Great Falls

Voor het eerst in ongeveer een week heb ik vandaag niets in mijn agenda of te doen lijstje staan.  Ik blijf dan ook lui lekker lang in bed liggen en neem daarna de tijd voor mijn ontbijt en het lezen van email en Facebook.

Als ik rond kwart voor elf eindelijk de zelfdiscipline bij elkaar raap om naar de sportschool te rijden is het nog bewolkt.  Niet ver weg zie ik echter grote stukken blauwe lucht aankomen.  Tijdens het uur cardio wordt het steeds zonniger en als ik weer naar buiten stap is het opeens heerlijk zomers weer.

Bij Panera haal ik mijn favoriete lunch daar.  De you pick two met een halve tonijnsaladesandwich op tomaat-basilicum brood met een kop van hun nieuwe en overheerlijke boerenkool, bonen en kalkoenworst soep.  Die eet ik thuis buiten op het deck op, eindelijk is het er weer warm genoeg voor!

Intussen bedenk ik me dat het wel heel erg lekker weer is om de natuur in te gaan.  Cosmo krijgt dan ook eindelijk weer eens een serieuze wandeling.  De keuze is snel gemaakt, het wordt Great Falls.  Het valt me onderweg op hoe ontzettend snel de natuur groen is geworden.  Hoewel de bloeiperiode dit jaar door het koelere weer een stuk langer duurt, dan vorig jaar.

Na mijn pas getoond te hebben aan de ranger mag ik het park in.  Het is vrij druk vandaag op de parkeerplaats.  Duidelijk ben ik niet de enige die van het mooie weer gebruikt maakt dit mooie park te bezoeken.

De rivier is altijd weer anders en het is een verrassing voor mij om te zien dat zelfs het anders zo rustige kanaal ernaast hard stromend water heeft.  Verderop is mijn pad ook overstroomd.  Een oudere man met verrekijker wijst me heel vriendelijk waar ik de jonge watervogelfamilies kan fotograferen.

In het water verderop zwemt een moeder Merganser (soort eend, die die man mij in zijn vogelboek aanwees) met haar negen kleintjes tegen de stroom op.  Verbazingwekkend hoe sterk die kleine beestjes al zijn, al heeft moeder ook regelmatig een kleintje op haar rug. Zo schattig allemaal!

Ook de Canadese ganzen hebben kleintjes.  De volwassenen daarvan vind ik maar zeer matig, maar die kleintjes zijn ook zulke schattige donsballetjes. In de ondiepere plassen zie ik allemaal kikkervisjes zwemmen.  Duidelijk is het lente en tijd voor nieuw leven.

Cosmo speelt intussen ook met langskomende honden, maar wordt ongeduldig als ik de Merganser familie te lang wil fotograferen.  Ik hoop dus een paar goede foto's te hebben gekregen en loop door naar de uitkijkpunten.  Daar zie ik dat de rivier een grote bruine kolkende massa is, iets wat ik met de overstroming en snelstromende zijriviertjes al vermoedde.

Onvoorstelbaar altijd, de kracht van de natuur, hele boomstammen komen voorbij drijven.  Ik had eigenlijk gehoopt wat kayakers te kunnen fotograferen, maar die blijven wijselijk uit dit wilde water weg.  Zelfs de reigers vissen niet.  Ik had eigenlijk geen idee dat er zoveel regen is gevallen om de rivier zo vol te maken.

Na het eerste uitkijkpunt zie een ranger naar iets in het gras wijzen.  Het blijkt een flinke zwarte slang te zijn (een black racer vertelt de ranger).  De ranger wijst mij ook naar ondiepe poelen verderop waar paddeneieren en een waterslang te zien zouden zijn.  Die vind ik niet, maar wel een zichzelf zonnende waterslang op het droge.

Na bijna twee uur in het park merk ik dat Cosmo dorst krijgt en ik vind het zelf ook warm.  Eigenlijk zou ik nog veel langer hier kunnen blijven.  Er overvalt mij altijd een gevoel van complete rust in dit park.  Maakt niet uit wat er verder aan de hand is, het water in de rivier stroomt door, de dieren gaan gewoon verder met hun leven en het is allemaal altijd weer anders.

Er staat een file op de Beltway en ik neem de Express Lanes terug.  Heerlijk, er is nauwelijks verkeer en binnen een mum van tijd ben ik thuis.  Die ene dollar dat dat kostte heb ik er graag voor over.

Zo fijn dat het eindelijk weer warm genoeg is om op het deck te zitten!  Mijn cardinaaltje komt me toezingen en we kunnen de achterburen al niet meer zien door de bomen. 

Alleen zitten mij mysterieuze zwarte vlekken in het tapijt in de eetkamer en woonkamer dwars.  Dat lijkt inkt of olie te zijn en niemand van ons weet hoe ze er kwamen.  Vervelend is dat de gewone middelen er niets tegen doen.

Op het internet heb ik wat tips gevonden en bij Safeway ga ik kijken of ik die produkten kan vinden. Die vind ik niet, maar wel een produkt dat garandeert welke vlek dan ook uit tapijt te krijgen, waaronder inkt en olie.  Op hoop van zegen neem ik het mee en spuit het op de vlekken.  Die verdwijnen bijna letterlijk als sneeuw voor de zon!  Ik kan niet wachten het Rick te laten zien, die bij thuiskomst inderdaad heel blij daarmee is.

Het is zulk mooi weer dat Rick bij thuiskomst absoluut ergens wil gaan eten met een terras.  Hij heeft tenslotte de hele dag binnen gezeten.  We maken het makkelijk en gaan naar Glory Days vlakbij.  Daar zijn nog een paar tafeltjes vrij op hun grote terras. 

Dit is zo'n restaurant waar ik altijd hetzelfde bestel.  De crabcake sandwich zonder broodje met zoete aardappel frietjes en gestoomde groentes (broccoli en baby wortels) zonder boter (want ja, ze smelten er anders boter op).  Hun crabcake is heel erg lekker met heel veel crab.  Rick neemt een pizza kipburger, die er ook erg lekker uitziet.

Terwijl we daar zitten gaat de zon langzaam onder.  We zien de meest spectaculaire luchten, want er zijn ook onweersbuien in de omgeving.  Gelukkig houden wij het droog, want Rick wil het gras maaien en dat lukt hem zonder regen. 

Foto's van vandaag staan hier.