De rust van Meadowlark Gardens

Saskia heeft vanochtend weer hoofdpijn en Rick belt de school dat ze laat zal zijn.  Rick zelf pakt snel in en gaat dan voor mijn gevoel laat naar het vliegveld.  Ik ben er liever een paar uur te vroeg, maar Rick, die vandaag naar Santiago, Chili, vliegt vertrekt op het laatste moment.

Na mijn ontbijt ga ik naar de sportschool en begin met een half uur cardio.  Het is buiten vochtig warm en toch heeft iemand het raam opengezet (ik kan wel raden wie, altijd dezelfde dame).  Ik vind de warmte heerlijk, maar niet als ik aan het sporten ben en doe het weer dicht, mij een boze blik opleverend, maar ze zegt niets.

Sharon komt me om tien uur ophalen voor een uur personal training.  Het gaat veel beter dan ik had verwacht, want ik voel de gevolgen van een lange autorit in een positie wel.  Alle spieren komen weer aan bod en we kletsen over ons Memorial Day weekend.  Hier was het prachtig zomers weer en iedereen lag aan het zwembad dat zaterdag openging.

Thuis maak ik me gauw klaar, want ik heb met Anja afgesproken vanmiddag.  Zij komt om twaalf uur en we gaan eerst gezellig op het terrasje van Noodles & Company lunchen.  Ik geniet van de Indonesian peanut saute en Anja smult van de Bangkok kerriesoep.  Ik heb hier nog nooit iets gegeten dat ik niet lekker vond.

Daarna rijden we naar Meadowlark Gardens.   We betalen de toegang en gaan dan genieten van wat dit prachtige park ons te bieden heeft.  Er staat van alles in bloei, maar vooral ook de pioenrozen, waar Anja en ik beiden dol op zijn.

Toen we aankwamen dacht Anja al een Volkswagen kever van een Nederlandse kennis te herkennen op de parkeerplaats.  Halverwege het park zien we ze inderdaad, twee Nederlandse dames en een heeft haar peuterdochtertje mee.  Ze zitten dan ook in het schattige kindergedeelte hier.

We kletsen en fotograferen wat en lopen Anja en ik verder.  Die pioenrozen waar we voor kwamen staan mooi in bloei.  Maar we zien ook mooie libelles, helaas werkt er maar een mee om stil te zitten.  Verder proberen we bijtjes in vlucht op de gevoelige plaat te leggen.

Het is genieten, dit is zo'n rustgevend park!  We zien ook nog een bluebird baby in een vogelhuisje en moeder bluebird, die geagiteerd rondvliegt en uiteindelijk haar kind voedt.  Zo mooi om te zien.  Er is ook bijna niemand in het park wat het nog serener maakt.

Na een paar uur zijn we terug bij de van.  Op de terugweg vindt Anja het gelukkig niet erg als ik even bij Whole Foods stop. We hebben onder anderen helemaal geen melk meer.  Ook heeft de van hard een slok benzine nodig.

Dan neem ik afscheid van Anja, waarschijnlijk niet voor lang, want we willen eind deze week en begin volgende week ook wat avonturen ondernemen samen.  Die drie jaar dat Anja hier woont zullen snel gaan en daarna ga ik haar zeker  missen!  Enfin, nog bijna 2,5 jaar te gaan dus daar denken we nog even niet aan.

Mijn droom om lekker met een drankje op het deck te gaan lezen moet ik even uitstellen.  Saskia strikt me om naar Comes A Time te gaan.  Ze wil een nieuwe ring voor haar neuspiercing en is de achterkant van een van haar oorbellen kwijt.  Ik had nooit gedacht zo vaak in een piercing en tattoo zaak te zijn. 

Een man met een gezicht vol piercings, ik wist niet dat je er ook een in je wang kon hebben, helpt Saskia.  Ik krijg wel een goed gevoel bij deze zaak.  Het is er heel schoon en netjes en duidelijk wordt er erg op hygiene gelet.

Na afloop haalt Saskia me ook nog over naar Whole Foods te gaan voor de tweede keer vandaag.  Ik heb trek en dat is nooit goed in deze winkel, want ik neem een paar lekkere dingen mee.  Bij dezelfde kassa rekenen we af en het meisje daar herkent me omdat ik zo'n "cool" Duitse tas meehad eerder.

Eindelijk is het dan tijd om me met een lekker drankje op deck te begeven en lezen.  Niet veel later hoor ik harde donder, die Cosmo meteen naar binnen jaagt.  Het duurt nog een tijd voor het hier is, maar dan houdt het ook even flink huis.

Kai en ik bestellen van Tara Thai en ik kan het niet laten hun soft shell crab te bestellen.  Heel lekker is het!  Kai heeft als dessert de sticky ricc met mango en jeetje, dat is lekker!  Ik mag er helaas maar een hapje van. 

Nu wacht ik op een telefoontje van Rick dat hij veilig in Santiago is aangekomen en dan zoek ik mijn bed op. 

Foto's van vandaag staan hier.