25 Jaar getrouwd!

Dinsdag
Nadat Rick mijn nek en rug gisteren met Mineral Ice heeft ingesmeerd heb ik heerlijk geslapen.  Helaas is de pijn wel terug als ik wakker word, maar niet zo scherp als gisterochtend.  Denkelijk heeft het vele in de auto zitten de afgelopen week er ook mee te maken.

Het is vandaag alweer 25 jaar geleden dat Rick en ik elkaar het jawoord gaven.  Onvoorstelbaar!  Het was een regenachtige dag, die 20e augustus 1988 en iedereen verzekerde ons ervan dat dat geluk zou brengen.  Nou, daar hebben ze tot nu toe helemaal gelijk in gekregen.  We hebben drie schatten van kinderen en onze relatie is sterker dan ooit.

Pas getrouwd

Als ik beneden kom verrast Rick me met een Americano van Starbucks en een power sandwich van Panera als ontbijt.  Rick geeft mij instructies om een tas voor een overnachting klaar te maken en om kwart over zes vanavond klaar te zijn en vertrekt dan naar zijn werk.

Bij de sportschool wacht Sharon me al op.  Zij heeft haar derde, die een jaar ouder is dan Saskia, dit weekend naar zijn college in South Carolina gebracht.  Tot haar verbazing vond ze het moeilijk afscheid nemen.  Ik verbaas me daar niets over, het is toch iedere keer ook weer een mijlpaal, je kind uit huis.  Of het nou de eerste of derde is.

Vanwege mijn nek- en schouderproblemen geeft Sharon me tussen het gewichten heffen door ook heel wat rek- en strekoefeningen.  Na afloop van het uur voelt alles in ieder geval ietsje losser.  Ik wil vanavond natuurlijk zo min mogelijk pijn hebben en "rol" ook nog een tijdje mijn rugspieren.  Na nog een half uur cardio heb ik het wel weer gezien in de "gym".

Thuis fris ik me gauw op en ga dan naar Tysons Corner.  Eerst loop ik naar Hallmark om een leuke kaart voor Rick uit te zoeken.  Elkaar een kaart geven bij elke bijzondere gelegenheid ook al zie je elkaar in levende lijve is een Amerikaanse gewoonte waar ik in het begin erg aan moest wennen, maar nu erg leuk vind.  Ik bewaar alle kaarten, die Rick en de kinderen mij geven, en het is leuk ze op zijn tijd nog eens te bekijken en lezen.

Daarna loop ik naar Things Remembered om het zakhorloge wat ik voor Rick heb laten ingraveren op te halen.  Dat is erg mooi geworden.  Ik had hem voor we naar Hawaii gingen al een onderwaterhoes voor zijn SLR fototoestel gegeven, maar ik vind zo'n herinnering aan zo'n speciale dag ook wel erg leuk.

Het is inmiddels weer lunchtijd en mijn maag knort.  Ik bestel gauw mijn favoriete Noodles & Company maal, de garden pesto saute met garnalen, online.  Die staat al klaar als ik daar op weg naar huis langsrijd, zo handig!

De zomer is opeens helemaal teruggekeerd en het is zo'n dertig graden en zonnig.  Ik eet mijn lunch buiten op het deck op, kletsend met Saskia, Kaylee en Laura, die ook net hun lunch zitten te eten.  Saskia heeft van haar counselor gehoord over Duits en het is duidelijk dat een vreemde meer voor elkaar krijgt dan wij ouders.  Saskia is van plan zich de komende twee weken voor school begint helemaal op haar Duits te storten.

Om te rusten voor vanavond installeer ik me met een grote kan ijswater in mijn luie stoel op het deck en ga zitten lezen.  Halverwege de middag gaat de bel en wordt er een prachtige bos rode rozen met een romantisch kaartje van Rick bezorgd.  Heel lief van hem!

Een week of zo geleden kregen we een kaart en een pakje van Naomi voor ons 25-jarig huwelijksfeest met de instructies om het pakje pas vandaag open te maken.  Dat doen we dus als Rick om een uur of vijf thuiskomt.  En wat een verrassing zit daar in!!!  Naomi heeft een album van ons leven gemaakt met blogs en foto's. We zijn er superblij mee!!

We gaan ons sjiek aankleden voor ons avondje uit en dan hoor ik de brievenbus.  Ja, "hoor", want Rick heeft er een alarmpje in gedaan als het deurtje wordt geopend dat een hels lawaai maakt.  Annette had me al aangeraden om gauw de gaan kijken als de post zou komen.  Dan wacht ons een tweede verrassing, we krijgen een mooie fotolijst van haar en haar man.  Zo attent allemaal!!

Ook van de kinderen krijgen we lieve felicitaties.  De reis naar Hawaii was onze grote viering van deze huwelijksmijlpaal, maar Rick heeft dus voor vanavond ook nog van alles in petto.  Om te beginnen komt er om kwart over zes een enorme zwarte limousine voorrijden!

Na de nodige foto's ervoor stappen we in en gaan op weg naar Washington.  Rick heeft voor de gelegenheid een lekkere fles champagne koud staan en we toasten op nog vele jaren samen.

Het verkeer naar de stad valt voor de verandering eens erg mee en een half uurtje voor onze restaurantreservering rijden we de brug over de Potomac al over.  Rick heeft de chauffeur gevraagd om langs de bekende gebouwen en monumenten te rijden en het is leuk die nu eens vanuit de comfortabele luxe van een limousine te bekijken.

Het restaurant voor vanavond is Fiola van chef Fabio Trabocchi.  We moeten het restaurant opbellen om de ingang te vinden, want het adres is aan Pennsylvania Avenue, maar die loop ik met mijn rondleidingen ook altijd en ik heb dat restaurant nog nooit gezien.  Het blijkt in het gebouw van 601 Pennsylvania Avenue te liggen, maar de ingang is aan Indiana Avenue.

We worden zelfs door de host opgehaald en erheen geleid, zeer goede service.  Die goede service blijft trouwens de hele avond.  Onze serveerster Jessica doet er alles aan onze avond zo fijn mogelijk te maken.

Het menu bekijkend weet ik mijn keuze meteen: het tasting menu.  Dat zijn zes kleinere gerechtjes, helemaal mijn ding.  Rick vindt die gerechten minder en kiest een paar voorafjes en een hoofdgerecht. 

We smullen van alles wat voor ons neer wordt gezet!  Het is ook lekker lang tafelen, er zit precies genoeg tijd tussen de verschillende gangen.  Het enige kleine puntje van kritiek dat ik zou hebben is dat de porties me net iets te groot zijn.  Ik kan de meeste gangen dan ook niet helemaal op.

Tussen de gangen door wisselen Rick en ik onze cadeautjes uit.  Dat van mij hebben we vorige zomer al samen uitgezocht in Aruba.  Het is een prachtige armband met witte en blauwe diamanten. 

Voor Rick heb ik bij Things Remembered een zakhorloge laten ingraveren.  Hij is er dolblij mee en merkt op dat hij nu een erfstuk heeft.  Daar had ik nog niet aan gedacht, maar het is inderdaad zoiets wat je van vader op zoon doorgeeft.

Voor we het weten zijn we aan het dessert toe.  Behalve het overheerlijke "cioccolato" dessert krijgen we ook een stukje timamisu met op het bordje "Happy Anniversary" geschreven.  Ook krijgen we een door de chef ondertekend papier waarop hij ons een "Happy Anniversary" wenst.  Erg attent!

Het loopt inmiddels al tegen elven en Rick belt de limousine chauffeur om ons op te halen.  Als we naar buiten lopen staat hij er al.  Ik heb er natuurlijk geen idee van waar we gaan logeren en ben verbaasd als we terug naar Virginia rijden.

En dan daagt het en jawel, we gaan in hetzelfde hotel logeren waar we onze huwelijksnacht door hebben gebracht.   Een kwart eeuw geleden hadden we de bruidssuite bij de Sheraton Premiere.  Vannacht niet, maar wel een heel mooie ruime suite op de 22e verdieping!  Wel een beetje jammer dat het al zo laat is, dus lang blijven we niet meer op. 

Kai schreef dit op de een of andere manier vanuit Richmond op onze PC in de keuken!

Woensdag

Helaas heeft Rick vandaag belangrijke vergaderingen en kon hij geen vrij nemen.  Zijn baas drukte hem wel op het hart de tijd te nemen en niet bij de eerste vergaderingen aanwezig te zijn, maar erg laat kan hij het natuurlijk niet makejn.

We hebben dan ook voor half negen ontbijt op de kamer besteld.  Veel te vroeg komt die klop op de deur met "Room Service" voor mij.  Ik heb heerlijk geslapen, maar zou nog wel een uurtje kunnen blijven liggen.  Rick merkt op dat ik dat ook zou kunnen doen en dan later naar huis gaan, maar dat zie ik niet zitten.

Een paar koppen koffie en heerlijke gepocheerde eieren met ham en toast later ben ik ook weer helemaal wakker.  We maken ons klaar, lekker snel, want er zijn hier twee badkamers, checken uit en nemen een taxi naar huis.  En dan is onze romantische avond alweer voorbij, wat hebben we genoten!

Rick vertrekt gauw naar zijn werk en ik besluit vandaag eens een complete rustdag te nemen.  Hoe leuk ook, de afgelopen weken zijn erg druk geweest en mijn lichaam en spieren protesteren daar duidelijk tegen.  Ik voel me erg moe en ga daar maar eens naar luisteren, geen sporten dus.

Het is weer een lekker warme zomerse dag en op het deck met het geluid van de waterval van de vijver op de achtergrond is het goed toeven.  Ik neem er een fles ijswater bij en ga mijn David Baldacci boek uitlezen. 

Het enige wat ik moet doen in Vienna is een paar documenten met FedEx naar Katja overnachten.  Dat doe ik bij Postnet en daarnaast ligt Manhattan Bagel.  Zoals wij dat noemen "one stop shop", de spullen zijn zo verstuurd en niet veel later heb ik mijn lunch van een dunne bagel met tonijnsalade mee.

De rest van de middag lees ik en lees ik.   Er komt een man om tegen de insekten in de tuin te strooien en ik maak een wandeling met Cosmo door de buurt, maar daar blijft het bij.  Heerlijk zo'n dagje even helemaal niets te hoeven!

Ricks vergaderingen houden ook een diner in en Saskia is op haar werk.  Ik ben dus alleen voor het avondeten en besluit vegetarisch bij Sunflower te gaan halen.  Buiten op het deck eet ik het met het krekelconcert op de achtergrond op.   Pas als het om een uur of acht begint te regenen ga ik naar binnen.