Een koud, maar desondanks productief dagje

Rick staat al vroeg op, maar ik draai me nog tien keer om voor ik uit mijn warme bed kom.  Dan verbaast me de lage temperatuur in onze kamer ook niks, want Rick heeft gisteravond om onverklaarbare redenen het raam geopend en vergeten het te sluiten.  Serieus?  Het is nog -13 als ik om negen uur opsta!

Als ik beneden kom is de technicien al hard bezig onze gashaard te repareren. Rick en ik zijn helemaal blij als hij vermeldt dat er een onderdeel kapot is en hij dat kan maken! Hoera, weer een gezellige haard met dit bitterkoude weer.  Inderdaad doet alles het een uurtje later weer perfect.

Rick zorgt er intussen voor dat Kai's naam in zijn paspoort wordt gecorrigeerd.  Om de een of andere reden denkt men dat "Tristan" als "Tristen" wordt gespeld, zucht!  Nu moeten wij dus extra betalen om de fout van een administratief medewerker recht te zetten.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik houd de haard meteen aan.  Saskia heeft eigenlijk school, maar voelt zich nog helemaal niet lekker.  Er is vandaag niets belangrijks gaande, dus ik meld haar weer eens ziek.  Dit zal ik volgend jaar toch echt niet missen!

Na mijn ontbijt van wafels en vers fruit moet ik van mezelf naar boven om te sporten, een uur interval.  Ik ben blij dat we de elliptical hebben, zodat ik niet naar de sportschool hoef.  Aan de andere kant is er dan ook niets sociaals te aan.  Gelukkig is mijn boek weer spannend en het uur gaat snel.

Intussen krijgen we bericht van het schooldistrict dat een heel aantal schoolbussen door de kou niet op tijd of zelfs  helemaal niet zullen komen.  Ouders wordt aangeraden hun kinderen niet te lang buiten te laten wachten.  Ik vraag me dan af hoeveel mensen dat bericht al op de bussen wachtend ontvangen.  Ten noorden van ons zijn er verwarmingen voor de bussen en garages, maar hier zijn deze koude temperaturen zo ongewoon dat daar geen budget voor is.

Gelukkig hoef ik me er verder geen zorgen om te maken en volgend jaar al helemaal niet meer, vreemde gedachte na zoveel jaren.  Ik ga Vienna in voor wat boodschappen en neem Cosmo mee in de van.  Hij krijgt zo ook eens wat anders dan ons huis en de tuin te zien.  Ik moet wel lachen hoe intens hij alles door de autoruit bekijkt.  Bij iedere hond waar we langsrijden blaft hij enthousiast.

Bij Manhattan Bagel haal ik een dunne bagel met ei, kaas, asperges en champignons voor mijn lunch.  Daarna rijd ik door naar Whole Foods.  Saskia heeft toch besloten vegetarisch weer een kans te geven en wil graag Fage yoghurt daarvoor.  Ik heb zelf ook een paar dingen, die ik hier wil kopen.

Het is druk en ik moet even wachten op een parkeerplaats.  Ik neem mijn enorme Duitse boodschappentas mee en laat Cosmo achter in de auto.  Dat vindt hij helemaal prima en vandaag hoef ik niet eens een raam op een kier te zetten, het beetje water dat ik in Cosmo's bakje heb gegoten is ondanks de verwarming bevroren!  Het is dan ook nog steeds -10.

Als ik naar de supermarkt loop bedenk ik me dat ik mijn handschoenen in de auto ben vergeten.  Zin om terug te lopen heb ik niet, maar ook bij Whole Foods binnen is het koud en ik raap gauw alles wat ik nodig heb bij elkaar en mijn handen zijn ijskoud! Zodra ik terug in de auto ben gaan die handschoenen weer aan.  Mijn hemel, wat is het pijnlijk ijzig koud overal!!!

Gisteren dacht ik aan mijn zilveren bedelketting uit mijn kindertijd.  Nu bedeltjes weer zo in zijn lijkt het me leuk die weer te gaan dragen.  Alleen is het zilver wel heel erg zwart en dof geworden.  Ik besluit het te gaan poetsen en dan ook maar meteen de rest van het zilver hier in huis.

We hebben een verzilverde theeset, die helemaal zwart is.  Ook de onder anderen antieke theelepeltjes van mijn oma zijn gewoon zwart en glanzen niet meer.  We hebben een tijdje geleden Hagerty Silver Foam gekocht en dat werkt perfect!  Een uurtje later glanst alles weer als nieuw, inclusief mijn ketting.

Ook hier nostalgie: de molen theelepeltjes van mijn oma

Met Rick en Saskia bespreek ik onze plannen voor Saskia's laatste Paasvakantie.  Saskia wil graag naar Cancun.  Het blijkt dat we met Ricks punten zes nachten gratis in het Westin daar kunnen logeren (allemaal opgespaard voor het Westin hotel in Aruba, maar dat is nu verkocht aan RIU).  Makkelijke beslissing, dus ik boek via Expedia ook de vluchten en auto.

Daarna doe ik mijn dagelijkse Lumosity spelletjes, heel moeilijk zijn die!  Ik raad het een ieder aan.  Ook doe ik nog een Portugese les, ook deze taal heeft de beleefde "u" en de meer ontspannen "jij".  Wat dat betreft is het Engels echt wel een makkelijke taal.

IJspegels naast ons huis

Kai komt dit weekend thuis om mij gezelschap te houden, want Rick gaat morgen op reis.  We gaan kijken of we bij Matchbox kunnen eten.  Daar hebben ze echter geen stroom en zullen niet voor acht uur openen.  Wat een verlies voor een restaurant op vrijdagavond!

Wij lopen dan maar door naar Sea Pearl. Gelukkig zijn hier genoeg restaurants om van te kiezen.  Zelfs die vijftig meter lopen zijn zo koud dat ik de laatste paar meters echt ren!  Onvoorstelbaar, ik haat het.

Het is zo fijn Kai weer hier te hebben en we hebben ook heel wat te bespreken.  Dit is zijn laatste semester voor zijn graduation en we leren nu ook samen Portugees.  Ik moet zeggen dat ik het leren van nog een taal toch ook een hobby vind.  Ik zal er niet vloeiend in worden, maar hoop tenminste wat te verstaan en vooral veel geschreven te begrijpen.

Het eten is weer heerlijk.  Ik heb een sashimi salade als voorafje met heel veel lekkere vis en als "hoofdgerecht" het voorgerecht van gegrilde inktvis.  Dat laatste is absoluut genoeg als hoofdgerecht en erg lekker.

Terug naar de auto lopen is weer letterlijk pijnlijk koud!  Thuis gaat de haard dan ook meteen aan.  De katten vinden dat ook heerlijk.  We ontspannen lekker voor de tv en gaan weer een winters weekend tegemoet.