Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, juli 27, 2014

Rondleiding, verre vrienden zien en naar de wijngaarden

Zaterdag

Met schrik word ik om tien voor half negen wakker.  Rick heeft al gedoucht en ik heb er niets van gemerkt, waarom kan dat nu niet als hij al heel vroeg naar zijn werk moet??

Gauw sta ik op en maak me klaar.  We gaan beneden ontbijten en dan brengt Rick mij naar Washington.  Eenmaal in de auto bemerk ik dat ik vergeten ben mijn make up te doen.  Gelukkig heb ik oogpotlood en mascara in mijn bodemloze tasje.

Precies op tijd komen we bij het Smithsonian metrostation aan.  Ik neem afscheid van Rick tot donderdagavond.  Hij gaat vanavond naar Arizona voor jaarlijkse training.

Bij het station zie ik niemand, die op een gezin van vier Nederlanders lijkt, maar gelukkig komen er al gauw vier mensen resoluut op mij aflopen.  Ik maak kennis met F. en E. en hun zonen M. en T. van dertien en bijna vijftien.

Vanochtend is het bewolkt en daardoor vrij koel.  Het is lekker lopen door de stad.  Het is ook enorm druk overal. Bij het Lincoln Memorial krijg ik een vlaggetje in de handen gedrukt.  Er is vandaag een ceremonie om 70 jaar sinds D-Day te herdenken.  Vreemd, want D-Day was op 6 juni.

M., de jongste, vindt alles duidelijk teveel lopen en vraagt regelmatig hoe ver het nog is.  Het is ook veel lopen en ik kan me best voorstellen dat het soms saai is voor kinderen.  Daarom ben ik altijd zo onder de indruk van de inmiddels toch vele kinderen, die de hele rondleiding hebben volbracht.

We lopen rond het Tidal Basin en tot M.'s opluchting na het Jefferson Memorial langzaamaan naar de Old Ebbitt Grill.  Helaas is het vandaag een brunch menu en staat het pasta gerecht waar iedereen gisteren zo gek op was er niet op. Ik bestel dus maar weer de zalmburger, die erg lekker is.


Na de lunch lopen we verder voor en achter het Witte Huis langs.  Zij zijn gisteren in het Witte Huis geweest en hebben er dus al heel wat van gezien.  Er loopt vandaag ook een groot protest van Christenen uit Iraq, die door de Islamitische ISIS worden verdreven van hun huizen.

Inmiddels schijnt de zon weer uitbundig, dus ik probeer zoveel mogelijk in de schaduw langs Pennsylvania Avenue te lopen.  Zodra de zon zich laat zien is het namelijk flink warm, al haalt het niet bij vorig jaar juli.  Deze maand is echt een heel stuk koeler dan gewoonlijk.

Bij het Capitool aangekomen vraagt M. of dit nu bijna het einde is.  Gelukkig voor hem is dat zo.  We lopen nog de Library of Congress in en bekijken die uitgebreid.  Dan geef ik ze de keuze om de rondleiding in het Capitool te gaan doen, want mijn rondleiding eindigt hier.

Helaas voor M. wordt besloten die rondleiding inderdaad te gaan doen.  Ik neem afscheid en loop de Mall weer op.  Mijn vrienden Kate en Tony uit Texas zijn hier dit weekend met hun jongste en zijn vriendin.  Zij wachten mij op bij het Natural History Museum.

Snel loop ik daarheen.  Te snel, want opeens ga ik door mijn rechter (zwakke) enkel en lig zomaar tussen de kiezels van de Mall.   Het stel dat achter me liep helpt me op en wil weten of ik ok ben.  Ja, dat wel, maar mijn knie bloedt flink.

Bij een standje koop ik een flesje water en neem een heel aantal servetten mee.  Zo goed en zo kwaad het gaat maak ik de wonden schoon.  Ik sms Kate en Tony dat ik eraan kom, maar even oponthoud heb.  Ik ben al blij dat het enkel mijn knie is, want de komende week moet ik nog heel wat wandelen!

Na mijn knie opgekalefaterd te hebben loop ik over de heel drukke Mall naar het Natural History Museum.  Daar zie ik Kate en Tony meteen.  Ik stel voor naar Elephant & Castle te gaan voor een drankje op hun terras.

Dat wordt enthousiast aangenomen en we krijgen daar een tafeltje in de schaduw.  Even later komt er een Nederlands stel naast ons zitten.  De laatste week heb ik enorm veel Nederlands gehoord in de stad en zelfs in ons hotel.  Ik spreek natuurlijk Engels met Tony en Kate, dus de Nederlanders weten niet dat ik hun gesprek van verstaan.  Ik probeer maar zo min mogelijk mee te luisteren.

Tony en Kate zijn ontzettend lieve mensen, die ik voor het eerst (na vele jaren contact online) ontmoette in San Antonio vorig jaar april.  We hebben dan ook zeer veel conversatiestof.  Voor we het weten moeten zij hun zoon en zijn vriendin ophalen en nemen wij afscheid.

Bij het Federal Triangle station zie ik dat de Zilver lijn van de metro vandaag inderdaad in gebruik is genomen.  Ik moet zelfs twee "zilver" treinen afwachten voor mijn oranje trein komt.  Met een zucht zijg ik neer op mijn bankje, ik ben flink moe.

Saskia en Kai komen me ophalen bij Dunn Loring.  We gaan met zijn drieen eten bij Passion Fin waar het eten en de service weer super goed zijn.  Hun sushi en sashimi is lekker en vers smakend.  Ook erg gezellig om met mijn twee jongsten te eten, Saskia vertelt ons veel over haar reis naar Portland.

Terug in het hotel ga ik meteen onder de douche en maak mijn knie zo goed mogelijk schoon.  Dan kijk ik tv en computer wat. Ik wil opblijven tot ik van Rick hoor dat hij veilig is geland.  Ik ben zo moe dat ik vannacht vast heel goed ga slapen.

Zondag

Goed geslapen heb ik inderdaad, maar uitslapen lukt me weer niet zo.  Kai is ook alweer bijtijds op, alleen Saskia blijft nog lang liggen, maar die lag er gisteravond volgens mij ook laat in.

Kai en ik gaan beneden ontbijten en vandaag heb ik tijd om op een eiwit omelet met ham en groentes te wachten.  Het is druk in de zaal en alweer hoor ik aan het accent in zijn Engels dat een van de mannen aan het tafeltje naast ons Nederlands is.  Hij is in diep gesprek gewikkeld, dus ik zeg maar niets.

Na het ontbijt bel ik mijn ouders in Nederland.  Mijn vader wordt vandaag 80 jaar en dat is natuurlijk wel een hele mijlpaal.  We kletsen even bij en gelukkig gaat het goed met hen.

Dan vertrek ik naar de sportzaal van het hotel.  Voor het eerst zijn hier nu ook andere mensen aanwezig.  Ik doe een dubbele Max Capacity tabata, maar ontzie mijn benen zoveel mogelijk.   Mijn knie doet wel pijn, maar voornamelijk als ik traploop.  Dat ga ik dus de komende dagen maar zoveel mogelijk vermijden.

Op de kamer maak ik me klaar en ga dan naar beneden waar Anja al in de lobby zit te wachten. Marcel heeft heel lief zijn zondag met Anja aan mij opgegeven.  We gaan een paar wijngaarden bezoeken.

Eerst rijden we naar Whole Foods waar we broodjes met ham en veel groentes en een bak fruit halen om mee te picknicken.  Dan rijden we richting Middleburg.  Langzaamaan verlaten we het stedelijke gebied en komen in prachtig glooiend landschap terecht.

Na door het historische plaatsje Aldie te zijn gekomen gaan we op zoek naar de eerste wijngaard.  Die hebben Rick en ik vorig jaar "ontdekt", nota bene op hun openingsdag.  Greenhill ligt prachtig en we maken eerst een heel aantal foto's.
 

Dan lopen we het proeflokaal binnen waar we heel vriendelijk worden ontvangen.  Wij willen vandaag gewoon een lekker glas wijn voor bij onze picknick.  We kiezen beiden hun mousserende Blanc de Blancs en dat is een heel goede keuze.

Aan een van de tafeltjes op hun terras genieten we van al het lekkers, de rust en het schitterende uitzicht.  Voor we het weten is er meer dan een uur voorbij.  We ruimen alles op en gaan dan naar de tweede wijngaard, praktisch schuin tegenover.

Cana is een heel stuk groter en dus ook een stuk drukker.  Er is live muziek en ook hier weer een terras met schitterend uitzicht.  Dit keer bestellen we een glas rose en gaan buiten zitten kletsen onderwijl slokjes nemend van de lekkere wijn.  We hebben ook geluk met het weer, vanochtend zag het er wat dreigend uit.
 
 
 
Ah, zo ontspannend en zoveel mooier dan een hotelkamer!

Voor we het weten loopt het tegen vieren.  Ik koop nog een fles van de rose, die ik erg lekker vond, en dan gaan we terug naar de drukte.  Bij het hotel gaat Anja nog even mee naar boven om onze kamers te zien.

Dan rijden we samen naar de Target garage waar Anja geparkeerd staat.  We nemen afscheid en ik ga de Target in om een boodschappenlijstje af te werken.  Op de terugweg zie ik Kai en Cosmo op een bankje zitten.  Kai neemt bij lekker weer Cosmo en zijn laptop mee en gaat op een van de bankjes in het winkelcentrum zitten, veel leuker dan in de hotelkamer natuurlijk.

Saskia eet met een vriendin en Kai en ik gaan naar de Four Sisters om Vietnamees te eten.  Het is er druk, maar wij vinden plaatsen aan de bar.  Mijn five spice beef smaakt heerlijk en Kai's maal ziet er ook erg goed uit. 

Het is heerlijk weer en weer eens vind ik het zo jammer niet lekker op het deck te kunnen zitten.  Kai neemt Cosmo weer mee naar buiten, maar ik wil echt goed rusten nu zodat ik morgen de rondleiding aankan.  Er gaat een ijspak op mijn knie, hopelijk helpt dat tegen de pijn.

6 reacties:

Anja zei

Het was een gezellige dag en ook Marcel heeft zich vermaakt :-) Sterkte met je knie!

Becs zei

Ik zag op fb ook al een foto voorbij komen van je knie. Sterkte ermee, hopelijk ben je er snel vanaf.

Anoniem zei

Het blijft vervelend steeds weer naar die hotelkamer. Gelukkig probeer je er toch iets van te maken. Petje af voor je positieve instelling!!! Greet

Anoniem zei

Hi Petra, ik kan me voorstellen dat je jullie tuin (en huis) mist, maar gelukkig heb je veel (en hopelijk voldoende) afleiding, zoals gisteren... kleine slokjes wijn nemen, ik vind het knap :-) Jammer dat jullie hier niet om de hoek wonen want dan had ik jullie zeker uitgenodigd voor een diner in de tuin (niet dat ik kan koken maar kan goed bellen & bestellen.....).

Ik hoop dat het meevalt met je knie en dank weer voor de mooie foto's!!!

Groetjes, Evelyn

Marion2 zei

Wat een druk weekend weer. En bijna op vakantie, heerlijk. Zeker nu lijkt me dat heel fijn.

Ik vind het altijd ongemakkelijk als ik Nederlanders in het buitenland hoor praten. Als in een reflex houd ik dan meteen mijn mond. Waarom weet ik eigenlijk niet. Ik ben me er, zeker in de meer toeristische gebieden, ook wel van bewust dat er mensen kunnen zijn die mij kunnen verstaan.

Petra zei

@Anja - Dank je, het viel gelukkig erg mee vandaag.

@Becs - Het voelde vandaag al een stuk beter

@Greet - Ja, en het ziet ernaar uit dat we er nog een hele tijd zullen moeten vertoeven.

@Evelyn - Ha ha, die slokjes moesten wel om het ene glas lang te laten duren. Meer wil ik niet drinken als ik moet rijden.

@Marion - Volgens mij ben je niet de enige, terwijl wij natuurlijk juist graag een praatje maken met een "echte" Nederlander ;)