over de Star Spangled Banner, de enorme originele vlag waar het Amerikaanse volkslied op is gebaseerd.  Het is hier druk, maar er hangt een eerbiedige stilte.  Iets wat ik vaker opmerk als het met de Amerikaanse vlag te maken heeft.  Men heeft er grote eerbied voor. 

Deze vlag is al zo oud en vergaan dat hij niet meer kan hangen.  In plaats daarvan ligt hij en wordt zorgvuldig op temperatuur en licht gehouden, zodat hij niet verder vergaat.  Eromheen staat de interessante geschiedenis ervan beschreven.

Na dit alles bekeken te hebben, gaan we naar beneden.  Chuck wil graag de machines en dergelijke zien, die daar staan.  Hier ben ik al vele jaren niet geweest en verbaas me over de complete locomotieven die hier staan.  Dat laat wel zien hoe enorm dit museum is!

Behalve treinstellen zien we ook oude bussen waaronder een schoolbus uit 1936.  Een caravan van tijdens de Grote Depressie is ook erg interessant om te bekijken.  Verder is er een heuse machinekamer van een schip en nog veel meer.  Gewoonlijk heeft dit niet mijn enorme interesse, maar het is wel grappig hier eens rond te kijken.

Als Chuck alle machines, bussen en treinen uitgebreid bekeken heeft, gaan we naar de derde verdieping.  Hier bekijken we eerst de collectie japonnen van de First Ladies, waaronder de eerste inauguratie baljurk van Michelle Obama. 

Ook staan hier onderdelen van de porceleinen serviezen van de verschillende presidenten en er staat een lijst met First Ladies.  Grappig is het om te lezen dat de jongsten (een dochter van en een nicht van) 21 jaar oud waren!  Heel jong om zo'n belangrijke ondersteunende functie te hebben. Lang niet allemaal waren ze de vrouw van de president.

Als laatste bezoeken we de tentoonstelling over de presidenten.  Ook erg interessant en met veel leuke weetjes en anecdotes.  Als we hier alles bekeken hebben zijn we uitge-museumd.

Het is inmiddels helemaal opgeklaard en lekker warm met een briesje.  Ik stel voor iets te gaan drinken op het terras van Elephant & Castle.  Dat vinden Chuck en Christine een prima idee.  Zij nemen ieder een cocktail en ik mijn favoriete biertje, een Blue Moon met een sinaasappelpartje. 

Intussen hebben we natuurlijk heel wat te bepraten en voor we het weten loopt het al tegen vijven.  We lopen nog even naar hun hotelkamer, een mooie suite in de Hilton Garden Inn en snacken wat Virginia pinda's. 

We wachten tot Rick sms-t dat hij klaar is met zijn werk en lopen dan naar Brasserie Beck.  Ook hier kunnen we gezellig buiten op het terras zitten.  Het is werkelijk een heerlijke temperatuur, wat een genot!

We beginnen met bord charcuterie dat we met zijn vieren delen. Heel erg lekker en alles erop verdwijnt dan ook als sneeuw voor de zon.  Daarna neem ik twee voorafjes, de gegrilde octopus, die zo mals is als kip en de steak tartare ook enorm lekker.  Christine volgt mijn voorbeeld en neemt de het tonijn voorafje en de tortellini, ook een kleine portie.

De mannen nemen beiden de special van de dag, de steak au poivre.  Ook die ziet er bijzonder lekker uit.  Intussen is het zo gezellig dat het voor we het weten al na tienen is en tijd om afscheid te nemen.   Gelukkig hopen we donderdag ook nog samen te kunnen lunchen.

Chuck en Christine lopen terug naar hun hotel en Rick vraagt zijn auto van de valet.  Onderweg naar huis komen we nota bene nog om half elf in de file te staan ook!  Pas na  middernacht zoeken we moe, maar blij met deze leuke avond, ons bed op.

Woensdag

Gisteravond had ik Sharon al ge-smst dat ik niet wist of ik vanochtend wel fut zou hebben gewichten met haar en Tom te doen.  We lagen er zo laat in en ik kon de slaap ook niet meteen vatten.  Toch ben ik om half negen verbazingwekkend genoeg klaar wakker!

Dan sta ik maar op, giet een bak koffie en wat cereal naar binnen en rijd gauw naar de sportschool.  Het is zo vroeg al bijna 25 graden!  Heerlijk, dus, precies mijn soort weer.

Sharon is helemaal trots op mij dat ik er ben en ik eigenlijk ook wel een beetje.  Het vergde toch best veel zelfdiscipline.  We doen weer een circuit van tien oefeningen en dat twee keer en dan is er een half uur gewichtenoefeningen voorbij.

Nog even de spieren die nog niet aan bod kwamen doen en dan begin ik aan mijn cardio.  Natuurlijk ben ik achteraf heel blij dat ik gegaan ben, want de eerstvolgende keer dat ik gewichten kan doen is om verschillende redenen pas weer dinsdag.

Bij Panera haal ik mijn favoriete soep, de boerenkool, bonen en worstsoep, met een tonijnsalade sandwich op tomaten-basilicum brood.  Thuis eet ik die al computerend op het deck op.  Ik heb mijn nieuwe heel zomerse topje en skort van Athleta aan, want het loopt nu tegen de dertig graden maar liefst.

Tegen half twee komt Karin even na haar preschool langs om een cadeautje voor Katja te brengen.  We drinken even iets buiten en kletsen een uurtje lang lekker bij.   Als Saskia uit school komt vertrekt Karin ook om bij haar jongste te zijn.  Het was weer even gezellig haar te zien.

Saskia is in een lichte paniek.  Ze moet vanavond werken en heeft zoveel schoolwerk en mentoring (een derde klasser helpen met schoolwerk, het meisje gaf haar vandaag als dank een ingelijste foto van hun tweeen).  Ik besluit Saskia ziek te melden, haar schoolwerk komt tenslotte boven alles. 

Deze manager heeft vrijwel alleen maar high school scholieren ingehuurd en dat is toch best een risico voor haar zaak, lijkt me, want hun schoolwerk komt toch zeker eerst.  Saskia vertelt dat ik zeker niet de eerste ouder ben, die haar kind daar ziek meldt vanwege teveel huiswerk.

Met dit zomerse weer heb ik zin om te barbecuen.  Daar is Rick ook wel voor te vinden en we besluiten burgers te gaan grillen.  Ik haal de ingredienten bij Whole Foods, lamsburgers voor Rick en hun overheerlijke zalmburgers voor mij. 

Nu het iedere dag zo druk is schiet een goede wandeling met Cosmo er telkens bij in.  Nu heb ik eindelijk even een uurtje vrij en lijn hem aan.  Alleen vindt Cosmo het duidelijk te heet en wil na een paar straten alweer terug.  In ieder geval heeft hij even wat anders dan de achtertuin gezien.

 

Deze roos ruikt zo lekker!

Rick komt vroeg thuis om het gras te maaien.  Er worden vanavond onweersbuien voorspeld en hij wil het klaar hebben voor het weer nat wordt.  Het is best een flinke lap tuin, die we hebben, weet ik van de paar keer dat ik het gras lopend heb gemaaid.  Rick klaart het klusje echter op zijn rijdende maaier binnen het halve uur.

Gelukkig blijven de onweersbuien nog lang genoeg uit om buiten te eten.  Dit zomerse weer zal nog niet duren,  dus het is zaak er zoveel mogelijk van te genieten.  Tot de eerste spetters vallen blijf ik dan ook buiten zitten!