Eerste echt lenteweekend

Zaterdag

Rick heeft veel werk te doen voor een grote presentatie volgende week en staat daarom veel vroeger op dan ik.  Ik vind mijn bed veel te lekker, dat Comfort-U kussen, ik kan het iedereen aanraden!  Hoewel, het zorgt er wel voor dat ik veel langer blijf liggen dan zou moeten.

Rick is intussen naar Starbucks gegaan en heeft ook een americano en sandwich voor mij mee.  Na het ontbijt gaat hij verder met werken en ik neem Cosmo mee voor een wandeling door de buurt, die nu steeds lenteachtiger wordt.  Ik loop tot ik tenminste 5000 stappen heb met een dankbare hond, eindelijk is het seizoen van de lekker lange wandelingen weer aangebroken.

De forsytia bloeit nu overal 

Ook voor ons huis is het nu mooi met bloeiende narcissene en de magnolia.  Onvoorstelbaar dat het vorige zondag nog sneeuwde!  Nu wordt er ook gedacht dat de kersenbloesems volgende week op hun hoogtepunt gaan zijn.  Ik hoop er dan ook vaak heen te gaan.

Voor die grote presentatie, die hij aan hoge piefen van het Witte Huis gaat geven, wil Rick graag naar Washington om daar onze Nokia Lumia 1020 camera's te gebruiken voor foto's van het Witte Huis en de andere gebouwen waar medewerkers van de president werken.

Onderweg naar de stad valt me langs de snelweg al op dat de bloesems, vooral de magnolia's en perenbomen, al een eind uit zijn.  Ook in de stad is dat het geval, daar is het natuurlijk ook warmer dan bij ons of vlak bij de rivier waar de befaamde kersenboompjes staan.

We parkeren al dicht bij een klein kersenboompje in bloei, zo mooi!  Ook in de parkjes staan de bomen uitbundig in bloei.  Langs de hoofdkantoren van het IMF en de Wereldbank komen we op Pennsylvania Avenue aan.

Het is inmiddels lunchtijd en we kiezen Potbelly.  Het is er gezellig druk, maar we komen net voor de grote drukte en vinden nog een tafeltje.  Ik bestel hun "skinny" (minder brood) mushroom melt, met kaas en champignons.  Het smaakt me goed en Ricks sandwich hem ook.

Dan lopen we naar het Witte Huis en maken foto's met verschillende apps van Nokia.  Onderstaande is een cinemagraph, een geanimeerde foto.  In deze zie je de fontein en de vlag bewegen.  Ook neem ik eens foto's van de twee standbeelden van Franse generaals, die op het plein voor het Witte Huis staan.

Klik op de foto voor de grotere versie

Marquis de La Fayette en Generaal Rochambeau waren beiden van grote invloed op de uitkomst van de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog.  De eerste vooral kreeg er zelfs het Amerikaanse burgerschap door als dank en hij stuurde de sleutel van de Bastille na de bestorming daarvan aan George Washington.  Die hangt nu nog in Mount Vernon.

Omdat zijn presentatie zo belangrijk is wil Rick eigenlijk woensdagavond dicht bij het Witte Huis in een hotel logeren.  Probleem is dat die allemaal vol zitten vanwege het Cherry Blossom Festival.  We proberen het nog bij een paar aan de balie, maar helaas geen kamers beschikbaar.  Dan moet Rick toch donderdagochtend maar heel bijtijds op weg.

We lopen nog naar het Washington Monument dat voor het eerst in meer dan een jaar weer helemaal uit de steigers is.  Er was heel wat mis mee na de aardbeving in 2011, maar nu gaat het 12 mei weer open.

Via de achterkant van het Witte Huis en het Old Executive Building lopen we langzaam terug naar de auto.  Het is zo mooi in de stad met alle bloeiende bomen!  Ik ben blij dat we pas over anderhalve week op vakantie gaan, zodat ik er volgende week van kan genieten.

Op de terugweg stoppen we bij Whole Foods.  Met dit lenteachtige weer vind Rick het leuk om te grillen en we halen benodigdheden voor burgers.  Voor mij zalmburgers en voor Rick een lamsburger en een tartaar, thuis doet Rick de grill aan en we smullen van een lekker maal.

Rick gaat weer terug aan het werk en ik doe nog een aantal Spaanse Duolingo lessen.  Inmiddels heb ik niveau 10 bereikt en het gaat volgens mij toch wel sneller omdat ik ook net Portugees heb gedaan.  Dat Duolingo werkt best verslavend vind ik, maar als ik stomme typfouten begin te maken weet ik dat het weer genoeg is voor vandaag.

Saskia komt blij terug uit Richmond.  Ze heeft een erg leuke introduktiedag gehad.  Ze stuurde ons vanmiddag al een foto met een gigantische slang om haar nek.  Duidelijk ziet ze er enorm naar uit naar VCU te gaan, dus dat is fijn.  Nu nog even het laatste kwartaal high school afmaken.

Onze kinderen zijn niet bang aangelegd...

Onderstaande foto van Flapjack komt ongeveer overeen met hoe ik nu in mijn stoel hang.  Alleen is hij veel schattiger.

Zondag

Rick is weer vroeg uit de veren en aan het werk.  Ik kom net naar beneden als hij terugkomt met ontbijt van Caribou Coffee.  Vanaf vandaag is dat koffiehuis gesloten en over een paar weken zal het heropenen als een Peet's Coffee and Tea.  Natuurlijk vind ik dat een erg leuke naam, ha ha.

Het is prachtig weer en in plaats van de elliptical besluit ik mijn stappen weer buiten bij elkaar te krijgen.  Ik lijn Cosmo aan en bedenk me dan dat het zoeken naar een paar caches mijn wandeling ook een doel geeft.  Als eerste volg ik mijn app naar de vijver hier dichtbij.  Daar moet een cache liggen, maar ik zie niets dat daaraan kan voldoen.

Na een tijdje rondkijken begint Cosmo ongedurig te piepen en ik besluit hier later nog eens terug te komen.  De volgende cache moet ongeveer een kilometer verderop liggen bij een honkbalveld.  Ook hier zoek ik onverrichterzake naar.  Een ongeduldige hond erbij hebben helpt ook niet, dus de volgende keer ga ik zonder Cosmo zoeken.

Als laatste loop ik door naar Southside Park om te kijken of ik de cache, die ik een week geleden niet vond, vandaag wel zie liggen.  Ook dat is niet het geval en dus loop ik zonder succes terug naar huis.  Het was in ieder geval wel een mooie wandeling met het prille lentegroen en steeds meer bomen en struiken in bloei.

Rick heeft wel zin om even pauze te nemen en we besluiten lunch te gaan eten bij Noodles & Company.  Het  is lekker genoeg om buiten op hun terrasje te zitten.  Mijn linguine met groentes en Parmezaamse kaas smaakt vooral al fresco prima!

Dan volgt een produktief middagje.  Ik vouw een enorme (dubbele) was weg, die al de hele week op onze kamer staat en een doorn in mijn oog werd.  Daarna bel ik Christine, mijn zus en mijn Canadese broer om weer eens bij te praten.  Dat laatste doe ik genietend van de warme zon voor het huis.

In de cul de sac spelen de tieners lacrosse.  Het is leuk om te zien hoe ze zo'n bal uit een netje gooien en de ander hem met een andere stok met netje weer opvangt.  Ik bedenk me dat ik wel weer eens naar een lacrosse wedstrijd wil, daar zijn we al jaren niet heengeweest en het is zo'n typisch Noord-Amerikaanse sport.

Tijdens mijn tweede wandeling met Cosmo loop ik langs mooi bloeiende roze bomen en het valt me op dat ze lawaai maken.  Bij nadere inspectie vliegen er tientallen bijtjes in, zich tegoed doent aan de nectar.  De natuur komt weer helemaal tot leven.

Tot de zon achter de huizen verdwijnt en het te koel wordt buiten lees ik voor op de stoep.  Voor morgen is het weerbericht slecht, maar daarna zien we lekker lenteweer tegemoet.  Ik word er helemaal vrolijk van!  Hier ook nog een live webcam van de kersenbloesems rond het Tidal Basin.

Foto's van bloeiend DC staan hier.