Een rondleiding en museumbezoek

Voor de zekerheid heb ik mijn telefoonwekker voor half acht gezet, maar ik ben zoals gewoonlijk ruim van tevoren wakker.  Na een snelle douche laat ik Cosmo snel uit.  Alweer moet die enorm plassen, wat een blaas heeft dat dier!

Kai en ik gaan met tegenzin weer beneden ontbijten.  Het is heus prima eten, maar we eten gewoon liever ontbijt zonder alle anderen om ons heen.  Nog een paar weken...

Op de kamer haal ik mijn regenjas en paraplu en dan brengt Kai me naar de Vienna metro.  Als ik een half uur later weer boven de grond kom gaat mijn telefoon.  Het is Jan, die de rondleiding van vandaag heeft geregeld. 

Zij zijn bij het Washington Monument waarvoor ze kaartjes hebben om om tien uur naar boven te gaan.  Het is dus logisch om ze daar te ontmoeten en ik loop erheen.  Onderweg maak ik even een pit stop en zie dan al van verre mijn groepje staan.  Zij zien mij ook, want ik heb een felgele regenjas aan.

Ze staan binnen de ring van Amerikaanse vlag rond het Washington Monument.  Ik maak kennis met de vijf jongemannen uit Volendam.  Grappig is dat voor ons Volendam een van de leukste toeristenbestemmingen in Nederland was.   We zijn ook in het bezit van een aantal authentieke Volendamse kostuums.  Ik heb dus wel wat met dat stadje.

Met Jan, Piet, Theo, Patrick en Nick heb ik ook meteen een klik.  Ze hebben duidelijk zin in vandaag, al hebben ze minder tijd dan gehoopt, omdat hun vlucht naar Denver meer dan een uur vroeger zal vertrekken.  Daardoor kunnen we niet helemaal naar het Capitool lopen.

Het duurt wat langer dan verwacht voor we naar boven kunnen in het Monument.  Dat geeft mij mooi de tijd om wat over de geschiedenis van de stad, het Washington Monument en het Capitool te vertellen.  Eindelijk, om kwart over tien, krijgen we van een vriendelijke ranger het groene licht om naar binnen te gaan.

Na de veiligheidscontrole lopen we naar de lift.  Voor mij is dit ook alweer lang geleden, gezien het Monument drie jaar gesloten is geweest.  In de lift naar boven vertelt de ranger wel het een en ander, maar veel is het niet in de anderhalve minuut of minder dat de rit naar boven duurt.

Bovenin valt me meteen op dat ze de raampjes helaas met de renovering niet schoon hebben gemaakt.  Toch hebben we prachtig uitzicht en ondanks de bewolking zijn de monumenten en gebouwen goed te zien.

Op de terugweg naar beneden krijgen we een aantal van de sierstenen binnenin het monument te zien.  Dan lopen we verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Het verbaast me hoe druk het is, nog steeds heel wat toeristen in de stad.

Via het Vietnam Veteranen monument lopen we naar het Lincoln Memorial.  Intussen speel ik fotograaf en poseert het vijftal regelmatig voor de verscheidene bezienswaardigheden.  Erg leuk zo'n groep vrienden! 

We letten intussen wel op de tijd, want door de vroegere vlucht moeten ze echt niet later dan half twee terug naar het hotel.  Het gaat allemaal goed, we lopen zelfs helemaal rond het Tidal Basin en dan langs het Bureau of Engraving and Printing, waar de dollar wordt gedrukt (ja, heus, en alleen daar) naar de achterkant van het Witte Huis. 

We hebben online gezien dat Obama vandaag in het Oval Office werkt, dus hij is "thuis".  Daar is verder niets van te merken, helaas, want ik hoop toch altijd stiekem dat hij net als wij langslopen besluit bij een plaatselijk restaurant te gaan lunchen. 

Na ook de voorkant van het Witte Huis bezichtigd te hebben, leid ik mijn groepje naar Potbelly om te lunchen.  Daar bestellen we allemaal een broodje en eten dan buiten op het terras op.  Dan nemen we afscheid, want zij moeten hun bagage ophalen en naar het vliegveld.  Ik vond het leuk ze deze ene oostkuststad van hun reis te laten zien en hoop dat zij het ook interessant hebben gevonden.

Rick is vandaag nog in Annapolis en zal op zijn terugweg door de stad komen.  We hebben gisteravond afgesproken dat we hier zullen dineren en dan terug naar het hotel in Ricks auto.  Omdat mijn rondleiding nu wat vroeger eindigde ligt de hele middag nog voor me.

In de National Gallery of Art, sowieso een van mijn favoriete musea, is een tentoonstelling van Degas en Cassatt en hun samenwerking.  Ik weet dat die maar tot 5 oktober blijft en ik ben dol op impressionisme.  Ik besluit dus daarheen te gaan.

Om de een of andere reden doen mijn voeten enorme pijn en na het bekijken van de Degas-Cassatt tentoonstelling, die overigens zeer de moeite waard is, haal ik een audio tour.  In vrijwel alle galerijen staan bankjes waar je in alle rust de schilderijen tot je kunt nemen.

De impressionisten en Nederlandse meesters hebben mijn voorkeur.  Ik kan echt enorm genieten van al deze prachtige kunst.  De Danae van Titiaan is ook te leen hier en dat schilderij zien is een ervaring op zichzelf.  Ik kan zo blij worden van het feit dat dit museum zomaar praktisch onder mijn neus gratis toegankelijk is!

Na van alles geleerd te hebben ook over Nederlandse stillevens, hoewel ik soms denk dat mensen veel meer in een schilderij lezen dan de schilder in de 16e eeuw erin plande, lever ik de audio tour in en haal mijn regenjas op van de garderobe.

Het museum gaat bijna dicht, maar ik loop nog even door hun leuke winkel.  Ik kan een bijzonder paar oorbellen gebaseerd op abstracte kunst niet weerstaan.  Ik loop nog even naar het moderne gebouw van het museum, maar daar wordt alles verbouwd.

Rick is nog maar net op weg terug en dat gaat meer dan een uur duren.  Ik loop dus naar Elephant & Castle en drink een Blue Moon biertje op hun terras. Intussen klets ik bij met Christine en doe lekker aan mensen kijken.  Ik heb vandaag ook weer heel wat Nederlands gehoord, vooral bij het Witte Huis, maar ook op dit terras.

Rond half zeven sms-t Rick dat hij dichtbij is en ik loop naar Central.  We krijgen een tafeltje en bestellen een bord met prosciutto als voorafje.  Dat is heerlijk!  Als "hoofdgerecht" neem ik de gazpacho en de tartare (ja, het rauwe spul).  Ik heb er geen spijt van, alles is even lekker.  Helaas is Michel Richard, de welbekende chef, er zelf vanavond niet.

Van de valet krijgen we Ricks auto terug en rijden naar het hotel.  Daar vragen we welke matras we hier hebben, want die slaapt heerlijk.  Morgen krijgen we antwoord.  Morgen is het ook weer 10 september en mijn verjaardag, alweer voor de drieenvijftigste keer.

Foto's van vandaag staan hier