Rondleiding en kunst

Nou, een wekker heb ik vanochtend toch niet nodig, want ik ben ruim op tijd wakker.  Ik heb altijd enorme zin in de rondleidingen, dus vroeger opstaan gaat zonder moeite.   Helaas is het wel somber weer en het heeft vannacht duidelijk geregend, al is het nu gelukkig droog.

Voor de zekerheid neem ik mijn regenjas en paraplu mee, al zie ik op het moment geen regen in onze omgeving.  Na het ontbijt zet Rick me op weg naar zijn werk bij de metro af.  De trein staat al klaar en een half uur later stap ik bij McPherson Square uit.

Buiten zie ik een jongen weglopen, die ik er Nederlands uit vind zien, maar hij en zijn familie lopen weg van het station, dus dat zal mijn gezin van vandaag wel niet zijn, denk ik dan.  Ik blijf rondkijken, maar zie niemand, die aan de beschrijving voldoet.

Opeens hoor ik mijn naam achter me roepen en S. stelt zich voor.  Inderdaad is J., die ik eerder weg zag lopen, haar oudste zoon.  Ik maak ook kennis met jongste zoon N. van tien en vader R.  Lopend naar het Witte Huis vertel ik wat over de geschiedenis van het ontstaan van deze stad.

Het Witte Huis spreekt ook tot de verbeelding van de jongens, vooral de jongste, die er op school over heeft geleerd.  Er worden foto's genomen van zowel de voor- als de achterkant.  Dan lopen we naar de Mall, langs het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog monument. 

De bewolking helpt de temperatuur ook en het is lekker wandelweer.  De jongens kunnen duidelijk ook goed wandelen, want komt geen klacht over hun lippen.  Alleen zijn de foto's natuurlijk wat minder mooi dan met zon en blauwe lucht. 

Het Vietnam Memorial met zijn vele namen op de muur maakt ook indruk en N. zoekt naar bekende voornamen.  Opeens zie ik in het westen warempel blauwe lucht verschijnen en inderdaad komt af en toe de zon naar buiten.  Dat maakt het ook wel gelijk een stuk warmer, maar ook vrolijker!

Na het Lincoln Memorial wat de kinderen uit de film "Night at the Museum 2" kennen, lopen we door het Koreaanse oorlogsmonument en dan naar het Tidal Basin.  Natuurlijk zijn er ook overal eekhoorntjes, die de kinderen het meest bekoren.  Er staan nog steeds steigers bij Lincoln, maar ik zie geen groene verf meer. 

De kosten van het verwijderen van die verf van dit monument en de cathedraal lopen in de tienduizenden dollars!  Het is poreus marmer, dit 91-jarige standbeeld.  De Chinese, die voor het vandalisme is gearresteerd, zal waarschijnlijk wel gedeporteerd worden.  Zij was hier illegaal.

Het Martin Luther King Jr. Memorial staat nog steeds in de steigers.  Of de controversiele spreuk al verwijderd is, weet ik niet, dat is niet zichtbaar.  Kennelijk is dit monument in de paar jaar dat het open is al vervuild, want we zien iemand op het hoofd van het standbeeld er viezigheid (waarschijnlijk vogelpoep) vanaf beitelen.

Via het Franklin Roosevelt Memorial dat altijd kindervriendelijk is met rotsblokken om op te klimmen, lopen we naar het Jefferson Memorial.  Het is vloed en een deel van het pad langs het Tidal Basin is ondergelopen.  Fascinerend voor de jongens, maar wij lopen er toch maar omheen.

Het Jefferson Memorial is het laatste van ons rondje.  Daarna lopen we onder anderen langs het Bureau of Engraving and Printing, waar de dollar gedrukt wordt, terug naar de Mall.  Het is lunchtijd en ik wijs het gezin naar de Corner Bakery aan 14th Street.  Dan nemen we afscheid na weer een erg leuke rondleiding.

Mijn maag rammelt ook en ik weet precies waar ik wil gaan eten.  Juist, ja, het Mitsitam Cafe in het American Indian museum.  Daar is het ook flink druk, maar ik vind zowaar een plekje met uitzicht op de fonteinen. 

Er staan hier drie koude soepen op het menu en laat ik daar nu dol op zijn.  Vorige keer heb ik de koude erwtensoep naar alle tevredenheid geprobeerd en zou daar zo nog een kop van bestellen.  Ik wil echter de andere twee ook proberen.  Vandaag heb ik de koude komkommersoep met kreeft besteld.  Zo ontzettend lekker!  En daarbij natuurlijk de ceviche, want dat is mijn favoriete zomergerecht hier.

Tijdens het eten bedenk ik me dat ik eigenlijk nog erge zin heb een museum te bezoeken.  Alleen niet het museum waar ik aan het eten ben, want het is nog niet zo lang geleden dat Kai en ik dat helemaal verkend hebben.  Aan de overkant ligt de National Gallery of Art en ik ben dol op hun klassieke gebouw, keuze gemaakt.

Na de tassencontrole zie ik dat je een gratis audiotour mee kunt krijgen.  Dat heb ik nog nooit gedaan en nu ik alleen ben is dat natuurlijk perfect!  Ik geef mijn rijbewijs af en krijg een soort telefoon om mijn nek.  Ik kan gewoon beginnen waar ik wil, de schilderijen met uitleg hebben een nummer dat ik in moet toetsen om die te horen.

In de eerste galerij die ik bezoek hangen de Franse klassieken.  Daarna door naar de Engelse meesters en dan de impressionisten, ook veel Franse natuurlijk.  Er is heel veel te vertellen over de impressionisten, duidelijk, want in dat gedeelte blijf ik tenminste een uur! Ik ben dan ook dol op die schilderijen van Monet, Renoir, Gaugain.  Toulouse Lautrec, geen impressionist, maar ook een favoriet van mij, hangt hier ook.

Het is zo fijn om niemand mee te hebben, die intussen wel genoeg schilderijen gezien zou hebben.  Ik loop door naar het gedeelte met Italiaanse kunst uit de veertiende (!) eeuw en Italiaanse Renaissance.  Hier hangt ook de enige Leonardo da Vinci in het westelijk halfrond, Ginevra de Benci, en mooie schilderijen van Raphael, Bellini en Titian.

Als laatste loop ik door de Vlaamse en Nederlandse meesters.  Opvallend is dat het schilderij van Jan Steen een van de langste commentaren krijgt.  Alleen hebben ze het bij andere schilderijen twee keer over de dertigjarige oorlog van Nederland met Spanje, terwijl ze het over de Tachtigjarige Oorlog hebben, die van 1568 tot 1648 duurde.  Waar kan ik die verbetering doorgeven?  Geen idee!

Na drie uur, het langst dat ik ooit serieus naar schilderijen heb gekeken, lever ik mijn apparaatje weer in en krijg mijn rijbewijs terug.  Ik heb echt genoten en bedenk me dat oude schilderijen dezelfde invloed op me hebben als de natuur. 

Ook die dingen hebben de eeuwen overleefd, maakt niet uit wat er verder gaande was.  Het is zo ontzettend bijzonder om naar een prachtig mythologisch schilderij met levendige kleuren van Bellini te kijken dat meer dan vijfhonderd jaar oud is!!

Buiten schijnt de zon weer en het is druk op de Mall.  Ik loop terug naar het Smithsonian station en de trein komt ook vrijwel meteen.  Bij East Falls Church bel ik Kai om me op te halen.  Hij staat al klaar als ik het Vienna station uitloop.  Ik ga hem echt weer missen straks en niet alleen omdat hij mij van het metrostation haalt.

Alweer ben ik aan het einde van een spannend David Baldacci boek (Saving Faith).  Buiten op het deck ga ik dat uitlezen  Tot mijn verbazing ben ik heel moe na vandaag.  Ik denk dat het weer er ook mee te maken heeft.  Ondanks de zon vanmiddag hangen er zware wolken en dat voelt letterlijk als een juk.

Mijn boek is uit als Rick thuiskomt.  Hij besluit de tuin te gaan maaien en vijf minuten later begint het te plenzen!  Rick maakt de tuin af, maar is natuurlijk doorweekt!  Hij doet gauw droge kleding aan en dan bestellen we Zpizza.  Zij hebben ook een veganistische pizza, dus Saskia eet gezellig mee.

Het is daarna lekker naar de tv kijken.  Morgen inpakken en een lange rit voor de boeg, ik zie er wat tegenop, maar het is niet anders.  Pluspunt is veel tijd met (Ricks) familie en Kai en Saskia.

Foto's van vandaag staan hier