Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, juli 10, 2014

Een dagje van alles en nog wat

Ondanks de late avond van gisteren zijn we toch allemaal redelijk op tijd wakker.  Rick gaat naar de lobby omdat de rest van onze tijdelijke kleding, die ons tenminste door de zomer heen moet helpen, om half negen bezorgd zal worden.

Om kwart over negen komt die man echter pas.  Ik help Rick nog even alles in de kast (die propvol hangt met ons beider kleding, maar het past wonder boven wonder, en lades te doen.  Dan vertrek ik gauw naar Vienna Family Medicine om mijn bloed te laten prikken om te kijken of mijn cholesterol nu op pijl is.

Daar arriveer ik precies op tijd en ben meteen aan de beurt.  Voor het eerst ooit voel ik de naald helemaal niet in mijn arm gaan!  Het is dus letterlijk een pijnloze gebeurtenis. 

Als ik terug naar de auto loop voel ik opeens dat er een klein stukje van de kroon op mijn allerachterste kies links onderaan is afgebroken.  Hoe dat kan is me een raadsel.  Meestal kauw ik niet zo ver naar achteren en tanden knarsen kan ook niet, want de bovenkies kan dat gedeelte van de kroon niet raken.  Gauw bel ik de tandarts waar ik gelukkig woensdagochtend terecht kan, de enige ochtend dat ik volgende week niet bezet ben.

Omdat ik voor deze test moest vasten rijd ik snel naar Starbucks om ontbijt te halen.  Het broodje ham, kaas en ei en de ijs-Americano gaan er op hun terrasje zeer goed in.  Het is verleidelijk om hier in het zonnetje te blijven zitten, maar er moet nog gesport worden.


Eerst was ik van plan, nu ik toch in Vienna ben, naar Anytime Fitness te gaan, maar ik ben mijn Fitbit vergeten aan te doen.  Ja, je leest het goed, zo verslaafd ben ik aan dat ding dat ik terugrijd naar het hotel, hem aandoe en in de sportkamer hier op de elliptical ga.  Ach, ze zijn hetzelfde, maar er is natuurlijk wel meer gezelschap bij Anytime.

Na iets meer dan een uur vind ik het wel weer genoeg.  Gauw schrijf ik mijn blog van gisteren en zet de foto's online.  Dan is het alweer lunchtijd en Kai gaat mee kijken waar we dit keer zullen eten.

Eerst gaan we naar Cava, maar daar staat het menu ons geen van beiden aan vandaag.  Dan maar weer naar Taylor Gourmet ernaast.  Ik kies de veganistische sandwich met gegrilde bloemkool, pittige rode pepersaus en hummus in een uitgehold broodje.  Ik moet zeggen, het smaakt erg lekker.
Taylor Gourmet (ze hebben emmers als lampenkappen)

Buiten op een bankje eten we, al mensenkijkend, onze lunch.  Dit is een erg populair centrum.  Kai gaat zijn haar laten knippen bij de mannenkapper vlakbij het hotel en ik loop met een boodschappenlijstje naar Target.

Heel slim hebben Rick, Saskia en ik helemaal niet aan ondergoed gedacht toen we die zomerkleding, die vandaag teruggebracht zou worden aan de stomerij gaven.  Ik koop dus voor ons alle drie meer.  Verder nog een aantal kleinigheden en een paraplu omdat ik de mijne gisteravond bij de bar heb laten liggen en ze die nu niet meer kunnen vinden bij Matchbox.

Terwijl ik winkel sms-t Saskia of ze ook mag komen.  Dat is altijd een beetje gevaarlijk qua kosten, maar ik vind het ook leuk nog wat tijd met haar door te brengen voor ze vertrekt.  We kopen alvast een goede pannenset voor haar dorm waar ze zoveel mogelijk zelf wil gaan koken.

Na alle Target spullen naar de kamers te hebben gebracht lopen Saskia en ik samen naar Mom's Organic Market.  Daar kopen we wat fruit om van te kunnen snacken en Saskia ingredienten voor haar pastamaaltijd vanavond.  Zo wordt ons kleine keukentje voor het eerst echt in gebruik genomen.

Op mij komen de muren van de hotelkamer al gauw af dus ik geef eerst Cosmo een lekker lange wandeling door de buurt.  Hij krijgt veel aandacht hier.

Daar ga ik weer op het terras bij het zwembadje hier zitten lezen.  Even is het er leeg, maar dan komen er een paar gezinnen zwemmen, wel zo gezellig.

Als een flink onweer dreigt ga ik pas weer naar binnen.  Het enige dat ik op dit terras nog zou willen hebben is wifi zodat ik verder zou kunnen met Spaans leren op Duolingo.  Helaas reikt de wifi van het hotel niet zo ver.

Rick komt thuis en we lopen naar Four Sisters, het Vietnamese restaurant hier (en mijn favoriet).  Het is er erg druk en een wachttijd van een half uur voor een tafeltje.  Aan de bar is echter meer dan genoeg plaats en dat is prima voor ons.

Kai en ik delen hun heerlijke loempiaatjes, die me altijd weer aan mijn kindertijd in Senegal doen denken.  Daarna neem ik het in druivenbladeren gewikkelde gehakt wat in rijstpapier en slabladeren wordt gegeten.  Het smaakt zoals altijd heerlijk en de gerechten van de andere twee zien er ook goed uit.

Door de regen lopen we terug naar de kamer.  Rick en Kai vertrekken om de vele vuilnis thuis buiten te zetten.  Het plenst nu echt en er zijn overstromingswaarschuwingen dus ik benijd ze niet.  Morgen wonen we alweer een week in dit hotel en komt hopelijk ook eindelijk iemand praten over de reparaties aan het huis. 

De regen houdt net op voor zonsondergang en die is dus alweer prachtig.  Dat is wel heel mooi om vanaf de 7e verdieping te kijken dus verwacht de komende weken heel wat zonsondergangfoto's.

5 reacties:

Anja zei

Er gaat niets boven je eigen huis en je eigen dek maar toch heb je in het hotel een heerlijk plekje om buiten te genieten! Ik kan me voorstellen dat de hotelmuren op je afkomen. Laat maar weten als je er eens op uit wilt gaan. Mooie zonsondergang!

Jeanny zei

Ook toevallig. Vanochtend heb ik ook bloed laten prikken voor mijn cholesterol en ook daarna vlug wat eten en drinken, haha.
Ik kan me ook goed voorstellen, dat een hotelkamer vlug gaat vervelen. Hopelijk gaat dit allemaal niet te lang duren en mogen jullie weer vlug in het huis. Wat zal dat heerlijk zijn!!!! Groetjes uit Oisterwijk!

Anoniem zei

Respect hoe jullie er in staan.
Het is misschien wat saai om elke dag te lezen dat ik je veel sterkte wens, daarom nu ook veel wijsheid erbij. En succes met het reparatie gesprek.
Groet, Bea

Karin (uit den haag) zei

Petra ik heb heel lang niet gereageerd op je blog door allerlei dingen in mijn eigen leven, maar toch af en toe wel meegelezen. Ik vind het echt vreselijk wat jullie hebben moeten doorstaan met de brand in huis; het lijkt me een hele opgave om een beetje goed met deze situatie om te kunnen gaan. Petje af hoe positief jij en je gezin erin staan!
Het lijkt mij heel erg om zo lang uit je eigen vertrouwde omgeving te zijn en je dagelijks leven helemaal om te moeten gooien. Ook je huisdieren te moeten missen zal niet meevallen. Gelukkig mag Cosmo nu wel bij jullie wonen en wordt er goed voor de katten gezorgd.

Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte en hoop dat jullie weer snel terug kunnen naar huis!

Petra zei

@Anja - Ik kan niet wachten tot we weer een van onze avonturen kunnen ondernemen

@Jeanny - Zes tot acht weken vanaf volgende week, het aftellen kan tenminste beginnen

@Bea - Ja, er komt van alles bij kijken waar je niet aan denkt. Hopelijk eens maar nooit weer, dit

@Karin - Hopelijk waren de dingen in je eigen leven niets ernstigs! En dank je voor de steunende woorden.