Dag 5 Cancun en terugreis

Zaterdag

Bijtijds staan Rick en ik op om zoveel mogelijk te genieten van deze laatste dag in het paradijselijke Cancun.  Saskia heeft vannacht erge hoofdpijn gehad en blijft vanochtend wat langer liggen.  Aangezien zij niet weet wanneer ze op wil staan gaan Rick en ik samen in het El Palmar restaurant eten.

Vicente heeft de koffie en thee al klaar staan en ik eet weer een eiwitten omelet met de verschillende groentes en lekker veel vers fruit, vooral papaya.  Daarbij een kop van het overheerlijke groene sap.  Vooral dat laatste ga ik straks weer echt missen.

Na het ontbijt gaat Rick wat werk op zijn laptop verrichten bij het zwembad en ik ga, voor ik mezelf eruit praat, hardlopen op de loopband in de Westin Workout gym.  Dat is afzien, al lees ik een spannend boek.  Na 7500 stappen en ongeveer drie kwartier vind ik dat ik me genoeg heb ingespannen.

Beneden vind ik Rick en we maken een korte strandwandeling naar de nabijgelegen Club Med.  Rick is voor hij mij leerde kennen een aantal keren op vakantie geweest naar Club Med en met het gezin zijn we jaren geleden naar de Club Med in Guadeloupe geweest.  Deze Club Med hier in Cancun ziet er ook erg leuk uit.  Misschien wel weer eens leuk om een Club Med te boeken voor een komende vakantie.

Na een frisse duik in het zwembad is het alweer lunchtijd.  Althans voor Saskia en mij, Rick wil bij Margaritaville gaan lunchen, maar Sas en ik hebben geen zin ons aan te kleden en het paradijs te verlaten.  Margaritavilles genoeg in de VS vinden wij.

Rick houdt ons wel gezelschap tijdens onze lunch, gezellig.  Wij nemen een tafeltje in het restaurant aan het zwembad.  Ik neem weer mijn favoriete aguachile met verschillende soorten vis.  Deze vissalade en de ceviches vind ik zo ontzettend lekker hier in Mexico!  Saskia neemt haar vegetarische sandwich en we delen een bord met fruit.

Als Rick naar zijn lunch vertrokken is, gaat Saskia weer op haar stoel liggen lezen en ik zoek mijn “prive” zwembadje op.  Natuurlijk is dat niet echt prive, maar er komt bijna niemand, behalve een enkele vader of moeder met een baby.  De andere volwassenen en kinderen vinden deze vier driehoekige zwembadjes met prachtig zicht op zee te ondiep.  Ze zijn echter perfect om ontspannen in te lezen, er zitten zelfs bankjes in.

Rick komt enthousiast terug van zijn lunch en verkondigt dat hij ook een reservering voor ons laatste avondmaal hier heeft gemaakt bij een restaurant met uitzicht op de lagune en dus ook de zonsondergang.  Helemaal goed!  

We lezen wat, we zwemmen wat, ik waag me zelfs wat in zee ondanks de golven waar ik eigenlijk niet van houd.  Saskia gaat al vrij vroeg naar boven, ze is verbrand en wil wat schoolwerk doen.

Onze vriend Francisco bij de zwembad bar biedt ons een drankje in een kokosnoot aan.  Volgens hem kunnen we een “coco loco” niet missen voor we terug naar huis gaan.  Rick houdt niet zo van kokosnoot, maar ik wil het zeker wel proberen.  Het smaakt heerlijk tropisch!  

Het personeel in dit hotel was zo ontzettend aardig en ze hebben me geholpen mijn Spaans te oefenen.   Het valt me alles mee hoeveel ik versta en ook kan antwoorden.  Grappig is dat sommige woorden voor mij zo logisch zijn, zelfs zonder ze op Duolingo geleerd te hebben, maar Rick en Saskia hebben geen idee wat ze betekenen. 

Veel te snel is het tijd om afscheid te nemen van de prachtig blauw gekleurde zee en het lekkere zwembad.  Ik zou ons hele huis wel in die schakeringen blauw willen schilderijen!  Wat hebben we hier genoten deze week en ik zie aan Rick en Saskia ook dat de spanningen van de afgelopen tijd van ze af zijn gevallen.  Vooral Saskia is gewoon een heel ander persoon!

We maken ons klaar voor het avondeten en rijden naar La Destileria.  Daar wordt de auto door valet mensen geparkeerd en wij krijgen een tafeltje op het terras.  We zijn net op tijd voor de mooie zonsondergang.  

Het menu is gevarieerd en ik begin met een lichte kippensoep, die op zijn Mexicaans met verse jalapeno’s wordt geserveerd, erg lekker.  Mijn hoofdgerecht is vis met verschillende groentes in aluminiumfolie gestoomd, ook dat smaakt voortreffelijk.  Ook de anderen zijn zeer te spreken over hun gerechtenkeuzes.

Intussen speelt een Mariachi bandje allerlei vrolijke liedjes aan de verschillende tafeltjes.  Een aantal ervan kennen we, een paar ook niet.  Het is in ieder geval erg vrolijk en de zangers hebben goede stemmen.   Om nog wat langer te kunnen luisteren bestellen Rick en ik toetje met banaan, dolce de leche en crepes.  

Een filmpje van de Mariachi band

Voor ons alle drie bestelt Rick ook wat oude tequila.  Die is enorm zacht en we toasten op een heel fijne vakantie.

Terug in de kamer ben ik al vrijwel ingepakt, maar de anderen nog niet.  Het duurt niet lang voor alles in de tassen zit en we enkel de toiletspullen er nog in moeten doen.  Morgen moeten we ontzettend vroeg op, dus de lichten gaan op tijd uit.

Zondag

Paaszondag, maar zo voelt het niet voor ons.  Vroeger als we op Paasdag reisden had ik iets voor de kinderen mee dat de “Paashaas” had gebracht.  Saskia is daar te oud voor en veel van de Paaslekkernijen zijn niet veganistisch.  Saskia houdt toch wel vrij streng vast aan dat principe, al heeft ze deze vakantie een paar vegetarische gerechten gegeten. 

Voor ons gaat de wekker van Ricks telefoon om kwart voor vijf, gaap!  We maken ons gauw klaar en nemen de bagage mee naar beneden waar ik uit ga checken (is dat hoe je dat zegt in het Nederlands?) en Rick de auto haalt.  

De receptionisten doen eeuwig over onze rekening.  We hadden dit hotel met Ricks Starwood punten geboekt waardoor we alleen voor eten en drinken hoeven te betalen.  Kennelijk is dat heel moeilijk en ik zie de tijd wegtikken.  Gelukkig hebben we ruim de tijd genomen om naar het vliegveld te gaan en na twintig minuten is de rekening dan eindelijk correct en betaald.

Dit hotel ligt maar een kilometer of vijftien van het vliegveld en na een kwartiertje rijden we de parkeerplaats van Fox op.  Ik moet zeggen dat dit autoverhuurbedrijf via Expedia een goede keuze was.  Alles was in kannen en kruiken en ook nu kunnen we de auto gewoon achterlaten en brengt het busje ons meteen naar onze terminal.  

Daar zijn we ook zo klaar met het afgeven van de bagage en krijgen van de instapkaarten. 

Bij de veiligheidscontrole hier in Mexico hoeven de schoenen niet uit, hoera!  Ook hier is het zo vroeg in de ochtend niet druk en we zijn er zo doorheen.  

Dan komen we in de Duty Free Shop terecht en wat zie ik daar?  Pandora!  Ik heb er spijt van in Cancun niet toch een bedel, die me aan deze vakantie doet denken, gekocht te hebben.  Als het dan niet iets typisch Mexicaans is dan iets wat met strand te maken heeft.  Mijn keuze valt uiteindelijk op een zonnebrilbedel.  De zon was hier zo schel dat zelfs Rick, die ze anders niet draagt, een zonnebril kocht van een verkoper op het strand.

Rick voelt zich niet lekker, iets wat hij gisteren heeft gegeten viel kennelijk niet goed.  Hij houdt het bij een fles water, maar Saskia en ik hebben trek.  Bij de Starbucks bestel ik mijn gewoonlijke Americano en Saskia ijsthee.  Ze hebben ook sandwiches en mij lijkt die met ei, kaas en spinazie wel lekker, bovendien is dat hun lichtere optie.  Saskia neemt een droge bagel, de enige veganistische optie.

Voor we het weten is het tijd om aan boord te gaan.  We hebben dit keer geen eerste klas, maar wel Economy Plus met lekker veel beenruimte.  Ik begin aan mijn sandwich en vind hem verschrikkelijk!  Ik eet er wel wat van om tenminste wat in mijn maag te hebben.  Ik vraag me zo langzamerhand af wie bij Starbucks de warme broodjes bepaalt, want zo langzamerhand vind ik geen van hun warme ontbijtkeuzes meer lekker.

De vlucht naar Houston duurt maar twee uur en zes minuten en om tien over negen landen we er al.  De paspoortcontrole lijkt helemaal modern, we moeten onze paspoorten scannen en douane vragen beantwoorden.  Dan krijgen we een papier mee, maar moeten weer in een rij voor een immigratiebeambte en daarvan zijn er maar twee.  Ik las wel dat USCIS veel meer immigratiebeambten aan het aannemen is, hopelijk worden de wachttijden dus binnenkort minder.

Na de paspoortcontrole en weer vriendelijk “welcome home” geheten te zijn is het tijd om onze bagage op te halen.  Die ligt al klaar voor ons en we lopen zo door de douane, niets aan te geven.  Dit gaat allemaal heel efficient, onze tassen worden weer ingescand en hopelijk zien we ze weer in Washington.   Er volgt nog een veiligheidscontrole en dan lopen we naar de gate.

Zowel Saskia als ik waren niet blij met ons ontbijt in Mexico.  Ricks maag is gelukkig wat beter en hij heeft nu ook trek.  Een aantal restaurants hier in Houston houden om tien uur al op met ontbijt serveren, maar bij Subway is dat elf uur.  We sluiten aan in de rij en mijn flatbread met ei, ham, kaas en tomaat gaat er zeer goed in moet ik zeggen. 

Ons vliegtuig van Houston naar Washington is een 767 met entertainment system.  Het duurt alleen heel lang voor we wegkunnen, want er zijn problemen met luchttoevoer aan de grond.  Als we dan eindelijk vertrekken gaat het ook lekker snel, want we hebben wind mee.  

Voor mijn lunch bestel ik een Aziatische salade, die niet slecht smaakt.  Veel verse groente, malse kip en er is een smakelijke dressing bij.

Onderweg lees ik wat, schrijf dit blog en kijk naar wat shows.  Zo gaan de tweeeneenhalf uur snel en voor we het weten wordt de landing ingezet.  We zijn wel vertraagd, maar niet zo erg dat ik Cosmo niet meer op kan halen.  Gauw bel ik de kennel dat ik hem vandaag ophaal, want ik weet dat ze hem graag een bad geven voor hij naar huis gaat.

We lopen naar de trein en de bagage ligt al op de lopende band als we daar aankomen.  Ook een taxi is zo gevonden en door de mooi bloeiende omgeving rijden we huiswaarts.  Daar stap ik meteen in de van om Cosmo te halen.  Die is natuurlijk heel enthousiast me te zien.  Hij krijgt een rapportje mee naar huis waarop staat dat hij een “extremely good dog” is geweest.  Dat verbaast mij natuurlijk niets. 

De dogwoods zijn bijna uit

Doodmoe van het vroege opstaan en gereis zijgen we neer op de bank.  Saskia gaat nog wel meteen naar Whole Foods om vrienden daar te ontmoeten.  Rick en ik laten kabobs van Friends bezorgen, geen Pasen eten, maar wel erg lekker.  Volgend jaar zullen we vast weer wel Pasen vieren, al moet ik zeggen dat ik het niet echt heb gemist.  Voor de mensen in Nederland morgen nog een heel fijne tweede Paasdag gewenst!

Foto's van gisteren staan hier.