Een leuke rondleiding en Saskia ziek

Om de een of andere reden heb ik mijn telefoonwekker voor 7 uur gezet, terwijl ik pas om half acht op hoef.  Rick staat wel al op en ik draai me nog een half uurtje om.  Dan maak ik me ook klaar en Rick vertrekt naar beneden om met de man van ons alarm- en intercomsysteem te spreken, zodat die volgende week geinstalleerd kunnen worden.

We eten gauw ontbijt, voor mij vandaag wafel met vers fruit, en dan brengt Rick mij naar de metro.  Het is frisjes met een graad of vijftien, dus ik ben blij op Amazon een warmer jasje te hebben gekocht dan ik verder bij me heb.

Eenmaal boven de grond bij het Smithsonian station wacht ik op mijn gezelschap van vandaag.  Niet veel later komen W. en C. bovengronds en meteen op mij af.  Na kennis gemaakt te hebben vertel ik wat over de geschiedenis van de stad en dan lopen we naar het Washington Monument.

Het is weer schitterend weer en het ziet er niet zo druk uit, dus ik vraag ze of ze willen kijken of we nog kaartjes kunnen krijgen om naar boven te gaan.  Eerst wordt er getwijfeld, want ze waren geschrokken van de prijs om naar boven te gaan in Top of the Rocks, maar als ik zeg dat het gratis is willen ze het zeker proberen.

We hebben geluk, er zijn nog kaartjes voor twaalf uur en tegen die tijd moeten we onze ronde langs de monumenten al wel gemaakt hebben.  We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog monument waar een grote groep Honor Flight veteranen loopt.  Sommigen vochten nog in de tweede wereldoorlog.  Ik vind de aanwezigheid van die veteranen de sfeer net nog iets indrukwekkender maken.

Terwijl we naar het Vietnam Veteranen Monument lopen sms-t Saskia dat ze zich afschuwelijk voelt.  Ze heeft enorme keelpijn en voelt zich doodziek.  Ze kan echter pas morgen terecht bij de schoolkliniek. Aangezien Saskia nog amandelen heeft ben ik altijd bezorgd om een bacteriele infectie en ik druk haar op het hart naar een urgent care kliniek te gaan. 

Dan voelt het opeens wel ver weg dat Richmond!  Ik vind het vervelend voor W. en C. dat ik zoveel sms, maar gelukkig begrijpen zij het goed en stellen zelfs voor dat ik de rondleiding onderbreek om naar Saskia te gaan.  Al zou mijn moederhart dat willen, er is toch niets wat ik zou kunnen doen.

We lopen verder langs de monumenten en genieten wel van het heerlijke weer.  We zien een schildpadje zich zonnen in het Tidal Basin en Thomas Jefferson uitkijkend naar het Witte Huis.  Dan lopen we terug naar het Washington Monument.

Om kwart voor twaalf komen we daar weer aan.  We hoeven niet lang te wachten voor we naar boven kunnen.  Dit uitzicht zie ik nu voor de derde keer in een week, maar het blijft prachtig!  We zien dat er een of andere lunch achter het Witte Huis wordt voorbereid, die we later op ooghoogte niet kunnen zien. 

Na uitgebreid gefotografeerd en gekeken te hebben lopen we een verdieping naar beneden en bekijken het museumpje daar.  Ik vraag aan de ranger wanneer we weer naar beneden kunnen lopen en hij antwoordt dat dat deze maand weer moet beginnen.  Het wordt een interessant gesprek.  Ik merk dat park rangers graag vertellen, dat moet ook wel met die baan lijkt me.

Eenmaal weer buiten lopen we via de achterkant van het Witte Huis naar ons lunchrestaurant.  We proberen eerst Cosi, maar daar is het warm en geen enkel tafeltje is open.  Potbelly ligt er dichtbij en is ook zeer lekker.  Ik bestel zoals gewoonlijk een mushroom melt met kaas en champignons en hun overheerlijke hete groentes en pepers. 

We eten lekker buiten op hun terrasje en het valt C. op dat mensen (waaronder ik vandaag toevallig) vaak chips bij hun lunch eten hier in de VS.  Ik vind het altijd grappig hoe dingen waar ik helemaal aan gewend ben nieuwkomers opvallen.

Na het eten lopen we verder via de voorkant van het Witte Huis naar Pennsylvania Avenue.  C. en W. merken op dat ze geen idee hadden hoe mooi Washington zou zijn.  Dan vind ik nou ook, natuurlijk!  Chinatown slaan we vandaag over, want dat hoeft niet van hen.  Prima voor mij, want ik voel me ook niet zo lekker.

We lopen langs het Capitool en dan de Libary of Congress binnen.  Zoals altijd maakt dit gebouw ook enorm veel indruk.  W. en C. besluiten na afloop de rondleiding in het Capitool te doen, dus we nemen afscheid.  Het was weer een leuke en gezellige dag.

Met alle zuilen worden panorama's vreemd

Bij het Capitol South station komt mijn oranje trein er net aan, perfekte timing!  Ik stap bij Dunn Loring uit en loop terug naar het hotel.  Daar zijn noch Kai noch Cosmo in de kamer.  Kai heeft Cosmo meegenomen naar het huis.  Ik ben blij dat Kai daar weer liever is, want hij ontweek het heel lang.

Kai moet naar Franse les bij de Alliance Francaise in Washington dus ik ga Cosmo ophalen.  Vandaag is er niets gebeurd in het huis zo te zien.  Hopelijk gaan ze morgen gauw verder met alles wat Rick vandaag met de opzichter besprak.

Omdat ik vanavond dus alleen ben voor het avondeten heb ik gisteravond een berichtje op Facebook geplaatst of iemand me wilde vergezellen bij het happy hour van Sea Pearl.  Chris reageerde daarop en we spraken af om kwart voor zes.

Chris is er nog niet als ik arriveer, maar komt een paar minuten later aan.  Zo gezellig om met een vriendin te eten!  Chris zegt ook dat ze dit wel vaker zou willen doen.  Ik neem me voor vaker zo'n oproepje te plaatsen.

We bestellen sushi en een paar voorafjes en kletsen gezellig bij.  Dan moet Chris door om een volleybalwedstrijd te gaan spelen en ik loop terug naar het hotel.  Daar zet ik de tv aan en nodig Cosmo op mijn bed.  Daar ligt hij lief tegen mij aan en likt verder niet.  Ik denk nog steeds dat dat likken verveling  is.

Morgen heb ik weer een rondleiding dus laat ga ik niet maken, maar ik ben benieuwd hoe Kai zijn Franse les vond.  Ook sms ik veel met Saskia.  Haar koorts kwam bijna tot veertig graden, maar ze heeft geen bacteriele infectie vond de dokter.  Hopelijk voelt ze zich snel beter!

Cosmo en ik vanavond

Foto's van vandaag staan hier.