Saskia's verhuizing naar VCU

Zaterdag

We zijn allemaal moe en blijven lekker lang liggen vanochtend.  Pas na negenen zitten Rick, Kai en ik aan het ontbijt.  Saskia eet haar vruchten op de kamer.

Vandaag moeten we nog een hele lijst dingen afwerken voor Saskia, die morgen naar VCU verhuist.  Saskia zelf heeft er nogal moeite mee gedag tegen haar vriendinnen te zeggen.  Begrijpelijk, maar zij weet wat ze wel en niet mee wil nemen.

Na een uur cardio op de elliptical begin ik aan Saskia's was.  Onze wasmachine en droger zijn niet meer bruikbaar, dus voor het eerst doe ik het in het hotel.  Daarvoor moet ik wasmiddel en kwartjes halen bij de receptie.  Gelukkig zijn de apparaten op onze verdieping, dus dat is makkelijk, want het is een enorme berg was.

De ellipticals hier zijn groen, met mijn workout heb ik 88 minuten aan energie getrapt

Terwijl die in de wasmachine zit, sms-t Saskia dat ze nu naar Target komt en of ik haar daar kan ontmoeten.  Prima, want dan kunnen we dat tenminste van het lijstje schrappen.  We kopen nog een dekbed, een electrische waterkoken, huishoudspullen, zoals wc papier en schoonmaakmiddelen en een kastje met drie lades.

Gelukkig past alles in Saskia's auto, die heel wat bergruimte blijkt te hebben.  De rest van de spullen gaan in de van, zodat we gelukkig geen aanhangwagen of zo nodig hebben.  Dat komt pas als Saskia volgend jaar in een appartement gaat wonen.

Terug in het hotel help ik Saskia de spullen daar bij elkaar te pakken en te bepalen wat ze mee wil hebben en wat niet.  Onvoorstelbaar hoeveel dingen hier liggen!  Er komt een zak om weg te geven, een die terug naar het huis kan en de rest gaat mee naar VCU.

Als we dat allemaal voor elkaar hebben, vertrekt Saskia met Laura naar de mall.  Ik ga nog verder met dingen uitzoeken en Rick zorgt ervoor dat alles wat Saskia uit ons huis mee wil nemen in de van gaat.  Ook mogen wij onze was bij de buren doen, heel lief.

Om een uur of drie lijkt alles zo'n beetje gedaan en voel ik mijn rug en heupen flink.  Ik bedenk me ook dat ik helemaal vergeten ben lunch te eten en mijn maag knort.  Ik besluit mezelf te verwennen en op het terrasje van Le Pain Quotidien hun lekkere gazpacho en een glas rose te bestellen.

Al lezend geniet ik van het heerlijke weer en de live muziek, die verderop in het winkelcentrum speelt.  Tegen Saskia merkte ik vanmiddag op dat dit winkelcentrum echt in een behoefte voorziet.  Het is er altijd ontzettend druk.  En dan te denken dat hier vroeger alleen een bioscoop stond!

Rick komt terug met onze was, heel lief door Lorraine opgevouwen!  We ruimen alles op, want zo'n kamer wordt al gauw een troep en de schoonmaaksters komen net langs.  Ik geef ze vandaag maar een fooi, want er is wel erg veel rotzooi. 

Vanavond gaan we met zijn viertjes uit eten.  Saskia heeft voor haar voorlopig laatste avond het restaurant uitgekozen.  Het werd Sweet Ginger.  Daar kunnen Saskia en ik sushi en sashimi eten en Rick en Kai warme Thaise of Japanse gerechten.

Het wordt een gezellige maaltijd.  Ik bestel sashimi en Saskia een heel groot bord met sushi.  Ook Kai is een sushi fan geworden, blijkt.  Alleen Rick bestelt een warme maaltijd, de lamskerrie, die er ook erg lekker uitziet.

Na afloop gaat Saskia verder met afscheid nemen van haar vrienden.  Ik ben doodop en heb veel pijn in mijn heupen en schouders.  Niet lekker en niet fijn nu ik toch graag wil helpen met verhuizen en maandag een volle dag rondleiding heb.

Intussen doet "iedereen" hier mee aan de uitdaging om een emmer ijs over je hoofd te gooien om meer belangstelling voor de ziekte ALS te krijgen.  Katja deed het en daagde haar vader er ook toe uit (gelukkig niet mij, want mijn spieren kunnen dat zeker niet hebben, Rick gaf me vanavond een pijnlijke maar zeer nuttige massage daarvoor).

Rick geeft mij zijn Go Pro en ik film zijn ijsbad.  Daarna maakt hij ook een donatie voor ALS, waaraan de moeder van een van mijn Facebook vriendinnen ook lijdt.  Een afschuwelijke ziekte, zoals er zoveel zijn, hier horen we ook veel over de Ebola in Afrika.  Dan ben ik maar blij dat ik "maar" een niet dodelijke aandoening heb, hoeveel pijn ik er op het moment ook van heb.

Zondag

Om half acht gaat Ricks wekker af.  Hij gaat als eerste de badkamer in en ik blijf nog even liggen, want we kunnen toch niet beiden in die badkamer.  Kai en Saskia staan ook op.

Rick gaat ontbijt halen bij Starbucks, voor mij alleen de ijs-Americano, want eten doe ik liever beneden.  Kai en Rick eten wel sandwiches van Starbucks en Saskia maakt haar eigen ontbijt in de kamer.  Intussen geef ik Cosmo ook een goede wandeling, want die moet vandaag voor het eerst de hele dag in de hotelkamer bivakkeren.

Dan pakken we de laatste tassen in de auto en gaan richting Richmond.  Eerst stoppen we nog evenn bij ons huis om Saskia's fiets mee te nemen.  Daar komt Patricia ook naar buiten met Flapjack en het is duidelijk moeilijk voor Saskia om afscheid van hem te nemen.

De eerstejaars van VCU konden gisteren de hele dag en vandaag tot 13 uur verhuizen en wij komen met maar weinig oponthoud om elf uur aan.  We kunnen vlak voor de dorm al parkeren, lekker makkelijk.

Het was een heel goede beslissing om vanochtend te gaan!  Voor Kai's eerste jaar gingen we netjes voor  de aangegeven tijd voor hem op zaterdag en zaten we prompt vier uur vast in het verkeer waardoor we die tijd toch misten.  Grote stress natuurlijk, want wisten wij veel dat je gewoon kon komen wanneer je wilde dat weekend?

Op deze zondagochtend is het heel rustig.  Een heel leger ouderejaars studenten komt op ons af om te helpen.  Het is de "move in" brigade en binnen de kortste keren zijn de auto's uitgeruimd.  Rick gaat de van parkeren en Kai navigeert Saskia naar haar garage.  Ik blijf met de move in brigade bij de spullen.

Als de auto's geparkeerd zijn worden de spullen naar boven gebracht.  Ook hierbij krijgen we hulp van wel zes move in studenten.  Als een goed geoliede machine brengen zij spullen af en aan en zetten ze waar ze horen, of in Saskia's kamer of in de keuken of woonkamer.  Voor we het weten is alles uitgeruimd!

De woonkamer

 

 

De keuken

 

De slaapkamer voor de verhuizing

We pakken uit, Rick doet de computer dingen en ik de keuken, badkamer e.d.  Een van Saskia's huisgenootjes is er al, maar zij deelt een kamer met het derde meisje wat pas later vanmiddag komt.  Saskia heeft voorlopig geen kamergenootje, want het meisje dat dat zou worden besloot toch niet naar VCU te gaan.

Ook buiten ziet het er goed uit

 

Het is wel fijn om zonder iemand anders Saskia's kamer in te richten.  Die is een heel erg kleine pijpenla en er staat een stapelbed.  De andere meisjes willen dat in hun kamer niet en proberen er aparte bedden van te maken.  Dan past een van de ladenkasten niet meer en ze verhuizen die naar beneden.

Als Saskia een kamergenote krijgt zullen zij dus ook zoiets moeten doen of het stapelbed zo laten.  Ze hebben verder wel een ruime badkamer met bad, wc en twee wastafels, een leuke keuken en een zeer royale woon/eetruimte.  Ook hebben ze airconditioning, een luxe, die niet veel Amerikaanse dormstudenten hebben.  Al met al een zeer goed onderkomen, al is het allemaal wel oud en afgeleefd, maar dat valt wel gezellig te maken.

Om een uur of half een val ik bijna flauw van de honger.  Ik heb vanochtend maar een bakje cereal op.  Kai en ik gaan op zoek naar proviand en vinden dat bij Panera en Chipotle. We nemen de keuzes van Rick en Saskia mee terug en eten gezellig met zijn vieren aan Saskia's nieuwe eettafel.

Onderweg lopen we door een park met allerlei activiteiten en de VCU kleuren goud en zwart.

Kai doet het niets, maar ik denk dat Saskia hier een heel andere ervaring gaat krijgen (hopelijk).

Daarna gaat Saskia naar een verplichte vergadering van haar verdieping.  Zo ontmoet ze de andere mensen, die er wonen en de RA, de studentenleider van de verdieping.

Wij gaan intussen naar Target, waar Kai ons heen leidt.  Hij kent het hier tenslotte.  Daar werken we  nog een korte lijst af van dingen, die toch nog nodig zijn.  Het is een stuk minder, dan toen we Katja voor het eerst verhuisden, dus we zijn duidelijk oude rotten in het vak.

Terug in de dorm moeten we wachten tot Saskia terugkomt voor we binnenkunnen.  Vervelend voor ons, maar wel goed dat er zo'n streng veiligheidsprotocol is.  Gelukkig komt Saskia al gauw weer terug van haar auto.

We helpen haar haar bed op te maken en wat lampen in elkaar te zetten en dan is het tijd om afscheid te nemen.  Grappig genoeg voelde ik me de hele dag wat emotioneel, maar het eigenlijke gedag zeggen valt wel mee.  Het helpt ook dat Saskia haar Vitamix is vergeten en ik die waarschijnlijk woensdag ga brengen.  Bovendien is Richmond een stuk dichterbij dan Blacksburg of Roanoke.

Het ziet er al een stuk leefbaarder uit

Op de terugweg zijn we heel blij met de Waze app.  Het verkeer is namelijk verschrikkelijk, maar waar mogelijk leidt de app ons om.  Ik kan hem aan iedereen aanraden!  We missen er tenminste een half uur files door.

Voor het avondeten stoppen we bij de Sweetwater Tavern.  We vinden meteen drie stoelen aan de bar en ik bestel eens iets wat ik zelden neem, de filet mignon.  Die is me toch lekker!  Volgens mij wel de lekkerste biefstuk, die ik in tijden heb gegeten.

Terug in het hotel treffen we een heel blije dat wij terug zijn Cosmo aan.  Rick laat hem meteen uit en ik heb zijn maaltijd al klaarstaan als ze terugkomen.  Het is nog steeds zo fijn Cosmo hier bij ons te hebben!

En zo is er weer een levensmijlpaal bereikt.  Alle drie de kinderen "officieel" uit huis, het voelt vreemd.  Voor nu hebben we Kai nog bij ons, maar dat is ook maar tijdelijk.  Maar goed dat Rick en ik het zo goed met elkaar kunnen vinden!