Saskia's graduation

Omdat ik gisteravond op Katja's thuiskomst gewacht heb, hoopte ik vanochtend wat langer te kunnen slapen.  Met kleine kinderen in huis was dat natuurlijk utopisch gedacht.  Om zeven uur al hoor ik kinderen en honden, gaap!

Toch draai ik me nog een paar keer om en houd het tot net na achten uit in bed.  Alleen Katja en Saskia slapen langer, want Kai, grote liefde van zijn nichtjes, is al op en op de trampoline.  De honden zijn ook wakker en Django en Layla zijn elkaar al in de haren gevlogen.

De katten en Kai zijn goed vermaak voor de kinderen, dus na mijn ontbijt gaan mijn zus en ik naar boven om te sporten.  We doen een uur.  Zij op de loopband en ik op de elliptical, de laatste tien minuten switchen we, zodat mijn zus ziet hoe de elliptical werkt.  Het gaat een heel stuk sneller al kletsend, dan gewoonlijk!  We verzuchten beiden dat we dichter bij elkaar zouden willen wonen.

Gauw maken we onszelf klaar en gaan met Stefan voor het begin van de voetbalwedstrijd naar een voetbalwinkel.  Daar koopt mijn zus oranje shirts voor de hele familie, niet de officiele, zoals Kai en ik van Rick gekregen hebben, want die blijken heel duur te zijn, maar er staat een leeuw en Holland op, dus helemaal goed. 

We wilden naderhand nog naar de vlaggenwinkel, omdat mijn zus een Nederlandse vlag wil kopen, maar die blijkt hier ook voorradig te zijn.  Helemaal goed, want de tijd begint te dringen en S wil absoluut de aftrap niet missen.

Thuis bestellen we online van Noodles & Company lunch.  Mijn zus en ik gaan het ophalen, terwijl de rest voetbal kijkt.  We zijn geschokt om de score 1-1 te zien als we weer met het eten terugkomen.  Iedereen smult, want dit is gewoon een erg lekker restaurant met voor elk wat wils (niet alleen pasta, overigens).

Dan gaan we de nagelbijter van een wedstrijd kijken.  Pfff, ik heb toch liever wedstrijden waar met een ruime marge gewonnen of zelfs verloren wordt!  We kijken op ons grote scherm in de basement en tot de laatste minuut is er spanning, maar tenslotte gelukkig toch een winst, zoals iedereen, die dit leest weet.

Zodra de wedstrijd voorbij is gaan mijn zus en ik nog gauw bloemen en een graduation pluche dier halen voor Saskia bij Safeway.  Daarna is het tijd voor iedereen om zich te verkleden voor de graduation.  Saskia is al op weg naar de Robinson high school waar ze om drie uur moest zijn.

Wij vertrekken anderhalf uur voor de aanvang en komen er zonder oponthoud aan.  Ik ben verbaasd dat we bij lange niet de eersten zijn!  Integendeel, de banken zitten al flink vol.  Tot mijn vreugde vind ik echter de derde rij aan de kant waar Saskia ons zei te gaan zitten nog vrij. 

Het uur voor de graduation kijken we naar foto's van de graduates en naar de mensen, die binnenkomen om bekenden te begroeten.  Daarvan zitten er genoeg in de menigte, maar we zien alleen onze overburen.

Dan zet Pomp and Circumstance in en dat vind ik toch altijd weer zulke mooie muziek!  Dit is eigenlijk de enige keer dat ik even moet slikken.  Als iedereen zit volgen de Pledge of Allegiance, het volkslied, speeches en awards. 

Er zijn dit jaar 496 graduates en die worden op alfabetische volgorde afgelezen door Bob Gambarelli, die ieder van die namen qua uitspraak uit zijn hoofd heeft geleerd.  Hij spreekt die van Saskia dan ook perfect uit, maar grappig genoeg, de achternaam van Laura, compleet Amerikaans, niet.

 

Als alle namen zijn afgeroepen verklaart de rector de klas van 2014 graduated.  Ze doen hun kwast van rechts naar links en gooien de cap dan de lucht in.  Daarna is het een grote chaos, iedereen probeert zijn of haar graduate te vinden.

Wij vinden Saskia al gauw en maken een stel foto's onderweg naar de auto.  Helaas is dat niet heel makkelijk en de foto van ons als gezin denkt mijn zus wel te maken, maar om de een of andere reden is die er niet.  Verder zijn er wel erg leuke foto's, hopelijk ook scherp.

Saskia gaat nog foto's maken met vriendinnen, maar wij zoeken de auto op.  Het is 35 graden buiten en de noorderlingen op bezoek vinden dat ondraaglijk warm.  Gelukkig werkt de airconditioning in de auto goed.

Het duurt een tijd voor we de parkeerplaats af zijn en de hoop dat we voor onze restaurant reservering nog naar huis kunnen gaan  vervliegt.  Precies op tijd komen we bij Sushi Yoshi aan waar een tafel voor negen personen klaarstaat.  Saskia komt niet veel later, in makkelijkere kleding, ook.

Iedereen geniet van elkaars gezelschap.  De nichtjes vooral zijn idolaat van hun grote neef en nichten.  S en ik houden het wereldkampioenschap voetbal in de gaten en we genieten allemaal van heerlijke sushi en sashimi en de meisjes van beef teriyaki.

Na een geslaagde maaltijd gaan we huiswaarts waar de kinderen veel te laat wakker blijven.  Hopelijk slapen ze dan morgen ook wat langer door, maar dat is waarschijnlijk ijdele hoop als ik terugkijk op toen onze kinderen die leeftijd hadden.  Het is ongeveer alsof ik zo'n twaalf jaar terugkijk als ik naar mijn zus en haar kinderen nu kijk. Wel grappig.

Meer foto's staan hier.