Klaar met FCPS voor altijd en Hup, Holland, Hup!

Vandaag is Saskia's allerlaatste keer van om vijf uur opstaan om om 7:10 op school te zijn.  Ze heeft haar laatste examen en dan is het gedaan met high school.  Ik hoor haar dus al vroeg bezig.

Ook Rick en ik moeten weer voor achten uit de veren, want we verwachten allerlei monteurs en klusjesmannen.  De afwasmachine moet bijvoorbeeld als het goed is geinstalleerd worden.  Alleen zouden ze daar gisteravond over hebben moeten bellen om ochtend of middag door te geven.

Dat telefoontje kwam echter niet en ik vertrouw het niet.  Ik bel Bray and Scarff en inderdaad, niets staat geboekt, grr!  Ze kunnen niet eerder komen dan maandag.  Ik doe heel zielig, want we hebben zondag dat grote tuinfeest voor Saskia's graduation.

De telefoniste belooft te kijken of er monteurs in onze buurt zijn.  Vijf minuten later belt ze terug.  Er is er een hier in Vienna, die onderweg naar ons is.  Ik zeg haar dat ik haar wel kan zoenen, waar ze hartelijk om moet lachen.  Jaime komt de machine installeren en na afloop geef ik hem een flinke fooi.  We hebben weer een afwasmachine, hoera!

Intussen is klusjesman Jose ook gearriveerd met zijn mannen.  Hij gaat onder anderen een nieuwe bodem in een van onze keukenkastje leggen.  De oude is door lekkages vol schimmel.  Jose moet op Jaime wachten en ik luister naar hun Spaanse gesprek.  Ik versta daar toch al heel wat van!  Gelukkig zeggen ze niets onaardigs over ons...

Rick loopt inmiddels door het huis met een technicien van Directv.  Hij laat een satelliet connectie in Kai's kamer aanbrengen en de positie van de satelliet moet worden aangepast, want we hebben regelmatig slechte ontvangst.  Nu doet alles het weer helemaal goed en Kai kan zijn eigen shows kijken.

Kai is bezig met het onderzoeken van een masters programma tolk vertaler in Mainz.  Wanneer hij dat gaat doen is nog niet bekend, maar hij is er wel erg serieus mee bezig.  Hij probeert zoveel mogelijk vertaalwerk van zijn huidige baas te krijgen om te sparen voor zijn levensonderhoud daar.

Als de afwasmachine is geinstalleerd ga ik naar boven om te sporten.  Dit keer een uur op en neer op de elliptical.   Het gaat snel en ik ben heel blij klaar te zijn.  Gauw spring ik onder de douche en doe mijn oranje shirt aan.  Rick heeft voor Kai en mij de officiele Nederlandse team shirts gescored, de oranje, niet de blauwe.

Saskia komt heel blij thuis.  Het laatste voor haar heel moeilijke high school jaar is officieel voorbij.  Ik moet toegeven dat er ook een last van mijn schouders valt.  Nooit meer die attendance lady te hoeven bellen alleen al, grappig, genoeg schrijft Laura's moeder hetzelfde op Facebook.  Wel een beetje een dubbel gevoel om na achttien jaar niets meer met Fairfax County Public Schools te maken te hebben.

Jose is ook klaar met zijn werk en Rick betaalt hem en vertrekt naar kantoor.  Ik ga nog even snel naar Whole Foods, hopelijk voor het noodweer losbarst.  Het ziet er wel erg donker uit, maar het zal vast meevallen, denk ik optimistisch.  Voor de zekerheid neem ik mijn kleine paraplu toch maar mee naar binnen.

Mijn voornaamste doel hier is wijn voor het feest zondag inkopen.  Die haal ik dus eerst.  Dan zie ik dat er een wedstrijd tussen medewerkers van de winkel is wie het lekkerste gerecht met avocado maakt.  Er zijn vier heel trotse kokken en ik vind ze allemaal erg smakelijk, maar de dame met de gefrituurde avocado wint het voor mij.  Trots vertelt ze dat veel mensen dat gezegd hebben.

Met die hapjes is mijn lunch al bijna gegeten, dus ik neem nog een lichte "summer roll" mee met groentes en garnalen.  Als ik afreken breekt de zondvloed los.  Het lijken wel hamers, die op het dak van de supermarkt slaan zo luid is de regen!

Mijn van staat heel dichtbij, maar het regent zo hard dat ik met een paar stappen doorweekt zou zijn.  Aangezien ik het shirt draag dat ik voor de wedstrijd vanmiddag aan wil hebben is dat niet gewenst.  Gelukkig hebben de Whole Foods helpers grote paraplu's en twee van hen nemen mijn wijn en andere boodschappen mee.

Door de rivier, die de parkeerplaats is geworden, waden we naar de van.  Daar zetten  zij de boodschappen  achterin de van.  Ik houd de paraplu nog even zodat ik zo droog mogelijk de auto in kan.  Ondanks dit alles ben ik nog flink nat!

Ik rijd door de rivier, ehm, parkeerplaats

Door het raam geef ik de paraplu terug en ga huiswaarts.  Daar staat echter Saskia's  auto in de garage en het plenst nog steeds.  Ik sms Saskia, die niet antwoordt, maar ik zie Kai naar buiten komen.  Met wat aandringen van mijn kant rijdt hij Saskia's auto naar buiten, zodat ik in de garage kan parkeren.

Daarna neem ik een van onze enorme paraplu's om Kai uit Saskia's auto te "redden".  Mijn hemel wat een water komt er naar beneden!  Arme Cosmo is natuurlijk ook doodsbang, want het dondert ook flink.

Saskia heeft een erge hoofdpijn en ligt op bed.  Mijn hoop dat ze Kai en mij naar de metro kan brengen vervliegt dus.  Gelukkig is het net droog als we naar het station lopen.  Ik was even vergeten dat treinen om deze tijd niet zo vaak gaan, dus we zullen de aftrap missen.

Met mijn hamstersjaal om en onze oranje shirts vallen we natuurlijk wel op.  We hebben dan ook heel wat aanspraak in de trein.  Het verbaast me hoeveel mensen weten dat de wedstrijd tussen Nederland en Spanje is. 

Een paar minuten na drieen stappen we bij Federal Triangle uit.  Gelukkig schijnt hier de zon ook en lopen we droog naar Elephant &Castle.  Daar is de wedstrijd net begonnen en wauw, het is een enorm restaurant, maar het staat hutje mutje met Nederlandse fans!

Mijn schouders en nek doen pijn, waardoor ik ook hoofdpijn heb, en twee uur staan zo dicht op elkaar zie ik niet zitten.  Ik zet onze naam dus op de lijst voor een tafel.  Volgens de hostess is er een wachttijd van ongeveer twintig minuten.  Dat kan ik nog wel aan.

We staan ook nog eens waar de serveerders langs moeten, dus ik moet de hele tijd opzij en er komen steeds meer mensen bij.  De televisies hangen hoog wat maar goed is, want Nederlanders zijn lang!  Helaas zo lang dat ik echt om mannen heen moet kijken.

Als Spanje als eerste scoort na een niet verdiende penalty is de sfeer ook niet zo vrolijk.  Ik ben daarom blij als we inderdaad na een minuut of twintig een tafeltje krijgen.  Het gedeelte van het restaurant waar we komen te zitten is heel enthousiast, erg leuk.  Overal natuurlijk oranje, het lijkt veel drukker dan bij andere wedstrijden, die we hebben bijgewoond in andere bar-restaurants.

Als van Persie het eerste Nederlandse doel scoort gaat iedereen uit zijn dak.  Horen en zien vergaat.  De pauze wordt met goede moed ingegaan.  Ik drink een Blue Moon met sinaasappelschijfje, echt oranje.  We delen ook wat erg lekkere verse pretzels. 

De tweede helft begint en wat een wedstrijd!  Of althans, wat spelen de Nederlanders goed, want de Spanjaarden lijken nauwelijks aanwezig.  Ieder doelpunt wordt door ons met meer gejoel begroet.  Wat een goede revanche voor de finale in 2010! 

We (lees vooral ik) zijn niet erg onder de indruk van het menu van Elephant & Castle en mijn man(nen) kennend stelde ik B Too voor om te gaan eten.  Dit tweede restaursant van Bart Vandaele vinden wij nog beter dan Belga Cafe (al zijn er geen grijze garnalen op het menu). 

Ook daar vallen onze oranje shirts op.  Zij hebben overal staan dat dit de plek is om de Belgische wedstrijden te komen kijken.  Verscheidene mensen feliciteren ons met de overwinning.  Erg leuk, maar toch grappig, want wij hebben er niets voor gedaan.

Het eten is heerlijk.  Rick neemt een wafel met champignons als voorgerecht waar ik ook een hapje van neem.  Ik heb een koude groentesoep met kikkerbilletjes erin, super!  Als hoofdgerecht neem ik de mosselen mariniere, zoals ik me ze van vroeger herinner! 

We smullen dus en rijden dan door zonnig weer naar huis.  Er komt echter nog een ronde van onweer en niet veel later ziet het er weer zeer dreigend uit.  Gelukkig voor Cosmo trekt alles weer eens om ons heen.

Het is nu even lekker tv kijken en dan op tijd naar bed.  Dit gaat een heel druk weekend worden!