Een gure rondleiding

Het is vroeg opstaan vanochtend voor mijn doen.  We gaan dit weekend op reis en direct na mijn rondleiding op weg, dus ik pak gauw in.  Na een kop koffie en bakje yoghurt zet Rick me af bij de metro.  Ik ben blij mijn paraplu mee te hebben, want de 30% kans op regen is 100% op het moment.  Ook is het opeens flink koud na de dertig graden van gisteren.

Bij het Smithsonian station stap ik een half uurtje later uit en zie meteen W. en I. staan.  Het valt me op dat W. wel erg luchtig gekleed is voor het weerbericht.  Hij lijkt het echter niet koud te hebben en het is gelukkig inmiddels ook droog of spettert slechts nog een beetje.

We lopen langs het Capitool naar de Library of Congress waar het behaaglijk warm is binnen.  I. en W. hebben de film National Treasure Book of Secrets gezien, dus de mooie leeszaal heeft hun belangstelling zeker.  Het is vrij rustig hier vandaag en we worden er voor de verandering niet gauw gauw doorheen gejaagd.

Eenmaal weer buiten begint het toch wat harder te regenen en het waait enorm.  Ondanks hun paraplu wordt W. toch nat en nu heeft hij het wel koud.  Zij besluiten bij de grote souvenirwinkel aan 10th Street Washington DC hoodies te kopen.  Ik heb een regenjas aan en houd het daarmee nog wel redelijk uit.

Ze voelen zich duidelijk een stuk behaaglijker met de truien aan.  Omdat W. en I. niet veel foto's maken schieten we goed op.  Zo hebben we nog tijd om de voor- en achterkant van het Witte Huis voor de lunch te bekijken en het kerkje van de presidenten te bezoeken.

 

Ze zit er nog steeds, 31 jaar lang iedere dag

Nog steeds wat vroeger dan onze reservering komen we bij de Old Ebbitt Grill aan.  De host zegt dat hij nog niets voor ons heeft en dat we een kwartiertje moeten wachten.  Hij geeft ons een beeper, maar ik heb al gezien dat Tony er ook is.  Zodra ik hem zie begroet ik hem en hij pakt meteen drie menu's en zegt de host dat hij ons naar een tafeltje brengt.  Ik heb bijna zin mijn tong uit te steken naar die host, niks geen kwartier wachten!

Het is soft shell crab seizoen en ook de Old Ebbitt heeft die op het menu staan.  Tja, dan is mijn keuze snel gemaakt.  Hij wordt met gegrilde asperges en krieltjes geserveerd.  Erg lekker!  W. neemt de beroemde crabcakes en I. de gegrilde kip.  Beiden vinden hun gerechten ook erg smakelijk.

Als we weer naar buiten stappen is het zo mogelijk nog kouder dan voor de lunch.  De wind gaat door alles heen en mijn tanden klapperen zelfs.  Later zie ik dat het maar 12 graden was, idioot koud voor deze tijd van het jaar.

We lopen net langs een paar karretjes met souvenirs en ik ga toch ook maar overstag en koop mijn eerste Washington DC trui ooit.  Ik trek hem meteen aan.  Hij is nog best leuk ook en zeker lekker warm. 

We zetten onze tocht voort en zien dat het Washington Monument nu helemaal in de steigers staat.  Het ziet ernaar uit dat men het eruit gaat laten zien alsof het grote stenen zijn zoals een jaar of tien geleden.  Op deze foto kun je zien hoe dat eruitzag.

Bij het Tweede Wereldoorlog monument zien we al allerlei boeketten met zijden bloemen liggen.  Sommigen zijn geadresseerd aan een specifieke soldaat, anderen bedanken in het algemeen voor de opofferingen voor ons gedaan.  

Deze boeketten komen we bij de drie oorlogsmonumenten tegen.  Ze reflecteren mooi in de muren bij Vietnam en Korea.  Dit weekend is Memorial Day weekend en zondag Rolling Thunder met duizenden motoren, die naar het Capitool rijden.   We zien nu al heel wat van die motoren en veteranen in de stad.

Rond Memorial Day is ook wanneer er nieuwe namen op de muur van het Vietnam Veteranen Monument komen.  Familie kan aanvragen ze daar geplaatst te krijgen.  Ik vraag aan een vrijwilligster bij het monument hoeveel het er dit jaar zijn en dat blijken er vier te zijn.  Veel voor zo lang na de oorlog, vorig jaar was het er maar een.  Tot nu toe zijn er sinds 1982 nog ieder jaar namen bij gekomen.

Bij het Vietnam Memorial

 

I. is heel geinteresseerd in Lincoln en voor haar is het Lincoln Memorial dus heel interessant.  Het Koreaanse monument is altijd indrukwekkend met zijn angstig kijkende soldaten.  Martin Luther King zegt ze niet zoveel en,  al ben ik me ervan bewust dat het een historisch belangrijk monument is, ik vind het ook het minst indrukwekkend.

Bij het Tidal Basin ben ik helemaal blij mijn trui gekocht te hebben.  Het is echt koud!  We zien wel een stel schattige kleine eendjes zwemmen en vragen ons af hoe die uit het water zullen komen.  De wallen hier zijn veel te hoog voor ze.

Waarschijnlijk door het weer is het heel rustig in het Franklin Roosevelt Memorial en helemaal bij het Jefferson Memorial.  We lopen terug naar het Smithsonian station waar ik afscheid van I. en W. neem.  Gelukkig hebben zij ook Facebook en zullen we zo wat contact kunnen houden. 

Intussen is Ricks auto eindelijk gemaakt na het ongeluk van een paar weken geleden.  Ik loop naar het Holocaust Museum waar Rick me makkelijk op kan halen.  Hij heeft de auto ingeladen met onze spullen en we gaan op weg voor een lang weekend naar de Outer Banks in North Carolina.

Daar hebben Rick en ik toen Katja en Kai nog heel klein waren een timeshare gekocht.  In de beginjaren wisselden we dat ieder jaar in voor een week Florida en een keer zelfs St. Maarten.  De week, die we in North Carolina hadden gekocht, viel namelijk nooit samen met schoolvakanties.  Daar hebben we toen echt een stomme zet mee gedaan.

Toen de kinderen ouder werden, werden onze vakanties ook avontuurlijker en we gebruikten die timeshare uitwisseling steeds minder.  Een keer, zo'n veertien jaar geleden alweer, hebben we het Memorial Day weekend in ons "eigen" (althans voor die week) appartement doorgebracht. 

De timeshare staat nu alweer jaren te koop voor een habbekrats, want we raken hem aan de straatstenen niet kwijt!  Wel moeten we ieder jaar in januari nog een flink bedrag in onderhoudskosten betalen. 

Toen ik dus zag dat die week dit jaar samenvalt met Memorial Day (is ook niet altijd het geval) stelde ik aan Rick voor er het Memorial Day weekend heen te gaan.  Daar was hij meteen voor te vinden.

We boden Saskia aan een vriendin mee te nemen en mee te gaan, maar dit weekend is het ook Viva Vienna en daar wil zij met haar vrienden heen.  Laura zal bij haar komen logeren en de buren houden een oogje in het zeil en zo gaan Rick en ik samen op avontuur.

Memorial Day is het officiele eerste zomerweekend van het jaar en heel veel mensen gaan dan richting de kust.  Het gevolg is dat er lange files zijn de stad uit.  Wij komen dan ook al gauw in de file te staan en het duurt twee uur voor we zo'n dertig kilometer hebben gereden.  Daarna is alles echter opeens opgelost en kunnen we goed doorrijden.

In Fredericksburg gaan we bij een Red Robin een hapje eten.  Rick neemt een hamburger en ik een gegrilde kipfilet sandwich.  Ik moet zeggen dat die kipfilet een van de lekkerste is, die ik ooit heb gegeten!  Heel mals is hij.

Vanavond gaan we het niet helemaal naar North Carolina halen.  We kunnen toch morgen pas inchecken.  We boeken een Embassy Suites in Hampton, Virginia, dicht bij Williamsburg en komen daar om een uur of kwart over negen aan.  Nog even relaxen op de kamer en dan gauw slapen, want ik vooral ben doodmoe van vandaag!