"Road Trip" door oost Virginia

Zaterdag

We staan bijtijds op en ontbijten buiten op het deck.  Daarna blijken Rick en ik beiden het plan te hebben de elliptical te gebruiken om te sporten.  Aangezien ik niet kan hardlopen en Rick wel, is hij galant genoeg de machine aan mij te geven en zelf in de buurt te gaan hardlopen.

Daarna maken we ons gauw klaar, laden de auto in, nemen afscheid van Saskia en beginnen aan onze "road trip" van dit weekend.  Als eerste banen we ons een weg naar Richmond.  Dat gaat gepaard met enkele files, maar tegen enen staan we voor Kai's dorm.  Hij gaat gedeeltelijk met ons mee dit weekend.

Nog even een mooie vlinderfoto

 

Zoals altijd is het weer heel leuk elkaar te zien, al is het nog maar pas geleden dat ik Kai naar Richmond bracht.  Alle tijd samen is tegenwoordig leuk, natuurlijk.  Kai heeft een restaurant in Richmond uitgekozen voor de lunch en daar rijden we heen.

Het werd de New York Deli in Carytown.  Deze buurt heeft een heel aantal goed uitziende restaurants en ziet er erg gezellig uit.  Sinds Kai hier studeert hebben wij Richmond iets beter leren kennen en de stad heeft erg leuke oudere buurten. 

We vinden snel een gratis parkeerplaats en lopen naar binnen.  Het is een gezellig restaurant, inderdaad een typische deli met allerlei sandwiches en salades.  We nemen plaats aan de bar, want de tafeltjes zitten vol. 

Het sandwichmenu is wat zwaar voor mij, maar ik bestel de bruschetta en die is lekker licht.  De mannen nemen serieus uitziende sandwiches.  Kai heeft ons alweer van alles te vertellen, het gaat gelukkig goed met zijn klassen.  Duits is makkelijk, natuurlijk, maar hij heeft een jaar Russisch overgeslagen, dus dat is wel een uitdaging.

Hij vindt zijn kamergenoot ook aardig en denkt wel dingen met hem te zullen gaan ondernemen. De andere twee huisgenoten zijn minder, een ervan noemt Kai "Mr. GQ", ziet eruit als een model volgens hem, wel aardig, maar zij zijn er ook bijna nooit.  Ik ben nu natuurlijk benieuwd naar die "Mr. GQ"!

Na het eten haalt Kai zijn auto uit de garage en volgt ons naar "America's Historic Triangle".  We komen af en toe in langzaamrijdend verkeer terecht, maar het valt mee voor een vakantieweekend.  We nemen de Colonial Parkway vanaf Williamsburg naar Yorktown en stoppen daar eerst bij het slagveld en museumpje dat daarbij hoort.

Helaas ben ik vergeten mijn parkenpas uit de van te halen, maar aan de andere kant kunnen de nationale parken hier het geld ook goed gebruiken.  We betalen dus entree, $7 per persoon, en kijken rond in het museumpje.  Daar zien we o.a. de originele tent van George Washington tijdens de slag bij Yorktown, die de Revolutionaire Oorlog won voor de Amerikanen.  Ook is er een namaak"schip" van toen, interessant om te zien.

We zien dat er een wandelpad naar het achttiende eeuwse stadje is en laten de auto's dus op de parkeerplaats staan.  Vlakbij zien we een groundhog heel rustig gras eten en we moeten natuurlijk een paar foto's van deze aandoenlijke dikzak maken. 

Even verderop bekijken we het monument dat is opgericht om de slag, die de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten heeft bewerkstelligd, te herdenken.  In het stadje zelf waan je je zo weer in de 18e eeuw.  Er mag op de hoofdweg geen verkeer komen en er staan bordjes met uitleg over de Coloniale huizen.  Ook staat er een kerkje uit 1697.

We lopen het Nelson huis uit 1730 binnen en dat doet me meteen aan het Carlyle House in Alexandria denken wat van rond dezelfde tijd is.  Ik vind het altijd heerlijk door dit soort plaatsjes te lopen en stel me dan het harde leven in het begin van de Colonien voor. 

Het stadje heet niet voor niets Yorktown, want het ligt aan de York rivier.  We lopen naar de oever en zien daar dat er een groot strand is.  Dat ziet er erg aanlokkelijk uit, maar we hebben geen badkleding mee, dus lopen maar weer terug naar de auto.  Veel mensen gaan alleen naar Jamestown en Williamsburg, maar Yorktown, het slagveld en het Victory Center (waar we vandaag niet zijn geweest) zijn ook erg de moeite waard.

We hebben besloten om vanavond in Williamsburg te gaan eten.  Voor de zekerheid had ik eerder vanochtend al een reservering gemaakt bij een restaurant buiten het historische gedeelte van die stad, maar eenmaal hier blijkt dat we kunnen reserveren bij een van de restaurants vlak daarnaast.  Ik annuleer de eerste reservering dus gauw.

Omdat we nog een uurtje de tijd hebben voor onze reservering lopen we wat rond in het Coloniale gedeelte.  In alle jaren dat ik in Virginia woon heb ik nog nooit een kaartje gekocht om de verschillende ambachten te bekijken e.d.  Colonial Williamsburg doet me wat dat betreft aan het Openluchtmuseum denken. 

Ook vandaag zijn we hier weer te laat en bovendien zouden Rick en Kai niet geinteresseerd zijn.  Ik zet een excursie naar Williamsburg en dan het Coloniale gedeelte ook echt goed bekijken op mijn "te bezoeken" lijstje.  Wie weet krijg ik een vriendin zo gek om mee te gaan of anders ga ik gewoon lekker zelf.  Buiten het seizoen is het tenslotte maar een paar uur rijden.

We gaan een paar winkeltjes in en Rick gaat omgekeerd aan de schandpaal en dan hebben de heren het wel weer gezien.  We lopen terug naar de winkels en restaurants en drinken een gezellig biertje bij de Dog Street Pub.  College football is ook weer begonnen en we zien hoe Virginia Tech aan het verliezen is van Alabama, helaas.

Aan de overkant hebben we gereserveerd bij de Fat Canary.  Hier krijgen we een tafeltje op het gezellige terras.  We hebben bij andere mensen al een heerlijk voorafje van mozzarella en prosciutto gezien en bestellen dat alle drie.  Ik neem als hoofdgerecht ook een voorafje, hun salade Nicoise.  Daar krijg ik geen spijt van, mooi gepresenteerd en superlekker. 

Kai vindt zijn salade ook erg lekker en Rick zijn eend ook, alleen wat te zwaar.  Precies waarom ik geen heel hoofdgerecht heb genomen.  De conversatie is ook gezellig en we genieten.  We bestellen zelfs nog een dessert, hun pure chocolade mouse, die op een heel lekker koekje en in een soort driehoek wordt geserveerd.  Precies genoeg om met zijn drieen te delen ook.

Na deze heerlijke maaltijd is het weer tijd om afscheid van Kai te nemen.  We kletsen nog wat na bij de auto's en dan gaan we ieder een andere kant uit.  Kai terug naar Richmond en Rick en ik naar de Hilton Garden Inn in Newport News voor de nacht.  Morgen gaan we de kust van Virginia verkennen.

Zondag

Het is wat bewolkt bij het opstaan, maar we zien ook stukken blauwe lucht dus dat gaat vast goedkomen.  Warm zal het in ieder geval zeker weer worden.  We checken uit het hotel en gaan dan op zoek naar ontbijt.

We vinden een Starbucks en een Panera vlak naast elkaar, helemaal goed!  Ik bestel een ijs-Americano van Starbucks en sluit dan aan in de rij bij Panera voor hun power breakfast sandwich.  Die vind ik lekkerder dan de sandwiches van Starbucks.  Rick neemt wel zijn gewoonlijke turkey bacon sandwich daar. 

De GPS wordt ingesteld op de vuurtoren op Assateague Island en we gaan op weg.  De afstanden zijn groot, maar we genieten van de omgeving.  Om op het Delmarva schiereiland te komen nemen we de Chesapeake Bay Bridge Tunnel. 

Rick heeft een EZ Pass op zijn auto, maar die registreert om de een of andere reden niet en de slagboom gaat niet omhoog voor ons.  Dat blijkt wel vaker te gebeuren en de vriendelijke politieagent instrueert ons om te draaien en bij een van de tolpoortjes de $12 tol te betalen. 

Dan beginnen we aan de 37 kilometer lange tocht over de Chesapeake Bay, die uit bruggen en tunnels bestaat.  Het is wat heiig, helaas, ik maak wel een foto, maar heel goed te zien hoe het eruitziet is het daarop niet.  De website heeft wel mooie foto's.

Aan de overkant is het weer helemaal zonnig en we rijden door agrarisch gebied.  Maisvelden, kippenboerderijen, maar ook pinda, sojabonen en aardappels worden er verbouwd.  We komen door oude dorpjes, waarvan sommigen eruitzien als spookstadjes.  Vooral het dorp "Painter" doet zijn naam geen eer aan.  De houten huizen hier zijn in verval en zien eruit als een spookhuis voor Halloween.

Tegen enen draaien we de weg naar Chincoteague in.  We komen langs NASA op Wallops Island, waar Rick toen de kinderen klein waren vaak heen moest.  Ik ging dan mee en vermaakte me met de kleintjes op Chincoteague en Assateague.

Eenmaal op het eiland Chincoteague gaan we op zoek naar een restaurant om te lunchen.  We vinden de Chincoteague Inn aan het water en krijgen een tafeltje bij het grote open raam.  Ik bestel een crabcakesandwich en Rick een gegrilde schol sandwich.  Erg lekker en de atmosfeer is hier super, er is zelfs live muziek.  De meeuwen azen intussen op hapjes brood, maar daar kunnen ze naar fluiten.

Na een uurtje zetten we onze tocht voort.  We rijden het eiland verder op en zien het motel waar we vroeger altijd logeerden, de Refuge Inn, destijds het enige motel.  Sindsdien zijn er allerlei ketenmotels en -hotels bijgekomen, al houdt het eiland nog altijd zijn rustige karakter. 

We rijden door naar de ingang van Chincoteague National Wildlife Refuge en Assateague National Seashore.  Aangezien ik mijn nationale parkenpas dus vergeten ben dragen we hier ook weer bij aan de National Park Service.  Dit keer kost een pas voor de dag $8 voor de auto.

Assateague Island is beroemd om zijn twee kuddes wilde ponies, die er al vanaf de zeventiende eeuw verblijven.  Bij een van de uitkijkpunten zien we ze inderdaad in de verte staan grazen.  Jaren geleden, toen Saskia een baby was, hebben we hier ook een nachtje gekampeerd en werden we wakker met ponies naast onze tent, heel bijzonder.

Ons plan is om een lekkere strandwandeling te maken, maar we schrikken als we zien hoe druk de parkeerplaats is!  Zo druk hadden we het niet verwacht.  Gelukkig vinden we wel gauw een plekje en lopen het strand op.

Langs de rand van het water en soms met onze voeten in het water, wat een lekkere temperatuur heeft, lopen we een mijl.  Opeens komen er donkere wolken overdrijven en spettert het wat, maar gelukkig komt de zon al gauw weer door. 

Eerst is het vooral druk met families met kleintjes en vliegeraars, daarna zijn er vooral vissers, die met hun SUV voertuigen het strand op kunnen rijden.  We genieten en het zand is heerlijk zacht en voelt zo lekker onder onze voeten!  Toch jammer dat we niet meer tijd hebben, maar dit is al erg genieten.

Terug op de parkeerplaats vinden we een kraan om het zand van de voeten te wassen en zoeken dan de auto weer op.  We gaan even naar het bezoekerscentrum voor een pit stop en om te lezen over de geschiedenis van de wilde ponies. 

Als laatste in dit park lopen we de halve kilometer naar de mooie rood met wit geschilderde Assateague vuurtoren uit 1866.  Die wordt op het moment gerestaureerd.  Ik ben benieuwd of hij daarna te beklimmen gaat zijn voor het publiek.  Ik heb een enorme fascinatie met vuurtorens en Rick heeft al gegrapt dat ik maar een reis langs alle vuurtorens moet maken, zodat hij er een app met foto's van kan creeren.  Aan deze lijst te zien zou dat nog langer duren dan alle 50 staten bezoeken!

Na de foto's van de vuurtoren is het toch echt tijd de weg naar huis te hervatten.  Rick heeft zin in ijs, maar bij de ijszaak staat zo'n lange rij dat we die maar overslaan.  Even verderop zien we een soft ijszaak met een drive thru, Mr. Whippy.  Hun ijs is ook nog eens 97% vetvrij, dus helemaal goed.

Eerst denk ik er niets van te willen, maar dan zie ik butterscotch dip op het menu staan.  Dat kan ik niet weerstaan en bestel een vanilleijsje daarmee.  Rick neemt een twist (vanille met chocolade) ijsje gedoopt in chocolade.  Het smaakt prima en ik eet precies de butterscotch met een beetje ijs en heb dan weer genoeg zoetigheid achter de kiezen.

De rit terug naar huis gaat ook weer door mooi boerderijland en oude plaatsjes, dit keer in Maryland.  Het Delmarva schiereiland, ook wel de "Eastern Shore" genoemd, heeft veel leuks en moois te bieden.  Er is ook een wereld van verschil hier met wat wij gewend zijn in de voorsteden van Washington!

Tegen zevenen beginnen onze magen te rommelen en zijn we ook net dicht bij Kent Island.  Dit eiland ligt net voor de oversteek via de Chesapeake Bay Bridge naar het vasteland en heeft een grote keuze aan restaurants aan het water.  We hebben natuurlijk geen idee hoe druk het zal zijn op deze Labor Day zondag, maar besluit een gok te wagen.

Op Yelp  heb ik recensies zitten lezen en daar komt The Narrows restaurant erg goed uit.  Die zien we ook als eerste als we van de hoofdweg afkomen, dus dat komt mooi uit.  Tot onze verrassing kunnen we meteen aan tafel.  De bediening is ook heel attent, meteen krijgen we water en worden onze bestellingen opgenomen.

Ze staan hier bekend om hun crabcakes, maar die had ik ook al als lunch.  Ik bestel een kop gazpacho met crabvlees erin en als hoofdgerecht een soft shell crab met salade.  Dat blijkt een goede keuze en ik smul ervan.  Ook Rick is zeer tevreden met zijn wahoo visgerecht.

Het laatste stukje naar huis verloopt zonder problemen en tegen negenen zijn we terug in Vienna.  Deze dagen hebben mij er weer van overtuigd dat de slogan "Virginia is for Lovers" klopt en ik zou er ook een "I love Virginia" bij willen doen.  Wat is dit toch een mooie en ook diverse staat, voor elk wat wils!

Maandag

En nu is het dan Labor Day, de onofficiele laatste dag van de zomer.  Rick staat vroeg op om alles uit zijn vrije dag te halen, maar ik blijf nog tot negen uur liggen.  Saskia slaapt op de laatste dag van haar zomervakantie nog langer uit.

Onvoorstelbaar hoe deze zomervakantie ook weer voorbij is gevlogen!  Omdat we onze vakantie in Hawaii vroeg in de zomer hadden dachten we een lekker langzame zomervakantie te hebben.  Maar nee, de dagen vlogen!

We hebben ons voorgenomen zoveel mogelijk van deze dag te genieten, die een stuk warmer is dan een groot deel van augustus met temperaturen van meer dan dertig graden.  Rick heeft een coupon voor gratis drankjes van Caribou Coffee, dus daar gaan we ons ontbijt halen.

Ze hebben er ongeveer dezelfde koffiedranken als Starbucks, maar natuurlijk een ander ontbijtmenu.  Ik heb nu een nieuwe favoriete ontbijtsandwich!  Ik bestel mijn Americano net als bij Starbucks, alleen heet het hier gewoon medium en niet grande.  Die wordt ook perfect gemaakt, moet ik zeggen.

Als ontbijt bestellen Rick en ik beiden de turkey bacon egg white sandwich (hebben ze in Nederland ook kalkoenbacon, trouwens?).  Die blijkt heel smakelijk te zijn met ook wat spinazie erbij.  We krijgen ook nog tien cent korting omdat ik het antwoord op de trivia vraag, die hier dagelijks wordt, gesteld weet.

"Welke president hield de kortste inauguratie speech?", George Washington, natuurlijk!  Maar nu een andere leuke, die ik nota bene bij Madame Tussaud hier in Washington leerde: wie hield de langste inauguratiespeech?  Bing er maar lekker op los, ha ha.

Thuis plaats ik mezelf een uur op de elliptical met een interval van een uur.  Vandaag kijk ik de secondes weg, want ik wil eigenlijk gewoon buiten zijn!  Rick en Saskia zijn intussen schoolspullen aan het inkopen, voor de verandering hebben de leraren op Blackboard gezet wat er nodig is voor de eerste schooldag!

Mijn broer in Canada belt en we kletsen helemaal bij.  Hij is ook weemoedig dat de zomer voorbij is, mijn neef en nichtje gaan morgen ook terug naar school.  Hun weer vandaag is niet zo mooi als hier en dat maakt het extra moeilijk.  Wat zouden we graag dichter bij elkaar wonen als zussen en broers, maar ja, het is niet anders en bezoeken aan elkaar zijn altijd wel extra speciaal.

Rick en ik willen dit weekend afsluiten met een barbecue.  Helaas heeft Saskia daar geen zin in, dus we gaan voor ons tweeen inkopen bij Whole Foods.  Ook halen we hier dan maar gelijk sandwiches voor de lunch.  Thuis eten we die op het deck op. 

Rick wil nog het gras maaien, maar ik vertrek naar het zwembad.  Daar is het een drukte van jewelste, maar ik vind nog twee ligstoelen en bezet die voor Rick en mij.  Het is een graad of 32, dus ik ga eerst afkoelen in het water.  Dat voelt inderdaad heerlijk aan, precies koel genoeg en niet te koud.  Waarom moet dit nu juist de laatste dag zijn? 

Er zijn veel bekenden en ik lees wat en klets wat.  Iedere keer als de kinderen een kwartier het zwembad uit moeten (elk uur om kwart voor), ga ik erin met mijn Kindle (beschermd met waterdicht hoesje), heerlijk!  Rick komt een uur later ook en het is een ontspannende middag zo.

Om kwart voor vijf gaan we huiswaarts, want we willen de sluiting niet meemaken.  Ik douche me gauw en dan eten we een lekker bakje met verschillende olijven en gemarineerde champignons onder het genot van een biertje voor Rick en een Aperol spritz voor mij. 

Rick zet de grill aan en grilt de enorme Porterhouse steak voor hem en mijn filet mignon.  We hebben er een lekkere salade met Goudse kaas en verse dille en zoete aardappelfrietjes bij.  Het smaakt allemaal fantastisch!

Na het eten blijf ik nog tot het donker wordt buiten zitten computeren.  Het natuurconcert is bijna te luid (maar wel bijzonder, natuurlijk).  Het wordt vroeg naar bed vanavond, vooral voor Saskia, die er om een uur of vijf alweer uitmoet!  Haar eerste schooldag begint om tien voor half acht.  Haar laatste jaar high school, ik hoop dat het een goed jaar zal worden.

Meer foto's van dit weekend volgen later.