White House Visitor Center

Als ik met mijn bordje met ham, ananas en roerei naast Kai zit te eten ben ik toch zo blij dat de eetzaal ontbijten bijna in ons verleden liggen!  Ik bedenk me dat er weinig tot niets is wat ik zal missen van dit hotelleven.  Dat ligt niet aan het hotel, want dat is meer  dan prima, maar hotels zijn bedoeld om voor korte tijd in te vertoeven, althans wat mij betreft.

Na het ontbijt vertrekt Kai met Cosmo naar het huis.  Daar zal hij op verschillende werkers wachten.  Ik doe mijn cardio sportroutine op de elliptical en maak me dan klaar om Anja te ontmoeten.  Eigenlijk wil ik wat correspondentie afwerken, maar het internet in het hotel werkt niet.

Beneden bij de receptie staan nog wat mensen met diezelfde klacht dus aan mijn laptop lag het niet.  Ik wacht op Anja en dan lopen we samen naar het Dunn Loring metrostation.  Dat is een kwartiertje lopen en Anja merkt ook op hoeveel hier wordt bijgebouwd.  Deze omgeving is onherkenbaar geworden voor mensen, die er meer dan vijf jaar niet zijn geweest.

We hoeven maar een paar minuten op de trein te wachten en stappen een half uurtje later bij Federal Triangle weer uit.  We lopen naar bakkerij Paul.  Daar is het druk, maar we vinden nog een tafeltje voor twee op hun terrasje.  Het is weer heerlijk weer vandaag met een graad of 23.

Anja en ik bestellen om de beurt, terwijl de ander het tafeltje bezet houdt.  We kiezen beiden mijn favoriete broodje met gerookte zalm, tomaat en sla.  We hebben tijdens het eten uitzicht op het US Navy Memorial en de National Archives.  Ik blijf van de schoonheid van deze stad houden.

Een paar weekends geleden is het nieuwe White House Visitor Center geopend en daar zijn we nieuwsgierig naar.  Het is jarenlang dicht geweest en ik ben er voorheen ook maar een keer binnen geweest dus ben erg benieuwd.

Het stelt  niets teleur.  Niet alleen is het museum in een prachtige historische zaal gevestigd, er is ook ontzettend veel te zien en lezen.  We bekijken alles uitgebreid en kijken ook naar de interessante film, die door nog levende Witte Huis bewoners wordt verteld. 

Maar liefst twee uur later hebben we alles gezien en kijken nog even rond in de winkel, maar vinden niets van onze gading.  Dit bezoekerscentrum wat meer als een museum aandoet is honderd procent de moeite waard vinden wij. 

Het loopt al tegen vieren en het spitsuur is begonnen.  Dan is het zaak een metrostation voor Metro Center te nemen, zodat we nog kunnen zitten.  We lopen over de Mall naar het Smithsonian station waar de trein net aankomt,

In de trein voel ik me opeens heel erg moe en alles doet pijn ook mijn hoofd.  Vanavond heb ik het maandelijkse Nederlandse etentje, maar ik heb er geen puf voor.  Anja en ik lopen terug naar het hotel en ik neem afscheid van haar tot ongeveer half oktober.

Boven op de hotelkamer bel ik Karin dat ik het vanavond helaas niet naar het Nederlandse avondje ga halen.  Er komt de komende dagen zoveel op ons af en ik heb al dagen veel hoofdpijn.  Die kan ik goed negeren, maar 's avonds wordt dat moeilijker.  Ik moet de komende dagen ook echt energie hebben om te helpen met het huis. 

Rick vindt het ook een goede beslissing en zegt mij te doen wat ik wil.  Hij en Kai zijn bezig in het huis en bestellen daar gewoon wat.  Prima, ik loop naar Sea Pearl en bestel daar eerst hun $1 sushi en dan mijn favoriete summer roll en crispy rice cake.  Als er iets is wat ik (misschien) ga missen van het leven in het Mosaic District dan is het dit "happy hour".  Ik krijg ook een lekker groot glas wijn voor de verandering.

Tijdens het eten klets ik bij met Christine en lees wat verder in mijn boek.  Dan betaal ik en ga terug naar de hotelkamer.   Ik word weer heel vriendelijk begroet door de receptionisten en kan het niet helpen ze te vertellen dat we maandag terugverhuizen.  Ze zijn stuk voor stuk heel blij voor ons.  Ik moet zeggen dat het personeel het verblijf hier mede gerieflijk maakte, iedereen is even aardig geweest!

Boven op de kamer gaat The Voice aan en ik met de voeten omhoog.  Morgen is er weer van alles te doen en ik hoop er met vroeg naar bed gaan genoeg energie voor te hebben.  Ik heb zoveel plannen, maar mijn lichaam moet ook even meewerken.

Foto's van vandaag staan hier