Reis naar Colorado

Om de een of andere reden ben ik midden in de nacht al klaarwakker en kan de slaap niet meer vatten.  Het is dus makkelijk om om kwart over zes op te staan en me klaar te maken om naar het vliegveld te gaan.  Ook de kinderen zijn al wakker en klaar en Rick heeft niet veel tijd nodig om ook zijn spullen bij elkaar te rapen.

Terwijl Rick de van haalt check ik uit het hotel.  De volgende keer dat we inchecken zal het dus voor de lange duur zijn..  Voor de zoveelste keer zie ik iemand met een kleine hond het hotel binnenlopen.  Ik heb nog geen grotere honden gezien, dus nam aan dat alleen kleine honden onder een bepaald gewicht zijn toegestaan.

Omdat we toch op Rick wachten besluit ik toch eens even te vragen wat de regels zijn m.b.t. honden.  Had ik dat maar eerder gedaan, want honden tot 75 pond zijn welkom en het kost stukken minder dan een kennel, dus wie weet betaalt de verzekering dat ook. 

Cosmo kan dus bij ons "wonen" en als de verzekering het niet betaald doen wij dat wel zelf.  Helemaal blij ben ik ervan en Kai ook!  Hij belooft dan ook Cosmo vaak uit te laten, want zo'n hotelkamer is natuurlijk wel erg klein.  Maar ik vond de gedachte hem zo lang niet bij me te hebben echt niet fijn.

Zonder oponthoud rijden we naar het vliegveld en na wat gedoe wordt onze bagage ook ingecheckt.  Nu ik Global Entry heb, heb ik ook TSA Pre.  Rick heeft dat ook en de kinderen kunnen mee, maar moeten in de rij waar de schoenen, laptops e.d. nog wel uitmoeten.  Rick en ik hoeven dat niet meer te doen en zijn dus zo door de controle.

We nemen de "people mover" naar de D gates waar we meteen al aan boord kunnen.  We vertrekken keurig op tijd en na een tijdje komt er eten en drinken.  Ik koop een ontbijt, hardgekookt ei, kaas, druiven, een rozijnenbroodje en amandelboter, zeer smakelijk.  Rick vindt zijn ham en kaas broodje echter niet lekker, maar dat kwam ook omdat de oven in het vliegtuig niet werkte en het broodje dus koud was.

Wij hebben een raam- en een gangplaats en tussen ons in zit een oudere, nogal gemelijke, man in keurig pak.  Ik vroeg om een koffie en het zakje suiker valt precies tussen de benen van de man door.  Oeps!  Later valt mijn gelukkig lege koffiekop ook nog even om en ik zie hem kijken.  Ik voel me net een onhandige kleuter!

De rest van de vlucht verloopt voorspoedig. Ik lees wat en kijk wat tv en na drie en een half uur vliegen landen we in Denver.  Onderweg heb ik regelmatig uit het raam gekeken en dan valt het weer op hoe onbewoond de VS op veel plaatsen is! 

Er was een hele tijd dat er enorme vierkante stukken naast elkaar lagen, waarschijnlijk boerderijen in het midden westen. Bij de landing zie ik ook de Rocky Mountains in de verte.

Zodra ik mijn telefoon weer aandoe heb ik een email van het Hyatt House.  De ons beloofde kamer met aparte slaapkamer is helaas toch niet voorradig.  Er wordt ons nu een kamer aangeboden, die dezelfde afmetingen heeft als die suite, maar de ijskast daar is heel erg klein.  Ze proberen nu een grote ijskast daarin te krijgen, anders nemen we maar weer de "studio" waar we de afgelopen week in logeerden.  Balen, maar wat doe je eraan.

Onze bagage komt al gauw op de band, want we hebben priority.  We nemen alles mee naar buiten waar de Alamo bus al aan komt rijden.  In het kantoor proberen we de kiosk te gebruiken en dat lijkt goed te gaan, maar dan kan het contract opeens niet afgedrukt worden.

Gelukkig is de rij maar kort en blijkt dat we gewoon aan de balie hadden kunnen vragen het alsnog te printen.  Wisten wij veel, de medewerker geeft ons in ieder geval allerlei complimenten dat we zo geduldig waren.

Buiten moet ons dan onze SUV worden aangewezen en die ziet er toch wat kleiner uit dan we hadden gedacht. Wij willen ook four wheel drive en dat heeft die niet.  De medewerkster zegt even te moeten overleggen en geeft ons dan een keuze.  Of we kunnen wachten op een andere SUV in de klasse, die we hebben gehuurd, of gratis een Tahoe, die groter is, meenemen.  Ja, wat dacht je dan, we bedanken haar vriendelijk en sprinten naar de Tahoe voor iemand anders die inneemt!

Als we de bagage achterin doen vragen we ons nog af of die wel in de kleinere auto had gepast.  We stellen de gehuurde (want onze eigen vergeten in alle haast, zucht) GPS in op Lisa en Luke's huis in Parker, zo'n drie kwartier ten zuiden van Denver, en rijden erheen.

Daar worden we heel enthousiast begroet door Luke.  Hij laat hun vrij nieuwe huis zien, een stuk mooier dan hun vorige huis.  Er zijn al heel wat gasten aanwezig.  Volgens mij logeren er zeker twintig mensen in hun huis voor de bruiloft zaterdag!

We eten lunch en gaan dan voetbal kijken.  Eerder vandaag ging de VS al door naar de volgende ronde, waar iedereen zeer blij om is.  Er werd gedacht dat ze in de "group of death" zaten met Duitsland en Portugal en nu zijn ze zomaar door.  Wij zien Belgie winnen en dus over een aantal dagen tegen ons land spelen.  Dat wordt interessant!

Saskia ligt al op de bank te slapen en Rick en ik zijn ook doodmoe.  Alsof alle stress van de afgelopen week er opeens uitkomt en onze energie wegneemt.  We besluiten naar het hotel te gaan om in te checken en nemen van de gelegenheid gebruik om even onze ogen te sluiten op bed.

Ziet er toch weer anders uit dan ons vorige hotel

Opeens is het half zes en wek ik Rick om terug naar zijn zus te gaan. Onderweg zien we de meest spectaculaire luchten en prachtige regenbogen.

Amanda, de bruid, heeft lasagna gemaakt en voor Saskia zelfs vegan lasagna.  Tot onze verbazing heeft iedereen al gegeten.  Ik moet altijd weer wennen aan hoe ongestructureerd het is bij mijn schoonzus. 

Iedereen doet maar wat ze willen, wanneer ze willen.  Het is een beetje het huishouden van Jan Steen, maar wel erg gezellig. Er wonen dan ook een paar jonge gezinnen bij hun in, met kleintjes, de jongste een baby van acht weken.  Ik weet niet of ik dat zou kunnen hebben, maar Luke en Lisa genieten er duidelijk van.

Rick en ik scheppen op en het smaakt heerlijk.  Saskia wil dat we "haar" lasagna ook proberen en ook die is erg lekker.  Zo lief van Amanda om die helemaal apart voor Saskia te maken!

De rest van de avond kletsen we met deze en gene.  Ik kan het goed vinden met Luke's jongste zus Tina.  We zitten met onze voeten in de hot tub, heerlijk, al zijn er wel veel muggen.  Dat had ik hier  niet verwacht.  Gelukkig is Tina kennelijk lekkerder, want ik heb maar een paar beten en zij heel veel.

Zonsondergang boven de bergen, zo bijzonder ook om die "muur" van de Rockies te zien

Tegen negenen gapen de oostkusters, want het voelt voor ons twee uur later.  We nemen afscheid en gaan op de kamer nog even ontspannen. Morgen is het weer een familiedag en dan zaterdag de bruiloft.  Het bruidspaar (dat feitelijk al een paar jaar getrouwd is voor de wet) ziet er erg naar uit.