Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, augustus 31, 2014

Huisdingen en een rondleiding

Zaterdag

Tot mijn schrik is het alweer bijna negen uur als ik wakker word.  Het is zo donker in de kamer dat het daglicht me niet wekt.  Morgenochtend moet ik een uur eerder op dus zal dan voor de zekerheid mijn wekker maar zetten.  Rick is ook nog maar net wakker.

We kleden ons aan en gaan dan naar beneden voor het ontbijt.  Daar is het echter heel erg druk en wij zijn niet zo onder de indruk van het ontbijt in het weekend.  We besluiten naar Panera en Starbucks te gaan.

Terwijl ik mijn favoriete "power" sandwich met eiwit, spinazie en tomaat (ik ben niet zo dol op avocado, dus laat die eraf) bij Panera haal, haalt Rick de koffies van Starbucks.  Het is erg gezellig in Vienna, want de farmers market is gaande.  We ontbijten op een bankje buiten, al mensen kijkend.

Terug in het hotel doe ik een half uur cardio op de elliptical.  Niet langer, want we willen vanochtend nog naar de enige meubelzaak in deze omgeving, die waarschijnlijk ons nieuwe bed heeft, en die is ongeveer drie kwartier rijden weg in zuid Maryland. 

Door een voor ons onbekend gebied rijden we erheen.  Het is wel een erg mooie, groene en ook vrij onbewoonde weg zo dicht bij de stad.  Pas in Waldorf, waar de meubelzaak is, komen we weer helemaal in de bewoonde wereld met alle winkelketens, die we maar kunnen bedenken. 

We verwachten een grote winkel, maar Country Furniture blijkt in een gewoon huis gevestigd te zijn.  Het staat er dan ook propvol, maar wij zien meteen het bedmeubel waar wij in geinteresseerd zijn.  De reden dat we een nieuw bed willen is dat we al jaren een king willen en nu de kans is om die te kopen en ons vorige bed elders in huis te laten installeren.


Rick wilde echter per se een soortgelijke ombouw als ons vorige bed met boekenkasten en lades.  Na het hele internet afgezocht te hebben, want helaas wordt het onze niet meer gemaakt, vonden we dat van Furniture Traditions.  Het is wat ouderwetser dan we gewild zouden hebben, maar verder vrijwel hetzelfde als ons vorige bed.

De beslissing is dan ook snel genomen en we kopen het in een king.  Het moet uit Californie komen wat twee a drie weken zal duren, maar dat is natuurlijk geen probleem, aangezien we waarschijnlijk langer moeten wachten om terug te verhuizen.  Dat is ook geen probleem, ze kunnen het bed bewaren tot wij klaar zijn het te ontvangen.

Blij met onze aankoop gaan we op zoek naar een restaurant om te lunchen.  We zien niet veel soeps tot we "GG" zien en dat ziet er wel leuk uit.  Genghis Grill is een wok restaurant en we kiezen onze eigen ingredienten, die voor onze neus gewokt worden. 


Rick neemt alles wat maar pittig is en ik kip en kleurrijke groentes en een heel lekkere saus.  Het smaakt allemaal heel goed.  Zelfs Rick smult en dat zegt wat voor hem met Aziatisch eten. Jammer dat wij er niet een dichtbij hebben. 

We rijden terug naar Virginia en kijken even bij Marlo of ze een bed voor Kai hebben.  Dat moeten we echter echt van het internet halen, want hier hebben ze niets bijzonders.  Wij rijden verder naar Blinds to Go

Onze lamellen boven moeten allemaal vervangen worden en we weten niet of die beneden schoongemaakt kunnen worden.  Na het zien van wat ze nu hebben kopen we van harte dat het laatste wel kan! We vinden niets zo uniek als wat we nu hebben.

Voor de ramen boven kiezen we verschillende lamellen uit.  We krijgen een offerte mee en nu moet de verzekeringsmaatschappij dat goedkeuren.  Stiekem ben ik dankbaar dat de schilders onze lamellen verbogen hebben, want nu kunnen we nieuwe verduisterende krijgen.  Iets duurder, maar het verschil leggen we graag bij.

Omdat we niets bijzonders voor de woonverdieping bij Blinds to Go zagen, rijden we nog even naar Next Day Blinds.  Daar zijn meer opties, die we wel mooi vinden, maar het haalt nog steeds niet bij wat we al hebben.  Gelukkig zie ik online dat Service Master, het bedrijf dat alles verder schoon moet maken, ook stoffen lamellen reinigt.

De volgende stop is ons huis.  Daar meten we op hoeveel plaats ons nieuwe bed gaat innemen en ook Katja's kamer.  Katja wil ons vorige bed graag en dat zal een groot deel van haar kamer beslaan, maar ook veel bergruimte bieden.  Langzaamaan willen we grotere bedden in de "kinder"kamers, zodat we op een gegeven moment ook partners en uiteindelijk (hopen we dat die er komen) kleinkinderen kunnen herbergen.

Zin om in de hotelkamer te zitten hebben we geen van beiden.  We nemen leesmateriaal mee naar buiten en zoeken gemakkelijke stoelen op in het Mosaic District.  Daarvan zijn er gelukkig meer dan genoeg. 

We zitten er een uurtje en maken ons dan klaar voor het avondeten.  Het wordt steeds moeilijker om restaurants te bedenken.  Kai wil zelfs al niet meer mee en gaat een sandwich halen bij Taylor Gourmet.  Ik wil wel naar Coastal Flats en Rick naar Artie's (nota bene dezelfde keten, maar met een verschillend menu). 

We gooien kop of munt en Rick wint met kop.  Al deze Great American restaurants zijn altijd superdruk en Artie's is geen uitzondering.  Gelukkig is de bar wel heel rustig en wij vinden het net zo leuk om daaraan te eten.  Socialer ook, want vrijwel altijd is er wel een praatje met mede-barbezoekers en het personeel achter de bar.

Marissa neemt onze bestelling op en Scott is de andere barkeeper.  Terwijl we op onze zalmgerechten, heel ongewoon bestelden Rick en ik precies hetzelfde, wachten, kijken we naar de eerste college football wedstrijd tussen Virginia Tech, Katja's vroegere school, en William & Mary.  Wij blijven Hokies (Virginia Tech) fans en zij winnen maar liefst 34-9.

De zalm smaakt heel erg goed.  Als we afrekenen vragen we een gedetailleerde rekening, zodat we die in kunnen sturen naar de verzekering.  Scott vraagt wat er is gebeurd en als hij hoort dat Kai al zijn spullen kwijt is geeft hij ons een gratis stuk appeltaart mee voor Kai.  Zo aardig!

Zondag

Voor de zekerheid hebben we de wekker voor acht uur gezet, maar vanochtend heb ik hem niet nodig.  Ik ben al ruim eerder wakker en lees wat voor Rick ook opstaat.

We maken ons klaar en gaan dan beneden ontbijt eten.  We bestellen beiden een (in mijn geval) eiwit omelet en het smaakt goed.  Dan haal ik mijn waterfles en paraplu van de kamer, want er is kans op onweer en dan brengt Rick me naar de stad.

Onderweg krijg ik een sms van mijn gezelschap van vandaag dat zij ook onderweg zijn.  Ruim op tijd sta ik bij de uitgang van het Smithsonian metrostation.  Het belooft een warme en vochtige dag te worden, dat is zo vroeg al te voelen.

Het duurt langer dan ik gedacht zou hebben voor de drie Belgische stellen om te arriveren.  Ik sms voor de zekerheid nog bij welke uitgang ik sta, maar dan zie ik ze naar boven komen.  Ze waren eerst per ongeluk in de verkeerde richting Metro trein gestapt.  Dat is heel makkelijk te doen, want het is lang niet overal duidelijk in de stations.

Na kennis gemaakt te hebben vertel ik zoals altijd met behulp van de kaart, die bij het metrostation staat, over de geschiedenis van het ontstaan van de stad.  Dan lopen we naar het Washington Monument.  Het is duidelijk een lang weekend en druk met toeristen.

We hebben bij het Monument mooi uitzicht over de Mall en genieten daar in de schaduw van de obelisk van.  Voor mij voelt het al warm, laat staan voor mensen, die vers uit Belgie komen.  Het helpt dan niet dat er in dit gedeelte van de Mall weinig schaduw is.

Gelukkig wordt dat na het ook erg warme Tweede Wereldoorlog Monument beter.  We lopen dan langs het lommerrijke pad langs de Reflection Pool.  Pas bij het Vietnam Veteranen monument lopen we weer in de volle zon.  Dit monument maakt altijd veel indruk.

Bij het Lincoln Memorial gaan we naar boven en vandaag is er weinig wind, dus ook het Washington Monument reflecteert mooi in de Reflecting Pool.  Als dit monument goed bekeken is lopen we verder naar het Koreaanse oorlogsmonument.

De uitdrukkingen op de gezichten van de soldaten daar blijven me fascineren.  We lopen verder naar het Tidal Basin en bekijken het Martin Luther King Jr. Memorial.  Dan geef ik de keuze of we helemaal rond het Tidal Basin gaan lopen of dat ik vanaf de overkant over Thomas Jefferson Memorial vertel.  De laatste optie wordt gekozen.

We zoeken weer wat schaduw op en ik vertel over de bijzondere man, die Thomas Jefferson was.  Het is jammer dat zijn monument zo ver weg ligt, want voor mij is hij een van de meest interessante figuren in de Amerikaanse geschiedenis.

Als laatste monument bezoeken wij dus de vier kamers van het Franklin Delano Roosevelt Memorial.  Dan lopen we via de achterkant van het Witte Huis langzaamaan naar de Old Ebbitt Grill. 

Bij het Witte Huis is alles afgezet en moeten we omlopen.  We zien ook allerlei Secret Service op het dak dus er moet iets gaande zijn.  Bij de Old Ebbitt Grill staat onze tafel al klaar in een van de gezellige zijbars.

We genieten van onze lunch.  Een aantal kiezen de Caesar salad en ik heb een paar kunnen overhalen de lokale crab cakes te bestellen.  Ikzelf neem weer de zalmburger, een van mijn favorieten op dit menu.

Na de lunch lopen we naar de voorkant van het Witte Huis waar een demonstratie van Oekrainiers tegen de Russische invasie en Poetin gaande is.  Ik voel echt mee met die mensen!

Wij lopen verder via Pennsylvania Avenue richting Capitool.  Eenmaal daar aangekomen wordt er besloten om morgen de Library of Congress en het Capitool te bezoeken, zodat ze de aan het einde van zo'n lange wandeling toch wel steile Capitol Hill niet ophoeven.  Ik vind het prima, want zelfs ik vond het vandaag wel erg warm en vochtig.

Er wordt besproken wat er de rest van de middag gedaan gaat worden en de keuze valt op Arlington National Cemetery.  We lopen gezamenlijk terug naar het metrostation en nemen daar afscheid.  Hun blauwe trein naar de begraafplaats komt eerst, ik moet nog een tijdje wachten op mijn oranje trein.

In Dunn Loring staat Rick al op mij te wachten met een koud flesje water, want ik heb enorme dorst.  Ik heb het zo warm gehad vandaag dat ik enorme zin heb het hotelzwembad eens uit te proberen.  Rick wil wel mee om daar ook te computeren.

Het water voelt heerlijk, al is het zwembad zo groot als een postzegel.  Daarna lezen en computeren we in de gemakkelijke stoelen tot we een enorme donderklap horen.  Tijd om maar weer naar binnen te gaan dan.

Vanaf onze kamer op de zevende verdieping zien we een indrukwekkend onweer net ten noorden van ons trekken.  Grappig genoeg blijft het bij ons nog droog. 

Wij gaan naar de bar van het hotel en bestellen een portie nachos met kaas, tomaat, jalapenos en kip.  We wachten op Saskia, die onderweg terug is uit Richmond.  We hadden haar eerder verwacht, maar ze had nog onverwacht huiswerk. 

Als Saskia er is gaan we naar Passion Fin.  Daar hebben we een lekkere maaltijd, Kai en Rick nemen niet sushi gerechten en Saskia en ik genieten van verse sashimi en sushi.  We krijgen ook te horen hoe de eerste paar weken college zijn geweest en zo te horen gaat het prima.

Het regent flink als we klaar zijn en Rick gaat de auto halen.  Dat is nog een nadeel van niet thuis wonen, we moeten ook van de parkeergarage naar het hotel door de regen en worden in die korte tijd kleddernat. 

We kletsen op de hotelkamer nog gezellig verder bij tot Saskia en Kai hun kamer ingaan.  Morgen iis het Labor Day dus een lekker lang weekend dit keer.

Foto's van vandaag staan hier

2 reacties:

Anoniem zei

Dat was een druk weekend! Fijn dat jullie geslaagd zijn voor een bed.
Lekker dat Saskia het naar haar zin heeft.
Groetjes Anja L.

Petra zei

@Anja - Ja, ze lijkt goed op haar plaats daar