Feestelijk etentje

Maandag

Het is weer een koude dag en een witte wereld, maar tijdens mijn ontbijt hoor ik opeens heel duidelijk het lied van "mijn" cardinaaltje.  En jawel, hoor, hij is terug in de boom waar hij me altijd toezingt.  Het maakt me helemaal vrolijk op deze winterse dag.

Saskia heeft ook maar moeite op gang te komen en vertrekt te laat naar school.  Het gaat moeilijk worden haar de rest van het schooljaar nog te motiveren nu ze weet waar ze naar college zal gaan.  De bijlessen helpen in ieder geval heel goed want ze sms-t trots dat ze 100% heeft gehaald voor de eerste overhoringen van dit kwartaal.

Bij de sportschool doe ik eerst een kwartier cardio voor het uur personal training met Sharon.  Eigenlijk wil ik wel iets leuks voor Saskia kopen om te vieren dat ze naar VCU zal gaan.  Sharon geeft me een goede tip, armbanden met een thema, die ik vanmiddag wil gaan kijken.

Na het uur personal training doe ik nog een kwartier cardio en ga dan gauw huiswaarts.  Bij Manhattan Bagel haal ik een dunne bagel met ei, kaas, champignons en asperges voor mijn lunch en rijd dan door naar het Mosaic District.

Dit nieuwe Europees aandoende openluchtwinkelcentrum is heel populair.  Er zijn allerlei leuke restaurantjes en unieke winkels.  Een daarvan is Alex and Ani wat Sharon aanraadde.  Helaas hebben ze geen armband met een VCU bedel, wel andere scholen, maar daar heb ik natuurlijk niets aan.

De verkoopster raadt me aan een "Path of Life" armband te nemen, die betekent sterkte, motivatie en kennis.  Dat vind ik inderdaad een mooie gedachte.  Daar dan nog een gele en een zwarte armband, de VCU kleuren, omheen en ik heb een leuk cadeautje voor onze toekomstige collegestudent.

Thuis staat er een berichtje op het antwoordapparaat dat er een boeket bloemen voor Saskia is afgeleverd bij de buren.  Ik haal het op en het is een heel vrolijk boeket met gele en witte bloemen in een mok met een smiley erop.  Ik lees het kaartje en het blijkt van Katja te zijn om haar zus te feliciteren.  Zo lief! Als Saskia thuiskomt is ze dan ook heel blij met al die verwennerijen.

Vanavond hebben Rick en ik een romantisch dinertje gepland en ik wil mijn rode cocktailjurk dragen.  Mijn nagels zijn echter nog blauw geverfd en aan het afbladderen.  Ik heb precies nog even tijd voor mijn wandeling met Chris om ze even bij Pro Nails 3 door Harlley (duidelijk niet haar Vietnamese naam) weer keurig en glitterend rood te laten maken.

Chris en PJ komen Cosmo en mij ophalen voor onze wekelijkse wandeling.  Het is mooi zonnig weer met temperaturen maar net boven het vriespunt.  Er is dan ook nog veel sneeuw en ijs en we zijn geschokt hoe weinig mensen hun stoepen hebben schoongemaakt!  Ik moet me aan het hek van onze achterburen vasthouden om niet door Cosmo op het ijs omver getrokken te worden!

De rest van de wandeling lopen we dus maar op de weg.  Dat is zo midden op de dag prima, maar voor de schoolkinderen, die hier voor zonsopgang moeten lopen, is het flink gevaarlijk.  Van mij mag er een boete worden ingesteld voor mensen, die niet binnen de 48 uur hun stoep schoon hebben.

Thuis ga ik me netjes aankleden en Rick, die vroeg thuiskomt, ook.  We hebben vanavond bij een van onze favoriete restaurants gereserveerd om verlaat te vieren dat we elkaar vorige week 27 jaar kenden en Valentijnsdag.

Restaurant Eve is gevestigd in een oud pand in Old Town Alexandria, een deel ervan stamt zelfs uit halverwege de 18e eeuw, vertelt de hostess.  Zij brengt ons naar onze tafel en overhandigt mij mijn menu.  En dan lijkt het wel slow motion wat er gebeurt!

Rick valt opeens naar achteren tegen de tafel naast ons aan.  Daar zit een echtpaar met drankjes voor zich.  Ik zie de brandende kaarsen ook vallen, maar gelukkig gaan die meteen uit.  Rick staat vrijwel meteen weer op, maar is zich duidelijk rotgeschrokken en maakt zijn uitgebreide verontschulidigingen aan het andere echtpaar.

Rick zegt zich niet te hebben verwond, maar de vrouw aan de andere tafel heeft haar vinger gesneden aan een glasscherf van haar gebroken wijnglas.  Het vreemde is dat het restaurantpersoneel het allemaal zonder iets te zeggen gadeslaat.  Het blijkt dat een van de poten van Ricks stoel afbrak.  Een heel slecht iets om mee te maken in zo'n sjiek en duur restaurant, dus je zou denken dat het personeel uitermate berouwvol zou reageren.

Het andere echtpaar krijgt een nieuwe tafel en iemand gaat op zoek naar een pleister voor de gewonde vinger.  Rick krijgt natuurlijk een nieuwe stoel en de hostess gaat verder alsof er niets aan de hand was.  Nog steeds is er geen manager of wie ook te bekennen, die verontschuldigingen komt aanbieden.  Wij vinden het maar heel vreemd.

Eindelijk na zeker tien minuten komt er dan iemand, die zegt dat hij het heel vervelend vindt wat er is voorgevallen en Rick bedankt voor zijn begrip.   Hij brengt ons twee glaasjes rose champagne en daarmee lijkt de kous af.

Rick kan weer lachen na zijn val

Wij besluiten het verder ons dineetje niet te laten verpesten.  We bestellen het surprise menu met zeven gangen, allemaal verrassingen van de chef.  Het ene na het andere heerlijke liflafje komt voorbij.  Mijn favoriet is de mini vol au vent met kleine uitjes, oester en caviaar, maar alles is voortreffelijk bereid en de bediening verder heel attent.

Over het vallen van Rick wordt echter met geen woord meer gerept en heel on-Amerikaans wordt er, behalve het glas champagne, niets extra's voor ons gedaan.  Rick is meestal heel meegaand en niet een, die klaagt, maar dit keer schrijft hij toch wel op het commentaarkaartje dat bij de rekening zit dat hij wel wat meer spijtbetuigingen had verwacht.  Ik ben benieuwd of we er nog wat over zullen horen.

Ondanks het voorval hebben we wel van al het lekkers genoten en naar dit restaurant zullen we zeker met bijzondere gelegenheden nog wel terugkeren.

Het was vandaag ook Presidents Day, gewoonlijk een vrije dag voor de scholen, maar door de vele sneeuwdagen werd het vandaag een gewone schooldag.  Hier een leuke kwis over de Amerikaanse presidenten.

Dinsdag

Het heeft vannacht weer gesneeuwd en er liggen een paar nieuwe centimeters.  Kennelijk is er verder naar het westen meer gevallen en de scholen beginnen weer eens twee uur verlaat.  Gelukkig worden er de rest van de week beduidend warmere temperaturen voorspeld, want hoe mooi ook, ik ben het witte spul alweer zat.

Saskia voelt zich niet zo lekker en door de korte dag is er toch weinig gaande op school.  Zij blijft vandaag dus thuis, ook wel gezellig vind ik stiekem.

Tijdens het ontbijt kijk ik de tien kilometer schaatsen en zie zo alweer de Nederlanders alle drie de medailles in de wacht slepen.  Echt bijzonder!  Ik vind Emery Lehman van de VS trouwens ook heel knap met een tiende plaats.  Hij is jonger dan Saskia en een erg leuke jongen.

Nu heb ik geen excuus meer en neem mezelf mee naar boven voor een uur interval op de elliptical.  Al lezend en kijkend naar Downton Abbey gaat het gelukkig vrij snel.

Saskia en ik gaan een Indonesian peanut saute eten bij Noodles & Company als lunch.  Daarna rijd ik door naar Calumet Photography om te proberen de verkeerde UV filter, die ik daar een aantal weken geleden kocht, in te wisselen voor de juiste.  Helaas hebben ze die niet in voorraad, dus ik krijg mijn geld terug en ze zullen bellen als de juiste filter er is.

De Olympische Spelen gaan weer aan en ik leer intussen wat Portugees.  Ook neem ik Cosmo mee voor een wandeling door de buurt, want het is opeens maar liefst 12 graden!  Alleen is het vervelend lopen met de bergen sneeuw en de niet schoongemaakte stoepen, maar het zou zonde zijn om binnen te blijven.

Nummer 1 Oranje fan

Gelukkig smelt de sneeuw nu snel, al heeft dat ook zijn nadelen, want de afvoeren zijn nog geblokkeerd en het water kan nergens heen, wat grote plassen tot gevolg heeft.  Kortom, een makkelijk pad voor een wandeling is er niet echt en het is me ook wel duidelijk hoeveel sneeuw 30 centimeter echt wel is.

Het lijken wel besneeuwde bergen, die weerspiegelen in een meer

Nog geen grasspriet te bekennen

In onze voortuin, die in de volle zon ligt, is op sommige plekken de sneeuw wel weggesmolten, en ik zie dat de narcissen een paar centimeter uit de grond zijn.  Dat samen met de vrolijk zingende cardinaaltjes doet toch hopen dat de lente toch wel in aankomst is.

Vanavond gaan we lekker voor de tv bankhangen.  Rick brengt eten van Sunflower mee voor Saskia en mij.    Het is een experiment voor Saskia, die al een paar weken geen soya meer heeft gegeten.  Als ze zich na dit maal weer niet lekker voelt is ze echt gevoelig daarvoor.

Voor de Olympische Spelen beginnen (of althans, de dagelijkse samenvatting daarvan) kijk ik wat episodes van "90 Day Fiance", wel een interessante show, vind ik.