Lekker zwemmen en positief nieuws over ons huis

Rick is op tijd uit de veren, want een voorlicht van zijn auto doet het niet.  Hij hoopt gewoon even naar de garage te gaan en die te laten vervangen.  Een uurtje later belt hij gefrustreerd op dat het niet enkel het licht was, maar een reparatie van bijna $2000.  Dat kan er ook nog wel bij.  Tja, de auto is elf jaar oud en heeft altijd al veel mankementen gehad.

Tegen achten sta ik op en ga beneden ontbijten.  Ik had eigenlijk besloten vandaag eens een wafel te eten voor de verandering, maar er zijn natuurlijk uitgerekend nu pannenkoekjes, die er niet zo lekker uitzien.  Maar weer terug naar ham met ananas, roerei en tomatensap dan, dat smaakt ook goed.  Gelukkig is het vanochtend een heel stuk rustiger en ik blijf nog even met een tweede kop koffie de Wall Street Journal lezen.

Als ik daarvan de artikelen, die ik interessant vind, uit heb geef ik Cosmo boven zijn medicijnen.  In de plakjes kalkoenham gewikkeld eet hij de pillen gewillig op.  Dan ga ik naar de sportruimte voor ene uur op de elliptical.  Het zwembad is nu leeg, zo zonde dat ze dat niet langer openhouden!

Voor ik ga lunchen werk ik nog wat administratie af m.b.t. tot mijn rondleidingen en ons huis.  Ook geef ik Cosmo een langere wandeling.  Het is te warm voor hem om de natuur in te gaan, maar hij vindt het duidelijk al leuk om in deze buurt te snuffelen.

Mijn themafoto van vandaag

Voor mijn lunch loop ik naar Noodles & Company. Ik kies dit keer de Toscaanse linguini met extra spinazie.  Ik schrok het naar binnen, want opeens ben ik bijna te laat voor de tandarts.  Daar kom ik een paar minuten te laat aan, maar de wachtkamer zit vol dus het valt niet zo op.

Dat niet alleen, maar ik moet twintig minuten wachten voor ik aan de beurt ben.  Iedereen verontschuldigt zich daar enorm voor.  Dat is wel anders bij veel dokterspraktijken waar de patient wel op tijd dient te zijn, maar de dokter eindeloos mag uitlopen.

Vandaag ben ik hier om een nacht gebitsbeschermer te laten aanmeten.  Daarvoor moet ik drie keer in verschrikkelijk spul bijten.  Ik moet ervan kokhalzen, dat ze daar nog geen eenvoudiger methode voor hebben.  Maar een half uurtje later is het allemaal gedaan.

De verzekering betaalt niet voor zo'n beschermer, die niet goedkoop is, maar als ik daarmee verdere afgebrokkelde kronen kan voorkomen heb ik het er zeker voor over.  Over twee weken kan ik hem ophalen.

Terug in het hotel kleed ik me in bikini en neem mijn zwemspullen mee.  Bij Mom's Organic Market beneden kies ik een bruisende rose om aan Karin te geven als dank voor het gebruik van hun zwembad.  Die eerste duik is zo verfrissend!

Een half uurtje later komt Karin thuis en kleedt zich ook in bikini.  We genieten van een glaasje van de bruisende rose en kletsen en zwemmen.  Erg gezellig is het en zoveel beter dan de hotelkamer!  Tegen vijven neem ik afscheid en zeg tot morgen, want dan hoop ik nog een keer te kunnen komen.  Heel lief van Karin dat ik van hun tuin en zwembad mag genieten.

Op de terugweg rijd ik langs het huis en bel de manager van ons "project".  Hij stelt me op veel fronten gerust.  Vandaag zijn de meubelen uit de family room gehaald.  Kai's ramen zijn eindelijk gearriveerd en morgen komen de vloermensen.

Goed nieuws over de houten vloeren ook, waarover we vorige week te horen kregen dat ze voorlopig niet voorradig zouden zijn.  Al, de tapijt- en houtman, heeft een ander bedrijf gevonden dat wel genoeg hoout voorradig had. 

Zoveel positieve berichten doen me dan weer hopen dat we eerder terug kunnen dan verwacht, maar vorige keer dat ik dat hoopte kwam er meteen een tegenslag, dus ik neem het maar weer van dag tot dag. 

Rick en ik hebben afgesproken elkaar bij Sea Pearl te ontmoeten.  Maar als ik daar aankom blijkt het restaurant tot morgen gesloten te zijn.  Dan ga ik maar aan de bar in het hotel een glas wijn drinken.  Victoria weet zelfs al welke wijn ik wil en schenkt meteen een glas in.

Christine belt om bij te praten en daarna vragen een paar mannen aan de bar mij om restaurantadvies.  Daar ben ik nu wel een expert in hier, we hebben ieder restaurant tenminste een keer, maar meestal meerdere keren bezocht inmiddels.

Als Rick aankomt besluiten we naar Trio te gaan.  Dit restaurant is vlakbij, maar wat duurder, hoewel we vandaag gerechten kozen, die wel meevielen.  Als de prijs boven de $25 komt vinden we het te duur.  Mijn zalm op een bed van snijbiet (Swiss chard) en zoete aardappelpuree is heel lekker.  Rick vindt zijn steaksalade ook duidelijk heel smakelijk.

Terug in het hotel krijgt Cosmo zijn medicijnen weer.  Hij likt nog wel af en toe aan zijn poot, maar een stuk minder.  Hopelijk blijft dat zo, anders moet ik toch een kraag voor hem vinden, zodat hij er niet bij kan.