Naar Charleston, South Carolina

Rick en ik gaan vandaag beiden op reis vanaf hetzelfde vliegveld.  Zijn vliegtuig vertrekt echter al om half negen en dat van mij pas na twaalven.  Zin om uren op het vliegveld te wachten heb ik niet, dus neem in alle vroegte afscheid van Rick en draai me nog een heel aantal keren om.  Rick gaat naar Minneapolis en zal morgenavond weer terugkomen.

Mijn taxi is voor tien uur besteld.  Ik laat Cosmo nog even uit, pak wat laatste spulletjes in en neem dan afscheid van Saskia.  Zij zal vannacht haar vriendin Kaylee te logeren hebben. 

De taxi brengt me zonder oponthoud naar Dulles airport en daar ben ik ook zo ingecheckt voor mijn vlucht.  Ook de veiligheidscontrole gaat heel snel.  Het valt me wel op dat er veel politie staat.  Dat is vast na de schietpartij op TSA agenten in Los Angeles.

Ruim op tijd ben ik bij de gate en koop bij Cosi een tandoori kip broodje voor in het vliegtuig.  Keurig op tijd gaan we aan boord en dan begint het wachten.  De piloot roept om dat de Federal Aviation Administration een verrassingsinspektie van het vliegtuig doet en er problemen zijn met het papierwerk daarvoor.

Een half uur later moeten we allemaal weer van boord en wordt er gezegd dat we om kwart voor twee zullen vertrekken.  Ook dat gaat echter niet door en uiteindelijk moet er een nieuw vliegtuig uit Chicago komen.  Ik ga dan maar in de bar dichtbij een glaasje wijn drinken.  Mijn hoop om nog wat rond te lopen in Charleston is allang vervlogen.

De Nederlandse vlag in de A terminal van Dulles

Eindelijk om half vier is het nieuwe vliegtuig er en kunnen we weg.  De piloot is overduidelijk zeer geergerd dat de FAA uitgerekend nu verkoos om die inspectie te gaan doen.  Gelukkig verloopt de maar een uur en een kwartier durende vlucht verder zonder problemen.

De tas komt al gauw op de band en ik sluit aan in de rij voor een taxi.  Het duurt niet lang voor ik in een van zit en twintig minuten later zet die mij af bij mijn hotel.  Ik check in bij de Doubletree in het oude centrum.  Helaas is het al donker dus veel daarvan zie ik niet.

Intussen probeer ik Melanie, met wie ik vanavond af heb gesproken, te bellen.  Melanie was mijn eerste vriendin hier in de VS en heel lang mijn beste vriendin.  Alleen kwam het leven ertussen en was ik voor het laatst haar bruidsmeisje in 1995, zwanger van Saskia.  Daarna verwaterde het contact tot de komst van Facebook. Nu is het dus voor het eerst in achttien jaar dat we elkaar weer gaan zien.

Mijn kamer blijkt twee verdiepingen te hebben.  Een zitkamer en keukentje beneden en de slaapkamer en badkamer boven, bijzonder!  Eindelijk krijg ik Melanie na al die jaren weer aan de telefoon en zij komt mij in de lobby van het hotel ophalen.  Het is werkelijk of we elkaar gisteren nog zagen! 

We hebben ook zo'n geschiedenis samen, want de eerste jaren dat ik in de VS woonde, woonde Melanie bij ons.  Eerst in het huis van mijn ouders, daarna in de eerste paar huizen waar Rick en ik samen in woonden.  Pas net voor Saskia's geboorte vertrok Mel naar haar eigen appartement.

We lopen naar Market Street waar een aantal restaurants liggen en kiezen het Charleston Crab House.  Het blijkt een goede keuze.  Een gezellig restaurant en we krijgen lekker zuidelijk een bakje hush puppies in plaats van brood. 

Mijn hoofdgerecht wordt de wasabi tonijn met komkommersalade, daarbij collard greens (geen idee wat die in het Nederlands zijn) en kaas grits (griesmeel), beiden heel zuidelijke gerechten.  Melanie heeft de zalm, die er ook lekker uitziet.  Intussen hebben we elkaar enorm veel te vertellen en de tijd vliegt.

Het loopt al tegen tienen als we afscheid nemen.  Gelukkig zullen we elkaar de komende dagen 's avonds weer zien.  Melanie werkt overdag, maar heeft mij haar auto aangeboden om naar een paar plantages buiten de stad te kunnen gaan.  Echt heel lief, want anders zou ik dure taxi's moeten betalen.

Op mijn kamer kijk ik nog wat tv, maar ik ga het niet laat maken.  Ik ben heel benieuwd naar deze stad, waar ik rond Melanie's bruiloft wel wat van heb gezien, maar dat was al zo lang geleden en we hadden toen twee kleintjes.