Om de een of andere reden heb ik heel diep geslapen vannacht en ik merk het maar nauwelijks als Rick afscheid neemt om naar zijn werk te gaan. Ik weet niet eens hoe laat dat is, want ik val prompt weer in slaap.
Als ik eindelijk wakker word is het tot mijn schrik al vijf voor negen. Thuis zou dat helemaal geen probleem zijn, maar het ontbijt in het hotel is door de weeks maar tot half tien. Nog half slaperig kleed ik me gauw aan en ga naar beneden.
Daar is het druk met zeker nog dertig andere ontbijtende vreemden. De meeste mensen zijn zakenmensen en keurig gekleed. Ik ben dan wel aangekleed, maar zelfs in mijn gymplunje zie ik er maar onverzorgd bij uit.
Met mijn tegenwoordig dagelijkse Wall Street Journal als vertier eet ik mijn ontbijt. Iedere keer neem ik me voor eens iets anders te nemen, maar mijn bord ziet er uiteindelijk toch weer hetzelfde uit met ham, ananas, roerei en wat tomatensap.
Na twee koppen koffie haal ik mijn Kindle van de kamer en begeef me naar de sportruimte. Daar doe ik 65 minuten op de elliptical. Intussen lees ik in mijn boek, maar check ook email. Daar zit een mail bij van degene, die onze tapijten en parketvloeren zal doen.
Goed nieuws, schrijft hij, ze zullen met het tapijtleggen volgende week beginnen. Dat klinkt inderdaad heel goed. Maar tussen neus en lippen door schrijft hij onderaan de email dat het hout voor het parket op het moment niet voorradig is en we daar dus op zullen moeten wachten.
Slik! Ik had mezelf met alle voortgang toegestaan te hopen dat we voor 29 september terug zouden kunnen, maar weet van Christine en Chuck dat houten vloeren leggen alleen al meer dan een week duurt.
Op de vraag hoe lang het gaat duren voor het hout voorradig is hebben we nog geen antwoord. Zonder houten vloer kunnen we niet terugverhuizen, want die loopt vrijwel over de hele begane grond. Maar goed, het is wat het is, maar ik zie ons nu dus echt niet voor de 29e terugverhuizen.
Niets beter om frustraties uit te leven dan sporten dus ik ga goed tekeer op die elliptical. Dan maak ik me gauw klaar om het boodschappenlijstje voor vandaag af te werken.
Om te beginnen breng ik een paar dingen, die we van Amazon hebben besteld, maar terug willen sturen, naar de UPS Store. Daaronder ook twee van de drie kledingstukken, die ik had besteld. Het is toch beter kleding in de winkel aan te passen, kennelijk.
Daarna rijd ik Vienna in en haal nieuwe botjes voor Cosmo. De routine in het hotel is dat hij er iedere avond een krijgt. Bij Petco haal ik er een hele zak van.
Aan de overkant bij Whole Foods voelt het weer als thuiskomen. Gewoonlijk ben ik hier meerdere keren per week en nu maar af en toe. Ik werk de korte boodschappenlijst met o.a. water en wijn erop af en rijd dan weer terug naar het hotel.
Kai heeft het druk met zijn werk dus ik lijn Cosmo aan voor zijn vroege middag wandeling. Hij moet ook zijn maandelijkse hartworm en vlooien behandeling krijgen, maar tot mijn verbazing zie ik dat de doos daarvan leeg is. Mijn brein werkt duidelijk niet optimaal dat ik die na de laatste behandeling terug heb gelegd. Gauw bestel ik bij de dierenarts meer.
Na Cosmo's wandeling, tijdens welke hij weer om de haverklap geaaid werd, hij gaat dat straks nog missen, is het lunchtijd. Ik probeer een ander restaurant dan Sweet Green te bedenken waar ik zin in heb, maar dat lukt me niet.
Het wordt dus weer een salade van Sweet Green. De spicy sabzi met wat veranderingen weer, het smaakt ontzettend lekker, maar is heel pittig. Mijn neus gaat ervan lopen, dus ik ben blij met mijn servet!
Terug in de kamer maak ik me klaar voor het zwembad. Eerst rijd ik naar de dierenarts om Cosmo's medicijn op te halen. Dan parkeer ik bij het zwembad en vind een lege ligstoel. Ik vind het zo jammer dat ik hier pas deze laatste week echt van kan genieten, maar het is niet anders en het lukt tenminste deze week bijna iedere dag.
Eerst ga ik in de schaduw liggen, maar, ja, je gelooft het niet met 28 graden, dat wordt me na een tijdje te koel. Ik verplaats me de zon in, hopend dat ik het warm genoeg krijg om het water in te gaan. Dat gebeurt al vrij snel, al is het goed uit te houden in de zon.
Er is werkelijk geen moment zonder gesprekstof. Na een tijdje in het water gaan we opdrogen voor de zon achter de bomen verdwijnt. Ik zie mijn vriendin Chris ook binnenkomen, maar zij ziet mij niet. Ik loop naar haar toe en wij kletsen bij. We willen binnenkort ook weer beginnen met onze wandelingen met PJ en Cosmo.
Voor ik het weet is het half zes en heb ik op de camera van mijn blog gezien dat Rick al bij ons huis is. Ik zoek de kleedkamer op en doe droge kleding aan. Ik wil ook oorbellen aandoen, maar een ervan mist. Die vind ik later ook niet terug dus hopelijk heeft Lou Lou nog een paar.
Rick en ik lopen door het huis, maar vandaag is enkel Kai's kamer geverfd. Als ik de basement zie zinkt de moed me wel even in de schoenen. Hoe gaan we dit huis ooit weer leefbaar krijgen? Ik weet het, het gaat lukken, maar alles is nog zo'n troep waar men niet aan het werk is!
We hebben een $5 kortingsbon voor Neisha Thai. Kai heeft liever dat we wat voor hem mee terugnemen, dus Rick en ik gaan samen. Dit is het begin van Labor Day weekend, helaas ook het onofficiele einde van de zomer, maar ik besluit het te vieren met een zomerse cocktail, de "Blue Topaz".
Rick en ik delen de zalm rolletjes en als hoofdgerecht bestel ik een heerlijk visgerecht. Alleen houd ik gewoonlijk erg van inktvis, maar niet de Aziatische. Ik weet niet wat het is, maar ik vind die niet lekker! Verder is het een heerlijke maaltijd.
En dan zijn we weer in het hotel. Cosmo geniet van een van zijn nieuwe botjes en komt dan naast me op het bed liggen. Daarna gaat hij op de bank liggen en Rick zegt niets. Thuis zou dat allemaal een grote "no-no" zijn. Hopelijk herinnert Cosmo zich dat als we terug zijn.
5 reacties:
Petra, bedankt voor de verjaardagswensen.
Groeten van Hilde uit B.
Bah, wat een vervelende tegenvaller dat nog niet bekend is wanneer dat hout geleverd zal worden. Dat kun je er nu net even niet bij hebben he?
Sterkte, hopelijk valt het achteraf toch nog wel mee.
Tegenvallers zijn niet leuk, maar hopelijk gaat de levertijd meevallen en kan de vloer eerder gelegd worden dan je denkt.
Cosmo heeft duidelijk zijn plekje wel gevonden. :-)
Wel lekker dat je deze week in ieder geval nog volop kan genieten van het mooie weer, het zwembad en de contacten in je eigen omgeving.
Sandra
Balen hoor, die vloer, het leek juist allemaal zo voorspoedig te gaan. Ik snap best dat je het wonen in een hotel inmiddels zat bent. Thuis is gewoon veel fijner, met al je eigen dingen en ruimte en buren en zo, en 10 weken is gewoon lang. Ik had echt gehoopt dat het nog voor je verjaardag klaar zou zijn, was een mooi kado geweest. Gelukkig dat je wel af en toe kunt bij kletsen en eten met de buren. En het grootste deel van de wachttijd zit er in ieder geval op. Sterkte, hopelijk valt het toch nog iets mee!
@Hilde - Ik hoop dat het een fijne dag was.
@Ineke - Hopelijk, ja, maar ik ga niet meer hopen eerder terug te kunnen. Zo ja, dat is dat heel fijn, maar ik zie het niet meer gebeuren.
@Sandra - Ja, ik vond het heerlijk toch nog van het zwembad te kunnen genieten.
@Marianne - Ik had dezelfde hoop, maar helaas.
Een reactie posten