Koningsdag

Zaterdag

Het is weer een schitterende zonnige dag en ik moet op tijd op, want ik heb vandaag een rondleiding.  Na mijn douche en mijn oranje t-shirt met een foto van koning Willem Alexander erop aangetrokken te hebben, hang ik de Nederlandse vlag met oranje wimple uit op het deck.

Voor het ontbijt stoppen we even bij de Starbucks.  Ze hebben een nieuwe ei met kaas sandwich, die best lekker is.  Hij haalt nog niet bij die van Panera, maar smaakt beter dan de rest van hun sandwiches. 

Ruim op tijd rijden we naar Washington, maar het toeristenseizoen begint hier vroeger en vroeger en het verkeer naar de stad is erg druk.  Ik kom dan ook een paar minuten te laat aan bij het Smithsonian station.  Dat vind ik nooit fijn, maar gelukkig vinden B. en R., die al zitten te wachten, het niet erg.

Meteen weet ik weer dat het een leuke dag gaat worden, erg leuke mensen zijn het.  Ze hebben duidelijk veel interesse in de Amerikaanse geschiedenis wat natuurlijk fijn is in een stad als Washington. 

We lopen langs de musea naar het Capitool.  Het wordt steeds lekkerder warm en ik ben blij dat ik mijn jas niet mee heb genomen.  Ook B. en R. hebben hun jassen uit.  Na over het Capitool te hebben verteld gaan we naar binnen in de Library of Congress aan de overkant van de straat.

Zoals altijd maakt dit gebouw enorme indruk.  We bekijken dit keer ook de tentoonstelling over de Indianen en de bibliotheek van Thomas Jefferson waar deze grootste bibliotheek ter wereld op gebaseerd is. 

Ze hebben die hier nagemaakt en de meeste boeken zijn authentiek.  Het is interessant om sommige heel bekende boeken, zoals Plato's Republiek ertussen te zien.  Er zijn ook meerdere talen, want Jefferson sprak er zeven.

Na het uitgebreid bekijken van de bibliotheek lopen we nog even de winkel erbij binnen.  Daar zie ik ook een boek waar ik in geinteresseerd ben over historische plekken in Washington.  Ik heb alleen geen zin er de hele dag mee te sjouwen.  B. stelt voor dat ik er een foto van maak en het dan later bestel, prima idee!

We lopen verder, ik maak ook gauw nog even een foto van de koepel van het Capitool, die nog steeds niet in de steigers staat.  We komen langs het Newseum en bekijken de voorpagina's van kranten uit alle staten, die hier iedere dag nieuw worden gehangen.

Dan lopen we Chinatown in.  We lopen  tot de Chinese boog en gaan dan even naar het hotel waar B. en R. logeren.  Dat ligt vrijwel op de route en nu kan B. hun zware jassen even terug naar de kamer brengen.  Het is namelijk werkelijk super lekker weer, we hadden het niet beter kunnen wensen!

Gewoonlijk loop ik een straat hoger naar 10th Street dus zie ook eens een andere straat en de winkels eraan.  We wandelen verder langs Ford's Theatre waar Lincoln werd vermoord.  Daar staan ook mensen van Greenpeace, die vragen of we willen ondertekenen voor het behoud van de oceanen.  Dat doen we natuurlijk meteen.

Langs het FBI gebouw dat door iedereen altijd (inclusief Amerikanen) allerlelijkst wordt gevonden arriveren we we weer op Pennsylvania Avenue en o.a. langs het stadhuis van Washington gaan we naar de Old Ebbit Grill voor de lunch.

Zoals altijd is het hier heel erg druk.  Mark en Tony werken in het weekend niet, dus ik sluit aan in de rij.  Opeens hoor ik mijn naam en blijkt Mary, die in onze buurt woont, ook met haar familie hier te zijn.  Kleine wereld, soms, er is morgen een halve marathon en haar schoonzus loopt daarin mee.

Wij krijgen vrijwel meteen een tafel en het wordt weer een lekkere lunch.  Ik neem de boerenkool met kipsalade, die ik al vaker opheb.  R. neemt een hamburger en B. de cobb salade.  Zij weet meteen waarom ik de dressing apart vraag.  Men doet hier zoveel dressing op de salades!

Verder is het weer een smakelijke maaltijd.  Ook weer lekker om even een uurtje te zitten, maar dan gaan we er weer voor.  Buiten is het een graad of 24 schat ik, heerlijk dus.

We lopen als eerste naar het kerkje van de presidenten.  Daar is het nota bene druk, want er loopt een hele groep toeristen doorheen.  Iemand stofzuigt bij het altaar en de organist oefent kennelijk.  Het is hier gewoonlijk helemaal stil en het is vreemd om mijn stem te moeten verheffen in een kerk om gehoord te worden.

Ook voor en achter het Witte Huis is het enorm druk.  Dat verandert niet bij de monumenten.  Er zijn onder anderen tenminste drie grote groepen Honor Flight veteranen en hun begeleiders.  Het is aandoenlijk de Tweede Wereldoorlog veteranen te zien in hun rolstoelen en zoveel mensen bedanken hen voor hun dienst.  Ik bedank ook een paar van hen, want ze hebben toch maar gevochten voor onze vrijheid.

Bij het Vietnam Veteranen Monument wemelt het ook van de veteranen.  Het is vandaag overal heel erg vol!  Voor het Lincoln Memorial speelt een high school band patriotische liedjes.  Het geeft het wel een leuke bijzondere sfeer zo.  Ook het Koreaanse monument is zeer bezet met veteranen en maakt  weer veel indruk.

We steken over naar het Tidal Basin en beginnen daar met het Martin Luther King Memorial.  Ik vind het echt leuk om te zien hoeveel interesse B. en R. hebben.  Zij lezen alle teksten hier, de meeste mensen lopen er even doorheen.  Ik wacht tot ze het allemaal in zich op hebben genomen.

Dan lopen we verder naar het Franklin Roosevelt Memorial.  Ook hier is veel te zien en te lezen en vier kamers om te bekijken.  Dit monument is zo heel anders dan de anderen.  Franklin zelf zou er zeer van onder de indruk zijn, want hij wilde slechts een steen bij de National Archives.  Die is er ook en dus is hij de enige president met twee monumenten.

Helaas zijn de kersenbloesems nu helemaal weg, maar het Tidal Basin blijft mooi.  Kai belt me ergens onderweg dat hij op weg naar huis is.  Hij wordt teveel afgeleid in Richmond en wil thuis komen studeren, helemaal goed.

De laatste stop vandaag is het Jefferson Memorial.  Rick is intussen al onderweg naar de stad om mij op te halen.  B. wil hier nog erg graag naar de winkel.  Aangezien ze daarbij mijn hulp niet nodig hebben en dit de laatste bezienswaardigheid van de rondleiding is, stellen ze voor hier afscheid te nemen.

Het komt precies zo uit dat Rick me voor het Bureau of Engraving en Printing op kan halen.  Zonder veel oponthoud rijden we naar huis waar Kai al is aangekomen.  Eerst wilde hij mee naar het Koningsfeest waar we zijn uitgenodigd, maar heeft onderweg toch besloten maar te blijven studeren.

Rick doet gauw zijn oranje t-shirt aan en we rijden naar McLean waar het feest al in volle gang is.  Helaas voor Rick (want ik ben er niet dol op) hebben we de toast met oranje bitter al gemist.  Niet getreurd, Marcel duikelt nog een fles op en Rick doet zich tegoed aan een glaasje.  Iedereen gruwelt er verder van, hi hi.

Het wordt erg gezellig.  We zien Natasja en John na een jaar weer eens en ook andere bekenden.  Er is lekkere sate en ander eten.  Rick doet er zijn avondmaal mee, maar ik heb Kai beloofd met hem te eten en houd het bij een stokje sate.

Voor we het weten zijn er een paar uur voorbij.  Mijn voeten voel ik nu wel erg en we nemen afscheid.  Onderweg naar Vienna begint het een beetje te regenen, hopelijk werden de overgebleven gasten niet te nat.

Kai sms-t dat hij graag Japans wil eten en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.  Bij Yama halen we de kip katsu voor Kai en de sushi voor mij.  De rest van de avond besteden we aan het proberen een backup van mijn laptop te maken.  Die bevriest de hele tijd en ik ben bang dat hij niet meer lang van deze wereld zal zijn.

Dit blog schrijf ik dan ook op Ricks Surface tablet en onze keuken pc. Ik hoop van harte dat ik niets kwijtraak door dit laptop probleem!

Zondag

Nota bene ben ik vanochtend als eerste op.  Dat komt niet vaak voor!  Langzaam komen de anderen ook naar beneden druipen en als Kai op is gaan we naar Crepe Amour.  Dat is Kai's favoriete ontbijtplek.

Het is maar een heel klein restaurantje met weinig zitplaatsen dus we nemen de crepes mee naar huis.  Rick heeft intussen ook koffie gehaald bij Starbucks en in het zonnetje op het deck brunchen we lekker.  Mijn crepe, die Madagascar heet, heeft verse mango, aardbeien en bosbessen erin.

Het is weer zulk mooi weer dat ik mezelf er niet toe kan zetten binnen te sporten.  Ik lijn Cosmo aan en we gaan een lange wandeling door de prachtig bloeiende buurt maken.  Wat een kleuren, roze, paars, wit, rood, groen en meer, het is genieten.

 

Na een uurtje zijn we weer terug en zie ik de nieuwe buren, die in het huis van Janet en Paul komen wonen, buiten met hun kindjes.  Ik maak kennis met Mel en Jason en hun lieve kindjes Lily en Zack.  Het lijken me leuke mensen.

Vanmiddag is in Reston het Arts, Wine and Food Festival waar Rick en ik een kijkje gaan nemen.  Helaas valt het erg tegen.  Het eten zijn een paar standjes met gefrituurde waar, daar hebben we geen zin in.  Voor de wijn zouden we $33 per persoon moeten betalen en daarvoor zou ik het gevoel hebben heel wat wijn te moeten drinken om dat eruit te halen. 

We besluiten dan maar een tafeltje in het zonnetje op het terras van Clyde's te vragen en daar een lichte lunch te eten.  Ik bestel een kop lekkere groene gazpacho en een frisse salade van rucola, watermeloen radijs en feta, precise genoeg.  Daarbij een mimosa en het leven is goed.

Thuis ga ik op het deck zitten lezen.  Het weer zal de eerste helft van de komende week minder worden, dus ik wil er nu optimaal van genieten.

Kai is nog tot morgen thuis en dinsdag is zijn verjaardag.  We besluiten die vanavond met een etentje te vieren.  Kai kiest daarvoor Clare & Don's, want hij wil Cosmo graag mee.

Als we willen vertrekken ziet Rick dat er een vrouwelijk cardinaaltje in onze garage rondvliegt.  Ze is erg nerveus en we krijgen haar er niet uit.  We laten de garage deur dan maar open, hopend dat ze vertrokken is als we terugkomen.

Het wordt een lekker etentje. We delen wat zeer ongezonde gefrituurde lekkernijen als voorafjes, waaronder hush puppies, die Cosmo ook erg lekker vindt.  Hij is een stuk rustiger vandaag dan maandag, geen idee wat hem toen zo nerveus maakte.

 

 

Mijn hoofdgerecht van meergranen pasta met kreeft is erg lekker, alleen dacht ik dat het een tomatensaus was en blijkt een tomatenroomsaus te zijn.  Het smaakt prima, maar is veel te zwaar voor mij dus ik krijg nog niet de helft op.   De anderen genieten ook van hun gerechten en natuurlijk is buiten eten in een Florida sfeer helemaal niet verkeerd.

Het is een erg leuk einde van een fijn weekend.  Hopelijk lukt het Rick mijn laptop ook weer aan de praat te krijgen.  Dat zou het helemaal perfect maken!

Foto's van gisteren in Washington staan hier