Nog een gezellige middag in de stad met Christine en Chuck

Rick is al naar zijn werk als ik wakker word.  Ik heb hem niet eens in de badkamer bezig gehoord, heel ongewoon.  Eindelijk eens goed uitgerust sta ik op.  Saskia heeft ook een vroege dag, dus ik denk alleen met de viervoeters thuis te zijn.

Vandaag heb ik zin in twee gepocheerde eieren met geraspte kaas en Tabasco, die ik in de magnetron maak.  Ook zet ik een lekkere kop koffie en ruim de keuken wat op.  Dan valt mijn blik op een sleutelbos op het eiland.  Hee, die is voor Kai's auto, die is Saskia op het moment naar school rijdt...

Boven zie ik inderdaad dat Saskia nog in bed ligt.  Ze heeft erge last van krampen.  Ik meld de school maar gauw dat ze de eerste uren niet aanwezig zal zijn.  Nog iets minder dan een maand en dan is dit schooljaar voor Saskia voorbij en ga ik in ieder geval een grote zucht van verlichting slaken!

Op mijn sportprogramma vandaag staat een uur op de elliptical trainer boven.  Wat ben ik blij er weer een te hebben!  Zo fijn, sporten en meteen in de badkamer ernaast onder de douche springen.  Bovendien heb ik ook echt het gevoel er hard tegenaan te zijn gegaan met het interval programma op de machine.

Net als ik uit de douche kom sms-t Christine dat ze op weg hierheen zijn.  Zij parkeren hun auto op onze oprit en samen lopen we naar de metro.  Omdat er (onweers)buien voorspeld worden nemen we ook alle drie een paraplu mee.  Natuurlijk de garantie dat het droog blijft en wij dat ding de hele tijd voor niets meeslepen.

Bij Metro Center stappen we uit en lopen naar Zaytinya.  Daar hebben we een reservering, maar we zijn een half uur te vroeg.  Gelukkig is er al een tafel, en een leuke ook nog met uitzicht over het hele restaurant, vrij. 

Onze serveerder is Marokkaans en super aardig.  Als hij hoort dat Christine allergisch voor schaaldieren is, rent hij terug naar de keuken en komt even later melden dat de falafels en rode linzen koekjes, die we besteld hadden, in dezelfde olie als garnalen en crab worden gefrituurd.  Christine bestelt dus maar gauw iets anders en Chuck en ik delen die twee gerechten.

Het wordt een ontzettend lekkere maaltijd!  Dit restaurant serveert "mezze", kleine gerechtjes bedoeld om te delen, zoiets als de Spaanse tapas.  We bestellen geroosterde bloemkool, lamspiesje, een kip met kaas en orzo gerecht, zalm en druivenbladeren, allemaal even smakelijk.  Daarbij krijgen we verse pita's met knoflooksaus en harissa.  Ieder hapje is alsof er een engeltje op onze tong piest, zoals mijn opa vroeger zei.

Na de lunch raad ik Chuck en Christine het (alweer gratis) Smithsonian museum aan de overkant aan.  Dat is de National Portrait Gallery and American Art Museum.  Niet alleen is de kunst hier heel interessant, het gebouw is ook prachtig. 

De binnenplaats hier heeft een heel interessant dak wat ik Chuck en Christine eerst laat zien.  Na de nodige foto's daar lopen we naar de historische derde verdieping met zijn mooie zuilen en glas in lood ramen.

Langzaam lopen we door het museum, natuurlijk lang niet alles bekijkend.  De neon kaart van Amerika met allemaal tv's erin van Nam June Paik vind ik altijd schitterend.   Even verderop zien we dat er nu een hele tentoonstelling van hem is.  Vooral de hele muur met tv's heeft onze aandacht en opeens zien we daar zomaar de Nederlandse vlag op verschijnen!  Wat een toeval!

Als laatste bekijken we de portretten van de presidenten.  Het is ook interessant het stukje ernaast te lezen over hun presidentschap.  Wie heeft bijvoorbeeld van James Polk gehoord?  Hij was de elfde president en aan hem hebben we Californie en New Mexico als staten te danken.  Toch ietwat belangrijk lijkt me.

Buiten is het nog steeds droog en vochtig warm.  Wij zijn al blij niet nat te worden.  We besluiten naar het Federal Triangle metrostation te lopen, zodat we zeker zijn van een zitplaats.  Het is altijd zaak in het spitsuur voor Metro Center in te stappen.

Inderdaad krijgen we een zitplaats, maar het is zo vochtig heet in de trein!  Het lijkt wel een sauna, iedereen die binnenkomt klaagt erover.  Onze ruggen zijn dan ook helemaal bezweet als we eindelijk weer uit die sauna stappen.  Je mag niet eten of drinken in de metro, maar met zulke temperaturen snakken we naar ijskoud water!

Het is nota bene buiten een stuk koeler dan in die trein, terwijl het een graad of 26 is!  Thuis drinken we nog een glas koud water en laat ik ze de "nieuwe" meubelen, die alweer meer dan een jaar oud zijn, zien. 

Dan is het weer tijd om afscheid van onze beste vrienden te nemen.  Rick vond het heel jammer er vandaag niet bij te zijn.  Hopelijk kunnen we ze weer eens bij hun thuis zien.  Alabama is niet zo'n aantrekkelijke bestemming, maar misschien op weg ergens anders heen of we kunnen elkaar ergens leuker ontmoeten.  Na volgend schooljaar hebben wij ook een empty nest, dus dan wordt het allemaal wat makkelijker (niet dat ik uitkijk naar dat lege nest!).

Nu het nog lekker warm is, ga op het deck zitten lezen.  Als het begint te spetteren ga ik naar binnen, maar de beloofde onweersbuiten blijven uit.  Saskia voelde zich gelukkig goed genoeg om naar bijles voor haar SAT te gaan, die is volgende zaterdag dus een beetje haast is er wel bij.

We bestellen Zpizza voor ons avondeten en ik heb zoveel groentes en dergelijke op de mijne dat het heel gezond voelt. Lekker even tv kijken en dan morgen weer vroeg uit de veren voor een rondleiding.

Meer foto's van vandaag staan hier.