Rondleiding, voetbal en de Lion KIng

Bijna heb ik me verslapen en met schrik word ik om tien voor acht wakker!  Voortaan toch voor de zekerheid maar de wekker, al sta ik nu maar zes minuten later op dan ik wilde.  Gauw maak ik me klaar om beneden te ontbijten.  Ik neem vandaag makkelijk roerei, ham en fruit.

Rick brengt me vandaag naar de metro.  Hij en Kai gaan nog naar ons huis, want dat is nog niet helemaal leeg en een tweede verhuiswagen moet de rest op komen halen.  Gedurende de dag houden ze me op de hoogte en het duurt nog tot net voor de voetbalwedstrijd begint voor het echt allemaal klaar is.

Het regent als ik naar de metro loop en ook weer buiten op de Mall is het goed dat ik mijn paraplu meeheb.  Het is dan ook een stuk koeler dan verwacht dus dat is wel lekker.

Mijn gezelschap van vandaag zit al te wachten.  Ik "kende" K. al van Facebook en maak kennis met G. en J. en de kinderen F., O. en S., die in een wandelwagentje zit.  Dat zal in de loop van de dag ook nog van pas komen voor O..  Het is dan ook een flink stuk lopen voor kleine beentjes!

Niemand van hen heeft regenkleding of paraplu's mee, maar gelukkig regent het maar heel licht.  We lopen naar het Washington Monument en daarna via het Tweede Wereldoorlog monument naar het Vietnam Veterans Memorial.

Halverwege tussen het Tweede Wereldoorlog monument en Vietnam begint het toch een stuk harder te regenen.  Gelukkig zijn we net bij een snacktentje en kunnen we onder hun afdakje even schuilen.  We kopen dan ook gelijk maar een paar flesjes water.  Het duurt niet lang en daarna wordt het vrijwel droog.

Het is vrij rustig op de Mall, behalve in het Lincoln Memorial waar het altijd gonst van de toeristen.  We zien onderaan dat er een tentje wordt opgezet met een paar in Burgeroorlog uniform geklede mensen.  Waarschijnlijk komt daar weer een of andere herdenking van aan.

Via het Koreaanse oorlogsmonument lopen we naar het Tidal Basin.   Hier bekijken we het Martin Luther King Jr.  Memorial, maar besluiten het Jefferson Memorial slechts vanaf de overkant te bekijken.  De kleine beentjes beginnen al moe te worden.

Het laatste monument dat we bezoeken is dan ook het Franklin Delano Roosevelt Memorial.  Daarna lopen we via de achterkant van het Witte Huis naar de Old Ebbitt Grill.  Dat is altijd nog een hele tippel, zeker voor kinderen, die dan ook blij zijn als ze eindelijk zitten.

Tony heeft voor ons de grote tafel voorin het restaurant opengehouden, een prima locatie.  We smullen allemaal van onze lunch, voor mij weer eens de linzenburger.  De kinderen kiezen allemaal gerechten van het kindermenu en daar hoort een ijsje bij.

Daar wachten we dus nog op na afloop en het duurt maar en duurt maar.  Ik ga eens vragen wat er aan de hand is, want een paar bolletjes ijs in een bakje leggen kan toch niet zo'n moeite zijn.  Dan verschijnen de ijsjes al vrij snel en verdwijnen ook als sneeuw voor de zon in de buiken.

Intussen hebben we het middagplan besproken.  Het is inmiddels wel flink heet geworden en ik stel voor de metro tussen het Witte Huis en Capitool te nemen.  Zo gezegd zo gedaan en het was een goede keuze, want zelfs Capitol Hill oplopen is een warme aangelegenheid voor de kinderen.

Na de achter- en voorkant van het Capitool bekeken te hebben, gaan we de Library of Congress binnen.  Daar is het zoals altijd aangenaam koel en prachtig van binnen.  Na alles hier uitgebreid bekeken te hebben, nemen we buiten afscheid. 

De kinderen hebben zich werkelijk fantastisch gedragen, ik kan er niet over uit. Dat valt me trouwens meestal op tijdens rondleidingen waar kinderen meegaan.  Ze gedragen zich allemaal zeer goed en dat toch vaak in de hitte.

Bij het Capitol South metrostation komt mijn trein al aanrijden.  Ik mis net de aftrap van de wedstrijd Nederland-Argentinie en Rick en Kai houden al een plaatsje voor me vrij.  Ik neem een taxi van Dunn Loring en laat me bij het grote scherm in Mosaic District afzetten.   Daar vind ik Rick en Kai meteen. 

Er zijn heel wat Argentijnse shirtjes te zien, maar ook een vrij grote groep Oranje fans.  Helaas zag ik vanuit de metro de donkere wolken al en begint het na een half uur te regenen.  Binnen aan de bar bij Matchbox lukt het me niet ze zover te krijgen het geluid van de wedstrijd door het hele restaurant aan te zetten, maar een tv aan de bar mag wel.

Intussen bestellen we ook ons avondeten, voor mij de lekkere gegrilde tonijnsalade.  De wedstrijd kabbelt voort en ik merk dat ik af en toe mijn aandacht verlies.  Wat een saai potje voetbal!  Na de verlenging haasten we ons terug naar de hotelkamer om ons voor de schouwburg vanavond te verkleden.

Daar kijken we ook vol ongeloof naar het stoppen van de twee Nederlandse strafschoppen.  We troosten ons er maar mee dat een wedstrijd op zaterdag ons beter uitkomt dan op zondag.  En natuurlijk heeft Nederland het veel verder geschopt (ha ha) dan we hadden gedacht.

Met Saskia aan het stuur in haar auto rijden we naar het Kennedy Center.  Gisteren herinnerde ik me opeens dat we al maandenlang kaartjes voor de Lion King hier hebben.  Met alles gaande was me dat bijna helemaal door het hoofd geschoten.  Gelukkig waren er geen andere afspraken en kunnen we gewoon gaan.

Precies op tijd zitten we in onze stoelen en kan het spektakel beginnen.  Wat vind ik dit toch een fantastische musicalproductie!  Niet alleen de liedjes en de zangers en zangeressen, maar ook de acrobatiek en de ingenieuze kostuums.  Het is bijna drie uur lang genieten! 

Het Kennedy Center Opera House is ook een mooie zaal

Na afloop rijdt Saskia ons weer bekwaam naar huis.  Onderweg luisteren we naar Disney Radio op Pandora en proberen te raden uit welke films de liedjes zijn.  Saskia kent ze allemaal!  Toch wel doodmoe van deze lange dag ploffen we op ons hotelbed neer en gaan al gauw slapen.

Foto's (veel zwartwit) van Washington vandaag staan hier.