De rest van de tocht naar Michigan

Heerlijk heb ik geslapen, ik kan niet anders zeggen!  Zo lekker dat ik pas wakker word als Rick al helemaal gedoucht en aangekleed is.  Hij gaat alvast de auto inpakken en ik sta dan ook maar op.  Het is wat moeilijker om Kai en Saskia op te krijgen, maar om een uur of kwart voor negen zijn we allemaal klaar om te gaan.

Het hotel serveert wel ontbijt, maar er is niets veganistisch en ik zie schimmel op de aardbeien waardoor mijn eetlust me ook meteen vergaat.  Ik zoek gauw of er een Starbucks in de buurt is en die blijkt nog geen kilometer verderop.  De mannen zijn daar ook voor en de GPS wordt op de Starbucks ingesteld.

Eenmaal daar aangekomen zie ik aan de overkant van het winkelcentrum een Panera liggen.  Hun breakfast power sandwich met ham, ei en kaas vind ik lekkerder dan de Starbucks ontbijtsandwiches.  Kai is het met me eens en loopt met mij mee naar Panera, terwijl Rick de koffies haalt.

Niet veel later komt Saskia ook, de havermout van Starbucks vond ze toch niet zo lekker.  Gelukkig heb ik op mijn Panera kaart een gratis bakje havermout staan en ik vind zelf havermout helemaal niet lekker.  De havermout hier is veganistisch en komt met aardbeien, granola en pecannoten, lekkerder dan bij Starbucks, vindt Saskia.  Ik ben allang blij dat we iets voor haar hebben gevonden.

Om half tien beginnen we aan de rest van de lange rit naar west Michigan.  Het weer is heel somber.  De wolken hangen in de bergen van west Pennsylvania en af en toe miezert het.  Gelukkig wordt het bij het naderen van de grens met Ohio mooier weer.

Net over de grens met Ohio neem ik het stuur van Rick over.  Ik rijd het hele stuk door Ohio en ondanks nogal wat constructie onderweg op de Ohio Turnpike schieten we lekker op.  Net over de grens met Michigan hebben we allemaal flinke trek.  Ik zie borden met allerlei restaurants erop bijde eerste afrit, maar die blijken een kilometer of vijf verderop te liggen.

We besluiten er toch maar heen te gaan, want wie weet wat anders er in deze vrij onbewoonde omgeving te vinden is.  We krijgen daar zeker geen spijt van.  Er blijkt een enorme Kroger te liggen met allerlei keuze aan lunchprodukten.  Saskia slaat gelijk een berg lekkernijen in.

Zij en ik nemen ook beiden sushi als lunch, die van haar natuurlijk enkel met groentes.  Daar neem ik ook een bak met aardbeien, frambozen en bosbessen bij, heerlijk!  In de auto eten we het allemaal op en we kunnen er weer even tegenaan. 

Dan beginnen we aan het laatste stuk naar het westen van de staat Michigan.  Het is niet voor niets dat zoveel Nederlanders vroeger naar deze staat emigreerden.  Het landschap is voornamelijk heel vlak met boerderijen en doet soms erg aan Nederland denken, al is de bouw van de boerderijen natuurlijk heel anders.

Hier zijn stickers van je "familieleden" populair op je auto, deze man heeft zijn "familie" wapens op zijn raam, ook niet iets wat we in onze omgeving zien!

Opeens staan we op de I-96 bij Grand Rapids helemaal vast.  Niet leuk met maar 15 mijl nog in de tank.  Gelukkig is er ook een afslag dichtbij en niet veel verderop vinden we een BP.  Even bedenken wat we nu gaan doen, want onze verkeersapp laat zien dat de snelweg nog mijlenlang vaststaat.  Rick belt zijn vader om advies en krijgt een alternatieve route van hem.

Eindelijk om kwart voor zes rijden we North Muskegon binnen.  Wat is het heerlijk om na al die uren uit de auto te kunnen!  We krijgen een drankje en Ricks vader heeft mijn favoriete zalm pate weer gemaakt van door zijn buurman in het Michigan Meer gevangen zalm.  Ik ben trouwens niet de enige, die daar dol op is.  Rick en Kai laten het zich ook goed smaken.

We kletsen gezellig bij en voor het avondeten halen Rick en zijn vader Chinees.  Intussen breng ik Carol op de hoogte van de gebeurtenissen het afgelopen jaar.  We zagen hen voor het laatst begin september vorig jaar.

Na Ricks vader met Facebook te hebben geholpen en weer een prachtige zonsondergang met roze weerspiegeling in het meer gezien te hebben, nemen Rick en ik afscheid.  De kinderen logeren bij hun grandpa en wij in de Holiday Inn in Muskegon.  We computeren nog wat en dan is het slaaptijd.