Terug naar huis!

Rick gaat al vroeg naar ons huis om op de verhuizers te wachten.  Ik blijf nog wat langer liggen en ga dan voor het laatst naar de eetzaal beneden en bestel voor de nostalgie nog een keer een eiwitomelet. 

De manager is er ook en feliciteert me met het teruggaan naar huis.  De omeletdame hoort ons gesprek en doet hetzelfde.  Het moet gezegd worden, het verblijf in een kleine ruimte op de zevende verdieping was niet mijn favoriet, maar het personeel van het hotel heeft het zoveel als thuis doen voelen als mogelijk.

Na het eten neem ik wat spullen mee de van in en rijd naar de sportschool.  Daar wacht Sharon me al op.  Ik heb heel veel last van mijn schouders en nek en hoofdpijn.  We ontzien die spieren dus zoveel mogelijk en na afloop masseert Sharon mijn schouders met een harde bal.  Hopelijk gaat dat helpen, want ik heb die spieren veel nodig met verhuizen!

Terug in het hotel neem ik een douche en pak dan de laatste dingen in.  Ook Kai is klaar en samen laden we het laatste karretje vol.  De kamers zijn leeg en de sleutels kunnen ingeleverd worden.  Terwijl Kai zijn auto vast haalt check ik uit.

Mijn favoriete receptioniste Anida is er en ze lijkt warempel wat aangedaan dat we gaan vertrekken.  Ik krijg dan ook een flinke hug en moet beloven langs te komen als ik in het Mosaic District ben.  Ik stel haar gerust dat we dichtbij wonen en makkelijk even gedag kunnen komen zeggen.

Dan haal ik de van en Anida helpt me die in te laden.  Met nog een laatste zwaai vertrekken Kai en ik richting huis.  Kai volgt mij en op een gegeven moment moet ik bij een stop bord wachten en *knal* Kai rijdt hard achter op mij in!  Hij dacht dat ik zou gaan rijden, maar er kwam een tegenligger aan.

Na de eerste schrik stappen we allebei uit en bekijken de schade aan onze auto's.  Mijn bumper is flink beschadigd, maar Kai's auto heeft meer schade.  Ik ben maar blij dat het geen vreemde was, die hij raakte, hoewel we natuurlijk niet bepaald op deze uitgave zaten te wachten.

Kai heeft al een auto schade claim lopen bij onze verzekering en met de brand erbij willen we niet nog eens de verzekering inschakelen.  Toevallig moet Kai zijn auto vanochtend wegbrengen om gemaakt te worden  voor die eerdere claim en we laten meteen maar de nieuwe schade bekijken en krijgen daar een schatting voor.  Even hard slikken, maar het is niet anders.

Katja heeft heel goed nieuws, want ze heeft de baan waar ze voor gesolliciteerd heeft aangeboden gekregen en bovendien met een heel goed salaris.  Zij en ik gaan dat vieren door samen te lunchen bij Pho Thang Long.  Het is alweer een tijd geleden dat ik pho heb gegeten en het smaakt zeer goed.

Na het eten rijden we eerst even naar de tandarts zodat Katja haar gegevens naar een tandarts in Roanoke kan laten sturen.  Dan krijg ik woord van de bank dat mijn Britse ponden zijn aangekomen dus die haal ik ook op.

Eindelijk zijn de verhuizers ook aangekomen.  Ik weet niet wie bedacht had dat ze alles in een dag zouden kunnen doen, maar dat gaat met drie verhuiswagens duidelijk niet lukken.  Er moet ook nog van alles in elkaar worden gezet.

Beetje bij beetje komen de meubelen binnen.  Er zijn ook een aantal, die we niet meer willen.  Zo geef ik mijn boxfiguur in de vorm van een grote man aan een van de verhuizers, die hem graag wil hebben.  Ik heb dat ding al zo lang niet meer gebruikt.

Alles is brandschoon en er zijn zoveel dozen, onvoorstelbaar.  Leuk is ook dat de zilvergrijze zetels van de keukentafel stoelen vrijwel vlekkeloos terugkomen.  Die waren voorheen flink vies.  Rick en ik dirigeren waar alles heen moet en wat niet meer terughoeft.  En ons oude bed gaat in Katja's kamer.

Opeens staat ook Saskia voor onze neus.  Wat een verrassing!  Ze is na haar klas vertrokken en wil ook zien hoe het terugverhuizen gaat.  Zo zijn we weer heel even met zijn vijven.  Kai zit blij in zijn kamer aan zijn bureau.  Zijn kamer is de enige, die bijna helemaal klaar is en niet vol dozen staat.  Dat is dan weer een (klein) voordeel voor hem.

De meisjes halen mij over naar Whole Foods te gaan.  Altijd een gevaarlijk iets, want voor ik het weet zit het wagentje propvol en nemen de dames genoeg proviand voor een paar weken terug naar hun respectievelijke verblijven. 

Maar ik geniet van even gezellig boodschappen doen met de zusjes, die het enorm goed met elkaar kunnen vinden.  Katja was de enige, die wist dat Saskia naar huis zou komen vandaag.

Terug thuis zijn de verhuizers hard bezig.  We bestellen avondeten van Jaipur.  Indiase cuisine heeft ook veel veganistische gerechten.  Wat is het weer fijn om aan onze keukentafel te zitten zonder luid geluid en vreemden om ons heen.  Ik vind uit eten gaan altijd leuk, maar het moet speciaal blijven en niet een verplichting.

De leider van de verhuizers komt met ons praten.  Ze gaan het vandaag niet redden alles af te krijgen (had ik al nooit verwacht).  Rick en ik zullen op onze oude matras slapen en Kai op zijn eigen bed, maar een matras van een van de meisjes.  Maar het is thuis!  De verhuizers komen morgenochtend terug.

Katja vertrekt en inmiddels heb ik een flinke hoofdpijn en ga naar de basement om tv te kijken, hopend dat de rust zal helpen.  Saskia (tot ze om een uur of negen terug naar Richmond gaat) en Rick zijn boven bezig met uitpakken.  Wat zou ik graag die energie hebben en ik hoop dat de pijnen morgen minder zullen zijn en al helemaal voor mijn reis naar Europa! 

Hoe dan ook is het heerlijk om niet meer naar een hotel te hoeven, maar gewoon naar boven te gaan om te slapen.  Morgen volgt nog een heel drukke verhuisdag en krijgen we lamellen en hopelijk het laatste bezoek van de schilders, die de ramen dicht hebben geschilderd en dat moeten corrigeren. 

Uiteindelijk telt alleen dit: WE ZIJN WEER THUIS!