Een "shutdown" rondleiding

Om de een of andere reden kon ik vannacht na half vijf niet meer in slaap komen.  Okay, misschien wel een beetje een reden was dat Rick kennelijk ook niet kon slapen en zijn kussen de hele tijd omdraaide tegen mij aan.  We willen nog altijd zo graag een king bed in plaats van deze queen, maar dat bedenken we enkel tijdens nachten als deze, zucht!

Het is dus helemaal niet moeilijk om kwart voor acht op te staan, want ik ben voor de verandering klaarwakker.  Saskia is al naar school en Rick en ik eten samen ontbijt.  Dan kleed ik me vrij warm aan, want het schijnt niet veel warmer dan zestien graden met een flinke wind te worden.  Ook gaat voor de zekerheid de paraplu maar mee, al is er maar een 20 procent kans op regen.

Rick zet me af bij de metro en het valt me op hoe rustig het is.  De trein staat al klaar en zelfs in de eerste wagon vind ik al een zitplaats.  Laat wel zien hoeveel mensen in dit gebied voor de regering werken.  Gaandeweg naar de stad wordt het wel drukker, maar de trein heeft ook twee wagons minder dan gewoonlijk in het spitsuur.

Bij Federal Center SW stap ik uit.  Mijn gezelschap van vandaag, K. (die ik al van het forum en Facebook "ken") en haar man A., is met de auto gekomen en we ontmoeten elkaar voor het (natuurlijk dichte) Air and Space museum.

We maken kennis en lopen dan richting Capitool.  Tijdens het vertellen over de geschiedenis van de stad en dat gebouw bedenk ik me dat er in de vroege tijden van het ontstaan van dit land nogal wat compromissen zijn gesloten.  Was dat heden ten dage nog maar het geval, want er is nog steeds geen teken dat onze regering weer open zal gaan en dat kost iedere dag miljoenen, zo niet miljarden dollars.

We lopen langs de Library of Congress waar we vandaag natuurlijk niet naar binnen kunnen.  Ik besluit eens een korte omweg te nemen naar een ander historisch gebouw, Union Station.  Hier is de grote hal indrukwekkend en ook de buitenkant.

Na even rondgekeken en gefotografeerd te hebben lopen we verder.  Dan zien we opeens iets heel ongewoons vlak voor het station: een cranberry veld!  Er staan zelfs mensen in lieslaarzen in.  Het gaat om een promotie van Ocean Spray over hoe gezond cranberries zijn.  Heel kleurrijk is het zeker.

We lopen terug naar Pennsylvania Avenue, langs de Canadese ambassade en het Newseum.  Daar hangen iedere dag de voorpagina's van kranten van alle vijftig staten en van vier andere landen, waaronder een altijd Canada, want de ambassade ligt naast het museum.

Zoals gewoonlijk kijk ik naar de internationale kranten, helemaal verwachtend daar allemaal vreemde talen te zien.  Laten ze nu uitgerekend vandaag een Nederlandse voorpagina hebben!  Opeens realiseer ik me dat ik die taal helemaal versta.  Het is het Financieel Dagblad, niet bepaald de bekendste krant van Nederland, maar ja, toch leuk.

In Chinatown is het net zo druk als altijd en we bekijken de Chinese  boog en de bekende namen van grote bedrijven als Bed, Bath and Beyond in het Chinees. Het is zeker geen Chinatown zoals in andere steden, maar nog steeds wel de moeite waard om te zien.

Het weer blijft droog, gelukkig, al waait het flink en ik ben blij dat ik een regenjas aanheb.  We gaan St. Patrick's Church even binnen,   We zien Ford's Theatre en de FBI en lopen langs het stadhuis van Washington.  Het is echter nog vroeg voor de lunch, dus we lopen de Old Ebbitt Grill voorbij.

We gaan eerst nog door naar het kerkje van de presidenten.  Dat is vandaag gelukkig open en een leuke vergelijking met St. Patrick's kerk.  We bekijken de voorkant van het Witte Huis en lopen dan naar het restaurant.  Ik moet toegeven dat ik flinke trek heb, mijn yoghurtje van vanochtend is allang verteerd!

Mark begroet mij weer als een oude bekende en van Tony krijg ik zelfs wat ze hier in de VS een "bear hug" noemen.  Dat doen Nederlanders over het algemeen niet, dus geen idee hoe dat te vertalen.  In ieder geval worden we weer hartelijk ontvangen en Tony zegt zelfs dat hij tafel "8" gaat vernoemen naar "Petra's tafel".  Dat zou leuk zijn, ha ha!

Zoals altijd is het eten lekker.  A.neemt de schnitzel waar K. om moet lachen, omdat je in Amerika geen schnitzel neemt.  Hij lijkt hem wel lekker te vinden.  K.'s vissalade vind ik er zo lekker uitzien dat ik die wellicht ook eens ga bestellen.  Ik kies vandaag de ravioli van champignons en gorgonzola met een heel lekkere warme squash en gedroogde cranberry salade (de volgende keer vraag ik het wel zonder saus).

Het was een lekkere lunch en we kunnen er weer even tegenaan.  Buiten is het nog droog al voelen we de eerste druppels.  Gelukkig blijft het daar echter bij. 

Na de achterkant van het Witte Huis lopen we naar de Mall.  Bij het Tweede Wereldoorlog Monument staat nu een bord dat het gesloten is behalve voor "First Amendment activiteiten".  De eerste aanpassing aan de Constitutie van de VS, in het "first amendment" staat onder anderen het recht op vredige bijeenkomst.  Denkelijk is dat gedeelte ervan hier van toepassing.

Verder lopend naar het Vietnam Veterans Memorial zien we daar ook mensen vlak langs de muur lopen.  Er staat wel een hek met een park ranger erbij, maar hij zegt niets als toeristen erlangs lopen.  Dat doen wij dus ook maar.  Kennelijk heeft men besloten de oorlogsmonumenten toegankelijk te laten.

Bij het Lincoln Memorial staat heel wat politie, ook bereden, en het is nog afgeschermd met hekken.  Gelukkig zijn K. en A. hier al eerder in geweest.  Bij het derde oorlogsmonument voor de Koreaanse oorlog kunnen we echter ook weer naar binnen.

We steken daarna nog even over naar het Tidal Basin en bekijken het Martin Luther King Jr. Memorial en Jefferson Memorial van verre.  Sommige mensen zijn toch langs de hekken gelopen om ook het Franklin Roosevelt Memorial te zien en ik geef K. en A. die optie. 

K. heeft echter last van haar voeten en we laten dat monument het enige zijn waar we vandaag niets van gaan zien.  Dat valt alles mee, zeker ook fijn dat we wel in de oorlogsmonumenten mochten.  We lopen terug, maar het is nog een flink eind naar de parkeergarage waar hun auto staat.  K. kan niet verder meer lopen en gaat wachten tot A. haar met de auto op komt halen.

Na afscheid van K. te hebben genomen loop ik nog met A. mee richting de parkeergarage en dan verder naar het Federal Center SW metrostation.  De trein komt al gauw en halverwege bel ik Saskia of ze me in Vienna van het station kan halen.  Gelukkig kan dat, want inmiddels regent het flink.  Hebben wij even mazzel gehad vandaag in de stad!

Thuis aan de voeten omhoog en de tv aan.  We bestellen kabobs van Friends en dan is het bankhangen en tv kijken.  De regen klettert intussen tegen de ramen, ook wel een gezellig geluid. 

Mijn drie vriendjes hopend op een stukje zalm (wat ze niet kregen)

 

Meer foto's van vandaag staan hier.