Nog een schitterende rondleiding

Eigenlijk vond ik het gisteren wel fijn om om zeven uur gewekt te worden en dan nog een half uur te kunnen doezelen, dus ik heb mijn telefoonwekker weer voor zeven uur gezet en dan weer om half acht.  Ik douche en doe mijn" rondleidingsuniform" aan: bermuda met korte mouwen topje en Teva sandalen.

Met een jasje aan laat ik Cosmo uit.  Het is fris buiten en ik besluit dat jasje ook maar weer mee te nemen vandaag.  Kai is inmiddels ook op en we ontbijten samen.   Dan brengt Kai me naar de Vienna metro.  Eindelijk ben ik er ruim op tijd en haal mijn trein met gemak.

Eenmaal weer boven bij het Smithsonian station wacht ik op mijn gezelschap van vandaag.  Net na half tien zie ik ze aankomen.  Ze hebben een taxi genomen dus komen uit een andere richting dan gewoonlijk.  Ik maak kennis met J. en R., meteen weet ik dat het weer een leuke dag gaat worden.

Na mijn gewoonlijke verhaaltje over het ontstaan van de stad beginnen we aan onze wandeling.  Het is weer schitterend weer en er staat een koele bries.  Prima wandelweer dus! 

Bij het Washington Monument stel ik weer voor te gaan kijken of er nog kaartjes zijn om naar boven te gaan.  Ook dit keer lukt het kaartjes te krijgen om om twaalf uur naar de top te gaan. 

Opeens vraag ik me af waarom ik dit nooit eerder heb gedaan tijdens rondleidingen en realiseer me dan dat het monument in het eerste jaar dat ik rondleidingen gaf in augustus werd gesloten na de aardbeving.  In de zomer is het er zo druk dat de kaartjes al heel vroeg weg zijn.  Dit is dus het eerste jaar dat het monument open is tijdens mijn rondleidingen buiten het hoofdseizoen.

We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument waar een enorme groep Honor Flight veteranen net poseert.  Dat maakt de sfeer daar extra speciaal, want er zijn ook nog heel wat veteranen van die oorlog present.

Dan lopen we verder naar het Vietnam Veteranen Monument en het Lincoln Memorial.  Ook het Koreaanse oorlogsmonument maakt weer indruk.  We steken over naar het Tidal Basin en lopen door het Martin Luther King Jr. Memorial. 

Na het Franklin Delano Roosevelt Memorial en het Jefferson Memorial te hebben bekeken lopen we terug naar het Washington Monument.  Daar komen we ruim op tijd aan en na even wachten mogen we naar binnen.  Alweer zijn er andere rangers en degene op de weg naar boven vertelt niet zoveel.

Met dit prachtige weer is het uitzicht ongeevenaard!  Met de wind van vandaag voelen we ook hoe de obelisk een beetje heen en weer beweegt, vreemde gewaarwording.  Ik kan me zo nog meer voorstellen hoe de mensen, die tijdens de aardbeving hier boven waren, zich moesten voelen.

 

Eenmaal weer beneden lopen we naar de Old Ebbitt Grill.  Ik had Mark al eerder gebeld om onze reservering later te zetten.  Hij verontschuldigt zich dat hij "mijn" tafel 7 niet open heeft kunnen houden, maar we krijgen een tafel in hetzelfde gedeelte.  Mij maakt het echt niet uit waar in het restaurant we zitten, maar Tony en Mark hebben besloten dat dat die tafel 7 moet zijn.

De menu's liggen al klaar op onze tafel en we bestellen alle drie een salade.  R. en ik beiden de tonijnsalade, die ontzettend lekker is met een tonijn"biefstuk" en verschillende groentes.  J. heeft de biefstuksalade, die er ook erg goed uitziet.

Na het eten bekijken we eerst de voorkant en dan de achterkant van het Witte Huis.  Bij de achterkant mogen we niet helemaal tot aan het hek komen.  Ik las op het internet dat de president vanmiddag naar Atlanta gaat dus wellicht heeft het daarmee te maken.

We mogen toch nog vrij dichtbij komen en na de nodige foto's lopen we verder.  Ik weet dat J. nog heel graag naar Arlington National Cemetery wil op deze ene dag dat zij in Washington zijn, dus stel niet eens voor door Chinatown te lopen.  Zij logeren in Georgetown dus weten dat Washington ook gezellige buurten heeft.

Langs Pennsylvania Avenue wijs ik de interessante gebouwen aan.  Bij het Newseum hangt voor pas de tweede keer in alle keren dat ik erlangs heb gelopen een Nederlandse krant, de Trouw.  Het is altijd weer leuk al die voorpagina's van kranten uit vijftig staten en een paar andere landen te bekijken.

Bij het Capitool zijn de senaat en het huis van afgevaardigden voor de verandering eens in sessie.  Dat is te zien door de vlag, die boven de vleugels uithangt.  De steigers gaan steeds verder op, het zal niet lang duren voor de hele koepel erin staat.  Ik ben wel benieuwd hoe dat eruit gaat zien, want dat is zo lang als ik hier woon nog niet gebeurd.

De Library of Congress is de laatste stop en zoals altijd maakt die veel indruk.  Buiten neem ik afscheid en roep een taxi voor J. en R., die hen naar Arlington National Cemetery zal brengen.  Zo hebben zij in een dag toch heel wat van Washington gezien.

Bij Capitol South moet ik even wachten op mijn trein.  Ik sms met Saskia, die zich ietsje beter voelt, maar grote witte plekken op haar amandelen heeft en Katja, die een baan hier in Washington heeft gevonden waar ze op wil solliciteren.

Kai is eindelijk weer naar ons huis gegaan en ik weet dat hij mij niet op kan halen.  Het is ook zulk lekker weer dus ik loop terug naar het hotel.  Boven in de kamer is het ijzig koud.  Om de een of andere reden staat de thermostaat op tien graden Celsius en zo voelt het ook!  Ik stel hem gauw warmer in!

Mijn boek is bijna uit en ik besluit op het terrasje van Le Pain Quotidien te gaan lezen.  Ik bestel een frambozen mimosa, die heel lekker is!  Het boek lees ik ook uit.

Dan loop ik naar Sea Pearl.  Niall schreef op Facebook dat hij daar ook heen kon komen en zo heb ik voor de tweede avond achtereen een gezellig maal met een vriend(in).  Niall is vanavond ook alleen, want Serena is in Rome en zijn twee kinderen hebben andere activiteiten.

We bestellen een aantal voorafjes om te delen en kletsen bij over onze gezamenlijke eerstejaars collegestudenten onder anderen.  Voor Niall en Serena is Aoife de eerste, die uitvloog, en dit weekend is "ouders weekend" voor hun.  Bij mijn weten heeft VCU dat niet, maar Saskia, hopelijk voelt ze zich er goed genoeg voor, wil dit weekend ook thuiskomen.

Niall moet Aisling op gaan halen en neemt afscheid.  Ik betaal ook en loop terug naar het hotel.  Daar is de kamer weer ijskoud!  Ik wil naar huis!  Maar goed, ik stel de thermostaat weer goed en ga tv kijken.  Kai en Cosmo komen terug van ons huis en Cosmo komt naast mij op bed liggen.

Na vannacht nog een nacht zonder Rick, ik mis hem echt zo in dit hotel (anders ook, hoor).  Ik ben dankbaar voor de rondleidingen, want ik vind het verschrikkelijk in de hotelkamer te vertoeven. 

Foto's van vandaag staan hier