Oud en Nieuw

Oudejaarsdag

Daar is die dan, de laatste dag van 2013!  Ondanks mijn voornemen bijtijds op te staan is Rick me toch nog voor en staat de koffie al klaar als ik beneden kom.  Als ontbijt toast ik een paar wafels voor ons. 

Dan begin ik aan het beslag voor de oliebollen.  Dit jaar was er keuze tussen Koopmans en Atlanta mix bij de Dutch Store en heb ik even getwijfeld, want Koopmans is toch bekender.  Maar Atlanta bevalt me al een paar jaar heel goed, want het deeg rijst enorm en is erg lekker.  Dus werd het weer Atlanta.

Gisteravond ben ik vergeten de rozijnen in de (rum)week te zetten, dus doe dat nu maar even gauw.  Intussen maak ik twee kommen beslag zonder rozijnen, want die zijn hier populairder.  Er gaat een natte doek over en worden in de warme oven gezet.  Gelukkig hebben we twee ovens, want alle drie de kommen passen niet in de ene.

Terwijl het deeg staat te rijzen ga ik naar boven om te sporten.  Vandaag vind ik drie kwartier wel voldoende, al is mijn boek weer erg spannend en blijf ik toch nog wat langer op de elliptical om het hoofdstuk uit te lezen.

Mijn zus belt en we kletsen gezellig bij.  Zij mist ons en ik mis hen.  Zij hebben nu plannen om volgend jaar of het jaar daarop bij ons Oud en Nieuw te komen vieren.  Dat lijkt me superleuk!  Daarvoor hoop ik echter weer naar Boston af te kunnen reizen.

Inmiddels is Rick aan de schalen met hapjes begonnen.  Ook staat de friteuse buiten en is de olie heet.  Hij heeft zelfs een draagbaar kacheltje op het deck gezet, want het is wel flink fris om stil te zitten.  Ik heb dan ook mijn met Kerst gekregen handverwarmer opgeladen en die ga ik dit seizoen vaak gebruiken, denk ik.

Het deeg is prachtig gerezen en ik begin aan de eerste lading oliebollen.  Ze worden heel mooi, maar opeens lijkt het wel of de bollen niet meer bruin worden.  Ook heb ik het een stuk kouder dan zou moeten met een kacheltje op me.  Klopt, want het kacheltje is uit en de olie te koud, de zekering is uitgeslagen.  Rick maakt het, maar ik zal het verder zonder kacheltje moeten doen.

Ongeveer vijfentwintig rozijnenbollen en vijftig zonder rozijnen later heb ik drie schalen met lekkernijen klaar.  Altijd een leuk Hollands plaatje hier in Virginia en Rick en Kai proberen ze meteen.  Gelukkig krijgen ze "thumbs up".

 

Rick en ik werken de rest van de middag aan de schalen met hapjes en salades.  Saskia en Kai helpen ook wel wat, maar Kai heeft werk en Saskia zal vanavond naar een feest gaan en daar blijven logeren en dus niet deelnemen aan ons middernacht buffet. 

 

Ondertussen belt Christine en al salades makend praat ik met haar.  Mijn eerste reisje in het volgende jaar zal naar Alabama zijn om hun te bezoeken.  We zien er erg naar uit!

 

Om vier uur is alles zo klaar als het kan zijn.  Ik ga me opfrissen en in jurk en maillot kleden.  Ook Saskia verkleed zich en ziet er echt als een feestgangster uit.  Ze heeft haar voor Kerst gekregen valse wimpers opgeplakt, die uit Engeland kwamen.  Er "vliegen" minuscule vlindertjes uit haar oogharen.

 

We maken het makkelijk voor het avondeten en eten onze traditionele worstjes met tomatensoep.  Kai maakt echte Berlijnse kerrieworst voor hem en Rick en daar eet ik ook een paar stukjes van.  Erg lekker!  Mijn kipworstjes van Wegmans zijn echter droog en helemaal niet lekker.  Voortaan houd ik het weer bij die van Whole Foods!

 

Tegen negenen komen de eerste gasten en voor we het weten is het druk en gezellig.  De oliebollen vinden gretig aftrek en anderen hebben ook kaas en crackers, fruit en andere snacks meegebracht.  Duidelijk worden de kinderen van onze vrienden en buren ook ouder, want dit jaar komt er vrijwel geen meer mee. 

 

De tijd vliegt en voor ik het weet is het tijd om het buffet klaar te zetten.  Een paar vriendinnen helpen mee en het is zaak om Snickers en Flapjack weg te sluiten, want hun kattenneuzen hebben de garnalen en zalm allang weer geroken!  Ook Cosmo sluiten we op in onze slaapkamer, want hij is als de dood voor vuurwerk.

 

Met een glas champagne in ieders hand tellen we met zo'n zeventien gasten af tot de bal in New York valt.  Ten, nine, eight, seven, six, five, four, three, two, one...Happy New Year!!  Na de nodige omhelzingen en kussen gaan de jassen aan om het vuurwerk te kijken.

 

Rick steekt een kwartier lang het mooiste siervuurwerk af, helemaal volgens de wet hier in Virginia.  Om ons heen horen we ook allerlei geknal, vuurwerk afsteken met Oud en Nieuw komt er in onze buurt steeds meer in.  Ik herinner me nog wel dat we absoluut de enigen waren vroeger.  Een jaar kwam de brandweerchef zelfs bellen of we ok waren!

 

Aan het einde komt het pakket dat onze vrienden uit South Carolina mee hebben genomen.  En daar zit wel illegaal vuurwerk bij, maar zo mooi, de pijlen, die de lucht ingaan.  Het duurt maar kort dus dit keer geen boze achterbuurman, gelukkig.

 

Dan gaat het plastic van de schalen met hapjes en worden de borden enthousiast opgeschept.  Het smaakt allemaal prima, al zeg ik het zelf.  We krijgen dan ook heel wat complimentjes en gelukkig gaat het eten goed op.  Voor mijn gevoel hebben we een stuk minder over dan andere jaren.

 

Een voor een nemen de gasten afscheid.  Alleen Lorraine van hiernaast blijft, zoals ieder jaar, nog helpen opruimen, zo lief!  Dat helpt enorm en als we tegen half drie ons bed opzoeken zijn alleen de champagneglazen nog over om afgewassen te worden.

 

Nieuwjaarsdag

 

Om een uur of negen word ik met schrik wakker en bedenk me dat de zon op de slaatjes, die we buiten op het deck hebben gezet, staat.  Ik ben altijd als de dood voor voedselvergiftiging dus ga gauw kijken.  Gelukkig staat ze niet in de zon en is de temperatuur kouder dan een ijskast.

 

Gerustgesteld zoek ik mijn bed weer op en pas om elf uur ben ik helemaal uitgeslapen.  Rick ligt nog in diepe rust en Saskia en Kai ook.  Ik lees nog wat in bed, maar na een half uurtje heb ik enorme zin in koffie en ga die zetten.

 

Langzaamaan druppelen de andere drie ook naar beneden.  We maken ons klaar en kleden ons netjes aan en gaan dan op weg naar Washington.  Ik rijd naar Georgetown en geef de auto af aan de valet bij het Four Seasons Hotel.  Hier gaan we onze traditionele Nieuwjaarsbrunch eten.

 

Het is alweer een aantal jaren geleden dat we hier gingen brunchen.  De afgelopen jaren gingen we altijd naar het Fairmont Hotel, maar daar wordt dit jaar geen brunch geserveerd.  Zodra ik de brunch hier zie ben ik daar stiekem blij om.

 

Wat een heerlijke dingen zijn hier te krijgen!  Vooral de visgerechten zijn mijn favoriet.  Er zijn grote gamba's, oesters, krabklauwen, maar ook vooral ontzettend lekkere kleine hapjes met kreeft, krab en tonijn.  Het is ook allemaal heel elegant geserveerd en een lust voor zowel tong als oog.

 

Met een mimosa erbij geniet ik van dit alles en ook een paar van de exotische salades.  Ook voor Saskia zijn er genoeg veganistische gerechten.  Helaas voor haar zijn de overheerlijke desserts echter allemaal niet veganistisch.  De chef komt zich verontschuldigen dat er ook ei in hun sorbets wordt verwerkt. 

 

Rick, Kai en ik kiezen vijf van de superlekker uitziende kleine desserts uit en delen die.  Helemaal verzadigd vertrekken we na een paar uur.  Ik hoop dat dit hotel deze brunch nog lang zal hebben!

 

Omdat Saskia dus geen dessert had wil Rick het goedmaken en we rijden naar Sticky Fingers, een veganistische bakkerij en restaurant.  Voor degenen, die de show kennen, zij hebben ook twee keer Cupcake Wars gewonnen.  Kai en Saskia kiezen er beiden drie cupcakes uit waarvan Saskia er meteen twee verorberd.

 

We rijden nog even Georgetown in om te kijken hoe lang de rij bij Georgetown Cupcake is.  Georgetown zelf is al erg druk en al valt de rij bij de bakkerij mee, we hebben toch geen zin om te gaan wachten.   

 

Thuis gaat de tv aan, want Ricks "alma mater" (universiteit) Michigan State speelt in de Rose Bowl tegen Stanford University.  Rick doet er speciaal zijn met Kerst van mij gekregen Spartans t-shirt voor aan.  Het wordt een spannende wedstrijd en Michigan State wint tot grote vreugde van Rick.

 

Onder de boom liggen nog vier pakjes.  Alleen dat van Katja is naar haar opgestuurd.  Katja had er trouwens erge moeite mee niet hier te zijn met Oud en Nieuw.  Zij heeft een extra dienst gewerkt, zodat ze tenminste niet alleen was om middernacht.  Maar vandaag schreef ze de brunch erg gemist te hebben en zich wel eenzaam te hebben gevoeld.  Het is ook net te ver weg om "even" naar huis te komen, zoals Kai op het moment makkelijker doet.

 

De Nieuwjaarscadeautjes, een traditie, die Rick jaren geleden begonnen is, zijn altijd een leuke afsluiting van de feestdagen.  Ik krijg iets wat ik heel graag wilde hebben en teleurgesteld, toen het niet bij de Kerstpakjes zat, een infrarode warmtedeken.  Die zal ik vast de komende week al kunnen gebruiken, want er komen ijzige temperaturen aan.

 

Veel trek hebben we na die lekker brunch niet.  We snacken wat van de overgebleven hapjes van gisteren.  We zijn allemaal moe van de late avond en zullen het niet laat maken.  Andere jaren zouden Rick en Saskia morgen weer aan de slag moeten, maar dit jaar hebben ze tot de 6e vrij.  Heerlijk!

 

Rest mij aan iedereen hier een heel gelukkig 2014 te wensen met allerlei leuke nieuwe avonturen!

 

Meer foto's van Oud en Nieuw staan hier.