Kersenbloesems met Sharon

Rick is weer vroeg vertrokken en Saskia ook.  Ik sta bijtijds op, zodat ik nog even kan sporten voor ik weer op pad ga.  Het is mooi zonnig en lekker warm weer, dat belooft veel goeds.  Cosmo vindt het ook heerlijk en blijft na zijn wandeling nog lang in "zijn" achtertuin ravotten.

Intussen doe ik mijn gewoonlijke dubbele Max Capacity training.  Cardio hoeft vandaag niet, want ik zal wel weer genoeg stappen krijgen lopend in de stad.  Sharon vertelde een paar maanden geleden dat ze nog nooit de kersenbloesems langs het Tidal Basin in bloei had gezien.  Daar moest natuurlijk verandering in komen en vandaag kon zij haar schema vrijmaken om te gaan.

Om kwart over elf komt Sharon aanrijden en we lopen naar de metro.  Ook daarmee reist Sharon vrijwel nooit dus ik help haar eerst een Smartrip kaart te kopen.  Grappig, wat voor mij zo vanzelfsprekend lijkt is dat voor een aantal van mijn vriendinnen uit de buurt niet.   Als je vlakbij thuis werkt zoals Sharon heb je de metro natuurlijk ook niet nodig.

Een half uurtje later stappen we bij McPherson Square weer uit en lopen naar de Old Ebbitt Grill. We zijn vroeg voor de reservering, die ik had gemaakt, maar dat geeft niet, Mark heeft al snel een tafeltje voor ons.  Zoals altijd is het beredruk in het restaurant, volgens mij valt die man iedere avond als een blok in slaap na zoveel mensen te woord te hebben gestaan!

Sharon en ik bestellen beiden de kersenmojito, die ter ere van de kersenbloesems op het menu staat.  Ook nemen we allebei de kip met boerenkool salade, die ik al eerder heb gehad.  Hij smaakt weer net zo lekker vinden we alletwee.

Dan is het tijd voor mij om Sharon eens rond te leiden.  Zij heeft ook de meeste monumenten nog nooit bezocht, dus we lopen via het Witte Huis naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Dat maakt indruk, maar het Vietnam Memorial is wat Sharon altijd al heeft willen zien.  Dat is dan ook een zeer indrukwekkend monument in zijn soberheid van een simpele granieten muur.

We lopen het Lincoln Memorial binnen en dan het Koreaanse, beiden maken natuurlijk indruk.  Dan is het tijd voor de kersenbloesems rond het Tidal Basin.  Die zijn vandaag weer een stuk verder open dan gisteren en werkelijk schitterend.  Geen foto's kunnen weergeven hoe het er in het echt uitziet.

Dat vindt Sharon ook en we genieten met volle teugen van de monumenten, de bloemen en de vreemde mensen, die we zien.  Er is een bruidspaar dat vlakbij een flinke modderpoel probeert de sluier van de bruid goed te krijgen in de wind, de moddervlekken al op haar witte jurk.  Er zijn ook mensen, die de bloesems aan het schilderen zijn, en natuurlijk heel erg veel andere toeristen.

We lopen rond het Tidal Basin en maken heel wat foto's.  Dan lopen we langzamerhand terug naar het Smithsonian metrostation.  Eenmaal terug in Vienna krijgen we opeens totaal onverwacht nog een paar regendruppels op ons hoofd, maar daar blijft het gelukkig bij.

Sharon neemt afscheid, we gaan beiden volgende week op vakantie en zullen elkaar dus pas maandag over een week weer zien.  Saskia gaat net naar de sportschool als ik thuiskom en ik vertrek ook weer meteen.  Vanavond hebben we weer het Nederlandse etentje en ik heb beloofd brood mee te nemen.

Bij Cenan's hebben ze allerlei lekkere vandaag gebakken broden.  Ik weifel of een brood met rozemarijn of toch maar weer mijn favoriete Danish kernel tjokvol zaden zal kopen.  Ik kan die nog warme Danish kernel niet weerstaan en neem die mee.

Rick brengt me naar Karins huis en met haar rijd ik mee naar Lia.  Daar smullen we van een voorafje van gevulde eieren en zalm.  Het hoofdgerecht van witlof met ham en kaas, een heerlijke salade, bloemkoolpuree en natuurlijk mijn brood is ook zeer smakelijk.  Toe heeft Karin wat erg lekkers gebakken en ook dat gaat er goed in.

Het is weer erg gezellig en voor ik het weet staat Rick alweer voor de deur om me op te halen.  We zijn beiden erg moe en zoeken thuis al gauw ons bed op.  Voor Rick is het morgen ook de grote dag van "de" presentatie.

Foto's van vandaag staan hier