Een natte rondleiding

Een natte miezerige dag grijnst me tegemoet als ik de gordijnen opentrek.  Rick is al vertrokken naar het huis en zijn werk en ik zie een Facebook berichtje van B., een van de twee mannen, die ik vandaag rond zou leiden.  Ook zij zijn bezorgd over de vele regen, want ze hebben geen regenkleding mee.

We facebooken wat over en weer over de mogelijkheden, maar dan hebben zij buiten gekeken en lijkt het wel mee te vallen met de regen.  Op mijn buienradar ziet het er ook vrijwel droog uit, dus we gaan het erop wagen.

Na mijn ontbijt zet Kai mij af bij de Vienna metro en een half uurtje later kom ik op de Mall weer naar buiten.  Het is inderdaad droog, al heeft het getuige de vele plassen flink geregend.  Niet veel later zie ik B. en E. ook de metro uitkomen.

We lopen eerst naar het Washington Monument en halen daar drie kaartjes om om twaalf uur naar boven te gaan.  Intussen is het toch weer begonnen met licht regenen.  We lopen verder door het Tweede Wereldoorlog Monument en het Vietnam Memorial waar het ontzettend rustig is.  Ik kan zelfs een foto zonder mensen erop nemen.

Het natte maakt de monumenten ook nog net iets soberder.  Het heeft wel iets. Als we het Lincoln Memorial naderen begint het nog wat harder te regenen.  We schuilen dus even binnen, maar het wordt niet droog en er zit niets anders op dan onze tocht voort te zetten.  Gelukkig is het niet koud.

Na de soldaten van het Koreaanse oorlogsmonument bekeken te hebben, steken we over naar het Martin Luther King Jr. Memorial.  Die ziet er helemaal zielig uit, het graniet helemaal nat.  Ook de Grote Depressie beelden in het Franklin Delano Roosevelt Memorial zien er nog gedeprimeerder uit dan in de zonneschijn.

In het Jefferson Memorial tocht het zo dat het er binnen ook regent.  Dan banen we ons een natte weg naar het Washington Monument.  Gelukkig regent het even niet als we boven zijn, zodat we, ondanks de druppels op de raampjes, toch redelijk zicht hebben.  We zien ook iets nieuws naast het Lincoln Memorial, een gigantisch gezicht.  Het blijkt om een kunstwerk te gaan.

Eenmaal weer beneden haasten we ons naar de Old Ebbitt Grill.  Daar is Mark helemaal verward, want ik had voor een uur gereserveerd, terwijl ik dat meestal voor kwart over twaalf doe.  Ze dachten dus dat er aan hun kant een fout was gemaakt.  Ik leg uit dat het in deze tijd van het jaar makkelijker is om in het Washington Monument naar boven te gaan, vandaar.

De lunch is weer zeer smakelijk.  Ik neem een nieuwe sandwich op het menu, de blackened Virginia blauwe catfish.  Alleen komt die de eerste keer nog bijna rauw en stuur ik hem terug.  Eenmaal goed bereid is het erg lekker.

Als we klaar zijn en weer buiten komen is het droog.  We lopen naar de voorkant van het Witte Huis waar nu dubbele hekken staan.  Vorige week is er een man over het hek geklommen en het Witte Huis binnengerend voor hij gearresteerd kon worden.  Kennelijk denken ze dat met een dubbel hek te voorkomen.

Intussen is het toch weer gaan miezeren en we besluiten de metro naar het Capitool te nemen.  B. vraagt of je er ook inkunt en ik stel voor dat ze de rondleiding daar na de mijne gaan doen.  Die tunnel van de Library of Congress naar het Capitool is daar zeer handig voor.

We lopen dus eerst de Library of Congress door en nemen dan afscheid.  B. geeft me ook nog een stapeltje Libelles en Margrieten en een pakje stroopwafels, heerlijk! Ik loop naar het Capitol South station waar de trein vrijwel meteen aankomt.  Ik bel Kai, die me bij Dunn Loring op komt halen. 

Hij brengt mij naar ons huis, want daar staat de van nog van gisteren.  Vandaag is het nieuwe alarmsysteem geinstalleerd, die kunnen we van verre bedienen.  Morgen komen er ook weer allerlei mensen om de laatste dingen te doen en dan volgt zaterdag de laatste schoonmaak.  Vandaag was de brand 14 weken geleden!

Voor het avondeten gaan we naar een net geopend restaurant, True Food Kitchen.  We moeten een tijdje wachten op een tafel, maar niet getreurd, we bestellen een paar cocktails.  Dit restaurant is gebaseerd op recepten van Dr. Andrew Weil, die al vele jaren heel gezond eten propageert.

Ons voorgerecht is dat dan ook zeker.  Een hele bak met rauwkost en twee heerlijke dips.  Het is meer dan genoeg voor ons drieen en zo lekker!  Als hoofdgerecht nemen Kai en ik hetzelfde, de tandoori kip, en die is super, al vind ik het wel veel kip.  Rick heeft de lasagna, die er ook goed uitziet.

We nemen een bison burger mee voor Katja, die net aankomt uit Roanoke.  Op de hotelkamer kletsen we gezellig bij met haar.  Zij blijft hier dit weekend, morgen heeft ze een vervolg op haar sollicitatiegesprek van vorige week en maandag nog een gesprek bij een ER.  

Ook heeft Katja een sollicitatie lopen in New Jersey, dichter bij haar vriend.  Het zou dus ook nog kunnen dat ze niet terug naar huis komt, maar naar New Jersey verhuist.  Gelukkig ben ik me bewust dat Katja constant van gedachten verandert, dus ik had met die mogelijkheid allang rekening gehouden.  Mijn moederhart wil natuurlijk dat ze thuis komt wonen, maar ik weet ook dat het natuurlijk is dat ze dichterbij haar liefde wil wonen.

Kevin, de vriend, heb ik al een paar jaar geleden ontmoet, maar dit weekend komt hij hier en zullen we hem beter leren kennen.  Nog vier nachten en dan kunnen we weer naar huis!

Foto's van vandaag staan hier.