Fotograferen in de vlindertuin

Om negen uur spring ik mijn bed uit!  Nou ja, bij wijze van spreken dan, want de laatste keer dat dat gebeurde is enkele decennia geleden, vrees ik.  Ik maak koffie en rooster wafels en geniet van mijn ontbijt.

Daarna haast ik me naar boven om te sporten.  Ik heb vandaag tijd voor een interval van drie kwartier.  Mijn  boek en Wordfeud zorgen er weer voor dat de tijd snel gaat.  Ik vind dat sporten toch iedere dag weer een noodzakelijk kwaad, al zou dat eigenlijk een noodzakelijk goed moeten zijn.

Na een snelle douche kleed ik me niet al te warm aan, gewoon een gebreide jurk en maillot.  Niet alleen is het vandaag eindelijk eens niet zo idioot koud, maar we zullen straks ook in warme ruimtes binnen zijn.  Saskia is inmiddels ook op en belooft ons straks naar de metro te brengen.

Net na elven komt Anja en brengt Saskia ons dus weg.  De trein staat al klaar en iets meer dan een half uur later stappen we bij het Federal Center station uit.  We hebben het erover hoe bijzonder het toch is zomaar weer in de hoofdstad van de Verenigde Staten te lopen.

Bij het museum worden onze tassen heel uitgebreid onderzocht.  Volgens mij is deze dame nieuw, want meestal kijken ze er even snel naar en kunnen we door.  Gelukkig vindt zij geen explosieven, wapens of andere enge dingen in de dieptes van Anja's of mijn tas en we mogen naar binnen.

Mitsitam is verreweg mijn favoriete museum restaurant.  Het is er vandaag heel rustig.  Anja kiest twee salades, een met bonen.  Ik neem mijn favoriete twee soorten ceviche, waarvan er een met baby inktvisjes is.  Anja probeert voor het eerst in haar leven zo'n inktvisje en vindt het ook wel lekker.

Na het eten lopen we over de Mall naar het Natural History Museum.  We maken foto's van het mooie American Indian Museum gebouw en daar vind ik mijn laatste zwartwit foto, want morgen is een nieuwe maand en een nieuw thema.

Bij de ingang van het Natural History museum worden onze tassen bekeken zoals ik het gewend ben.  Gauw gauw en je bent door.  Ik denk eerlijk gezegd dat het simpele feit dat er een controle is veel misdadigers al tegenhoudt.

Wij lopen naar boven en kopen kaartjes voor de vlindertuin.  We doen onze jassen uit en laten die buiten, want het zal binnen flink warm en vochtig zijn.  Een paar minuten later kunnen we naar binnen in de subtropische tuin.  Wat een kleur weer en je wordt gewoon automatisch vrolijk van de fladderende kleurige diertjes.

Anja en ik fotograferen er op los.  Steve, een van de vrijwilligers, is, in tegenstelling tot de andere medewerker, die enkel bij de uitgang staat, zeer praatgraag.  Van hem krijgen we de tip dat er in september hele groepen monarch vlinder bijeen komen in New Jersey.  Dat lijkt me prachtig om te zien!

Om het kwartier worden er groepen mensen toegelaten.  Vrijwel niemand houdt het zo lang als wij uit, dus we hebben het dan even druk en daarna weer de kamer, want meer is het eigenlijk niet, voor onszelf.  Na zo'n anderhalf uur besluiten wij ook genoeg foto's te hebben, al rukken we ons met moeite weg uit deze kleurrijke wereld.

Beneden bezoeken we nog de Windland Smith Rice tentoonstelling van winnende natuurfoto's, die hier ieder jaar is.  Kijk, ik denk dat ik soms best een leuke foto neem, maar deze foto's zetten je dan meteen weer op je plaats.  Onvoorstelbaar, hoe mooi!  Klik op de link en kijk naar de foto's, ik raad het van harte aan.

Anja en ik lopen terug naar de Metro.  Dit keer stappen we bij Federal Triangle op en moeten even staan, maar de reden dat ik altijd voor Metro Center opstap is dat veel mensen daar uitstappen om over te stappen en inderdaad krijgen we dan een zitplaats.

Saskia wacht ons weer op in Vienna.  Anja gaat naar huis en Saskia en ik gaan onze nagels laten doen.  Ik heb geen afspraak gemaakt dus krijg "Halley".  Een lief Vietnamees vrouwtje, die vrij goed Engels spreekt.  Ik geef haar ook punten voor een leuke Engelse naam, de meesten kiezen namen als "Mary" of "Tracy".

Saskia gaat voor donkergrijze nagellak en ik voor donkerblauwe.  Het is al donker, dus Saskia chauffeert.  We gaan naar Le Pain Quotidien voor het avondeten.  Daar staat heel wat veganistisch op het menu en Saskia kiest daaruit de chili met drie soorten bonen.  Ik neem de spinazie en champignon quiche en die is ook enorm lekker!

Rick vliegt intussen naar huis en om negen uur krijg ik het telefoontje dat hij weer veilig geland is.  Een taxi brengt hem thuis en Cosmo rent naar buiten om Rick te begroeten.  Ik niet, want zo warm is het nou ook weer niet, dus binnen volgt een blije reunie.  Het weekend kan beginnen!

Foto's van de vlinders staan hier.