Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, september 19, 2013

Chicago Dag 2

Na heerlijk geslapen te hebben maakt de zon me toch wel erg vroeg wakker!  Ik dacht nog dat het leuk zou zijn om de lamellen open te laten, maar de zon komt hier op boven het Michigan Meer en die schijnt dan ook om half zeven al helemaal in mijn gezicht. 

Dan toch maar de schermen nog even naar beneden en proberen wat verder te doezelen.  Om kwart voor acht ben ik helemaal klaar wakker en sta op.  Het helpt ook nog op oostkusttijd te leven, het is hier een uur vroeger.

Mijn eerste gedachte is "koffie!".  Die ga ik beneden halen en met een Americano kom ik weer boven. Mijn ontbijt bestaat uit de heerlijke vruchten en kaasjes, die gisteravond zomaar werden bezorgd.  Zo lekker en precies goed!

In een hotel als dit ben ik heel benieuwd naar de sportkamer.  Hier blijkt dat een ware sportschool te zijn met zwembad en hardloopbaan en heel veel cardio machines en gewichten.  Ze hebben meer dan Anytime Fitness!!

Het is dan ook niet gratis, het echtpaar voor mij betaalt $15 voor de dag.  Ik bereid me daar dus ook helemaal op voor, maar vraag voor de zekerheid of "executive privileges", die ik hier dankzij Laurens en Karin heb, nog wat uitmaken. 

"Wat is uw kamernummer?", vraagt de medewerkster.  Ik antwoord 1469 en zij kijkt op de computer. "U heeft VIP status en daar komt alles hier gratis bij", zegt zij even later, mij vreemd aankijkend alsof ik dat had moeten weten.  Tja, ik ben er nu eenmaal niet zo aan gewend VIP status te hebben, maar het voelt goed, dat is zeker.

Het halve uur op de Precor elliptical, die ik goed van thuis ken, al is deze een stapje hoger in kwaliteit, gaat lekker snel.  Alle apparaten zijn hier Precor en voor me zie ik er een, die ik nog niet ken, misschien probeer ik die morgen (als ik tenminste weer de discipline kan opbrengen te gaan sporten).

Als ik onder de douche sta hoor ik dat ik een sms krijg.  Karin wacht me al op in de lobby.  Ik maak me gauw klaar om op weg te gaan en vind haar bij de concierge balie.  Het is enorm druk in dit hotel en dat merkt Karin ook op.  Ik dacht al dat dit normaal was!  Gek genoeg zie ik nooit iemand op mijn veertiende verdieping.

We lopen ongeveer een mijl (anderhalve kilometer) naar de Chicago rivier.  We hebben kaartjes voor de architectuur boottocht van half elf en sluiten daar in de rij aan.  Er lijkt al een grote groep voor ons te staan, maar we bemachtigen op het bovendek toch de eerste rij, goed om te fotograferen.

Barry is onze architectuurgids en vertelt zeer interessant.  Ik heb geen enkele keer in de anderhalf uur van de boottocht dat ik me verveel.  Er is dan ook heel veel te zien!  Het ene na het andere mooie gebouw, ouder en nieuwer.  Zoveel verschillende architecten, maar veel gebouwen door deze firma.  Wat een bijzondere manier om de stad te leren kennen is dit!


Om twaalf uur leggen we weer aan en Karin en ik besluiten naar de Navy Pier te lopen om een restaurant voor de lunch te vinden.  Het is een leuke wandeling langs alweer een aantal wolkenkrabbers.  Ik denk dat het verschil met New York vooral zit in het feit dat die gigantische gebouwen hier niet allemaal zo heel dicht op elkaar staan. 

Veertien jaar geleden liep ik ook op Navy Pier, maar toen was het lang niet zoals nu!  Er zijn allerlei bekende restaurants en Karin merkt op dat ze nog nooit bij Margaritaville heeft gegeten.  Ik wel, maar vind het net zo leuk daar te eten als bij de andere restaurants.

We vragen een tafeltje op hun terras in de zon.  Het weer is zeker voor Nederlandse begrippen lekker, een graad of 23.  Ik bestel de salade met garnalen, crab en kreeft, erg lekker.  Karins vistaco's zien er ook goed uit. 

Na de gezellige lunch lopen we de rest van de Navy Pier af.   Hier staat ook een reuzenrad, waar niemand in zit.  Ik vraag Karin of zij het weleens heeft gedaan, maar dat is niet het geval.  Vandaag hebben we er ook geen zin in, dus we lopen er voorbij.

Het wordt steeds bewolkter, helaas, en ook vochtiger.  Wij lopen naar het Chicago Institute of Art.  Dat werd mij van alle kanten aangeraden hier te bezoeken en Karin is er ook nog niet eerder geweest, dus helemaal goed.  Er is ook een tentoonstelling over mode tijdens het impressionisme en daar zijn we beiden in geinteresseerd.

Het is wel even wennen om voor de toegang tot een kunstmuseum toch best een flinke prijs neer te tellen.  Ik ben zo verwend met al die gratis musea in Washington!  Het is het wel helemaal waard. 

De tentoonstelling van de mode in de tijd van het impressionisme is prachtig en de rest van de permanente impressionistische schilderijen ook. Hier hangen Monet's hooibergen en waterlelies en meer.  Ook is er een zaal met Nederlandse en Vlaamse meesters, waaronder een Frans Hals, een Rembrandt en een (natuurlijk) heel leuke Jan Steen. 
Een van mijn favoriete schilderijen van Toulouse Lautrec

Hier krijg ik ook voor de zoveelste keer een opmerking over mijn Lumia 1020 telefoon.  Iedereen is nieuwsgierig naar de camera.  Bloglezers hebben al gezien wat voor prachtige macro's ik daarmee heb gemaakt.

Gelukkig heeft Karin dezelfde houding met musea als ik, op een gegeven moment heb je genoeg schilderijen gezien en niet ieder schilderij is mooi.  Dat laatste heb ik vandaag vooral bij de impressionisten gezien.   Er is een reden dat Monet, Manet, Renoir etc. meesters waren.  De minder bekende namen maakten ook beduidend minder mooie schilderijen.

Na zo'n anderhalf uur (schat ik) hebben we het wel gezien en gaan verder.  Dit keer naar de Magnificent Mile en "Old Town" met de oudere gebouwen, waaronder de Water Tower, een van de weinige gebouwen die de grote brand in de laat 19e eeuw hebben overleefd.

Hier tegenover is ook een grote mall, maar liefst zeven verdiepingen hoog.  En op die zevende verdieping bevindt zich nou precies de winkel, die ik wil bezoeken.  We nemen de roltrappen naar boven en lopen dan de Pandora winkel in.

Inmiddels heb ik bijna twee volle Pandora armbanden.  Tijdens de lunch liet ik Karin, die ook Pandora armbanden heeft, dus ik denk (hoop) niet dat ze zich verveelde, alle betekenissen van mijn bedels zien.  En daar hoort natuurlijk ook een Chicago bedel bij.

Die hebben ze hier zeker, maar voornamelijk van sport teams.  Daar ben ik niet in geinteresseerd.  Dan zegt de verkoopster dat ze net een nieuwe bedel hebben met de skyline.  Ja, dat is hem, natuurlijk!  Hij staat goed naast mijn Hawaiiaanse bedel met het primitieve stel erop. 

Onze voeten zijn niet blij met al dit lopen, maar dat gebeurt nu eenmaal in een stad.  We hebben zin om iets te drinken en lopen terug naar de River Walk.  Daar is een cafe, O'Brien's, met alleen maar tafeltjes buiten.  Het is wat kil en bewolkt, maar we nemen er toch maar plaats. 

Mijn mojito smaakt prima en we kijken naar de boten, die langskomen in de rivier.  Daar zitten hele mooie bij!  Maar het is toch wel erg fris buiten en ik krijg koude handen.  Karin heeft het ook koud en we vragen de rekening.

We zijn nu ook heel dicht bij ons restaurant voor vanavond, Catch 35.  We lopen erheen en krijgen een gezellig tafeltje.  Ze hebben een heerlijk menu en ik vind, zoals zo vaak, de voorafjes het lekkerst.  En ik heb nog steeds niet geleerd dat een individueel "voorafje" hier vaak betekent dat het een vol gerecht is voor een enkel persoon.

Ik bestel tonijn sashimi als voorafje, inderdaad niet veel.  Daarbij heb ik als "hoofdgerecht" de scallops en een salade.  Die salade had ik makkelijk achterwege kunnen laten, ik kan het niet op.  Karins hoofdgerecht van zalm ziet er veel minder groot uit dan mijn scallops!  Maar het is allemaal heel lekker.  Het is ook heel gezellig met goede bediening en we genieten enorm.

Onze voeten hebben het nu wel helemaal gehad, dus we nemen absoluut een taxi terug naar het hotel.  We krijgen een vrouwelijke taxichauffeur, die de hele rit aan de telefoon kletst.  We proberen te bedenken waar zij vandaan komt, maar komen niet verder dan "een eiland" (ergens in het Caribisch gebied). 

Terug in het hotel nemen we afscheid.  Karin gaat terug naar huis en ik naar mijn kamer.  Daar zie ik tot mijn teleurstelling dat het bord met fruit en kaas weg is gehaald.  Gelukkig heb ik het beste daarvan al gegeten, maar ik vind het toch raar.  In Hawaii bleef het gewoon tot we het buiten de kamer zetten.  Ik had er zo nog een ontbijt van gegeten, maar het is niet anders.

Na America's Got Talent ben ik zo moe dat ik als een blok in slaap val.  De Hilton bedden zijn super, dat hebben we al vaker meegemaakt.  Wat een leuke stad is dit en ik vind het ook zo leuk dat Karin de tijd heeft vrijgemaakt om mij wegwijs te maken!

Foto's van vandaag staan hier.

10 reacties:

Anoniem zei

Dank u om het mogen meegenieten van Chicago, wat een mooie stad en mooie foto's ondanks de bewolking.
Nog prettige dagen verder en een veilige terugreis.
Groeten van Hilde uit B.

Anoniem zei

Leuk om de stad te leren kennen via jouw. Wij komen er alleen aanvliegen op doorreis naar Orlando.
Geniet van de rest van je verblijf.
Groet, Bea

Karin zei

Het was enorm gezellig Petra en wat zijn de dagen omgevlogen! En natuurlijk vond ik naar Pandora leuk!! Nu weet ik ook weer een cadeautje voor mijn zusje :-) Tot ons volgend reis avontuur!!! Want dat gaan we doen he?!! :-)

Anoniem zei

Je hebt weer veel leuke dingen gedaan. Helaas hebben wij morgen te weinig tijd om Chicago in te gaan.
Veel plezie nog!
Anja L.

naomi zei

Hallo wat een geweldige dag heb je gehad. Klinkt als geslaagde dag en wat leuk dat Karin je zo mee op pad heeft genomen. Fijn dat je een nieuwe bedel hebt gevonden. Leuk al die bedels met herrineringen. Leuk dat je vanaf water de stad hebt gezien

Goede reis
Liefs naomi

Ingrid en Michael zei

Ik denk toch echt dat het door jou moet komen dat ik iedere plek die jij bezoekt en beschrijft, zelf zou willen bezoeken.... Haha, je bent echt een wandelende reclame hoor met zeer groot schrijftalent hoor! Wat is het met je meegenieten van deze mooie stad!
En een heerlijke bonus dat de gym zo mooi (en gratis...) bleek te zijn. Topdagen!

tineke zei

Ik hoor net op de radio over de schietpartij in Chicago en denk direct aan jou.
Ik lees net dat chicago naast een heel mooie stad dus ook een geweldadige stad is
Hopelijk gaat het goed met je
Fijn dat je zo'n mooie hotelkamer met extra's had.

Anoniem zei

Ook ik hoorde vanochtend bij het nieuws over de schietpartij in Chicago.Moest direct aan je denken.
Toen Cathy eens een ticket voor me boekte gaf de travelagent al aan dat ze het voor een alleenreizende vrouw een gevaarlijk vliegveld, maar ook stad vond. Die keren op het vliegveld heb ik me echt niet onveilig gevonden.
Maar ik zal nooit alleen op pad gaan in een voor mij onbekende stad.Als ik 20 jaar jonger was, dan misschien nog wel.
Groetjes Wil

Petra zei

@Hilde - Ja, een mooie stad is het met al die architectuur

@Bea - Volgende keer misschien een stopover daar?

@Karin - Ik ben er helemaal voor om het te plannen!! Heb je ideeen? Ik ben overal wel voor te vinden ;)

@Anja - Wacht, ik ben nu in de war. Waren jullie ook gistermiddag (19/9) op O'Hare?

@Naomi - Ja, het was weer een heel leuk reisje!

@Ingrid - Ha, leuk dat je het gevoel hebt mee te reizen!

@Tineke - Tsja, Chicago is een stad met 2,5 miljoen mensen en de zuidkant van de stad (waar de schietpartij was) staat bekend als misdadig helaas. In veel Amerikaanse steden zijn er bepaalde buurten waar je maar beter niet kunt komen. Waar wij waren is het net zo veilig, zo niet veiliger als in welke andere willekeurige grote stad ter wereld.

@Wil - Jammer, hoor, dat die reisagente je dat vertelde. Het vliegveld is al zeker niet onveilig en het toeristische gedeelte van de stad ook niet. Ik voel me als vrouw alleen nooit onveilig in de steden, die ik bezocht heb, maar ik ga dan ook niet 's avonds na het eten nog ergens heen of het zou een Broadway show moeten zijn en daar ga ik dan met een taxi heen.

Anoniem zei

Nee Petra, wij waren de 20ste op O'Hare. Wij moesten 4 uur wachten op onze vlucht naar Amsterdam. Het is inderdaad een gigantisch druk vliegveld!
Groetjes,
Anja L.