Een rondleiding met Zuiderburen

Rick is alweer heel vroeg weg en Kai en ik gaan samen ontbijten.  Daarna brengt Kai mij naar de Vienna metro.  Ik ben er net iets vroeger dan de vorige dagen en kan met de trein van tien voor negen mee.  Een half uurtje later stap ik bij Smithsonian uit.

Meteen zie ik mijn groepje van vandaag zitten.  Het zijn dit keer twee Belgische stellen en de volwassen zoon van een van hen.  We maken kennis en beginnen dan aan de wandeling.  We hadden geen beter weer kunnen wensen!  Een graad of 25 en staalblauwe luchten, deze juli is over het algemeen een stuk minder heet dan gemiddeld.

Mij hoor je daar zeker niet over klagen, dus vol enthousiasme lopen we langs de monumenten.  Bij het Tweede Wereldoorlog monument zien we een heel grote groep Honor Flight veteranen.  Dat is de eerste, die ik in een tijdje heb gezien, misschien verzorgen ze minder vluchten in de hitte van de zomer.

Het is druk in de stad en samen met grote groepen toeristen bekijken we de Vietnam, Lincoln en Korea memorials.  Dan steken we over naar het Tidal Basin.

Daar is het altijd wat rustiger.  Het Martin Luther King Jr. stanbeeld lijkt wel wit tegen de blauwe lucht.  Franklin Roosevelt's monument bezoeken we op ons gemak en lopen dan naar het Jefferson Memorial.

In het gras daarvoor zien we een huwelijksvoltrekking.  Dat heb ik nog niet eerder gezien.  Er is alleen het bruidspaar, de officiant en twee getuigen, geen gasten.  Als we er dichterbij komen zien we dat twee vrouwen met elkaar trouwen.  Een is in mannenpak gekleed, vandaar dat dat niet meteen duidelijk was. In Washington is het homohuwelijk wettelijk toegestaan.

We lopen na het bezichtigen van het Jefferson Memorial richting de Old Ebbitt Grill.  Op het schema van Obama vandaag had ik al gelezen dat hij ging vergaderen met een aantal Central Amerikaanse presidenten.  De stoet van de president van Guatemala komt net langs als wij daar lopen.

In het restaurant heeft Tony onze tafel al klaar staan met glazen water en menu's.  We hebben met zijn zessen de VIP tafel, die aan het raam staat en waarvandaan je goed zicht hebt op de bedrijvigheid in het restaurant.  Wat is het hier toch altijd druk!

Het eten smaakt zoals altijd goed.  Ik bestel de "heirloom" tomatensalade met verschillende soorten tomaat en mozzarella.  Die is alleen een stuk kleiner dan vorig jaar, maar ja, goed voor de lijn.  De anderen hebben allemaal pasta met grote garnalen, die er wel heel lekker uitziet.  Misschien iets voor de volgende keer dat ik hier eet (morgen).

Na het eten zetten we onze tocht voort, beginnend met de voorkant van het Witte Huis.  Hier zien we de auto met de vlag van Guatemala staan.  Teken dat de presidenten aan het vergaderen zijn in de West Wing.  Er is een crisis gaande met duizenden kindervluchtelingen afkomstig uit vooral de Centraal Amerikaanse landen aan de zuidelijke grenzen van dit land.

Bij de achterkant van het Witte Huis mogen we niet helemaal tot aan het hek komen vandaag.  Ook staat er veel meer Secret Service dan gewoonlijk. 

Langs Pennsylvania Avenue en de bekende gebouwen daar lopen we naar het Capitool.  Iedere dag staat de koepel iets meer in de steigers, maar het grootste deel moet nog gedaan. 

Aan de overkant gaan we de Library of Congress binnen en na daar het een en ander aangewezen te hebben wijs ik hen de tunnel naar het Capitool.  Daar willen zij nog graag een rondleiding gaan doen.  Deze route van de rondleiding werkt daar goed voor en meerdere mensen hebben die optie al gekozen.

Wij nemen afscheid en ik loop naar het Capitol South metrostation.  Morgen gaat de nieuwe Zilver lijn open, die naar Tysons Corner en Reston loopt.  Overal wordt daarmee geadverteerd.  Ik ben benieuwd hoeveel drukker de treinen zullen worden of juist minder druk.

In Dunn Loring haalt Kai me op en in het hotel gaan de voeten omhoog.  Die moeten weer even opladen voor morgen.

Vanavond hoeven we eens een keer niet te bedenken waar of wat we willen gaan eten.  We zijn uitgenodigd bij Lois en Jim, Laura's ouders, om te komen eten.  Saskia zou eerst ook meegaan, maar we hebben haar sinds haar thuiskomst nog niet gezien.  Ze is naar het strand met een vriendin, die volgende week naar de andere kant van het land verhuist.

We treffen Lois en Jim en Laura buiten op hun terras (ja, Amerikanen zitten echt ook buiten) en krijgen een lekker wijntje aangereikt.  Het wordt een heel gezellige avond met heerlijk eten.  Verschillende salsa's, wilde gegrilde zalm, freekeh en gegrilde groentes.  Als toetje vers fruit met wat yoghurtijs.  Allemaal smaakt het even goed.

Na het eten komt Serena ook nog even buurten, want zij hoorde dat wij hier waren.  Ook met haar kletsen we bij.  Ik mis het zo erg in onze buurt te vertoeven en ben Lois en Jim dan ook zeer dankbaar voor deze avond buiten in hun tuin.  Ik zie ook weer heel veel vuurvliegjes.

Om half tien begint Rick echt te gapen en hoe lekker het buiten ook aanvoelt en hoe gezellig het ook is, het is tijd om afscheid te nemen.  Serena en Niall gaan morgen voor een week naar een meer in zuidwest Virginia, Rick moet morgen op reis en ik heb weer een rondleiding.

We nemen afscheid en bedanken Lois en Jim uitvoerig.  Zij hebben waarschijnlijk geen idee hoe leuk Rick en ik de avond vonden.  Eindelijk geen restaurant, maar gewoon gezellig met elkaar.  En het eten was minstens zo goed als in een restaurant.

Terug in het hotel wachten Kai en Cosmo ons op.  Ik denk dat het voor Kai heel belangrijk is Cosmo hier te hebben.  Ze doen van alles samen.  Wij maken ons klaar voor bed en gaan vast al gauw slapen.

Foto's van vandaag staan hier (zijn die ook te zien voor jullie, want ik krijg er nooit reacties op?)