Wijngaarden en Scotts Run

Zaterdag

Het belooft een schitterend en warm weekend te worden en we beginnen met ontbijt buiten op het deck te eten.  Daarna begeven Rick en ik ons naar de sportschool om een half uur te sporten.  Het is leuk om zo met zijn tweeen te gaan.  Rick traint weer voor de Tough Mudder, die hij op 19 oktober wil gaan doen. Ik heb er mijn bedenkingen bij, net als vorig jaar, maar zal toch weer als toeschouwer meegaan, hopend dat Rick die obstakels zonder verwondingen gaat nemen.

Vorig jaar hebben we het weekend voor mijn verjaardag een aantal wijngaarden bezocht en dat vond ik zo leuk dat we dat vandaag weer gaan doen.  Er zijn meer dan 225 wijngaarden in Virginia en er komen telkens nog nieuwe bij.  Dit keer gaan we naar Middleburg en kijken welke wijngaarden daar te bezoeken zijn, in ieder geval mijn favoriete, Chrysalis.

Eigenlijk wilden we proberen eerst te lunchen op het terras van wat waarschijnlijk de oudste inn in Amerika is.  De Red Fox Inn heeft echter een wachttijd van een half uur en daar hebben we geen zin in. 

Aan de overkant is de Home Farm Store, die allerlei lekkernijen verkoopt en we besluiten dingen mee te nemen om bij de eerste wijngaard te gaan picknicken. De produkten in deze winkel komen van een nabijgelegen boerderij en zijn dus lekker vers.  We kopen een paar soorten kaas, wat salami en prosciutto, crackers en andere snacks.

Deze maple syrup donuts met bacon hebben we maar laten staan

Dan rijden we naar de eerste wijngaard, die maar een paar kilometer buiten Middleburg ligt.  Greenhill Estates is net dit weekend geopend.  Het ziet er gezellig uit met allerlei zitjes en tafeltjes en parasols buiten. 

Hier was vroeger een andere wijngaard waar ik nooit van onder de indruk was.  De vriendelijke nieuwe eigenaar vertelt dat hun wijnen inderdaad kwaliteit waren en daarom zijn ze nu helemaal opnieuw begonnen. 

We zien ook net hun eerste oogst Chardonnay verwerkt worden en mogen een paar Chardonnay druiven proeven.  Die zijn klein en veel zoeter dan ik had verwacht.  Daarna proeven we de vier wijnen op hun lijstje. 

Rick en ik vinden de mousserende Blanc de Blancs erg lekker en kiezen een glas daarvan bij onze picknick.  We nemen plaats aan een van de tafeltjes met uitzicht op de wijngaard en het heuvelachtige landschap.   Naast ons zitten andere mensen ook te picknicken, ze hebben zelfs garnalencocktail.  Ik neem me voor dat voor een volgende keer te onthouden.

Als het glas wijn op is en we voldoende proviand naar binnen hebben, gaan we naar de volgende wijngaard.  Kennelijk ben ik alweer even niet in deze contreien geweest, want ook Cana is een voor mij nieuwe wijngaard.

Deze is een stuk groter met een restaurant van twee verdiepingen, ook weer met prachtig uitzicht.  Rick houdt het nu bij water, maar ik bestel een glas van hun heel lekkere droge rose.  We gaan in de Adirondack stoelen met uitzicht op de wijnranken zitten en luisteren naar de live muziek.  Zo ontspannend!

Na een uurtje zijn we klaar om naar de laatste wijngaard van vandaag te gaan, mijn geliefde Chrysalis, dus. Hier is het het drukst, duidelijk omdat het ook de oudste en bekendste wijngaard is.  Hier ken ik de wijnen ook voldoende om te weten dat ik nog een glas rose wil hebben.  Rick neemt daar ook een paar slokjes van en is het met me eens dat het erg lekker is.

We eten de rest van ons meegebrachte eten en kijken naar wat de anderen allemaal mee hebben gebracht.  Duidelijk zijn er mensen, die een hele dag naar een wijngaard gaan en tassenvol spullen mee hebben.

Er is net een vliegje in mijn wijnglas gevallen als een vrouw naast me een grappige opmerking over de Goudse kaas, die we zitten te eten, maakt.  Ik kijk opzij en het blijkt een van onze buurvrouwen Donna te zijn!  Vorig jaar ontmoetten we ook al bekenden, toch grappig.  We kletsen wat over de wijngaarden, die wij al bezocht hebben en zij nog willen bezoeken.

Dan is het alweer tijd om het vakantiegevoel dat zo'n uitje oproept bij mij weer in te wisselen voor het drukke stadse verkeer in onze omgeving.  Het is zo anders hier, maar zo'n drie kwartier rijden bij ons vandaan.  In ieder geval hebben we weer een paar leuke nieuwe wijngaarden ontdekt!

Gisteravond belde Kai dat hij voor het avondeten thuis wilde komen.  Hij komt zijn X-Box en speakers ophalen.  Dat vinden wij natuurlijk heel gezellig en om een uur of zes komt Kai binnenlopen.

Hij kiest Gordon Biersch om te gaan eten.  Goede keuze, want na al het picknick eten hebben Rick en ik maar kleine trek.  Laat Gordon Biersch nu een nieuw menu met kleine gerechtjes hebben!  Mijn Mediterranese "nachos" smaken prima, pita chips met feta, olijven, tomaat en meer.  Het is een gezellige afsluiting van een superleuke dag.

Als we thuiskomen treffen we Saskia met haar groepje jongensvrienden.  Dat is altijd een leuk stel.  Die drukte van de tieners in huis ga ik volgend jaar wel missen.  Nog maar even niet aan denken.

Zondag

We slapen lekker uit en dan gaan Rick en ik ons zondagse ontbijt halen.  De koffies en Ricks sandwich van Starbucks en voor Kai en mij sandwiches van Panera.  Thuis is Kai ook al op en we eten gezellig buiten op het deck.

Kai heeft huiswerk te maken en Saskia ook. Rick heeft een hele lijst van dingen, die hij in en rond het huis wil afwerken.  Ik hoef alleen een was weg te vouwen en ga daarna lekker lezen buiten.  Ik besluit vandaag het sporten te laten voor wat het is.

Na de lunch willen Kai en ik echter toch iets gaan ondernemen.  We hebben zin om Cosmo mee de natuur in te nemen.  Zo gezegd, zo gedaan, Kai kiest Scotts Run en dat blijkt een heel goede keuze te zijn. 

Zodra we de enorme heuvel over zijn en de rivier in zicht komt, zien we mensen in het midden ervan vissen.  Duidelijk staat het water heel laag en is de rivier hier heel ondiep.  Bij de waterval en het strandje daaronder zijn ook een aantal mensen aan het zwemmen.

Zwemmen gaan we niet, maar Kai doet wel zijn schoenen uit en neemt Cosmo mee het water in.  Nu heeft Cosmo nooit interesse getoond in zwemmen en ook vandaag is hij niet enorm enthousiast.  Hij volgt Kai wel gehoorzaam en staat soms tot zijn buik diep in het water.  Intussen loop ik ook tot mijn knieen het water in, het voelt heerlijk koel.

Het echte zwemmen voor Cosmo komt pas als er een Duitse herder bijkomt in het water.  Diens baasje moedigt Kai aan om Cosmo los te laten.   Inderdaad hebben de honden samen de grootste lol en voor het eerst in zijn leven zwemt Cosmo ook echt. 

Er komen nog een paar andere honden met wie Cosmo lekker ravot.  Hij is dan ook helemaal kleddernat en wat is hij dan dun, ha ha!  Na een uur of anderhalf is Cosmo moe en begint hij van het rivierwater te drinken wat we gauw voorkomen.

We lopen terug naar de van en ik geef Cosmo een bakje koel water wat hij dankbaar oplebbert.  Gelukkig valt het mee hoe modderig hij is en heb ik nog een kleine handdoek in de van om hem wat op te drogen. 

Zodra Kai dat gedaan heeft en hem vast heeft gezet, zijgt Cosmo neer op zijn stoel en binnen de kortste keren slaapt hij.  Misschien moet ik hem toch wat vaker zo laten spelen met andere honden, al toonde hij bij het hondenpark de laatste paar keren dat ik hem daarheen nam geen interesse in rennen.

Thuis bel ik Christine en mijn zus om eens rustig bij te kletsen.  Voor ik het weet zijn daarmee een paar uur voorbij en is het tijd voor het avondeten.  We bestellen kabobs van Friends en eten het buiten met het gezang van de cicades op de achtergrond op.  Helaas hebben de muggen mij ook weer gevonden en bijten zelfs door mijn kleding heen. 

We nemen weer afscheid van Kai, die nu al zijn electronica meeheeft.  Hij vertelde dat een van zijn suitegenoten zijn muziek keihard speelt en het is niet het soort muziek waar Kai van houdt.  Hij gaat nu dus zijn eigen muziek aanzetten op zijn kamer.  Hopelijk komen daar geen strubbelingen van, al is Kai niet iemand, die de confrontatie aangaat.

Op Facebook zag ik dat Boer Zoekt Vrouw weer van start ging vandaag.  Snel kijk ik de aflevering.  Ik vraag me trouwens af hoe ze dat gaan doen met het visum voor een eventuele liefde van de Canadese boer.  Canada is wel makkelijker binnen te komen dan de VS, maar toch niet zonder visum (Yvon kocht daar trouwens een van mijn favoriete frisdranken: Sparkling ICE).

En zo eindigt weer een heerlijk weekend, een goed begin van mijn verjaardagsweek!

Foto's van dit weekend staan hier.