Tot mijn verbazing is Rick vanochtend het eerst op. Ik was allang wakker, maar we hebben vandaag een rustdag op het programma staan, dus doezelde tot de eerste van hun tweeen wakker zou worden. We staan iedere keer bijtijds op, kwart over acht is het vandaag.
Als eerste gaan we met laptops en telefoons naar de lobby voor beter internet. Voor mij werkt het nu prima op mijn laptop, maar niet op mijn telefoon en Rick heeft de nieuwste versie van Windows Phone voor me. Ik heb nu dan ook Cortana, mijn persoonlijke assistente, die ik alles kan vragen wat ik maar wil. Het is heel cool, zo vindt zij meteen restaurants met veganistische gerechten hier in de buurt voor Saskia.
Nadat we onze online besognes hebben voldaan gaan we weer naar El Palmar voor ons ontbijt. Ook dit ker weer worden we goed verzorgd door Vicente en kan ik mijn Spaans weer wat oefenen. Het eiwit omelet met veel groentes van gisteren herhaal ik vandaag met verse papaya en het superlekkere en gezonde groene sap.
Dan maken we ons alle drie klaar voor een lange strandwandeling. Rick en ik zijn van plan bij elkaar tenminste vijf kilometer te lopen, maar Saskia haakt al gauw af. Zij wil niet zo snel lopen als wij en het zand is zo zacht dat je er flink in wegzakt met iedere stap wat het zeker een flinke inspanning maakt. Rick en ik houden echter vol en na afloop heb ik echt wel het gevoel flinke cardio gedaan te hebben.
Saskia heeft drie stoelen onder een palapa (strooien parasol) bezet gehouden voor ons en daar gaan we lekker op liggen lezen na een snelle sprong in het zwembad. Het waait wat wat de temperatuur zeer aangenaam houdt.
Vandaag eten we weer bij het restaurant aan het zwembad. Ik neem dan ook nog eens de aguachile met vis en garnalen, net iets anders dan ceviche, maar net zo licht en lekker. We delen ook een paar borden met vers fruit.
Saskia gaat verder met lezen op haar strandstoel en Rick gaat zijn Go Pro uitproberen. Ik zoek weer een schaduwplekje op in een van de driehoekige zwembadjes. Net als de eerste dag heb ik dat voor mij alleen en het uitzicht op palmbomen en de zee is zo paradijselijk! Al genietend lees ik mijn Kindle boek.
Zo'n anderhalf uur later komt Saskia me ook opzoeken, maar zij vindt het te saai en vraagt of ik haar op het strand gezelschap kom houden. Ik ben intussen ongeveer pruim geworden in dit zwembadje, dus volg haar naar de strandstoelen.
Verderop zie ik Rick in zee bezig met filmen. De golven zien er wat minder hoog uit dan vanochtend en ik waag me ook de zee in. De temperatuur daarvan is prima, maar er zijn flinke golven en ik heb harde contactlenzen. Dat zoute water in mijn ogen is geen pretje dus echt de golven inspringen, zoals Rick doet, is voor mij geen goed idee. In het ondiepe gedeelte is het echter erg lekker vertoeven.
We lezen nog wat meer om op te drogen en dan gaan Rick en ik nog een Corona Light drinken aan de bar bij het zwembad. Saskia gaat vast naar boven om zich op te frissen en wij volgen niet veel later.
Ons plan vanmiddag is om Cancun wat te gaan verkennen. Ons hotel ligt aan het uiterste randje van de kilometerslange (lees meer dan tien kilometer) hotelrij en het is hier heel rustig. Naarmate we naar het midden rijden wordt het steeds drukker tot we een gedeelte zien waar het wel Times Square of Las Vegas lijkt met het ene thema restaurant na het andere. Daar willen Saskia en Rick straks heen.
Eerst gaan we het oude stadje Cancun in en zoeken de Mercado 28 op. We parkeren en lopen de grote markt binnen. Het buitenste gedeelte is duidelijk op toeristen ingesteld en we worden door iedere verkoper aangeschoten, iets wat Rick en Saskia niet gewend zijn. Ik heb heel wat van mijn leven in Afrika vertoefd en daar is het niet anders.
Gelukkig spreken we Nederlands en weet de goede vrouw niet wat we zeggen. Ik leg de andere twee het zwijgen op en doe een tegenbod van 350 pesos. 500, komt zij terug en ik weer 400. Uiteindelijk wordt het 425 pesos en dan denk ik altijd nog dat ik niet de beste onderhandelaarster ben.
Bij een volgend standje vindt Saskia de oorbellen leuk. Zeventig pesos wil de man ervoor en dat zijn mijn twee Amerikaantjes weer meteen bereid te betalen. De verkoper heeft er duidelijk plezier in dat ik ze tegengas geef en neemt meteen mijn aanbod van vijftig pesos aan (te hoog dus...). Saskia vindt mij een wreed mens, maar ik leg uit dat hier verwacht wordt dat je afdingt op de prijs.
We lopen dieper de markt in en dan is het opeens helemaal niet meer toeristisch en lopen we helemaal tussen de plaatselijke bevolking. Dat is wat ik wilde zien. Nu geen getouwtrek aan ons meer, maar gewoon winkeltjes waar de lokale mensen ook heengaan. Het is een enorme markt dus we zien bij lange niet alles, maar ik heb mijn vleugje echt Mexico zo even binnen.
Een grote vleug compleet onecht Mexico volgt, want Rick wil per se naar Senor Frog's. Dat ligt in het Vegas gedeelte van Cancun met Hard Rock Cafe, Carlos n Charlie's en een heel aantal nachtclubs. We krijgen een tafeltje aan het open raam.
Carlos is onze serveerder en die heeft meteen een zwak voor Saskia. We bestellen drankjes en Rick en ik nemen ook de nachos om van te snacken. Intussen wordt er gezongen en gedanst door de serveerders.
Op een gegeven moment komen ze allemaal langs met een margarita fles en Rick krijgt daar een paar slokken van in zijn mond gespoten. Niet veel later loopt Carlos op Saskia af met zijn vier andere leuk uitziende medewerkers en moet Saskia aan het margarita spuiten geloven. Ze lacht er enorm om en gelukkig zijn margarita's veganistisch.
Dan is het nog niet afgelopen, want terwijl Rick aan het betalen is worden Saskia en ik door serveerders opgehaald om te dansen. Jeetje, ik wil zo graag nee zeggen, maar zo oud ben ik toch ook weer niet. En zo dans ik met een onbekende veel jongere Mexicaan, bekeken door een restaurant vol toeristen. Zoals mijn oma altijd zei: "Je ziet ze toch nooit meer" zullen we maar denken.
Voor het avondeten heeft Saskia een restaurant met veel vegetarische opties gevonden op Happy Cow. Het zou binnen loopafstand moeten zijn en we lopen wat rond, maar zien het niet. Rick belt het restaurant waar ze zijn en dan vinden we het makkelijk.
We nemen plaats binnen, want het is buiten erg warm en vochtig. Dat blijkt binnen niet anders te zijn, helaas. Saskia weifelt nog even of ze hier wel wil eten, maar als de serveerder komt kunnen we niet meer weg. Uiteindelijk wordt het een bijzondere maaltijd.
Zoals overal krijgen we chips en salsa en Saskia bestelt ook guacamole. Terwijl we op ons hoofdgerecht wachten wordt Rick opeens omarmt door een heel klein Mexicaans meisje. Ze komt gezellig op de lege stoel naast hem zitten en wijst op zijn telefoon.
Rick is altijd goed met kinderen en kijkt of hij daar een spelletje op heeft staan. Hij vindt iets met Angry Birds en zet er nog een paar op voor haar. Ik vraag haar intussen hoe oud ze is en het antwoord is vijf. Haar naam is Yena en ze heeft wel erge zin in een paar chips met guacamole.
Het is een schatje en daarom kopen we ook een paar gewoven armbanden voor Saskia's vriendinnen voor haar en geven een stuk meer dan die waard zijn. Duidelijk heeft het kind geen idee van geld, want ze stopt het gewoon weg alsof we de gewone prijs hebben betaald.
De hostess van het restaurant vraagt of we het niet vervelend vinden. We verzekeren haar van niet en geven het meisje wat ze wil aan eten. Rick is ook altijd zo goed met kinderen en ondanks de taalbarriere verstaan ze elkaar prima.
Dit meisje is de dochter van een inheemse Mexicaanse (daarbij denk ik aan Mayaanse afkomst), die dus de kost verdient met de verkoop van die armbanden. Ze wordt de hele avond tot laat meegesleept en is dol op smartphones en iPads volgens de hostess. Het is een bijdehands kind en we zouden eigenlijk zoveel meer willen doen dan enkel eten en geld geven.
Dat eten van ons is ook erg lekker. Rick en ik hebben een garnalengerecht dat in een halve ananas wordt geserveerd. Saskia heeft iets soortgelijks, maar dan zonder garnalen. Het was weer eens een heel andere ervaring.
Door de gekte van neon, muziek, straatartiesten en meer lopen we terug naar de auto. Ik zie aan Rick en Saskia dat ze langer zouden willen blijven, maar ik heb wat ze noemen "noise overload". Ik vind het vervelend de "killjoy" te zijn, maar met de pijnen, die er toch altijd zijn, en daardoor moeheid ben ik aan mijn limiet.
We rijden terug naar het hotel en Saskia vertrekt weer naar de lobby voor internet. Rick kijkt een show op zijn pc en ik schrijf dit blog. Morgen gaan we naar Xcaret, ik ben heel benieuwd!
Foto's van vandaag staan hier
3 reacties:
wederom een heerlijke dag! wat gezellig zeg, een beetje dansen, lekker eten en drinken! my kind of holiday haha! veel plezier nog en hele fijne paasdagen!
Wat een heerlijke vakantie en prachtige kleurrijke foto’s. Ik krijg heimwee naar Cancun.
Geniet ervan!!
@Marie - Dank je, jullie ook, maar we zullen dit jaar eigenlijk geen Pasen vieren.
@Anja - Het is hier echt heerlijk, ik wil niet terug, boehoe :)
Een reactie posten