Een goed begin van de week

De zon schijnt vrolijk de kamer binnen en ik ben voor de verandering klaarwakker en op als Rick naar zijn werk vertrekt.  Hij komt enthousiast nog even vertellen dat het buiten wel lente lijkt, zo zacht is het.

Tijdens mijn ontbijt check ik mijn email en daar zie ik dat ik de resultaten van mijn bloedonderzoek van vrijdagmiddag online kan bekijken.  Dat betekent dan in ieder geval dat er niets ernstigs is gevonden.  Ik zoek het op en inderdaad, helemaal goed!  Ik zat er dit weekend toch wel wat over in, dus het is een goed begin van de week.

Voor mijn personal training sessie met Sharon doe ik alvast een kwartier cardio.  Erna zal ik daar vandaag geen tijd voor hebben.  Het uur gewichten gaat zoals iedere week ook lekker snel en ik ben blij erna klaar te zijn.  Misschien toch maar vaker ervoor cardio doen, dan ben ik ook gelijk opgewarmd voor de gewichten.

Thuis maak ik me gauw klaar, laat Cosmo even uit en rijd dan naar Reston.  Daar haal ik Anja en Lia bij Anja thuis op om samen te gaan lunchen bij het Reston Town Center.  Nadat ik in persoon (we zijn al Facebook vrienden) met Lia kennis heb gemaakt gaan we op pad.

Eerst zouden we naar het Thaise restaurant gaan, maar dat heeft geen terras en met twintig graden op 18 november willen we natuurlijk buiten eten.  We gaan dus naar Mon Ami Gabi waar ik Anja de vorige keer ook al heennam, maar zij vond het zo lekker dat een tweede keer geen straf is. 

We krijgen een tafeltje op het terras waar het niet zo druk is als ik had verwacht, maar er zitten ook een aantal anderen, dus we zijn niet de enigen.  Alle drie bestellen we een salade.  Voor mij dezelfde als vorige keer, want die vond ik heerlijk.  Twee kleuren lof met geroosterde peer en Roquefort, ieder hapje smaakt even goed.

De salade

 

Na de lunch lopen we nog even door het Town Center.  De ijsbaan is alweer open en schaatsen een paar kinderen met hun ouders.  Het is natuurlijk wel twintig graden en er liggen wat plassen op het ijs, want met die warmte is het moeilijk helemaal bevroren te houden.

Eenmaal weer bij Anja thuis gaan we met een koud drankje op haar deck zitten.  Daar staat de zon op en ik heb het gewoon warm in mijn topje met korte mouwen.  Lia moet na een uurtje naar huis en ik blijf nog even met Anja kletsen. 

We kunnen het zo goed met elkaar vinden en hebben veel gemeen.  Om een uur of vier neem ik afscheid en hebben we alweer een volgend "avontuur" in de agenda staan.  Ik vond het ook erg leuk Lia te ontmoeten en hoop dat we binnenkort eens met zijn drieen kunnen gaan geocachen, zodat ik ook eindelijk eens leer hoe dat te doen!

Thuis lijn ik Cosmo aan voor een korte wandeling door de buurt.  We lopen door het bos achter het zwembad en staan opeens oog in oog met een vos.  Cosmo is gewoon te perplex om te blaffen, ha ha.  De vos maakt meteen rechtsomkeerts en verdwijnt in het struikgewas.

Met Annette had ik afgesproken om haar vanmiddag te bellen.  Zij heeft er al heel wat telefoontjes opzitten vandaag, maar voor we het weten zitten we meer dan een uur aan de telefoon.   Ik zou weer eens willen dat ik dichterbij was, maar er zijn plannen om dingen samen te ondernemen.

Rick heeft vanavond een bowling uitje met zijn collega's en Saskia heeft haar avondeten al op.  Ik ben dus alleen en wat beter na zo'n lekker warme dag dan sushi?  Ik bestel mijn favorieten bij Yama.

Alleen is het nu al om half zes donker en dan vind ik het niet fijn om te rijden met mijn nachtblindheid.  Gelukkig Saskia bereid om chauffeur te zijn.  Dit restaurant is niet voor niets zo populair.  Het is heel verse sushi voor een goede prijs.  Ik smul er thuis dan ook van.

Rick komt moe thuis, hij vond het bowlen leuk, maar had er eigenlijk geen tijd voor.  Hij heeft een heel drukke week deze week en klinkt alsof hij verkouden aan het worden is.  Gauw geef ik Rick Zicam in de hoop dat de kop in te drukken.  Overmorgen is hij jarig en daar moet hij natuurlijk gezond voor zijn.