Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, augustus 27, 2013

Tandarts en fibromyalgie

Gisteravond eindigde ietsje anders dan ik had gedacht.  Saskia kwam terug van haar laatste avond werken en vroeg bij Kaylee te mogen logeren.  Zo bleef ik dus voor het eerst in lange tijd helemaal alleen met de dieren thuis 's nachts. 

Alleen maakte ik de kapitale fout Cosmo in de achtertuin te laten, toen hij daarom vroeg.  Ik kreeg hem daarna met geen mogelijkheid meer naar binnen.  Ik wist dat het waarschijnlijk zou gaan regenen vannacht, dus heb alles geprobeerd, liflafjes, lief zijn, ik was werkelijk ten einde raad!  Tegen middernacht heb ik het toch maar opgegeven, want Cosmo had zich ergens verstopt en ik zag hem niet meer. Regen deert hem niet, onweer wel en dat laatste zou het niet zijn.

Toch enigszins bezorgd en niet blij met hem buiten sliep ik slecht.  Halverwege de nacht heb ik nog geprobeerd Cosmo naar binnen te krijgen, zonder succes.  De achtertuin is ook wel echt "zijn" plek, maar 's nachts heb ik hem liever binnen.  Nu ben ik ook bang dat hij heel vroeg gaat blaffen en buren daarmee wakker maakt.  Ik lig met een half oor daarop te luisteren, maar het blijft stil (wat me dan weer bang maakt dat er iets met hem is).

Kortom, ik sta enigszins geradbraakt op en neem me vast en zeker voor Cosmo niet meer 's avonds de achtertuin in te laten!  Saskia is ergens vroeg vanochtend kennelijk toch ook thuisgekomen en ligt in diepe rust.  Buiten zie ik dat het inderdaad geregend heeft, maar als ik Cosmo roep duurt het nog steeds even voor hij aan komt lopen.  Hemel, zeg, hoezo "men's best friend", ik voel me ernstig genegeerd door mijn hondenvriendje!

En hij heeft toch zo'n schattige kop!

Aangezien ik yoghurt in mijn handen heb voor mijn ontbijt wil Cosmo toch wel naar binnen. Helaas voor hem is het koffieyoghurt met stukjes chocola erin, niet goed voor hem, dus.  Niet dat hij er ueberhaupt iets van zou hebben gekregen.

Na koffie en ontbijt ga ik drie kwartier op de elliptical boven.  Intussen merk ik dat ik steeds nerveuzer word, want ik heb om elf uur een tandartsafspraak en ik ben nog steeds stiekem als de dood voor de tandarts.  Geheel ongegrond natuurlijk, maar ja, rationeel weet ik dat, emotioneel lukt het niet mezelf te kalmeren.

De tandarts is maar vijf minuten rijden in Vienna en, zoals vrijwel alle tandartsen hier tegenwoordig, helemaal ingesteld op lafaarden als ik.  Er speelt een lieve film met babydieren om me rustig te maken op het scherm en Ala, de mondhygieniste, vraagt constant of het nog wel gaat.

Gelukkig is mijn gebit in zeer goede staat en duurt het niet heel lang voor het schoon gekrast is.  De tandarts komt nog even kijken en alles is ook wat haar betreft prima.  Ik krijg nog even een mondkankerscreening, die gelukkig ook niets aan het licht brengt en na drie kwartier sta ik weer buiten.

Helaas waren dat voor mijn spieren in die ongemakkelijke tandartsstoel ook vijfenveertig minuten te lang.  Waarschijnlijk samen met de spanning heb ik enorme hoofdpijn en al gauw gaat die pijn door mijn hele lichaam.  Kortom, een fibromyalgie flare up, echt balen.

Eerst ga ik terug naar huis en geef Saskia de check voor haar SAT bijles.  Dan ga ik mezelf trakteren op een lekkere lunch.  Ik kies een dunne bagel met cream cheese en Nova lox (gerookte zalm) van Manhattan Bagel.  Thuis peuzel ik het hapje voor klein hapje op, zo lekker!

Het is alweer even geleden dat ik met Christine heb bijgekletst.  Hard nodig dus weer en voor we het weten zijn er twee uur voorbij!  Haar dochter is ook weer terug naar college en zij hebben haar vorig weekend naar haar appartement daar verhuisd.  We verzuchten weer eens dat we de tijden dat we gewoon lekker 's ochtends voor een lange wandeling konden gaan heel erg missen.  Ik neem me voor begin volgend jaar weer eens hun richting op te gaan.

Intussen voel ik me echt verschrikkelijk!  Overal pijn en ik neem zelfs Advil, heel ongewoon.  Ik had allerlei plannen om naar het zwembad te gaan, want dat gaat na dit weekend weer dicht, maar heb er de energie niet voor.  Dan maar lekker buiten op het deck lezen.

Rick belt onderweg terug van Annapolis dat hij een reservering bij een nieuw restaurant in de buurt heeft gemaakt.  Hij weet dat ik veel pijn heb, maar zegt altijd (terecht) dat ik of saai thuis pijn kan hebben, of gezellig uit bij een restaurant. 

Dat is waar en we krijgen een tafeltje bij Ovvio Osteria.  Deze nieuwe buurt ziet er Europees uit met een aantal restaurants met terrasjes en moderne appartementen.   Als voorafje nemen we een bakje warme olijven.  Dat blijken mijn favorieten te zijn, gifgroene heel dikke en romig smakende olijven.

Als hoofdgerecht bestellen we beiden een pizza.  Die van mij is met pancetta en wilde champignons, erg lekker.  Intussen doen mijn heupen echter wel heel veel pijn in deze stoelen en ik ben blij als we klaar zijn en op kunnen staan. 

Thuis treffen we Saskia en Lawrence aan.  Saskia kookt vanavond voor haar vriendje, die werkelijk een erg leuke jongen is.  Het is alweer acht maanden "aan" tussen die twee, zeker de langste relatie van een van onze kinderen tot nu toe.

Vannacht hoop ik een stuk beter te slapen en ook die pijnen de baas te worden.  Het weer is tenslotte lekker warm en zomers.  Gewoonlijk is dit mijn beste tijd van het jaar met de minste pijn, dus hopelijk gaat het morgen een stuk beter.

8 reacties:

Anoniem zei

Wat vervelend weer een pijn dag.
Maar de tandarts zit er weer op.
Wat een toestand met Cosmo, ik zou daar ook niet lekker op slapen.
Groet, Bea

Jeanny zei

Hier ook iemand, die een tandartsbezoek met angst en beven tegemoet gaat.
Hoop echt, dat het morgen beter met je gaat!!! Sterkte! Jeanny

Anoniem zei

Wat vervelend dat die pijn steeds zo opspeelt.
Wat had je te stellen met Cosmo !
Wij hadden vroeger een kat en die kwam ook nooit naar binnen.En een luik in de buitendeur was er niet bij. Dus moest ik midden in de nacht naar beneden als hij voor de deur te miauwen. Jij slaapt het dichtste bij de deur, was het argument van mijn broers.
Een wonder dat de regen Cosmo niet deert. De honden bij Cathy hoeven maar een spatje regen te voelen en ze vertikken het de tuin in te gaan.
Sterkte en groetjes
Wil

Anoniem zei

Wat vervelend dat die pijn steeds zo opspeelt.
Wat had je te stellen met Cosmo !
Wij hadden vroeger een kat en die kwam ook nooit naar binnen.En een luik in de buitendeur was er niet bij. Dus moest ik midden in de nacht naar beneden als hij voor de deur te miauwen. Jij slaapt het dichtste bij de deur, was het argument van mijn broers.
Een wonder dat de regen Cosmo niet deert. De honden bij Cathy hoeven maar een spatje regen te voelen en ze vertikken het de tuin in te gaan.
Sterkte en groetjes
Wil

Anoniem zei

Wat kunnen beesten toch eigenwijs zijn.
Ik ken eigenlijk niemand die fluitend naar de tandarts gaat dus je bent gelukkig niet de enige.
Grappig, normaal lees ik je blog in de ochtend nu kan ik hem 's avonds al lezen omdat we in Seattle zitten.
Groetjes Anja L.

Anja zei

Oh die Cosmo, ik zou er ook niet lekker op slapen.
Tja, de tandarts, ik ga er ook niet graag naar toe. Meestal weet ik precies wat er gaat gebeuren want ik ben jarenlang tandartsassistente geweest.
Hopelijk gaat het inmiddels beter met je.

Petra zei

@Bea - Ja, opluchting dat de tandarts weer gedaan is!

@Jeanny - Dank je, arme tandartsen toch, zo ongeliefd ;).

@Wil - Ik verbaasde me er ook over dat Cosmo niet naar binnen wilde met de regen, gewoonlijk vindt hij dat ook niet fijn.

@Anja - Oh, dat is zo'n leuke stad! Veel plezier. Hopelijk hebben jullie goed weer

@Anja - Hier ga je dus eigenlijk naar de mondhygieniste en dan neemt de tandarts even een blik in je mond. Het overgrote deel van de tijd is met de mondhygieniste

Mark zei

@Petra, er zijn bijna alleen maar mensen die opgelucht zijn als het weer gedaan is. Thanks voor de update!